เมื่อพลังชีวิตถูกใช้จนหมด ตัวเองก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้กับจิ้งจอกหิมะอีกแล้ว
“สมควรตาย รพีพงษ์ ยังไม่เรียบร้อยดีเหรอ”
ปัณฑาตะโกนพูด น้ำเสียงเห็นได้ชัดว่าอ่อนแรง
ทางฝ่ายรพีพงษ์ จิ้งจอกรู้ตัวเองดีกว่าพละกำลังไม่อาจจะสู้รพีพงษ์ได้ จากเริ่มแรกที่เป็นฝ่ายกระทำก็กลายเป็นฝ่ายถูกกระทำที่วิ่งหลบหนีในตอนนี้
ทุกครั้งที่การโจมตีจองรพีพงษ์จะจู่โจมเอาชีวิตของจิ้งจอกหิมะได้ จิ้งจอกหิมะตัวนั้นกลับว่าในตอนสุดท้ายก็สามารถหลบหลีกการโจมตีได้ ถ่วงเวลาของรพีพงษ์ได้ต่อไปเรื่อยๆ
“ไม่ได้การ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ปัณฑาจะต้องเป็นอันตรายแล้วแน่ๆ จะต้องหาวิธีการจัดการอย่างรวดเร็ว”
คิดแล้ว เบื้องหลังของรพีพงษ์ก็ปรากฏมังรทองเก้าตัวออกมา มังกรทองเก้าตัวติดตามเบื้องหลังของรพีพงษ์มาติดๆ หมุนเป็นวงกลมขึ้นไป ไล่เข้าไปโจมตีจิ้งจอกหิมะอย่างรวดเร็ว
จิ้งจอกหิมะสังเกตได้ถึงการโจมตีกว่าหลายครั้ง สี่ขาที่แข็งแกร่งเพิ่มพละกำลังอยู่บนต้นไม้อย่างต่อเนื่อง ความเร็วรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ ถึงขีดจำกัดอย่างรวดเร็ว และยืมใช้กิ่งก้านของต้นไม้ในการปิดบัง รพีพงษ์ก็ยากที่จะจัดการจิ้งจอกหิมะได้ในช่วงเวลาหนึ่ง ทำได้เพียงมองดูจิ้งจอกหิมะหลบหนีจากการโจมตีของตัวเองไปครั้งแล้วครั้งเล่า
รพีพงษ์ขมวดคิ้วแน่น เรียกมังกรทองเก้าตัวออกมาอีกครั้ง มนุษย์เล็กทองคำปรากฏขึ้นเบื้องหลัง จากครั้งก่อนที่วิญญาณได้รับบาดเจ็บกลับเป็นว่าฟื้นฟูหายดีแล้ว ระดับความแข็งแกร่งของมนุษย์เล็กทองคำแทบจึงถึงระดับแข็งแกร่งขั้นสุด มนุษย์เล็กทองคำในตอนนี้ ความเร็วไม่ได้ด้อยไปว่ารพีพงษ์เลย ถึงขนาดที่ว่าการควบคุมราบรื่นกว่าเมื่อก่อนเยอะ
“ไป！”
รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น มังกรทองทั้งเก้าตัวไล่ตามหลังจิ้งจอกหิมะไป และมนุษย์เล็กทองคำก็กระโดดลง คำนวณถึงตำแหน่งที่จิ้งจอกหิมะจะไปล่วงหน้าไว้ หมอบลงที่นั่น ในเวลานั้นเตรียมที่จะลงมือ
“เอากระบี่ไปกินซะ！”
รพีพงษ์พุ่งกระบี่สยบเซียนที่อยู่ในมือออกไป เข้าใกล้ขาหลังของจิ้งจอกหิมะ และในเวลานี้มังกรทองเก้าตัวก็ตามไปอย่างรวดเร็ว
จิ้งจอกหิมะเห็นภาพฉากนี้แล้ว เห็นต้นไม้ใหญ่ข้างหน้า รีบพุ่งเข้าไปทันที จับที่ต้นไม้ยักษ์และได้ทำการเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็ว หลบหลีกการโจมตีของรพีพงษ์
และตอนที่จิ้งจอกหิมะคิดว่าตัวเองปลอดภัยแล้วนั้น มนุษย์เล็กทองคำก็ได้ปรากฏออกมาจากต้นไม้ยักษ์ ในมือก็วาดกระบี่ยาวสีทองออกมา เหวี่ยงเข้าไปยังจิ้งจอกหิมะอย่างไม่ลังเลเลย
เมื่อจิ้งจอกหิมะเห็นถึงภาพฉากที่กะทันหันอย่างนี้ แม้ว่าปฏิกิริยาที่ตอบสนองจะเร็วมากเพียงใด ก็ถูกกระบี่เล่มนี้สับตรงเท้าหน้าแล้ว ความเร็วลดลงไม่น้อยเลย
หลังจากที่จิ้งจอกหิมะทางฝั่งปัณฑาเห็นสหายได้รับบาดเจ็บ การโจมตีดุเดือดมากยิ่งขึ้น สายตามองไปอยากจะตัดขาดเถาวัลย์ที่เหลืออยู่สามสี่เส้นสุดท้าย
“รพีพงษ์ ฉันจะยืนหยัดไม่ไหวแล้ว！” ปัณฑาตะโกนพูดกล่าว ในมือของเธอในเวลานี้เหลือถวัลย์เพียงแค่สองเส้น และชีวิตก็ถึงจุดที่ต่ำที่สุดแล้ว ปัณฑาไม่มีกลอุบายอีกแล้ว
รพีพงษ์ใช้ลิ้นเลียฟันบนแล้ว สายตาก็จับจ้องไปยังจิ้งจอกหิมะที่มีความเร็วเปลี่ยนเป็นช้าลงทันที ไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว มังกรทั้งเก้าตัวรวมเป็นหนึ่งเดียว กระบวนท่าอัพดรากอนร่วมมือกับการห้อมล้อมของมนุษย์เล็กทองคำกับตัวเอง ตัดทางหนีทีไล่ทั้งหมดของจิ้งจอกหิมะตัวนี้เลย
จิ้งจอกหิมะตัวนั้นเห็นมนุษย์เล็กทองคำที่อยู่ข้างหน้า รีบหยุดทันที ตอนที่คิดอยากจะหันหลังหนี ก็เพิ่งจะพบว่า ตัวเองไม่มีหนทางหนีแล้ว
และในตอนที่จะคร่าเอาชีวิต จิ้งจอกหิมะตัวนี้ก็ได้รวบรวมผลการฝึกตนทั้งหมดไปให้จิ้งจอกหิมะทางฝั่งปัณฑาเลย สุดท้ายแล้ว ตัวเองก็ล้มท่ามกลางการนองเลือด ไม่หายใจแล้ว
ทันใดนั้น พละกำลังของจิ้จอกหิมะตัวที่เหลืออยู่ก็พุ่งสูงขึ้นมาทันที ทะลุสู่แดนเทพขั้นพีคทันที หลังจากที่ตระหนักได้ว่าเพื่อนของตัวเองถูกรพีพงษ์ฆ่าตายแล้ว จิ้งจอกหิมะตัวนี้ก็กลับว่าโมโหมากยิ่งขึ้น เพียงกรงเล็บเดียวก็กลับว่าทำลายเถาวัลย์เส้นสุดท้ายได้อย่างง่ายดาย สายตาจับจ้องไปยังปัณฑาอย่างดุเดือด อยากที่จะขยับร่างกายเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว
ปัณฑาพยายามกระตุ้นพลังชีวิตอย่างสุดความสามารถ แต่น่าเสียดาย พลังชีวิตของตัวเองได้ใช้ออกไปจนเกลี้ยงแล้ว ในเวลานี้ตัวเอง ก็ไม่ได้แตกต่างไปกว่าคนธรรมดาเลย ถ้าหากถูกโจมตีเข้า เกรงว่าตัวเองจะต้องตายที่นี่แล้วจริงๆ
เมื่อคิดว่าตัวเองจะต้องตายที่นี่แล้ว ท่าทีของปัณฑาก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสงบนิ่งลง เหมือนว่ายอมรับทั้งหมดนี้แล้ว
อย่างน้อย ตัวเองก็ได้ยืดเวลาเพื่อรพีพงษ์แล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ ความเป็นไปได้ที่รพีพงษ์จะมีชีวิตรอดก็มีมากยิ่งขึ้นแล้ว
“อ๊ากกก！”
เสียงคำรามของจิ้งจอกหิมะแทบจะดังขึ้นมาที่ข้างหูของปัณฑา กรงเล็บที่แหลมคมห่างจากสมองของปัณฑาเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น
“อย่าได้คิดเพ้อเจ้อที่จะทำให้เขาบาดเจ็บ！”
เสียงคำรามที่โมโหดังขึ้นมา ในตอนสุดท้ายกระบี่สยบเซียนก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของปัณฑา ทำให้การโจมตีของจิ้งจอกหิมะนั่นกระจายออกเลย
และวินาทีถัดไป ทันใดนั้นรพีพงษ์ก็ปรากฏต่อหน้าของปัณฑาแล้ว คว้ากระบี่สยบเซียนไว้ มองตากับจิ้งจอกหิมะนั่น
“รพีพงษ์ คุณทำสำเร็จ？”
ในใจของปัณฑามีความสุขอย่างมาก มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า มีสีหน้าที่เหลือเชื่อ
รพีพงษ์พยักหน้าแล้ว มอบยาเม็ดให้กับปัณฑา พูดกล่าว : “ใช้โอกาสตอนนี้ รีบออกไปจากบริเวณนี้ซะ ยาเม็ดนี้ช่วยให้คุณฟื้นฟู ฉันจะจัดการเขาเอง”
ได้ยินแล้ว ปัณฑาพยักหน้า รับเม็ดยามา รับวิ่งออกไปทันที
จิ้งจอกหิมะมองเห็นฉากนี้แล้ว ก็เกิดความโมโหขึ้นมาทันที เพิ่งคิดอยากจะตามปัณฑาไป กลับถูกกระบี่ของรพีพงษ์กั้นขวางไว้
“คิดอยากจะไปเหรอ ฝันไปเถอะ！” รพีพงษ์พูดอย่างเยือกเย็น มังกรเก้าตัววนเวียนอยู่ข้างหลัง มนุษย์เล็กทองคำยืนอยู่ข้างรพีพงษ์ เตรียมลงมือได้ตลอดเวลา
จิ้งจอกหิมะคำรามอย่างโมโห มองไปยังรพีพงษ์ พูดกล่าว : “มนุษย์ แกจะต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำ！”
พูดแล้ว สองเท้าหน้าที่ทรงพลังอย่างมากของจิ้งจอกหิมะก็คว้าไปยังรพีพงษ์อย่างไร้ความปรานี
เมื่อเห็นแบบนี้แล้ว รพีพงษ์ก็รีบขี่ขึ้นบนหลังของมังกรทั้งเก้าตัวที่อยู่เบื้องหลังทันที กรงเล็บของมนุษย์เล็กทองคำและจิ้งจอกหิมะปะเข้าด้วยกัน ทันใดนั้นก็เกิดควันเป็นจำนวนมาก และภายในควัน รพีพงษ์และมนุษย์เล็กทองคำทั้งซ้ายและขวา ลงมือไปยังจิ้งจอกหิมะพร้อมกัน
จิ้งจอกหิมะร้องเสียงผิดแปลก ที่ตรงนั้นทำได้เพียงหลงเหลือภาพที่โหดร้าย ทำให้รพีพงษ์และมนุษย์เล็กทองคำโจมตีไปยังความว่างเปล่าเลย
และนาทีต่อมา เบื้องหลังของรพีพงษ์แสงไฟระยิบระยับที่เงาร่างของจิ้งจอกหิมะ จู่ๆก็มีกรงเล็บพุ่งเข้ามา
โชคดีที่รพีพงษ์มีปฏิกิริยาโต้ตอบได้เร็วมากพอ กระบี่สยบเซียนสามารถต้านทานการโจมตีของจิ้งจอกหิมะได้อย่างทันที ภายใต้พลังทั้งหมด ขนาดที่ว่าสามารถผลักจิ้งจอกหิมะออกไปได้
มนุษย์เล็กทองคำใช้โอกาสตอนที่ร่างกายของจิ้งจอกหิมะเกิดความไม่สมดุลกัน รีบพุ่งเข้าไป กระบี่สีทองที่อยู่ในมือทิ่มแทงไปยังหน้าอกของจิ้งจอกหิมะ
ทุกสรรพสิ่งล้วนแต่มีเส้นชีวิต ในการทำสงครามเมื่อสักครู่นี้รพีพงษ์ได้ค้นพบแล้วว่า เส้นเลือดหล่อเลี้ยงไปยังหัวใจของจิ้งจอกหิมะอยู่ที่หน้าอกเอนเอียงไปทางฝั่งอุ้งเท้าหน้าซ้าย
ขอเพียงแค่โจมตีไปยังหัวใจของจิ้งจอกหิมะตัวนี้ได้ ทุกอย่างก็จะสิ้นสุดลงแล้ว
จิ้งจอกหิมะสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของจิ้งจอกหิมะ ลิ้นเลียฟันบน ร่างกายขยับไปอีกฝั่งทันที กระบี่ยาวสีทองเพียงแค่ทิ่มแทงไปยังหน้าอก ทิ้งรอยแผลเป็นไว้บนหน้าอกของจิ้งจอกหิมะ กลับว่าไม่ได้ทำร้ายส่วนที่สำคัญเลย
“โอ้ว！”
จิ้งจอกหิมะโมโหอีกครั้ง เสียงคำรามทำให้รพีงษ์สั่นสะท้านขึ้นมา
และจิ้งจอกหิมะนี้เดิมทีก็มีความสามารถในการโน้มน้าวจิตใจ ภายใต้การคำรามเสียง สติของรพีพงษ์ก็ได้รับผลกระทบแล้ว เพียงในเวลาอันสั้น รพีพงษ์ก็รู้สึกหูอื้อชั่วขณะ ภาพที่อยู่เบื้องหน้ากลายเป็นเลือนรางบ้างแล้ว
จิ้งจอกหิมะหยุดตะโกน ฉวยโอกาสตอนที่รพีพงษ์ยังไม่ทันได้ฟื้นตัวกลับมา ร่างก็ปรากฏต่อหน้าของรพีพงษ์ทันทีเลย สองกรงเล็บออกมาพร้อมกัน
ถึงแม้ว่ารพีพงษ์จะฝืนต้านรับไว้ แต่เพราะว่าแรงโจมตีที่สะท้อนกลับมาแข็งแกร่งมาก ถูกแรงสะท้อนจนลอยออกไปสิบกว่าเมตร เลือดพ่นออกมาจากในปาก เห็นได้ชัดว่าอวัยวะได้รับบาดเจ็บจากการแรงสั่นสะเทือนในครั้งนี้
มนุษย์เล็กทองคำเห็นท่าทางแบบนี้ รีบโจมตีไปยังจิ้งจอกหิมะทันที แต่จิ้งจอกหิมะกลับว่าหลบหลีกได้อย่างสบายๆ
