ตอนที่ 313 การต่อสู้ใต้ท้องทะเล!
.
“ไสหัวไปไม่อย่างนั้นตายยย!”
สัตว์อสูรยักษ์มัจฉา คำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นว่าหวังเสียน นั้นไม่ตอบรับคำพูดของมัน
หวังเสียน ออกจากความคิดของเขาในทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามของสัตว์อสูรยักษ์มัจฉา เขากับแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลัง
“พวกเจ้าทั้งหมดจะยอมสยบหรือว่าตาย!”
ในขณะที่เขาพูดออกมานั้น แรงกดดันและอำนาจที่กดขี่อันทรงพลังของราชันย์มังกรศักดิ์สิทธิ์ก็ระเบิดออกมา ครอบคลุมไปยังฝูงของยักษ์มัจฉาอย่างรุนแรงในทันที
กองทัพอันทรงพลังของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่นำโดย เต่ายักษ์ไทฝู่, อ๋าวฉีเทียน, อ๋าวหนี่ และ อ๋าวเซี่ย รวมถึงเหล่าทหารวานรปีศาจอีก 800 ตัวได้ปลดปล่อยแรงกดดันและกลิ่นอายสังหารพุ่งตรงไปยังกลุ่มของสัตว์อสูรยักษ์มัจฉาโดยตรง
“ไสหัวออกไปหรือว่าตาย!” ผู้นำกลุ่มของยักษ์มัจฉา คำรามเตือนออกมาอีกครั้ง พวกมันไม่ได้แสดงความหวาดออกมาเลยแม้แต่น้อย พวกมันทุกตัวต่างยกแขนที่เหมือนกับอาวุธสามง่ามของมันเล็งไปทางกองทัพวังมังกรศักดิ์สิทธิ์อย่างดุร้าย
ด้วยลักษณะท่าทางของพวกมันคล้ายกับผ่านการฝึกฝนการสู้รบแบบเป็นกลุ่มมาอย่างดี สิ่งนี้สามารถสะท้อนให้เห็นได้ว่าพวกมันสามารถสู้รบในรูปแบบของกองทัพได้อย่างมีประสิทธิภาพ
“ยอดเยี่ยมมาก!” หวังเสียนยิ้มและพูดชมเชยออกมาเบาๆ เขามองไปยังฝูงยักษ์มัจฉาด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะโบกมือสั่งเหล่าสาวกของวังมังกร “จับเป็นและควบคุมพวกมันทั้งหมดเอาไว้!”
“พะยะค่ะองค์ราชามังกร!” เหล่าสาวกของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาทั้งหมดพุ่งตรงไปยังยักษ์มัจฉาในทันที นำโดยเต่ายักษ์ไทฝู่ ,อ๋าวฉีเทียน, อ๋าวหนี่, อ๋าวเซี่ย, นาคาพิษทั้ง 9 ตัวและเหล่าวานรปีศาจอีก 800 ตัว
หวังเสียน ไม่ได้ให้ความสำคัญกับความแข็งแกร่งของยักษ์มัจฉาเหล่านี้แม้แต่น้อย ต่อให้ผู้นำของพวกมันเป็นสัตว์อสูรระดับที่ 11 ก็ตาม
เพราะความสามารถในปัจจุบันของเหล่าสาวกวังมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นแข็งแกร่งกว่ากลุ่มของยักษ์มัจฉาเป็นอย่างมาก เพียงแค่อ๋าวฉีเทียนและกองกำลังวานรปีศาจทั้ง 800 ตัวก็มากพอจะบดขยี้กลุ่มยักษ์มัจฉาเหล่านี้ได้อย่างสบายมือ
“ผู้บุกรุกจะต้องตาย!” ยักษ์มัจฉาเหล่านั้นตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน กลุ่มกองหน้าของเหล่ายักษ์มัจฉาตรงเข้าไปต่อสู้กับอ๋าวฉีเทียนในทันที เพราะมันสามารถสังเกตเห็นได้ว่าอ๋าวฉีเทียนนั้นเป็นผู้นำของกลุ่มกองกำลังวานรปีศาจ
กว๊ากกก!
ฝูงยักษ์มัจฉาคำรามออกมาในขณะที่พวกมันโจมตีออกไป กระแสน้ำอันหนาแน่นหมุนวนอยู่บนท่อนแขนของพวกมันด้วยความเร็วที่น่ากลัว
วรูมมมม!
โอ๊วกกกกก!
อ๋าวฉีเทียน ส่งเสียงคำรามต่ำๆออกมา กระบองโลหะของเขาพุ่งเข้าใส่ ยักษ์มัจฉาตัวที่เป็นหัวหน้าระดับ 11 อย่างรุนแรก
ตูมมม!
ความแข็งแกร่งของทั้งคู่นั้นมีความกำกึ่งกันเป็นอย่างมาก ผลจากแรงปะทะทำให้ทั้งคู่นั้นถอยห่างออกจากกันเกือบ 10 เมตร
กว๊ากกก!
ในขณะเดียวกันกองทัพวานรปีศาจก็กำลังเข้าไปตะลุมบอนกับฝูงของยักษ์มัจฉาในระยะประชิด
ถึงแม้ว่ากลุ่มของยักษ์มัจฉานั้นจะมีเพียงแค่ร้อยกว่าตัว แต่พวกมันนั้นก็ไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย พวกมันค่อนข้างที่จะมีวินัยและมีประสบการณ์ทางด้านการรบแบบตะลุมบอนเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
พวกมันยืนเรียงเป็นแถวหน้ากระดานพร้อมกับยื่นแขนที่คล้ายกับอาวุธสามง่ามของพวกมันแทงออกไปพร้อมๆกัน
พลังที่น่ากลัวจากอาวุธของพวกมันมาพร้อมกับมวลน้ำขนาดใหญ่ที่หมุนวนพุ่งตรงไปยังกลุ่มกองกำลังวานรปีศาจ
ซู่มมมม!
“กำแพงวารี!” เสียงก้องกังวาลดังแทรกผ่านน้ำทะเลมาจากทางด้านหลังของกองทัพวานรปีศาจ มันคือเสียงของ อ๋าวหนี่ที่กำลังสร้างคลื่นน้ำจนกลายเป็นกำแพงขนาดใหญ่ขวางกั้นการโจมตีของเหล่ายักษ์มัจฉาอยู่ทางด้านหน้าของกองทัพวานรปีศาจ
บรึมมม!
การโจมตีของฝูงยักษ์มัจฉานั้นไม่สามารถทะลวงผ่านม่านกำแพงวารีของ อ๋าวหนี่ เข้าไปได้เลยแม้แต่น้อย
“คลื่นวายุคลั่ง!” นาคาพิษทั้ง 9 ที่ลอยตัวอยู่เหนือหัวของกองทัพวานรปีศาจ อ้าปากพ่นเกลียวคลื่นพายุออกมาพร้อมๆกัน ลมกระโชกอันรุนแรงผสมกับม่านน้ำทะเลของอ๋าวหนี่หมุนวนตรงเข้าไปโจมตีฝูงยักษ์มัจฉาอย่างรวดเร็ว
บรูมมมมม!
เมื่อเกลียวพายุทั้ง 9 รวมกับม่านน้ำ แรงกำลังโจมตีของมันก็ทวีคูณขึ้นมาเกือบเท่าตัว
ฝูงยักษ์มัจฉาที่อยู่แถวหน้าสุดถูกแรงโจมตีอันทรงพลังจนล้มระเนระนาด
แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าของยักษ์มัจฉากลุ่มใหญ่ที่เหลืออยู่ก็ยังคงไม่มีความเปลี่ยนแปลงหรือแสดงความหวาดกลัวใดๆออกมา
ภายใต้คำสั่งของผู้นำยักษ์มัจฉา พวกมันเริ่มรวมกำลังกันเพื่อเข้าโจมตีอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
พวกมันแกว่งแขนที่คล้ายกับหอกสามง่ามของพวกมันออกมาพร้อมกัน ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปใส่อ๋าวฉีเทียนและกองทัพวานรปีศาจ
คลื่นน้ำอันรุนแรงเหมือนกับง้าวขนาดยักษ์ กวาดตรงเข้าหากองทัพวานรปีศาจอย่างรุนแรง
“เป็นการโจมตีที่ทรงพลังมากจริงๆ ยักษ์มัจฉากว่าร้อยตัวเมื่อรวมพลังกันโจมตีออกมา กองทัพวานรปีศาจคงยากที่จะต้านทานได้!” หวังเสียน มองไปที่ง้าวขนาดยักษ์ ที่กำลังโจมตีเข้าใส่กลุ่มกองทัพวานรปีศาจ
ยักษ์มัจฉาพวกนี้มีความเกี่ยวพันกับธาตุน้ำโดยตรง พลังงานแห่งธาตุน้ำของพวกมันจึงรุนแรงเป็นอย่างมาก พวกมันสามารถใช้น้ำทะเลช่วยเพิ่มพลังป้องกันและการโจมตีของพวกมันได้ เมื่ออยู่ในน้ำทะเลพวกมันจึงไม่เคยหวาดกลัวต่อสิ่งใด
และพวกมันมีสัตว์อสูรระดับ 10 และระดับ 9 มากกว่ากองทัพวานรปีศาจ พวกมันจึงสามารถต่อสู้กับกองทัพวานรปีศาจที่มีมากกว่า 800 ตัว และยังมีความได้เปรียบอยู่ค่อนข้างมาก
หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากอ๋าวหนี่และนาคาพิษ 9 ตัว กองทัพวานรปีศาจคงได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสจากการโจมตีในก่อนหน้านี้
“พวกเจ้าอยากตายกันมากนักใช่ไหม!” อ๋าวฉีเทียน ตะโกนออกมาเสียงดัง มันรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากเมื่อเห็นเหล่าสมุนวานรปีศาจของมันถูกโจมตี เปลวไฟนรกลุกโชนออกมาจากร่างกายของมันอย่างรุนแรง ในขณะที่มันพุ่งตัวเข้าหากลุ่มยักษ์มัจฉาอย่างรวดเร็ว
โอก้ววว! เจี้ยกก! คร่อกกๆๆ!
เหล่าวานรปีศาจที่เหลือส่งเสียงร้องออกมาอย่างดุร้าย ความบ้าคลั่งและกระหายเลือดของพวกมันถูกกระตุ้นอย่างรุนแรง พวกมันตวัดกรงเล็บอันแหลมคมของพวกมันและกระโจนเข้าใส่อย่างไม่กลัวตาย
ฟ่อออ! ฟ่อออ!
นาคาพิษทั้ง 9 ตัวที่อยู่ใกล้ๆ พวกมันจ้องมองไปที่ยักษ์มัจฉาระดับที่ 10 ก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว
อ๋าวเซี่ย ที่อยู่ไม่ไกลก็กระโดดเข้าไปใช้ก้ามคู่หน้าของมันที่เหมือนกับเคียวยาวโจมตียักษ์มัจฉาสองตัวอย่างเต็มแรง
สาวกทั้งหมดของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์กำลังต่อสู้กันอย่างเต็มกำลัง ในทันใดนั้นท้องทะเลก็เกิดปั่นป่วนขึ้นมาด้วยออร่าของมังกรศักดิ์สิทธิ์
ฝูงปลาที่อยู่ในรัศมี 10 กิโลเมตรรีบตะเกียกตะกายว่ายหนีออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว
ทะเลที่อยู่บริเวณรอบเกาะลอยน้ำเกิดความปั่นป่วนไปทั่ว คลื่นน้ำขนาดใหญ่โหมกระหน่ำเหมือนกับว่ากำลังจะเกิดลมพายุเลยทีเดียว
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงได้มีออร่าที่น่าหวาดกลัวมากขนาดนี้ ออกมาจากใต้ทะเลได้กันล่ะ!” ชาวยุทธหนุ่มคนหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? พลังระดับนี้มันต้องเป็นกลุ่มกองกำลังที่มีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมากเลยทีเดียว”
“เกาะแห่งนี้เป็นเกาะรกร้างไร้ผู้คนไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้มีกลุ่มกองกำลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ใต้ทะเลได้ล่ะ?”
ชาวยุทธที่อยู่บนเรือยอร์ชกว่า 20 ลำต่างสะดุ้งตกใจกลัว พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งที่ส่งออกมาจากใต้ท้องทะเล
บนดาดฟ้าเรือขนาดใหญ่ลำหนึ่งมีผู้เฒ่าหลายคนยืนอยู่ พวกเขาจ้องมองไปยังท้องทะเลและแสดงความตื่นตกใจกันออกมา
“ออร่าและความแข็งแกร่งอันทรงพลังเช่นนี้นั้น อย่างน้อยๆสิ่งมีชีวิตตัวนี้ต้องอยู่ในระดับขอบเขตเม็ดยาเซียนอย่างแน่นอน!” ชายชราคนหนึ่งพูดออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะทำอย่างไรกันดี?… พวกเรายังจะต้องเข้าไปในเกาะลอยน้ำแห่งนี้อีกหรือไม่ แต่พวกท่านอย่าลืมกันนะว่าเกาะแห่งนี้นั้นจะต้องมีสวนสมุนไพรจิตวิญญาณระดับสูงอยู่อย่างแน่นอน!” ชายชราคนหนึ่งพูดออกมาด้วยท่าทางที่คิดไม่ตก
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสมบัติทางจิตวิญญาณที่มีมูลค่าสูงเช่นนี้ คงจะไม่มีใครยอมแพ้และตัดใจกับไปง่ายๆอย่างแน่นอน
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็รอดูอีกสักครู่หนึ่งก่อนเถอะ!” ชายชราที่เหมือนกับเป็นผู้นำกลุ่ม ตัดสินใจพูดออกมาแทนทุกคน
ในตอนนี้พวกเขาจึงได้แต่สังเกตและรอกันอยู่อย่างเงียบๆ
“องค์ราชาได้ออกคำสั่งมาแล้ว รีบไปกันเดี๋ยวนี้เลย!” โม่ชิงหลง รีบหันไปสั่งงานกับโม่หยวนและอสูรที่ 15 ในทันทีที่มีข้อความผ่านทางจิตวิญญาณมาจากหวังเสียน
พวกเขาทั้งสามคนกระโดดพุ่งตัวตรงไปยังเกาะลอยน้ำตามคำสั่งของหวังเสียน ในทันที
“มีคนเข้าไปที่เกาะลอยน้ำแล้ว!” ชายวัยกลางคน คนหนึ่งตะโกนออกมา
“เฮอะ! ก็แค่กลุ่มคนโง่เง่า ที่โลภมากจนไม่หวาดกลัวความตาย กองกำลังระดับสูงที่น่าหวาดกลัวนั้นยังอยู่ใต้ทะเล แต่คนพวกนี้กลับกล้าเข้าไปยังเกาะลอยน้ำแห่งนั้นโดยตรง อีกไม่นานคนพวกนี้ก็คงจะถูกฆ่าโดยสิ่งมีชีวิตที่น่าหวาดกลัวพวกนั้นอย่างแน่นอน ช่างรนหาที่ตายเสียจริงๆ!”
“นั่นมันอสูรที่ 15 และผู้อาวุโสของเขาไม่ใช่หรอกหรือ? ดูเหมือนว่าพวกเขาจะถูกความโลภบังตาเสียจนบ้าไปแล้วกระมัง!”
“มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอกหรือ! จะได้มีใครบางคนลองทดสอบความปลอดภัยให้กับพวกเรายังไงกันล่ะ!”
ในขณะที่ทั้งสามคนพุ่งไปข้างหน้าฝูงชนต่างก็มองการกระทำของพวกเขาด้วยท่าทางที่เยาะเย้ยและดูถูก
แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เกิดความประหลาดใจและสับสนกันขึ้นมาในทันที
เพราะว่าในตอนนี้กลุ่มของโม่ชิงหลง ได้ขึ้นไปอยู่บนเกาะลอยน้ำแห่งนั้นกันอย่างปลอดภัยแล้ว โดยที่ไม่มีอุปสรรคใดๆ ขัดขวางพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
………..
จบบท
