ทันใดนั้น ลมก็พัดแรง ภายในก้อนเมฆมืดดำก้อนใหญ่ ก็มีแสงสว่างออกมาตลอดเวลา กำลังรวบพลังไว้ตลอดเวลา
“นี่มัน………”
คนทางด้านล่างก็เงยหน้ามองท้องฟ้า พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง จะเกิดปรากฏการณ์แบบนี้ขึ้นมา
จิรภัทรและปยุตก็อึ้งจนอ้าปากค้าง
“ไอจิรภัทร……นี่มัน…..เป็นเรื่องจริงใช่ไหมเนี่ย” ปยุตพูดอย่างอึ้งๆ
จิรภัทรมีสายตาตกใจกลัว “อาจารย์เคยบอกไว้ว่า ระดับที่มีเหนือกว่ายาชั้นเลิศ ยังมียาอีกระดับหนึ่ง ถ้ายาชนิดนี้ได้บังเกิดขึ้นในโลก ท้องฟ้าก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลง จะมีปรากฏการณ์แปลกๆ เกิดขึ้น หรือว่า นี่มันจะเป็นเรื่องจริง?”
เมฆสีดำมันเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ คนด้านล่างล้วนมองออก เมฆทางรพีพงษ์ก็จะหน้ากว่าทางด้านล่างเห็นอยู่มาก
อีกอย่าง ตาเปล่าก็สามารถเห็นได้ชัดว่ามันกำลังกลืนกินเมฆทางฝั่งของชนุตร์
จากนั้น ยาเม็ดไป่หลิงในมือของรพีพงษ์ ก็เกิดชี่ยาที่เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แทบจะมองไม่เห็นลักษณะทางกายภาพของยาเม็ดแล้ว
เพียงช่วงเวลาหายใจ ทันใดนั้น ชี่ยาที่เข้มข้นก็มลายหายไป ยาเม็ดไป่หลิงเม็ดสีทองก็ปรากฏขึ้นในมือของรพีพงษ์
“ยาเม็ดสีทอง！”
รพีพงษ์เก็บความตื่นเต้นไว้ไม่ได้ ยาเม็ดสีแบบนี้ เขาเคยเห็นตอนที่แข่งขันกับโจซี่
ตอนนี้ เขามั่นใจว่า ที่ตนเองกลั่นออกมานั้น ระดับขั้นถึงระดับเทพเซียน！
แสงสีทองของมนุษย์ทองคำก็ค่อยๆ อ่อนลงไป ราวกับเขาได้ทำตามหน้าที่ตนเองแล้ว และได้หลับใหลไป
ส่วนทางนี้ ยาเม็ดในมือของชนุตร์ก็มีชี่ยาเข้มข้นเหมือนกัน แต่สีหน้าของชนุตร์ดูแย่มาก
พลังจิตของเขาได้ถูกใช้จนหมดเกลี้ยงแล้ว ยาเม็ดระดับนี้ ไม่ใช่เขาในตอนนี้จะสามารถกลั่นมันออกมาสำเร็จได้
เอื้อก！
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ชนุตร์กระอักเลือดออกมา
ในตอนนี้เอง บนท้องฟ้า ก็มีเสียงดังสนั่นขึ้นมา
ในชั้ยเมฆ บังเกิดสิ่งผิดปกติที่ทำให้คนตกใจ
ในตอนนี้ บริเวณรอบนอกของป่าหมอกที่ไม่ไกลจากสำนักเทพยาเซียน มีเงาคนหนึ่งกำลังเดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดหย่อน
พอเห็นไกลๆ ว่ามีเมฆสีดำและเสียงฟ้าร้องดังสนั่น
สายตาของสาวน้อยก็แปลกๆ “ตาแก่นี่ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะ”
จากนั้น เธอก็เดินหน้าไปทางป่าหมอกอย่างไม่หยุดหย่อน
……
เสียงฟ้าดังสนั่น ทันใดนั้น สายฟ้าก็ฟาดลงมาบนแท่นหินที่อยู่ในระดับสูง
หลังจากเก็บพลังงานไว้จำนวนมาก พลังของสายฟ้า2สายนี้ก็เลยรุนแรงมาก
“ทัณฑ์สวรรค์”
จิรภัทรพูดออกมา
“ระวังด้วยนะ พี่รพีพงษ์！”
จิลลาตะโกนดังออกมา
ยาเม็ดระดับเทพเซียนปรากฏตัวบนโลก จะต้องได้รับทัณฑ์สวรรค์เป็นการทดสอบ
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว ทันใดนั้น พลังรุนแรงดั่งสายฟ้าก็ผ่านลงมาจากท้องฟ้า แล้วฟาดลงใส่ยาเม็ดไป่หลิงตรงหน้า
โอ้ว！
จิลลาที่อยู่ด้านล่างก็เอามือปิดตา เธอไม่กล้ามองภาพนั้น ส่วนคนอื่นๆ ในสำนักเทพยาเซียนก็ตื่นเต้นไม่ต่างกัน
หลังจากสายฟ้าสัมผัสกับยาเม็ดไป่หลิง ก็หายไปในทันที
ส่วนยาเม็ดไป่หลิงที่ถูกสายฟ้าฟาดใส่ไปแล้ว แสงสีทองก็ยิ้งสว่างมากกว่าเดิม！
“ผมทำสำเร็จแล้วงั้นหรือ?”
รพีพงษ์คิดในใจ
ทันใดนั้น ทางฝั่งชนุตร์ก็ร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง
ไม่เหมือนกับรพีพงษ์ สายฟ้าบนหัวของชนุตร์ได้ฟาดลงไปใส่แท่นหิน
พริบตา แสงไฟกระจายทั่ว แท่นหินแหลกละเอียด
ชนุตร์ไม่มีให้ยึดเกาะ แล้วก็กลิ้งตกลงมาจากที่สูง
“ผู้อาวุโสชนุตร์！”
พวกของบุณยผลเห็นดังนั้น ก็รีบเข้าไป
แต่ทว่า มันสายไปแล้ว ชนุตร์ได้กลิ้งตกลงไปอย่างแรงเสียแล้ว
ถึงแม้พลังของเขาจะถึงระดับแดนดั่งเทพ แต่ว่า ตอนนี้พลังจิตของเขาได้ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว ตอนที่กลิ้งตกลงไปนั้น เขาไม่สามารถตอบสนองอะไรได้เลย
“ผู้อาวุโสชนุตร์！”
ลูกศิษย์สองคนของสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุไปพยุงชนุตร์ขึ้น ชนุตร์หน้าซีด อ่อนแรงไปทั้งตัว
รพีพงษ์ก็กำยาเม็ดไป่หลิงไว้แน่น แล้วยืนอยู่บนแท่นหิน
ทุกคนเงยหน้ามองไป ด้วยสายตาเคารพนับถือ！
สายตาของรพีพงษ์ปลดปลงกับทุกอย่าง เฝ้ามองสรรพชีวิตทั้งหลาย！
เขาได้ยืนอยู่บนจุดสุดยอดของมนุษย์แล้ว ก่อนหน้านี้สองเดือน ธีรพัฒน์เคยบอกไว้ว่า ในโลกใบนี้ยังไม่มีใครสามารถกลั่นยาเม็ดระดับเทพเซียนออกมาได้
แต่ตอนนี้ รพีพงษ์ทำได้แล้ว อีกอย่าง เขาก็ยังใช้สูตรยาของยาชั้นเลิศ แล้วใช้พลังจิตวิญญาณเทพของตนเองและยาผงหลิงซี เพื่อเพิ่มระดับของยาชั้นเลิศ ให้ไปถึงระดับเทพเซียน！
เรื่องบังเกิดขึ้นมาแบบนี้ ทำให้รพีพงษ์เกิดความมั่นใจที่มากพอ
ทวีปโอชวินแล้วไงกัน มีผมรพีพงษ์อยู่ที่นี่ ไม่มีทางให้พวกคุณทำชั่วได้ตามอำเภอใจแน่！
เพียงชั่วเวลาหายใจ รพีพงษ์ก็กระโดดลงมา แล้วก็ค่อยๆ เดินไปทางฝั่งชนุตร์
“ผมชนะแล้ว”
เพียงประโยคง่ายๆ แต่กลับทำให้ฝั่งของสำนักเทพยาเซียนโห่ร้องดีใจ ครึกครื้นกันขึ้นมา
ความอัปยศร้อยกว่าปี เพราะรพีพงษ์วันนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
จิรภัทรและปยุตก็น้ำตาไหล เพื่อจะให้มีวันนี้ พวกเขารอคอยมานานมากแล้ว！
ชนุตร์ก็ถูกพยุงตัวไปนั่งเก้าอี้ที่มีพนักพิงหลัง พอตกลงมาจากที่สูง เขาก็ได้รับบาดเจ็บภายในอย่างมาก กว่าจะหายดีก็คงต้องใช้เวลา10กว่าปี
เพียงแต่โชคดี เพราะว่าได้กลิ้งตกลงมาก่อน ทำให้เขาได้รอดพ้นจากพลังสะท้อนกลับของยาเม็ดนั้นได้
“พวกเรา….กลับ”
ชนุตร์พูดออกมาอย่างยากลำบาก สำหรับเขาและสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุ วันนี้ถือว่าเป็นวันที่อัปยศที่สุดวันหนึ่ง
และยิ่งสำคัญไปกว่านั้น เดิมทีตนเองก็เป็นคนเชิญทุกคนมาดูเรื่องตลกที่สำนักเทพยาเซียน ดูเหมือนว่าตอนนี้คนที่น่าตลกที่สุด คงจะเป็นตนเองแทนเสียแล้ว！
ผ่านวันนี้ไป เกรงว่าพวกตระกูลใหญ่ๆ ก็คงจะไม่มั่นใจกับพลังฝีมือของสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุแล้ว ส่วนการแข่งขันสามรอบนี้ เกรงว่าวันพรุ่งนี้ก็คงจะแพร่ไปทั่วทั้งเมือง
“รอเดี๋ยว”
ปยุตรีบเรียกชนุตร์ไว้ “ในเมื่อคุณแพ้แล้ว ก็ควรจะทำตามในสิ่งที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้นะ?”
ชนุตร์ปากกระตุกๆ “วางใจเถอะ ผมไม่เบี้ยวหรอก กล่องใบนั้น คุณเอาไปเถอะ”
ปยุตยิ้มเบาๆ พวกชุติเดชก็รีบเข้าไปรับเอากล่องจากในมือของสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุไว้
“เดิมทีสิ่งนี้ก็เป็นของสำนักเทพยาเซียนอยู่แล้ว เพียงแค่ปีนั้นถูกคุณขโมยไปก็เท่านั้นเอง วันนี้มันก็ได้กลับมาอยู่ที่เดิมของมันแล้ว”
จิรภัทรพูดเสียงต่ำ “ชนุตร์ หวังว่าคุณกลับไปแล้วจะสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำ สำนักเทพยาเซียนของพวกเราไม่เคยแก่งแย่งชิงดีกับใคร ถ้าพวกคุณยังมีใจคิดไม่ซื่ออีกล่ะก็ วันข้างหน้าก็จะมีจุดจบไม่ดี”
ชนุตร์มีสายตานิ่งเฉย แล้วพูดอย่างโมโหว่า “ขอตัวล่ะ！”
พูดจบ คนของสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุก็พยุงตัวชนุตร์ เตรียมจะจากไป
ในตอนัน้นเอง รพีพงษ์ก็มาขวางทุกคนไว้
“ทำไมล่ะ คุณก็อยากจะมาซ้ำเติมผมงั้นหรือ?” ชนุตร์กัดริมฝีปากพูด
รพีพงษ์สายตาเย็นยะเยือก พร้อมส่ายหัว
จากนั้น เขาก็พูดเสียงขรึมว่า “ผมขอถามคุณหน่อย สูตรยายาเม็ดระดับเทพเซียนของคุณ ได้มันมาได้อย่างไร?”
