Invincible Divine Dragon’s Cultivation System ระบบฝึกฝนมังกรอมตะ – ตอนที่ 280

ตอนที่ 280 สังหารภายในหมัดเดียว!
“คลื่นเสียงสะกดวิญญาณ!”
เมื่อเห็นมือสังหารแทงมีดสั้นตรงมาที่เธออย่างรวดเร็ว หน้าผากของ
เธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ มือของเธอขยับอย่างรวดเร็ว นิ้วมือของเธอ
กดไปที่สายพิณพร้อมกับส่งพลังทั้งหมดของเธอตามออกไปด้วย
ติ้งงง!
พลังงานแห่งธาตุน้ำที่หนาแน่นพวยพุ่งออกมาอย่างฉับพลันราวกับ
น้ำตก
เชี๊ยะ!
“อ๊ะ!!” แต่ในทันใดนั้นถังหยินซวง ก็ตกใจมากเมื่อเธอสังเกตเห็นว่า
สายพิณของเธอขาด
เธอรีบกระแทกมือทั้งสองข้างของเธอลงบนพิณอย่างแรงอีกครั้ง
หลังจากนั้นก็มีพลังงานแห่งธาตุน้ำปรากฏขึ้นมาอย่างหนาแน่น
ตรงหน้าเธอ
เส้นสายแห่งพลังงานธาตุน้ำที่ยาวประมาณ 5-6 เมตรพุ่งออกจากมือ
ของถังหยินซวง ตรงเข้าไปหามือสังหารทั้งสี่ขององค์กรมนต์ดำ
“ฮ่า ๆ ๆ ! มีคำพูดประโยคหนึ่ง ในสำนักเสียงสวรรค์ว่า ‘เสียงดนตรี
จะคงอยู่ไปตลอดกาล ตราบใดที่ยังมีสังคมแห่งมนุษย์ และสำนัก
เสียงสวรรค์นั้นจะยิ่งใหญ่กว่าสำนักใด ๆ ทั้งหมด’ ช่างเป็นคำพูดที่
อวดดีมากเลยจริง ๆ !” กลุ่มมือสังหารระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณ
หัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน
“แต่หากว่าจะใช้เสียงดนตรีนั้นเป็นอาวุธ ข้าว่ามันคงจะไม่ค่อยน่า
เชื่อถือมากสักเท่าไหร่ อย่างเช่นความสามารถที่เจ้าแสดงออกมาใน
ตอนนี้!” กลุ่มมือสังหารทั้งสี่คนยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อพวกเขาเห็น
พลังแห่งธาตุน้ำกลายเป็นเชือกกำลังจะโจมตีพวกเขา
ควับ! ควับ! ควับ! ควับ!
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนสะบัดมือขึ้นพร้อมกัน มีดสั้น 4 เล่มพุ่ง
ออกไปโจมตีที่พิณของถังหยินซวงอย่างรวดเร็ว
“แย่แล้ว!” ถังหยินซวง ตกใจเป็นอย่างมากเธอไม่สามารถหลบมีดสั้น
ที่โจมตีออกมาอย่างรวดเร็วเหล่านี้ได้ทัน
ปึก ๆ ๆ ๆ !
แกร๊กกก!
มีดสั้นทั้ง 4 เล่มกระแทกลงบนพิณของเธอ จนมันแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
ทำให้เชือกน้ำทั้งสี่เส้นสลายตัวลงไปโดยอัตโนมัติ หลังจากที่ต้น
กำเนิดพลังของมันพังทลายลงไป
“ไป!”
ถังหยินซวงมองไปที่พิณของเธอที่แตกหักจนกระจัดกระจาย หยด
น้ำตาเล็ก ๆ ไหลลงมาจากดวงตาของเธอด้วยความเสียใจ แต่ในตอนนี้
เธอไม่มีเวลาที่จะมาเสียใจมากนัก เธอทำได้เพียงแค่ตัดใจและรีบหัน
หลังพร้อมกับดึงตัวของหวังเสียนเข้ามากอดเอาไว้และพาเขาพุ่ง
ทะยานไปบนผิวน้ำเพื่อหนีฝ่าวงล้อมออกไปให้เร็วที่สุด
หวังเสียนตัวแข็งค้างไปชั่วขณะ เขาค่อนข้างที่จะตกตะลึงกับปฏิกิริยา
และการกระทำของถังหยินซวงเป็นอย่างมาก
กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายของเธอลอยเข้ากระทบจมูกของหวัง
เสียน ร่างกายอันอ่อนนุ่มแนบสนิทกับร่างกายของเขาในขณะที่เธอ
กอดเขาเอาไว้เพื่อพาตัวเขาหลบหนี มันทำให้ร่างกายส่วนล่างของ
เขาร้อนวูบวาบขึ้นมาในทันที หวังเสียนรู้สึกละอายใจเล็กน้อยที่ตัว
เขาดันมีความคิดบางอย่างที่ไม่ดีขึ้นมาในตอนนี้
‘ฉันนี่มันเลวมากเลยจริง ๆ ให้ผู้หญิงช่วยปกป้องตัวเองแล้วยังมี
ความคิดบ้า ๆ แบบนี้ขึ้นมาได้!’
หวังเสียน รู้สึกพูดอะไรไม่ออกกับปฏิกิริยาทางร่างกายของเขา เขา
มองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของถังหยินซวง ในระยะใกล้พร้อมกับ
สำนึกขอโทษเธออยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ
“พวกเจ้าคิดว่าจะสามารถหนีรอดพ้นเงื้อมือของพวกเรา องค์กรมือ
สังหารมนต์ดำได้อย่างนั้นรึ!”
เสียงที่เย่อหยิ่งดังขึ้นมาอีกครั้ง ในไม่ช้ามีดสั้นอีกสี่เล่มก็ถูกซัดเข้า
ใส่พวกเขาอีกครั้ง
“บ้าจริง ๆ ! อาวุธลับอีกแล้ว!”
ถังหยินซวง รู้สึกตึงเครียดเป็นอย่างมากคนพวกนี้นั้นมีระดับขั้นการ
บ่มเพาะอยู่ในระดับเดียวกันกับเธอและอาจจะแข็งแกร่งมากกว่าเธอ
อีกด้วย มิหนำซ้ำพวกเขายังมีด้วยกันถึงสี่คน อีกทั้งวิธีที่พวกเขา
โจมตีเธอแต่ละครั้งนั้นสามารถทำให้เธอบาดเจ็บสาหัสได้เลยทันที
หากเธอนั้นไม่ระมัดระวังตัว
เธอหยุดยืนอยู่บนผิวน้ำ พร้อมกับหลบมีดสั้นทั้งสี่เล่ม เธอจับหวัง
เสียนไว้โดยมือข้างหนึ่งอย่างแน่นหนาเพราะเธอกังวลว่าเขานั้นจะ
ตกลงไปในทะเลสาบ ใบหน้าของเธอในตอนนี้นั้นซีดเซียวเป็นอย่าง
มากเมื่อเธอเห็นว่ามือสังหารทั้งสี่คนกำลังใกล้เข้ามา
ฟุ่บ ๆ ๆ ๆ !
มือสังหารทั้งสี่ปิดล้อมทางหนีของถังหยินซวงเอาไว้ และจ้องมอง
เธอด้วยสายตาที่อำมหิต
“จะหนีอย่างนั้นรึ? เจ้าถามพวกข้าหรือยังว่าจะยอมให้พวกเจ้านั้นไป
ได้หรือไม่ ฮิฮิฮิ!” มือสังหารทั้งสี่คน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เยาะ
เย้ย ขณะที่จ้องมองเธอ
‘มันจบแล้ว! ฉันไม่สามารถสู้กับพวกเขาได้จริง ๆ !’ ถังหยินซวง
รู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก ในครั้งนี้เธอรู้สึกว่าเธอนั้นจะต้องตาย
อย่างแน่นอน
เธอหันหน้าไปมองที่หวังเสียนและพูดด้วยสีหน้าอันขมขื่น “ฉันต้อง
ขอโทษคุณด้วยจริง ๆ ที่ต้องทำให้คุณต้องมาจบชีวิตลงไปพร้อมกับ
ฉัน ฉันไม่คาดคิดว่ามือสังหารกลุ่มนี้จะเป็นคนขององค์กรมนต์ดำ
คนพวกนี้นั้นแข็งแกร่งมากเกินไป!”
เมื่อเห็นแววตาที่สิ้นหวังและท่าทางที่สำนึกผิดของ ถังหยินซวง หวัง
เสียน ก็ยิ้มออกมาบาง ๆ การแสดงออกของเขานั้นดูมีความลำบาก
ใจและลังเลใจอยู่เล็กน้อย
แผนการล่อกลุ่มมือสังหารให้ออกมาในครั้งนี้นั้นเป็นความคิดของ
เขา และสถานการณ์ที่ทำให้เธอเกิดความสิ้นหวังและความยากลำบาก
ขนาดนี้ ก็เกิดขึ้นมาจากตัวเขาอีกเช่นเดียวกัน
หากเขาลงมือตั้งแต่ครั้งแรกเหตุการณ์ทั้งหมดก็คงจะไม่ยืดเยื้อมา
จนถึงในตอนนี้
ฉะนั้นหวังเสียนจึงรู้สึกค่อนข้างที่จะสำนึกผิดต่อเธอ แต่ไม่รู้เป็น
เพราะสาเหตุอะไรลึก ๆ ในใจของเขานั้นรู้สึกค่อนข้างที่จะดีใจที่
เหตุการณ์มันดำเนินมาในลักษณะแบบนี้
‘หรือจะอาจเป็นเพราะว่าฉันนั้น…’
หวังเสียน สลัดความคิดแปลก ๆ ที่ไม่เหมาะสมออกไปจากหัวของ
เขาในทันที
“ไม่เป็นไรคุณไม่ต้องกังวลมากนัก จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเรา
หรอก!”
หวังเสียน พูดออกมาพร้อมกับยิ้มให้ถังหยินซวง ก่อนที่เขาจะหันไป
มองและสังเกตมือสังหารระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณของ
องค์กรมือสังหารมนต์ดำ อย่างเงียบ ๆ
“ห๊าา?!” ถังหยินซวง รู้สึกสับสนกับคำพูดของหวังเสียน
ในขณะที่เธอกำลังจะถามซ้ำคำพูดของเขานั้น หวังเสียน ก็พูดขึ้นมา
อีกครั้ง “ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของผมจะอยู่เพียงระดับขั้นที่ 7 แต่
การฆ่าคนพวกนี้มันก็เป็นแค่เรื่องง่าย ๆ สำหรับผม!”
ในครั้งนี้เธอได้ยินคำพูดของหวังเสียน อย่างชัดเจน เธอรู้สึกสับสน
เล็กน้อย แต่มันก็น่าประหลาดใจมากเลยจริง ๆ ที่เธอนั้นรู้สึกผ่อน
คลายเป็นอย่างมากเมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา
“เฮ้ย!!..”
อ๊ากก….!
เสียงตะโกนร้องอย่างตื่นตระหนกของมือสังหารทั้งสี่คนดังขึ้นมา
อย่างฉับพลันจนทำให้ถังหยินซวงสะดุ้งตกใจ เธอรีบหันมองไป
รอบ ๆ ในทันที
ดวงตาของเธอเบิกกว้างและรู้สึกไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง
ผู้เชี่ยวชาญระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณทั้งสี่คน ถูกกักขังไว้โดย
คุกน้ำอันทรงพลัง ใบหน้าของพวกเขาแสดงออกถึงความหวาดกลัว
พวกเขาพยายามใช้พลังทั้งหมดที่พวกเขามีดิ้นรนและขัดขืนเพื่อให้
ออกมาจากคุกน้ำให้ได้
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากเท่าไรก็ตามมันก็ไร้ผล พวกเขาทั้งสี่
คนค่อย ๆ จมลงไปใต้ผิวน้ำอย่างช้า ๆ ความหวาดกลัวและความสิ้น
หวังเกาะกุมอยู่จนเต็มหัวใจของพวกเขา
“บุ๋ม ๆ ๆ ๆ ! (ไม่!..ม่ายย!..ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย!) มือสังหารทั้งสี่คน
พยายามดิ้นรนพูดจาขอร้องหวังเสียน ไม่เป็นภาษาในขณะที่อยู่ใน
คุกน้ำและกำลังจมลงไป
“ไม่ต้องห่วงคนทั้งองค์กรมนต์ดำของพวกเจ้า จะตามพวกเจ้าไปใน
ไม่ช้านี้!” หวังเสียนพูดออกมาเบา ๆ เขาไม่มีความสงสารคนพวกนี้
เลยแม้แต่น้อย
ดวงตาของมือสังหารทั้งสี่คนเบิกกว้างในขณะที่ร่างของพวกเขาค่อย ๆ
จมลงไปที่ก้นของทะเลสาบ
“คุณ!…” ถังหยินซวง หันไปมองรอบ ๆ เธอพบว่ามือสังหารทั้งสี่
จมหายลงไปในทะเลสาบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
หลังจากนั้นเธอหันไปจ้องมองใบหน้าของหวังเสียน ด้วยความตก
ตะลึง
แขนของถังหยินซวงยังคงกอดร่างกายของหวังเสียนเอาไว้แน่น เมื่อ
เธอรู้สึกตัวเธอจึงรีบปล่อยมือออกจากเขาในทันที
“ฮึ่ม! เมื่อคุณมีความสามารถมากถึงขนาดนี้ แล้วทำไมในก่อนหน้านี้
คุณถึงไม่ยอมทำอะไรเลยล่ะ?” ถังหยินซวงพูดออกมาอย่างโกรธ
เคือง
หวังเสียน ยิ้มออกมาอย่างเขินอายและส่ายหัวเล็กน้อยก่อนที่เขาจะ
พูดออกมา “จริง ๆ แล้วผมตั้งใจที่จะลงมือตั้งแต่ตอนที่เราอยู่บนฝั่ง
แล้ว ในจังหวะนั้นคุณดึงผมเข้าไปกอด…” หวังเสียน หยุดพูดก่อนที่
จะจบประโยคเมื่อเขาเห็นว่า ถังหยินซวงหน้ามุ่ยและเต็มไปด้วย
ความโกรธ แต่ใบหน้าของเธอนั้นก็ยังมีสีแดงจาง ๆ ออกมา
“ฮึ! แล้วทำไมคุณไม่บอกหรือพูดอะไรกับฉันสักคำเลยล่ะ!” ถังหยิน
ซวง พูดออกมาอย่างไม่ค่อยจะพอใจเขา แต่ลึก ๆ ในใจของเธอใน
ตอนนี้นั้นกลับรู้สึกแปลก ๆ รวมไปถึงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
ถังหยินซวงส่ายหัวเบา ๆ ก่อนที่เธอจะหันหลังทะยานกลับไปที่บน
ฝั่ง
เศษซากของงูพิษลอยอยู่บนผิวน้ำและบนพื้นจนเต็มไปหมด มันคือ
ฝูงงูพิษที่เข้ามาโจมตีเธอในก่อนหน้านี้ และถูกคลื่นคมดาบจากเสียง
พิณเธอสังหาร
เมื่อเธอขึ้นไปยืนอยู่บนฝั่งเธอเห็นพิณ ที่แตกหักและเสียหายของเธอ
กองอยู่ที่พื้น เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อยู่หลายครั้ง ก่อนที่จะค่อย ๆ
ย่อตัวลงเก็บเศษพิณที่กระจัดกระจายนำมารวมกันทีละชิ้น
หวังเสียน ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขารู้สึกเสียใจมากจริง ๆ ที่ไม่ได้ลง
มือในก่อนหน้านี้
เสียงของการต่อสู้ยังคงดังอยู่อีกทางด้านหนึ่ง หวังเสียน หันหน้าไป
มองการต่อสู้ของโม่ชิงหลงและโม่หยวน ที่กำลังต่อสู้กับมือสังหาร
ระดับก่อกำเนิดลมปราณสี่คน ประกายตาอันเย็นยะเยือกพร้อมกับ
กลิ่นอายสังหารแพร่กระจายออกมาจากตัวเขาในทันที
โม่ชิงหลงกำลังต่อสู้และสร้างความกดดันให้กับผู้เชี่ยวชาญระดับ
ก่อกำเนิดลมปราณสองคนขององค์กรมือสังหารมนต์ดำอย่างหนัก
ตัวเขานั้นเหมือนกับมังกรปีศาจที่อยู่ในร่างมนุษย์ เขาเหวี่ยงกงเล็บสี
ดำทมิฬของเขาเพื่อโจมตีไปรอบ ๆ อย่างรุนแรง
ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณสองคนจากองค์กรมือสังหาร
มนต์ดำมีสภาพที่อนาถเป็นอย่างมาก ร่างกายของพวกเขานั้นมีแต่
บาดแผลเต็มไปหมด มิหนำซ้ำบนพื้นยังเต็มไปด้วยเศษซากของ
แมลงและสัตว์มีพิษที่นอนตายกันอยู่อย่างเกลื่อนกลาด บางตัวที่ยัง
ไม่ตายก็ไม่กล้าจะขยับเขยื้อน พวกมันตัวสั่นและขดตัวอยู่กับที่อย่าง
หวาดกลัว
“พวกเจ้าสองคนรีบฆ่าผู้ชายคนนั้นแล้วรีบมาช่วยพวกเราเดี๋ยวนี้!”
ชายชราใบหน้าอัปลักษณ์ กำลังป้องกันกรงเล็บของโมู่ชิงหลงอย่าง
ทุลักทุเล เขาตะโกนเรียกชายชราระดับผู้เชี่ยวชาญก่อกำเนิดลมปราณ
ทั้งสองคนที่กำลังต่อสู้อยู่กับโม่หยวน ด้วยท่าทางที่ร้อนรน
“เชี่ยเอ้ยย!”
ผู้เชี่ยวชาญอีกสองคนจากองค์กรมือสังหารมนต์ดำ ก็กำลังต่อสู้อยู่
กับโม่หยวนด้วยสภาพที่ไม่ต่างกันกับชายชราทั้งสองคนเท่าใดนัก
ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะได้เปรียบโม่หยวนอยู่เล็กน้อย แต่ด้วย
ร่างกายที่มีระดับการป้องกันที่แข็งแกร่งของโม่หยวน พวกเขาก็ไม่
สามารถทำอะไรได้มากมายนัก
มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะสามารถเอาชนะโม่หยวน
ได้
“บัดซบ! คนพวกนี้ทำไมแข็งแกร่งมากขนาดนี้!” ชายชราผู้เชี่ยวชาญ
ระดับก่อกำเนิดลมปราณอีกคนหนึ่ง สบถออกมาด้วยความหงุดหงิด
ในตอนนี้พวกเขานั้นวางแผนจะหลบหนีออกไปในทันที เมื่อยืนยัน
ว่าเป้าหมายหรือถังหยินซวงได้ถูกสังหารไปแล้ว
“พวกเจ้าทุกคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต การสังหารสาวกจากสำนักมังกร
ของพวกเรานั้นไม่สามารถให้อภัยได้ องค์กรมนต์ดำของพวกเจ้า
จะต้องถูกกวาดล้างให้สิ้น!”
“ถูกกวาดล้างให้สิ้น!”
โม่ชิงหลงและโม่หยวน ตะโกนออกมาพร้อมกัน ในขณะที่พวกเขา
นั้นโจมตีออกไปอย่างรุนแรง
“ที่นี่จะเป็นหลุมฝังศพของพวกเจ้า!”
หวังเสียนพูดพร้อมกับก้าวเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ !
“ระยำ! ฮั่นอิ๋งกับคนที่เหลือนั้นอยู่ที่ไหนกัน?!”
ชายชราระดับก่อกำเนิดลมปราณที่กำลังต่อสู้อยู่กับโม่หยวนอย่าง
ดุเดือด เห็นหวังเสียนเดินมาทางพวกเขา ความรู้สึกที่ไม่สบายใจและ
ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวเขา จนตัวเขาไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้
อีกต่อไป
“ไอ้เด็กบัดซบ! ปากดีนักนะแก ข้าจะสังหารแกทิ้งซะเดี๋ยวนี้!”
ชายชรารีบปลีกตัวออกจากการต่อสู้กับโม่หยวนในทันที เขาเคลื่อน
ไหวอย่างรวดเร็วราวกับภูตผีและเข้าไปโจมตีหวังเสียนโดยตรง
ตู้มมมม!
ในฐานะมือสังหารเทคนิคการเคลื่อนไหวและความรวดเร็วของเขา
นั้นย่อมยอดเยี่ยมมากอย่างแน่นอน
ชายชรารวดเร็วมากในขณะที่เขาเข้าไปโจมตีหวังเสียน แต่อย่างไรก็
ตามความเร็วที่เขาเข้าไปโจมตีนั้นยังไม่เทียบเท่ากับความเร็วที่เขา
ประเด็นกลับออกมา! แรงส่งกลับนั้นรวดเร็วราวกับเครื่องบินเจ็ท
เลยทีเดียว!
ร่างสีดำของชายชรากระพริบหายไปในพริบตาเหลือเพียงแต่เงาที่
เห็นแค่ราง ๆ เท่านั้น
บรูมมมม!
ร่างของชายชราถูกฝังอยู่ในภูเขาที่อยู่ด้านหลัง ดวงตาของเขาเบิก
กว้างเลือดสด ๆ ไหลทะลักออกมาจนเต็มปากและจมูก บนหน้าอก
ของเขานั้นเป็นหลุมลึกคล้ายกับถูกทะลวงด้วยกำปั้น
“นะ…นั่น..มันเกิดอะไรขึ้น?”
ชายชราอีกสามคนจากองค์กรมือสังหารมนต์ดำ ตกตะลึงกันอย่าง
สิ้นเชิงพวกเขารู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
พวกเขาหันไปมองที่หวังเสียน เห็นเพียงแค่เขาสะบัดมือเบา ๆ พร้อม
กับนำผ้าออกมาเช็ดมือของเขาและโยนมันทิ้งไปด้วยสีหน้าที่รังเกียจ
สังหารผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณด้วยการโจมตีเพียงครั้ง
เดียว!
“นี่!!… “
ไม่ไกลออกไปนัก ถังหยินซวง ที่กำลังเก็บเศษชิ้นส่วนของพิณที่
เสียหายของเธออยู่ เธอได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ทั้งหมดด้วยตา
ของเธอเอง หัวสมองของเธอรู้สึกว่างเปล่าไปในทันที เธอยืนนิ่งค้าง
อยู่ตรงนั้นจนเหมือนกับรูปปั้นหิน
“ผู้ชายคนนี้!?…”