หลังจากนั้น มังกรทองยักษ์ก็พุ่งเข้าใส่มังกรยักษ์สีดำ จากนั้นมังกรทั้งสองก็ต่อสู้กันทันที
มังกรเหินไปทั่วทิศ เพราะว่าที่นี่คือกลางน้ำ รพีพงษ์รู้ดีว่า มีเพียงมังกรทองยักษ์ของตนเองเท่านั้นที่จะสามารถต่อสู้กับมังกรยักษ์สีดำตัวนี้ได้
ขณะนี้ สีหน้าของเขาเคร่งขรึม จากนั้นเขาก็ปลุกจิตวิญญาณเทพของตนเองให้ตื่น
วิชามังกรเลื้อย!
รพีพงษ์ปลุกมังกรทั้งเก้าตัวให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง แม้ว่ามันจะไม่ใหญ่เท่ามังกรทอง แต่มันก็ดีตรงที่มีจำนวนมาก
ชายหญิงคู่นั้นตกใจสุดขีด ไอ้หมอนี้เลี้ยงมังกรหรือ?
จิตวิญญาณเทพประสานกัน!
รพีพงษ์ปล่อยพลังจิต เขาที่อยู่ในระดับแดนเทพ คราวนี้เขาจึงสามารถควบคุมมังกรยาวห้าตัวได้โดยตรง
มังกรทองยักษ์ต่อสู้กับมังกรยักษ์สีดำ ส่วนมังกรอีกเก้าตัวที่อยู่ด้านข้างก็กำลังรอโอกาสที่จะโจมตี
ภาพเช่นนี้ ในชีวิตหนึ่งใช่ว่าจะได้เห็นง่าย ๆ!
มังกรยักษ์สีดำถูกบีบจนหนีไปอยู่ข้างถ้ำ เกล็ดมังกรบนร่างของมันถูกกรงเล็บของมังกรทองยักษ์ข่วนจนหลุดเป็นแผ่นใหญ่ ทำให้ขณะนี้มังกรยักษ์สีดำไม่สามารถอยู่ดีมีสุขอีกต่อไป
การสู้ตายอย่างเต็มที่ ทำให้ร่างกายมังกรทองถูกอีกฝ่ายข่วนเช่นเดียวกัน
รพีพงษ์กัดฟัน เขารู้สึกได้ว่า ทุกครั้งที่มังกรทองได้รับบาดเจ็บ จิตวิญญาณเทพของตนเองก็จางลง
ต้องให้การต่อสู้ให้สิ้นสุดโดยเร็วที่สุด!
รพีพงษ์เคลื่อนไหวพลังจิต และปล่อยพลังจิตวิญญาณอีกครั้ง
ทันใดนั้น ลูกบอลไฟปรากฏขึ้นในปากของมังกรเก้าตัวกับมังกรทองยักษ์
เพียงแต่ ลูกบอลไฟในปากมังกรทองใหญ่กว่ามังกรเก้าตัวนั้นมาก
ชั่วพริบตา อุณหภูมิของน้ำรอบ ๆ มังกรเหล่านี้เพิ่มสูงขึ้นทันที รพีพงษ์และชายหญิงคู่นั้นถอยห่างออกไปไกล ถึงจะรู้สึกไม่ร้อนมาก มิฉะนั้น พวกเขาจะถูกอุณหภูมิที่สูงของน้ำปรุงจนสุก
ลูกบอลไฟพุ่งไปที่มังกรยักษ์สีดำพร้อมกัน เมื่อไฟปะทะกับน้ำในสระ ความร้อนก็เพิ่มขึ้นทันที
แต่ถึงอย่างนั้น อุณหภูมิของลูกบอลไฟก็ยังสูงเป็นอย่างมาก
ด้วยระยะที่ใกล้กันเช่นนี้ ทำให้มังกรยักษ์สีดำไม่มีทางหลบเลี่ยงได้อีก
เสียงดังบูม มังกรยักษ์สีดำกระแทกเข้ากับปากถ้ำที่อยู่ด้านหลังอย่างแรง ทำให้ปากถ้ำพังทลายลงมาทันที
ตอนนี้!
รพีพงษ์เคลื่อนไหวพลังจิต มังกรทั้งห้าที่ตนเองควบคุมได้เข้าไปล้อมและกัดมังกรยักษ์สีดำ และขณะนี้ เนื่องจากเขาใช้พลังจิตวิญญาณมากเกินไป ทำให้ร่างของมังกรทองยักษ์ค่อยๆ เลือนรางและหายไป
แต่ถึงอย่างนั้น มังกรยักษ์สีดำก็ยังโดนโจมตีอย่างหนัก
มังกรยาวเก้าตัวกดมังกรยักษ์สีดำเอาไว้ รพีพงษ์จึงพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับกระบี่สยบเซียนในมือ
กระบี่สยบเซียนเปล่งประกายแสงสีทอง!
มังกรมีเกล็ดที่แตะต้องไม่ได้ แต่วันนี้รพีพงษ์จะตัดเกล็ดมังกรออก!
เมื่อปล่อยพลังวิเศษเสน พลังทิพย์ที่พลุ่งพล่านในร่างกายของรพีพงษ์ก็ถูกปล่อยออกมา และมันประสานเข้ากับกระบี่สยบเซียนที่อยู่ในมือทันที
กระบี่ที่ฟันไปเมื่อสักครู่ไม่สามารถตัดเกล็ดมังกรได้ ตอนนี้เมื่อบวกกับพลังทิพย์แล้ว ทำให้กระบี่สยบเซียนแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
เมื่อฟันไปอีกครั้ง ก็เปล่งพลังรัศมีอันงดงาม!
เกล็ดของมังกรยักษ์สีดำตกลงมาทันที และเลือดสีแดงก็ไหลออกจากร่างกายของมัน
ขณะนี้ มังกรยักษ์สีดำปราศจากความก้าวร้าวและความโหดร้ายเหมือนตอนแรก มันนอนอยู่บนพื้น ตาของมันไม่มีแววแล้ว ดูเหมือนว่ามันเลิกต่อต้านแล้ว
ขณะนี้ เมื่อชายหญิงคู่นั้นเห็นว่ามังกรยักษ์สีดำไม่มีพลังที่จะต่อสู้อีกแล้ว จึงเดินไปข้างหน้า ถืออาวุธอยู่ในมือและเตรียมตัวจะทำร้ายมังกรยักษ์สีดำ เพื่อระบายความเคียดแค้น
เมื่อรพีพงษ์เห็นเช่นนั้น ก็เดินไปข้างหน้า แล้วหยุดสองคนนั้นไว้ทันที
ชายหญิงคู่นั้นไร้ความเมตตาปรานี ก่อนหน้านั้นตอนที่อยู่ในทะเลทราย แม้แต่อูฐของตนเองพวกเขายังฆ่าได้
ตอนนี้ พวกเขายังอยากจะฆ่ามังกรที่เลิกต่อต้านแล้ว
สรรพสัตว์ทุกสิ่งย่อมมีจิตวิญญาณ แม้ว่าเมื่อสักครู่จะใช้ความตายบีบบังคับ และมังกรยักษ์สีดำก็ไม่ได้ออมมือ แต่รพีพงษ์รู้ดีอยู่ในใจว่า อีกฝ่ายกำลังปกป้องบ่อน้ำมังกรแห่งนี้ เพราะทั้งตนเองและชายหญิงคู่นั้นต่างก็เป็นผู้บุกรุก เมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้ามังกรยักษ์สีดำต้องการที่จะขับไล่ตนเองออกไปก็เป็นเรื่องที่สามารถให้อภัยได้
เมื่อเห็นว่ารพีพงษ์ขัดขวางตนเอง ชายหญิงคู่นั้นแสดงความขุ่นเคือง แต่เมื่อเห็นว่ารพีพงษ์ไม่ยอม พวกเขาก็ถอยกลับไปด้วยความโกรธ
ขณะนี้ เมื่อมังกรยักษ์สีดำยอมจำนนแล้ว น้ำก็ค่อย ๆ จมลงและค่อย ๆ เลือนหายไป
รพีพงษ์รู้ว่า เขาได้ผ่านด่านบ่อน้ำมังกรซึ่งเป็นด่านแรกของแดนลับนี้แล้ว
เมื่อกระแสน้ำเลือนหายไป รพีพงษ์ก็เห็นฉากแปลก ๆ
ที่นี่ มีทิวทัศน์ที่สวยงาม มีเสียงนกร้องและดอกไม้บาน ลำธารที่ไหลเอื่อย ราวกับสวรรค์ที่อยู่นอกโลก ซึ่งตรงข้ามกับทะเลทรายที่แห้งแล้งโดยสิ้นเชิง
“พี่ ที่นี่สวยมาก”
หญิงสาวกล่าวอย่างตื่นเต้น ก้มตัวสูดกลิ่นหอมของดอกไม้
“แดนลับนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ ใครจะคิดว่า ก่อนหน้านั้นพวกเรายังทนความแห้งแล้งและความร้อนในทะเลทรายอยู่เลย”
ชายหนุ่มก็กล่าวเช่นเดียวกัน
“พี่ ดูสิว่าฉันสวยไหม!”
ชายหนุ่มหันกลับไป เห็นน้องสาวของตนเองดึงดอกไม้สีเหลืองเล็ก ๆ มาผูกไว้ที่ปลายผม
“สวยมาก ดอกไม้คู่สาวงาม สวยสะท้านใจคนเป็นยิ่งนัก” ชายหนุ่มกล่าวชม
ขณะนี้เอง มีคนสองคนเดินมาจากระยะไกล และชี้ไปที่หญิงสาวแล้วกล่าวว่า “พวกคุณเป็นใคร มาเด็ดดอกไม้ตามใจชอบได้อย่างไร!”
ขณะพูด ทั้งสองก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า
รพีพงษ์มองสำรวจ เห็นชายสองคนสวมชุดทหารโบราณ ถือดาบสองเล่มอยู่ในมือ และส่วนสำคัญของร่างกายก็ถูกชุดเกราะห่อหุ้มไว้หมด
“ทำไม แค่เด็ดดอกไม้ก็ไม่ได้เหรอ ทำไมถึงขี้งกจัง” หญิงสาวกล่าวอย่างเคร่งขรึม ในความคิดของเธอ มันไม่เท่าไหร่หรอก
“เอาล่ะ หญิงดื้อร้าน ตามผมกลับไปพบนายท่าน!”
ขณะที่พูด ทั้งสองก็เดินไปข้างหน้าและเตรียมตัวจะจับหญิงสาวไว้
ชายหนุ่มรีบไปขวางอยู่หน้าหญิงสาวทันทีและกล่าวว่า “พวกคุณทั้งสอง พวกเราเป็นคนของหอกวยหลาย ผมชื่อพชร ส่วนเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของผม ชื่อนรียา พวกเรามาที่นี่เพียงเพื่อต้องการผลเทพเท่านั้น หวังว่าทั้งสองจะบอกพวกเราว่าผลเทพนั้นอยู่ที่ไหน เมื่อพวกเราได้ผลเทพแล้ว พวกเราจะจากไปเอง”
ใจของรพีพงษ์กระตุก เมื่อได้ยินอีกฝ่ายกล่าวถึงหอกวยหลาย
ตอนที่ตนเองจะฆ่าพรตในเมืองเล็ก ๆ คนที่มาปกป้องพรต ก็คือประมุขเมธิดา จากข้อมูลแล้ว พชรคนนี้น่าจะเป็นลูกชายของประมุขเมธิดา
“พวกคุณสองคนพูดจาหยิ่งผยอง ผลเทพเป็นสิ่งที่พวกคุณคิดว่าจะสามารถเอาไปได้ง่าย ๆหรือ? ตามผมไปพบเจ้านาย พวกคุณจะถูกลงโทษอย่างไร อยู่ที่การตัดสินของเจ้านาย!”
จากนั้น ทหารทั้งสองเตรียมตัวเดินไปข้างหน้า
แต่พชรไม่เห็นสองคนนั้นอยู่ในสายตา เขาและนรียามองหน้ากัน และกล่าวเบา ๆ ว่า “ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็อย่ามาโทษว่าพวกเราไม่ไว้หน้าพวกคุณ”
“ไม่ต้องมาบอกว่าไว้หน้าอะไรหรอก? ตามผมไป!”
ทั้งสองเดินไปข้างหน้า พยายามจะจับตัวพชร
พชรยิ้มเยาะเย้ย เมื่ออีกฝ่ายลงมือ เขารู้ได้ทันทีว่าทหารสองคนนี้ไม่มีผลการฝึกตน
ดูเหมือนว่า หลังจากผ่านด่านบ่อน้ำมังกร แดนลับมันก็แค่นี้เอง!
พรชและนรียาก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
รพีพงษ์กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ตอนนี้ยังไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรผิดปกติ
ตอนนี้ทหารสองคนนั้นหาเรื่องพชร แต่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับรพีพงษ์
“คุณอยากรนหาที่ตายหรือ!”
พชรกล่าวอย่างดูถูก เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองเดินเข้ามา เขาจะเสกดาบยาวออกมา
แต่ไม่คาดคิดว่า ทหารทั้งสองเดินมาอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่พชรยังไม่สามารถเสกดาบยาวออกมาได้
“พี่ เป็นอะไรไป?”
นรียามึนงง จะเดินเข้าไปช่วย แต่สิ่งเดียวกันนี้ก็เกิดขึ้นกับเธอเช่นกัน เพราะเธอก็ไม่สามารถเสกอาวุธใด ๆออกมาได้ ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังไม่สามารถดึงพลังที่อยู่ภายในร่างกายออกมาใช้ได้เลย
ตอนนี้มีดยาวเย็นเฉียบสองเล่มจ่ออยู่บนคอของทั้งสองแล้ว ทหารร่างใหญ่กำยำสองคนนั้นกล่าวเสียงดังว่า “ไปเถอะ ตามผมไปพบเจ้านาย!”
พชรผงะไปครู่หนึ่ง ในฐานะที่อยู่ใน และฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่สามารถใช้แดนดั่งเทพได้ แต่พลังหมัดก็สามารถใช้ได้เป็นอย่างดี
เขาใช้มือปักมีดยาวที่คอออก จากนั้นโน้มตัวและชกไปที่ท้องของทหารคนหนึ่ง
ทหารคนนั้นขมวดคิ้ว ถูกชกจนถอยไปข้างหลัง
“พี่ ทำได้ดีมาก! สุดยอดมาก!” นรียาปรบมือชื่นชม และเดินเข้าไปหาทหารอีกคนอย่างเงียบ ๆ
เธอใช้ขาเตะสวิง ทำให้ทหารคนนั้นล้มลงกับพื้นทันที
ทั้งสองคนรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก พชรกล่าวอย่างดูถูกว่า “แม้ว่าผมจะไม่สามารถใช้พลังเทพได้ แต่คุณก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม รีบเอาผลเทพออกมาโดยเร็ว!”
ขณะพูด ทหารคนที่ล้มอยู่บนพื้น ได้ดึงนกหวีดออกมาแล้วเป่าอย่างแรง
รพีพงษ์ที่อยู่ด้านข้างตระหนักได้ว่า อีกฝ่ายได้เรียกทหารมาช่วย
ซึ่งแน่นอน เพียงสักครู่ ทหารที่สวมชุดเครื่องแบบมากกว่าห้าสิบคนก็ได้มาจากทุกทิศทาง แล้วล้อมรพีพงษ์กับสองคนนั้นไว้ทันที ทหารเหล่านี้ทุกคนสูงใหญ่กำยำ
“พวกเขา! สามคนนี้เป็นผู้บุกรุก!”
ทหารสองคนนั้นกล่าวและชี้ไปที่พชร
ทหารทั้งห้าสิบคนยืนอย่างพร้อมเพรียง ดาบยาวเล็งไปที่คนสามคนที่อยู่ตรงกลาง แล้วก็เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
ท่าทางที่เคร่งขรึม และความสง่างามเช่นนี้ ไม่ได้ต่างจากทหารมังกรของประเทศจีน
นรียาอยากต่อสู้อีกครั้ง แต่ถูกพชรดึงไว้อย่างรวดเร็ว
เขารู้ดีว่า ทหารจำนวนมากขนาดนี้ และที่นี่ตนเองไม่สามารถใช้พลังเทพได้ แม้ว่าทักษะหมัดของตนเองและน้องสาวจะไม่เลว แต่ถ้าสองต่อห้าสิบ ก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะ
“พาพวกเขาไป!”
ทหารที่เป็นผู้นำ ที่สวมใส่ชุดเกราะสีดำกล่าวอย่างเย็นชา
“ช้าก่อน! ฟังผมพูดสักประโยค พวกเราแค่ต้องการผลเทพ แค่เอาผลเทพให้แก่พวกเรา พวกเราก็จะไปทันที!” พชรกล่าวอย่างไม่ยอมล้มเลิก
“ผลเทพ?” ทหารชุดเกราะสีดำกล่าวอย่างเย็นชา ดวงตาสีดำของเขามองสามคนที่ถูกล้อมรอบอยู่ตรงกลาง
“ดูเหมือนว่าพวกคุณทั้งสามคนมาที่นี่เพื่อผลเทพ แต่จะได้ผลเทพหรือไม่ขึ้นอยู่กับโชคของพวกคุณ ตอนนี้พวกคุณต้องตามผมไปพบเจ้านาย!”
“ฉันจะ……”
นรียากำลังจะปฏิเสธ เธอก็ได้ยินรพีพงษ์ที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ตกลง ผมจะไปกับพวกคุณ”
