Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ – ตอนที่ 284

ตอนที่ 284 เสียงคำรามอันลึกลับ?
“ข้าจะส่งพวกเจ้าไปที่นรก! ช่างเป็นสโลแกนที่เท่และเข้ากับพวกเรา
ได้ดีมากเลยจริง ๆ !”
หวังเสียน นั่งอยู่ตรงที่เดิมดูนักรบมังกรทั้งเจ็ดพูดสโลแกนประจำ
องค์กรมือสังหารอเวจีทมิฬของพวกเขาออกมา ด้วยรอยยิ้ม
มังกรทั้งเจ็ดได้สร้างองค์กรมือสังหารอเวจีทมิฬ พร้อมกับสโลแกน
ประจำองค์กรสุดเจ๋งที่ว่า ‘ข้าจะส่งพวกเจ้าไปที่นรก’ มันน่าสนใจ
และดูเท่มาก
เขามองไปที่มังกรทั้งเจ็ดที่ต่อสู้กับคนจากสำนักดาบกวงซานอย่าง
ตั้งใจ
คนทั้งห้าคนจากสำนักดาบกวงซานก็น่าสนใจเช่นกัน ในตอนแรก
พวกเขาพยายามทดสอบและค้นหาระดับความแข็งแกร่งของกลุ่ม
หวังเสียน แต่เมื่อพวกเขารู้ว่ากลุ่มของหวังเสียน นั้นมีความแข็งแกร่ง
มากและไม่สามารถคาดเดาได้ พวกเขาก็รีบเอ่ยปากขอโทษพร้อมกับ
จากไปในทันที
หวังเสียน ค่อนข้างจะมั่นใจว่าหากคนกลุ่มนี้เห็นพวกเขาอ่อนแอ
พวกเขาคงจะโดนสังหารพร้อมกับปล้นชิงผลึกแก้วมังกรและสิ่งของ
มีค่าอื่น ๆ อย่างแน่นอน
แต่ในตอนนี้เหล่านักรบมังกรทั้งเจ็ดคน จะไม่ให้อภัยคนของสำนัก
ดาบกวงซานเหล่านี้อย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเหล่านี้ตั้งใจ
ฉกฉวยสมบัติขององค์ราชามังกรผู้เป็นจ้าวชีวิตของพวกเขา โทษ
ประหารในครั้งนี้ของพวกเขาได้ถูกตัดสินออกมาแล้ว!
“เชี่ย! นั่นท่านอาจารย์, ผู้อาวุโสและรองเจ้าสำนักกำลังต่อสู้กับกลุ่ม
ชายสวมหน้ากาก!”
เหล่าสาวกจากสำนักดาบกวงซานที่กำลังจะก่อไฟทำอาหารและบาง
คนก็พึ่งกลับมาจากการล่าสัตว์ป่ า ต่างตกใจกันมากเมื่อพวกเขาเห็น
กลุ่มผู้อาวุโสต่อสู้กับกลุ่มชายสวมหน้ากาก
“ข้าจะส่งพวกเจ้าไปที่นรก! นั่นคือสโลแกนของทูตอเวจีแห่งองค์กร
มือสังหารอเวจีทมิฬ!”
“ทูตอเวจี! คนพวกนี้คือนักฆ่าแห่งอเวจียังงั้นเหรอ?”
“ทำไมรองเจ้าสำนักและผู้อาวุโสของพวกเราถึงได้ไปต่อสู้กับคน
พวกนั้นได้กันเล่า?”
กลุ่มสาวกของสำนักดาบกวงซานรู้สึกตื่นตระหนกกันเป็นอย่างยิ่ง
พวกเขารีบชักดาบของพวกเขาออกมาและจ้องมองไปที่การต่อสู้ด้วย
ความกังวล
ชายหนุ่มคนที่ไปขอยืมไฟ เหงื่อแตกออกมาทั้งตัว เมื่อเขามองไปที่
กลุ่มชายชายสวมหน้ากากที่กำลังต่อสู้กับกลุ่มผู้อาวุโสของสำนัก
อย่างดุเดือด เขากลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวาดกลัว
เขารู้สึกโชคดีเป็นอย่างมากที่ตัวเขานั้นไม่ได้พูดจาหยาบคายออกไป
ไม่อย่างนั้นเขาก็คง….
แต่อย่างไรก็ตามเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาเคยล้อเลียนการกินอาหาร
ผ่านทางหน้ากากของคนพวกนี้เอาไว้ด้วย
‘พวกเขาคงไม่ได้ยินที่ข้าพูดใช่ไหม?..’
อ๊ากกก!
ในขณะนั้นเองเสียงร้องของคนหลายคนก็ดังขึ้นมา
ชายชราผมแดงและชายชราตาเดียว ตกใจกับเสียงร้องที่ดังออกมา
พวกเขามองไปที่ด้านข้างในทันที
“ได้เวลาแล้ว! ข้าจะส่งพวกเจ้าไปที่นรก!”
เสียงอันเย็นยะเยือกและน่าหวาดกลัวดังขึ้นในขณะที่ชายวัยกลางคน
สามคนนอนหมดสภาพอยู่บนพื้น ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วย
ความหวาดกลัวก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของพวกเขาจะสิ้นสุดลงไป
“ไม่ต้องสนใจหันไปดูพวกมันหรอก! อีกสักเดี๋ยวพวกเจ้าก็ได้ตาม
พวกมันไปด้วยกันแล้ว!”
หน้ากากสีดำทมิฬปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าชายชราผมแดงและชายชรา
ตาเดียว พวกเขารู้สึกได้ถึงการโจมตีอันทรงพลังที่ส่งตรงมายังพวก
เขา
“เพียงเท่านี้!…เรื่องเพียงเท่านี้พวกเจ้าถึงกับต้องสังหารพวกเราเชียว
หรือ?”
ความสิ้นหวังและความหวาดกลัวเกาะกุมจิตใจของชายชราทั้งสอง
คนจนพวกเขาถึงกับตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร
ตูมมมม!
ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบวินาทีร่างของชายชราทั้งสองคนก็กระเด็น
ออกไปกระแทกหินที่น้ำตกอย่างแรง ลมหายใจสุดท้ายของพวกเขา
ได้หยุดลงไปอย่างสมบูรณ์
“มีเพียงผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณเพียงแค่สองคนเท่านั้น
แต่พวกเจ้ายังกล้าอวดดีเข้ามายุ่งกับพวกเราอีกอย่างนั้นหรือ!”
โม่หยวนมองไปที่ศพของชายชราทั้งสองคนและพูดออกมาด้วย
น้ำเสียงที่ดูถูก ก่อนที่เขาจะเดินกลับไปนั่งอยู่ข้าง ๆ หวังเสียน
เช่นเดิม
เหล่านักรบมังกรคนอื่น ๆ ก็เดินหันหลังและกลับไปยังตำแหน่งเดิม
ของพวกเขา
แต่อย่างไรก็ตามนักรบมังกรคนหนึ่งไม่ได้หันหลังกลับไปด้วย เขา
มองไปยังชายหนุ่มที่ชื่อหวางตง ด้วยแววตาอันน่ากลัว
“ไม่! ไม่!… อย่าฆ่าข้า! ได้โปรดเถอะอย่าฆ่าข้าเลย!”
ชายหนุ่มคนที่ชื่อหวางตง ทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรง การที่เขาได้
เห็นนักฆ่าแห่งอเวจีกลุ่มนี้สังหารผู้อาวุโสและรองเจ้าสำนักของพวก
เขาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ มันทำให้เขาหวาดกลัวจนตัวสั่น
สาวกคนอื่น ๆ ของสำนักดาบกวงซาน ก็รีบทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าร้อง
ขอชีวิตเช่นเดียวกัน
“ลมปากของเจ้ามันเหม็นมากเกินไปหน่อย ฉะนั้นข้าจะส่งเจ้าไปที่
นรก!”
นักรบมังกรคนนั้นจ้องมองไปที่หวางตง พร้อมกับกลิ่นอายสังหาร
อันรุนแรง
“ไม่!…อย่า!..ได้โปรด!” ชายหนุ่มโบกดาบในมือของเขาไปมา
พร้อมกับกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง
อ๊ากกก!…อ๊อกกก!
จากนั้นไม่นานเสียงร้องของเขาก็เงียบลงพร้อมกับลมหายใจของเขา!
นักรบมังกรคนนั้นเดินกลับไปนั่งยังที่ตำแหน่งเดิมของเขาด้วยความ
สงบ โดยไม่สนใจกลุ่มสาวกที่เหลือของสำนักดาบกวงซาน
สาวกที่เหลือของสำนักดาบกวงซานต่างตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้พวกเขาคงจะไม่สามารถลืมมันไปได้
ตลอดชีวิตของพวกเขา
“วิ่ง! วิ่งเดี๋ยวนี้พวกมัน! … พวกมันคือปีศาจร้ายแห่งอเวจี!”
คนกลุ่มนั้นชำเลืองมองไปยังคนทั้งสิบที่สวมหน้ากากสีดำทมิฬด้วย
ความหวาดกลัวก่อนจะวิ่งหนีไปในทิศทางตรงกันข้าม
“พวกเราจะเดินทางต่อกันในทันทีหลังจากที่กินอาหารกันเสร็จแล้ว!”
หวังเสียน หันไปมองซากศพรอบ ๆ ตัวเขา ก่อนที่จะส่ายหัวเล็กน้อย
อย่างเสียอารมณ์
องค์กรมือสังหารอเวจีทมิฬ ไม่ใช่องค์กรการกุศลหรือผู้พิทักษ์ความ
ยุติธรรม นักรบมังกรเหล่านี้ค่อนข้างที่จะโหดเหี้ยมและอำมหิต พวก
เขาจะเชื่อฟังและซื่อสัตย์ต่อหวังเสียนและคนใกล้ตัวของเขาเพียง
เท่านั้น สำหรับคนอื่น ๆ พวกเขาจะไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
หากใครนั้นมายั่วยุหรือสร้างความขุ่นเคืองให้กับหวังเสียน พวกเขา
ก็จะส่งพวกมันไปที่นรก!
“ไปกันเถอะ!”
หลังจากที่พวกเขารับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
พวกเขาก็มุ่งหน้าเข้าสู่ส่วนลึกของเทือกเขาตงหลิงกันในทันที
“น่าจะอยู่ไม่ไกลแล้วล่ะ!” หลังจากที่พวกเขาเดินทางผ่านไปประมาณ
1 ชั่วโมง หวังเสียน ก็ค่อย ๆ ชะลอความเร็วลงและหันไปพูดกับเหล่า
นักรบมังกร
หลังจากที่พวกเขาขึ้นมาบนยอดเขาลูกหนึ่ง หวังเสียน ก็วางงูพิษสี
ดำลงบนพื้น
ฟ่ออออ!
งูพิษสีดำแลบลิ้นออกมา ก่อนที่จะเลื้อยไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
หวังเซียนและกลุ่มรีบตามมามันไปติด ๆ
ฟ่ออออ!
ขณะที่งูพิษขึ้นไปบนยอดเขาที่อยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งเดิมมากนัก
มันก็หยุดและตวัดลิ้นออกมาอย่างรวดเร็ว หวังเสียนและกลุ่มที่
ติดตามมาก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดพร้อมกับหันไป
สังเกตมองรอบ ๆ ตัว
ที่ทางเดินข้างหน้ามีกลุ่มแมลงมีพิษจำนวนนับไม่ถ้วนนอนอยู่บน
ผืน
งูพิษสีดำแลบลิ้นพร้อมกับส่งเสียงขู่ออกมา เหล่าแมลงมีพิษเหล่านั้น
รีบขยับหลบเปิดเส้นทางให้กับงูพิษสีดำด้วยความหวาดกลัว
“ฝูงแมลงมีพิษ! ทั่วทั้งภูเขาลูกนี้เต็มไปด้วยฝูงแมลงและสัตว์มีพิษ!”
หวังเสียนหรี่ตา สังเกตมองไปรอบ ๆ ตัว ตามต้นไม้และใบหญ้ามีทั้ง
งูพิษและแมลงมีพิษปะปนรวมกลุ่มกันอยู่อย่างมากมาย หากพวกเขา
ประมาทจนถูกพวกมันรุมล้อมซุ่มโจมตี พวกเขาก็อาจจะได้รับพิษ
จนบาดเจ็บสาหัสหรืออาจจะถึงตายกันได้เลยในทันที
“ที่นี่น่าจะอยู่ไม่ไกลจากที่ตั้งขององค์กรมือสังหารมนต์ดำมากนัก!”
หวังเสียนยิ้มบาง ๆ พร้อมกับพูดออกมา “การป้องกันขององค์กรมือ
สังหารมนต์ดำ ถือได้ว่าน่ากลัวมากเลยทีเดียว กลุ่มคนพวกนี้นั้น
แข็งแกร่งกว่าสำนักวังเปลวไฟเป็นอย่างมาก แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับ
ก่อกำเนิดลมปราณก็อาจจะเสียชีวิตได้หากว่าประมาท!”
หวังเสียน ยกมือขึ้นช้า ๆ ในทันใดนั้นต้นหญ้าที่อยู่บริเวณโดยรอบก็
เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
ต้นหญ้าและเถาวัลย์ค่อย ๆ แผ่ขยายและเลื้อยมาที่รอบ ๆ กลุ่มของ
พวกเขา พวกมันกลายเป็นเกราะกำบังชั้นดีเพื่อป้องกันแมลงและ
สัตว์มีพิษพวกนี้ให้ออกห่างจากกลุ่มของพวกเขา
หวังเสียน ค่อนข้างที่จะรู้ความลับบางอย่างจากการสื่อสารกับงูพิษสี
ดำ หากว่ากลุ่มของพวกเขาโจมตีสัตว์และแมลงมีพิษเหล่านี้ องค์กร
มือสังหารมนต์ดำจะสามารถรู้ได้ในทันทีว่ามีผู้บุกรุกเข้ามา
ในตอนนี้ร่างกายของพวกเขาและช่องทางเดินข้างหน้าถูกปกคลุม
ไปด้วยต้นหญ้าและเถาวัลย์จนเหมือนกับชุดเกราะ
พวกเขาเดินตามหลังงูพิษสีดำไปอย่างช้า ๆ
หลังจากที่เดินผ่านภูเขาอีก 2 ลูกมาแล้ว พวกเขาสังเกตเห็นแมลง
และสัตว์มีพิษเริ่มมีความหนาแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ ในความเป็นจริง
ก่อนหน้านี้พวกเขาได้เผชิญหน้ากับงูพิษซึ่งมีความยาวมากกว่า 6
เมตรมาแล้ว
เขี้ยวของงูพิษตัวนั้นใหญ่พอ ๆ กับนิ้วมือของคนมันดูน่ากลัวมากเลย
ทีเดียว โดยเฉพาะพิษที่ไหลออกมาจากเขี้ยวของมัน น่าจะสังหาร
ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ต่ำกว่าระดับก่อกำเนิดลมปราณให้ตายได้เลยในทันที
“ช่างเป็นพื้นที่ที่อันตรายมากเลยจริง ๆ !”
หวังเสียน สังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างช้า ๆ เมื่อพวกเขามาถึง
จุดสูงสุดของภูเขาขนาดใหญ่ลูกหนึ่ง ที่ด้านล่างนั้นมีทะเลสาบขนาด
ใหญ่ที่เชื่อมต่ออยู่กับแม่น้ำตงหลิง
ทะเลสาบปกคลุมไปด้วยม่านหมอก ทิวทัศน์บริเวณโดยรอบนั้น
สวยงามมากเลยทีเดียว
“ใครจะไปคาดคิดว่าจุดศูนย์กลางของสัตว์มีพิษที่อยู่โดยรอบจะมี
ทะเลสาบที่สวยงามเช่นนี้ซ่อนอยู่!”
หวังเสียน มองลงไปและเห็นงูพิษยังคงเลื้อยไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
เป้าหมายของมันดูเหมือนว่าน่าจะเป็นทะเลสาบที่อยู่ตรงกลางของ
หุบเขา
หวังเสียน โบกมือเล็กน้อยก่อนที่กลุ่มหญ้าและเครือเถาวัลย์จะ
สลายตัวออกไปจากกลุ่มของพวกเขา
แฮร่!..โฮ่ง ๆ ๆ !
ในขณะนั้นเองมีเสียงคำรามที่ดุร้ายดังออกมาจนสะท้อนก้องไปทั่ว
ทั้งหุบเขา แรงกดดันนั้นค่อนข้างที่จะทรงพลังมากเลยทีเดียว ต้นไม้
ที่อยู่บริเวณโดยรอบสั่นไหวจนเหมือนกับโดนลมพายุพัดเขย่า
“นั่นมันเสียงตัวอะไรกัน!?”
หวังเสียน ขมวดคิ้วพร้อมกับหันไปมองทางด้านซ้ายมือของเขา!