Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ – ตอนที่ 226

ตอนที่ 226 นักศึกษาแลกเปลี่ยน
หวังเสียน มองไปที่เวลาบนมือถือและส่งข้อความไปหา หวังต้าไห่
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้รับข้อความตอบกลับมา
[คราสเรียนเพิ่งเริ่ม รีบเข้ามาเร็ว ๆ !]
หวังเสียนรีบเดินตรงไปที่ห้องเรียนหลังจากที่ได้อ่านข้อความ
เมื่อเขาไปถึงหน้าประตูห้องเรียนเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เมื่อเห็นว่าอาจารย์ที่สอนวันนี้ไม่ใช่อาจารย์ที่เข้มงวดมากนัก อาจารย์
คนนี้เป็นอาจารย์สอนเกี่ยวกับวิชา วิทยาการเทคโนโลยีสารสนเทศ
ซึ่งเป็นคนที่สนุกสนานและใจดี
“สวัสดีครับอาจารย์! ขออนุญาตเข้าห้องเรียนครับ!” หวังเสียน
ตะโกนอยู่หน้าประตูเมื่อเห็นว่าอาจารย์ไม่ทันได้สังเกตเห็นเขา
“โอ้ววว! นี่ไม่ใช่นักเรียนชื่อดังหวังเสียน หรอกเหรอเนี่ย? คุณข้าม
บทเรียนของผมไปกี่บทเรียนแล้ว ผมคิดว่าคุณอาจจะต้องลงเรียน
ใหม่เลยนะเนี่ย!” อาจารย์ผู้สอนยิ้มและพูดแซวเล็กน้อยขณะมองไป
ที่หวังเสียน
หวังเสียน ยิ้มแห้ง ๆ และไม่ได้พูดโต้ตอบอะไร
“เข้ามาเถอะ! ยังมีที่นั่งแถวแรก แล้วก็ตั้งใจเรียนอย่าทำเสียงดังด้วย
ล่ะ!” อาจารย์กล่าวขณะชี้ไปที่ที่นั่งว่างในแถวแรก หลังจากนั้น
อาจารย์ผู้สอนก็ไม่ได้ซักถามอะไรเขาเพิ่มเติม
หวังเสียน ยิ้มพร้อมกับเดินไปนั่งที่แถวแรกตรงหน้าชั้นเรียน
โต๊ะของห้องเรียนทั้งหมดเรียงเป็นแถวสี่แถวและมีที่นั่งว่างอยู่แถว
แรกของห้อง หวังเสียนเดินไปนั่งลง อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไป
ด้านข้างเขาก็ค่อนข้างจะตกใจ
เขาไม่รู้จักเพื่อนร่วมชั้นของเขาในแถวแรกเลย
มีเด็กผู้หญิงหน้าตาดีสองคนที่ดูเหมือนจะเป็นฝาแฝดกันและชาย
หนุ่มใส่แว่นร่างผอมที่มีท่าทางสุภาพเรียบร้อย
หวังเสียน ขมวดคิ้วและพยายามนึกอยู่นานพอควรแต่เขาก็ยังไม่
สามารถจดจำคนพวกนี้ได้อยู่ดี
เขาหันมองไปรอบ ๆ และต้องประหลาดใจที่พบกับใบหน้าที่ไม่
คุ้นเคยมากกว่าสิบคน
ในขณะที่หวังเสียนสังเกตเพื่อนร่วมชั้นเรียน พวกเขาก็สังเกตเห็น
เขาด้วยเช่นกัน
ในปัจจุบัน หวังเสียน เป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย ไม่เพียงแต่
เขาถูกเลือกโดยเทพธิดาแห่งมหาวิทยาลัยทั้งสองคน แต่เขายังเป็น
คนรวยจนน่ารังเกียจอีกด้วย
เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารชั้นหนึ่งและซื้อรถหรูให้น้องสาวซึ่งมี
มูลค่าประมาณ 3-4 ล้านหยวน นอกจากนี้เขายังมีความสามารถ
ทางด้านการต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างน่ากลัวเลยทีเดียว
และเขายังติดอันดับหนุ่มหล่อในฟอรัมของมหาวิทยาลัยอีกด้วย อาจ
กล่าวได้ว่าเขาเป็นนักศึกษาที่สะดุดตามากที่สุดในมหาวิทยาลัยเจียง
เฉิงในตอนนี้เลยก็ว่าได้
แม้แต่คนที่ หวังเสียน ไม่รู้จักก็มองมาที่เขาด้วยสายตาที่อยากรู้อยาก
เห็น
หวังเสียน สูงประมาณ 1.8 เมตรพร้อมกับการแต่งตัวที่ดูดี ด้วยใบหน้า
ที่หล่อเหลาของเขาและเขายังมีออร่าที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ซึ่ง
หากมองดูแล้วจะให้ความรู้สึกที่สูงส่งและสง่างามมากเลยทีเดียว
และเขายังเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่ตลอดเวลา เมื่อรวมการกับ
ส่วนสูงและใบหน้าที่หล่อเหลาพร้อมกับออร่าอันเป็นเอกลักษณ์ของ
เขาด้วยแล้ว จึงทำให้ดาราชายหลาย ๆ ยังไม่ดูดีและน่าดึงดูดใจมาก
เท่ากับเขา
ถ้าในตอนนี้ยังไม่ได้อยู่ในระหว่างการเรียนการสอนอาจมีนักศึกษา
สาวหลายคนเดินเข้ามาพูดคุยกับเขาไปแล้วก็ได้
หวังเสียนมองและยิ้มให้กับฝาแฝดที่สวยงามที่นั่งอยู่ในแถวเดียวกับ
เขา ก่อนที่เขาจะหันมองไปที่อาจารย์ผู้สอน
เริ่มบทเรียนแล้วอาจารย์ผู้สอนก็บรรยายเกี่ยวกับความรู้ในบทเรียน
ตามปกติ ด้วยทักษะความจำและความเข้าใจในปัจจุบันของ หวัง
เสียน เขาสามารถตามความรู้และความเข้าใจในบทเรียนปัจจุบันได้
อย่างง่ายดาย เพียงแค่เขาพลิกหนังสือกลับไปดูเนื้อหาบทก่อน ๆ
เพียงเท่านั้น
ในตอนนี้หวังเสียน รู้แล้วว่านักศึกษาแปลกหน้าหลาย ๆ คนที่เข้ามา
เรียนห้องเดียวกับเขานั้นมาจากที่ไหน
พวกเขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากมหาวิทยาลัยโมดู
สาขาวิชาวิศวกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศในมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง
ได้รับความสนใจเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศและในแต่ละปีจะ
สามารถดึงดูดนักศึกษาแลกเปลี่ยนจำนวนมาก ที่จะมาขอเป็นนักศึกษา
แลกเปลี่ยนในมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง
ในทำนองเดียวกันนักศึกษาบางคนจากมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง ก็จะไป
เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยโมดู ด้วยเช่นเดียวกัน
และในบางครั้งนักศึกษาแลกเปลี่ยนก็จะใช้เวลามากถึง 2 ภาคเรียน
การศึกษาเลยทีเดียวหรือเท่ากับ 1 ปีการศึกษา
หลังจากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมงก็มีเสียงสัญญาณเตือนหมดเวลา
คลาสเรียน อาจารย์ผู้สอนเคาะโต๊ะขึ้นมาเบา ๆ แล้วพูดขึ้นมา
“โอเค! จบคลาสการเรียนการสอนสำหรับวันนี้!” อาจารย์ผู้สอนยิ้ม
ให้กับนักศึกษาก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องเรียนไป
“เฒ่าหวัง ในที่สุดนายก็โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นจนได้ ฉันคิดว่านาย
ตายไปแล้วเสียอีก!”
“หวังเสียน ยังดีที่นายรู้ว่ายังต้องมาเรียนแม้แต่อาจารย์ที่ปรึกษาของ
เรา ก็ยังไม่สามารถติดต่อนายได้เลย นายไปไหนมากันแน่เนี่ย!”
“ฉันว่านายควรนำของขวัญไปติดสินบนอาจารย์ที่ปรึกษาสักหน่อย
ก็จะดีนะ อย่างน้อยจะได้ผ่อนคลายอารมณ์โกรธของเขาลงไปได้
บ้างเพราะนายโดดเรียนไปเป็นเดือนเชียวนะ!”
“ลูกพี่ใหญ่ นายจะพาพวกเราไปเลี้ยงอาหารที่ร้านอาหารชั้นหนึ่ง
เมื่อไหร่ดีล่ะลูกพี่?”
หวังเสียนถูกเพื่อนร่วมชั้นหลายคนเข้ามารุมล้อมเพื่อพูดคุยด้วยทันที
หลังจากที่คลาสเรียนจบลง โดยเฉพาะหวังต้าไห่, จางเหวินและจาง
เฟิงเพื่อนสนิทของเขารีบเข้ามาก่อนคนอื่น ๆ ในทันที
“อืม! ฉันยุ่งมากเลยในช่วง 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา และไม่สามารถ
กลับมาเรียนได้จริง ๆ !” หวังเสียน อธิบายกับเพื่อน ๆ ของเขาด้วย
รอยยิ้ม
เขาพูดต่ออีกว่า “รออีกไม่กี่วันฉันจะพาทุกคนไปเลี้ยงที่ร้านอาหาร
ของฉันอย่างแน่นอน!”
“โอ้เย่! พวกเราคงต้องกอดต้นขาของนายไว้ให้แน่น ๆ เสียแล้ว หวัง
เสียน ตอนนี้นายนั้นมีต้นขาที่ใหญ่มากที่สุดในมหาวิทยาลัยของเรา
เลยทีเดียว!”
ฝาแฝดสาวสวยทั้งคู่กำลังมองไปที่กลุ่มของนักศึกษาที่รายล้อมหวัง
เสียน ด้วยความสับสน
“เฮ้! พวกนายหยุดโวยวายเสียงดังกันจะได้ไหม? มันน่ารำคาญมาก!”
เสียงที่ไม่พอใจดังขึ้นมา กลุ่มนักศึกษาที่ส่งเสียงดังอยู่รอบ ๆ ตัวหวัง
เสียน ก็เงียบเสียงกันลงในทันที
“ฉันขอโทษที ฮัวเจ๋อหมิง!”
“พวกเราขอโทษ!”
เพื่อนร่วมชั้นต่างรีบขอโทษชายหนุ่มคนนั้นในทันที หวังเสียนจึง
หันมองไปตามต้นเสียง
มีชายหนุ่มนั่งกันอยู่ที่นั่นสี่คน ทุกคนใส่เสื้อผ้าและนาฬิกาแบรนด์
เนมราคาแพง
คนที่พูดคือชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงกลางเขานั้นค่อนข้างที่จะดูดี ลักษณะ
ท่าทางของเขานั้นเป็นลูกคุณหนูเหมือนอย่างในละครทีวีเลยทีเดียว
“ต้าไห่, จางเหวิน, จางเฟิง พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ!” หวัง
เสียน พูดกับกลุ่มเพื่อนสนิทของเขาทั้งสามคน ก่อนที่พวกเขาจะเดิน
ออกไปพร้อมกัน
ชายหนุ่มทั้งสี่คนที่นั่งทางด้านหลังจ้องมองไปที่หวังเสียน ที่กำลัง
เดินออกไปนอกห้องเรียน ชายหนุ่มหนึ่งในสี่คนถามหญิงสาวที่นั่ง
อยู่ไม่ไกลจากเขาขึ้นมาว่า “หมอนั่นคือใครอย่างนั้นเหรอ?”
“ฮันจุนหมิง เขาคือหวังเสียนเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดใน
มหาวิทยาลัย และในตอนนี้เขาได้ก่อตั้งธุรกิจเป็นของตัวเองจนเขา
นั้นร่ำรวยมากเลยทีเดียว อ้อใช่แล้วล่ะร้านอาหารที่นายพาเพื่อนใน
ชั้นเรียนพาไปเลี้ยงเมื่อวันก่อนนั้นไง นั่นคือร้านอาหารของเขา และ
เขานั้นยังมีข่าวลือกับเทพธิดาประจำมหาวิทยาลัยทั้งสองคนอีกด้วย
แม้แต่โค้ชประจำชมรมเทควันโดยังต้องเกรงใจและให้ความเคารพ
เขาเลย อาจจะเรียกได้ว่าเขานั้นเป็นชายหนุ่มที่เฟอร์เฟคคนนึงเลย
ทีเดียว!” หญิงสาวคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“อืม! ชายหนุ่มที่เฟอร์เฟคงั้นเหรอ? ฮึฮึ!”
ฮันจุนหมิงหัวเราะและหันไปมองที่ฮัวเจ๋อหมิง
“เฮอะ! ก็แค่เด็กหน้าอ่อนคนนึงเท่านั่น!”
ฮัวเจ๋อหมิงตะคอกและแสดงท่าทีดูถูกขึ้นมาทันที
….
“มีหลายคนเลยทีเดียวที่ไม่ค่อยคุ้นหน้าในชั้นเรียนของเรา พวกเขา
นั้นเป็นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างนั้นเหรอ?” หวังเสียน พูดกับ
หวังต้าไห่ และกลุ่มเพื่อนของเขาเมื่อพวกเขานั้นเดินออกมาจาก
ห้องเรียนแล้ว
“ใช่แล้ว พวกนั้นเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยน พวกเขามีอิทธิพลค่อนข้าง
มากทีเดียว พวกเขาเป็นเด็กของตระกูลที่ร่ำรวยมาก และพวกเขายัง
พาพวกเราทั้งชั้นเรียนไปเลี้ยงอาหารที่ร้านอาหารชั้นหนึ่งของนาย
อีกด้วย ขนาดจ่ายเงิน 500,000 หยวนเป็นค่าอาหารได้อย่างสบายเลย
ทีเดียว และที่สำคัญชายหนุ่มคนที่ชื่อ ฮัวเจ๋อหมิง ยังสามารถเอาชนะ
ซู่ชิงเฉิง กัปตันชมรมเทควันโดที่เคยมีเรื่องกับนายในครั้งก่อน [ตอน
ที่ 111-114] ได้โดยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ดังนั้นพวกเขาจึงค่อนข้าง
ที่จะมีชื่อเสียงมากพอสมควร และพวกเขายังขับรถซุปเปอร์คาร์หรู
ราคาแพงกันทุกคนอีกด้วย!” จางเหวินตอบอย่างอิจฉา
“ฉันคิดว่านักเรียนแลกเปลี่ยนที่น่าทึ่งที่สุดคือผู้หญิงที่ชื่อ มู่หว่านหวัน
นายอาจจะอยากรู้จักเธอก็ได้เธอนั้นสวยงามและน่าทึ่งพอ ๆ กับ
หลานชิงเยว่ และ กวนชูชิง เลยทีเดียว มีเด็กตระกูลร่ำรวยมากมาย
มากกว่า 10 คนเข้าไปสารภาพรักกับเธอตั้งแต่เธอเข้ามาที่นี่ใหม่ ๆ
ฉันได้ยินมาว่าสาเหตุหลัก ๆ ที่ชายหนุ่มทั้งสี่คนนั้นขอมาเป็นนักศึกษา
แลกเปลี่ยนที่นี่สาเหตุนั้นก็มาจากเธอเช่นเดียวกัน!” หวังต้าไห่ พูด
ต่อขึ้นมา
“อืมม!” หวังเสียน พยักหน้าตอบด้วยรอยยิ้ม!” สองสาวฝาแฝดใน
ห้องเรียนของพวกเราก็หน้าตาดีใช้ได้เหมือนกันนะ!”
“ฝาแฝดสาวสวยทั้งคู่นั้นเป็นเน็ตไอดอลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงเป็น
อย่างมาก พวกเธอนั้นมีแฟนคลับบนโลกออนไลน์หลายหมื่นคนเลย
ทีเดียว บางทีฉันก็นึกสงสารพวกเธออยู่เหมือนกัน ถ้าตัวฉันนั้นไม่ได้
มี ซู่เฉียน เป็นแฟนอยู่แล้ว ฉันอาจจะให้โอกาสพวกเธอบ้างสัก
เล็กน้อยก็ได้!” หวังต้าไห่ พูดโม้ออกมาอย่างหน้าตาเฉย
เขายังพูดต่ออีกว่า “เอ้อ! เฒ่าหวัง หลานชิงเยว่ นั้นกลับมาเรียน
เหมือนเดิมแล้วล่ะ และฉันยังเห็นเธอไปไหนมาไหนกับ กวนชูชิง
ตลอดเลยด้วย เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ อย่างนั้นเหรอเฒ่าหวัง?”
“เอ่อ!..ก็ไม่น่าจะมีอะไร พวกเธอคงเป็นเพื่อนที่สนิทกันมั้ง!” หวัง
เสียน ส่ายหัวเบา ๆ ขณะที่พูดออกมา
ในตอนนี้ทั้ง หลานชิงเยว่และกวนชูชิง พวกเธอน่าจะมีข้อตกลงลับ ๆ
กันอยู่ และหากว่าตัวเขานั้นมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอีก เขาคงจะโดน
แม่เสือสาวทั้งสองคนนี้เล่นงานจนปางตายอย่างแน่นอน
“ไปกันเถอะเฒ่าหวัง พวกเราค่อยกลับมาคุยกันต่อหลังจากที่เลิก
เรียนแล้ว!” หวังต้าไห่ พูดกับคนที่เหลือในขณะที่สัญญาณเตือนเข้า
เรียนดังขึ้นมาอีกครั้ง
หวังเสียนพยักหน้าและทั้งสี่คนก็ตรงกลับไปที่ชั้นเรียน
“ห๊ะ?”
ที่นั่งปกติประจำของพวกเขานั้นโดยมากจะอยู่ที่ทางด้านหลัง แต่
ในตอนนี้ที่นั่งของพวกเขาถูกนั่งโดยกลุ่มชายหนุ่มทั้งสี่คนที่เป็น
นักศึกษาแลกเปลี่ยน
และที่นั่งทางด้านหลังที่ว่างอีกสี่ที่นั่งก็ยังถูกนั่งด้วยกลุ่มของฝาแฝด
และนักศึกษาแลกเปลี่ยนคนอื่น ๆ ด้วยเช่นเดียวกัน
“เฮ้ เพื่อน! ที่นั่งตรงนี้นั้นเป็นของพวกเรา และหนังสือของพวกเราก็
ยังวางอยู่บนโต๊ะอีกด้วย!” หวังต้าไห่พูดขึ้นมา ในขณะที่เขาขมวดคิ้ว
จ้องมองไปยัง ฮัวเจ๋อหมิง, ฮันจุนหมิงและกลุ่มนักศึกษาแลกเปลี่ยน
คนอื่น ๆ