ตอนที่ 294 เกิดเหตุบนเครื่องบิน!
.
“ในที่สุดเสี่ยวเสียน ก็กลับมาเสียที!”
“ฮึ! ไม่รู้ว่าครั้งนี้เขาจะพาผู้หญิงคนอื่นกลับมาด้วยหรือเปล่า ในครั้งที่แล้วเขาก็หายไปนานแบบนี้ แล้วก็พาคุณหมอสาวสวยคนนั้นกลับมาพร้อมกันกับเขา!”
ประมาณ 5 โมงเย็น เสียงของกวนชูชิงและหลานชิงเยว่ ก็ดังขึ้นมาจากทางด้านนอกของวิลล่า หวังเสียนที่กำลังดื่มชาอย่างสบายอารมณ์ก็รู้สึกสำลักน้ำชาและพูดไม่ออกเล็กน้อย ในทันทีที่เขาได้ยินการพูดคุยของหญิงสาวทั้งคู่
“พี่ชาย!’ เสียงของเสี่ยวหยูดันขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาข้างในวิลล่า
“ว่าไงยัยจอมดื้อ!” หวังเสียน ยืนขึ้นพร้อมกับยิ้ม เมื่อเห็นสาวงามทั้งสี่คนเดินเข้ามา
“ว้าววว!” เสี่ยวหยูและสาวๆตะโกนร้องกันออกมาด้วยความตื่นเต้นและรีบวิ่งเข้าไปพร้อมๆกันอย่างรวดเร็ว
หวังเสียน ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับอ้าแขนกว้างเตรียมรับการเข้ามากอดจากสาวๆ
ในตอนนี้เขารู้สึกภาคภูมิใจกับเสน่ห์อันร้อนแรงของตัวเองเป็นอย่างมาก
“โอ้วว! ลูกสุนัขตัวนี้น่ารักมากๆเลย!”
“ดูหน้าตาของมันสิ !น่ารักมากจริงๆมันต้องฉลาดมากแน่ๆเลย!”
“ว้าววว! ขนของมันนุ่มมากเลยด้วยล่ะ!”
หญิงสาวทั้งสามคนวิ่งเข้ามารุมกอดและลูบไล้สุนัขอสูรจิตวิญญาณอย่างรักใคร่ ไม่มีใครสนใจหวังเสียน เลยแม้แต่น้อย
แม้แต่ผู้อาวุโสฟางก็ยังเข้ามาร่วมวงกับสาวๆที่เหลือด้วย
“ผมอยู่นี่!….”
หวังเสียน รู้สึกเขินอายและเสียหน้าเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเสน่ห์ของเขานั้นจะด้อยกว่าสุนัข
โฮ่งโฮ่ง!
สุนัขอสูรจิตวิญญาณเห่าเบาๆสองสามครั้ง พร้อมกับกระดิกหางอย่างน่ารัก มันปล่อยให้สาวๆสัมผัสและลูบไล้ตัวมันอย่างใกล้ชิด
“อะแฮ่ม..แฮ่ม! พวกคุณไม่มีใครคิดถึงผมบ้างเลยเหรอ?” หวังเสียน แกล้งไอและพูดออกมาด้วยท่าทางที่กระดากอายเล็กน้อย
“ฮิฮิ! ฉันดีใจที่พี่ยังรู้ทางกลับบ้าน ฉันคิดว่าพี่หลงทางจนกลับบ้านตัวเองไม่ถูกเสียแล้ว!”
“บางทีข้างนอกอาจจะน่าสนใจมากกว่าที่บ้านก็ได้นะและคงจะมีดอกไม้สวยๆให้เลือกเด็ดอย่างมากมาย เขาถึงไม่ค่อยสนใจที่จะกลับมาที่บ้าน!” กวนชูชิงและหลานชิงเยว่ พูดออกมาพร้อมๆกันจนเหมือนกับว่าพวกเธอนั้นเป็นฝาแฝดที่มีความคิดและจิตใจที่ตรงกัน
หวังเสียน รู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมออกไปจัดการธุระบางอย่างที่ข้างนอกมาต้องเหน็ดเหนื่อยอย่างแสนสาหัส และต้องทำงานอย่างหนักเพื่อครอบครัวของพวกเรา พวกคุณไม่สงสารผมบ้างเลยเหรอ!”
“ไม่ต้องมาทำตัวน่าสงสารเลย! คุณมันคนกะล่อนชอบหาเรื่องแก้ตัวไปเรื่อย!”
ถึงแม้ว่า กวนชูชิง และ หลานชิงเยว่ จะยังคงพูดจาล้อเลียนและประชดประชันเขา แต่ใบหน้าและท่าทางของพวกเธอนั้นก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าคิดถึงเขามากและดีใจเป็นอย่างยิ่งที่เขานั้นกลับมา
พวกเขานั่งลงที่โซฟาและพูดคุยกันอยู่หลายเรื่อง เนื่องจากไม่ได้พบเจอกันนานหลายวัน
“ศิษย์รักของข้า! วันนี้เจ้าเลิกเรียนแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
หลังจากนั้นไม่นานเสี่ยงของผู้เฒ่าซุย ก็ดังขึ้นมาจากประตูทางเข้า ในไม่ช้าก็เห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับเสี่ยวหรัน
“ท่านอาจารย์!” เสี่ยวหรันแสดงอาการดีใจเป็นอย่างยิ่ง เขารีบวิ่งตรงเข้าไปคารวะและทักทายหวังเสียน ด้วยความกระตือรือร้น
“โอ้ว! น้องชายหวังเสียน เจ้ากลับมาแล้วยังงั้นเหรอ!” จักรพรรดิซุยหรือผู้เฒ่าซุย ก็ทักทายเขาด้วยรอยยิ้มในทันทีเมื่อเห็นหวังเสียน
“ใช่! ข้าเพิ่งจะกลับมา!” หวังเสียน ก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าตอบผู้เฒ่าซุย
“โอ๊ะ!” ในขณะนั้นเองผู้เฒ่าซุยแสดงอาการตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นสุนัขอสูรจิตวิญญาณ ที่อยู่ในอ้อมกอดของเสี่ยวหยู
“เฮ้! ดูเหมือนว่าการเดินทางในครั้งนี้ของน้องชายหวังเสียนจะได้รับสิ่งที่ดีมากเลยทีเดียว! เจ้าสุนัขอสูรจิตวิญญาณตัวนี้เทียบได้กับผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณได้เลยทีเดียว มันเหมาะสำหรับการเลี้ยงเอาไว้เป็นสัตว์ต่อสู้หรือเอาไว้เฝ้าบ้านมากเลยจริงๆ!” ผู้เฒ่าซุย จ้องมองไปยังสุนัขอสูรจิตวิญญาณด้วยท่าทางที่อิจฉาเล็กน้อย
แฮ่! โฮ่งโฮ่ง!
สุนัขอสูรจิตวิญญาณ เห่าใส่ผู้เฒ่าซุยอย่างดุร้าย เมื่อได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าซุย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามันสามารถเข้าใจคำพูดของผู้เฒ่าซุย และไม่ชอบในสิ่งที่เขาพูด
“ข้าแค่เพียงโชคดีเท่านั้นเอง!” หวังเสียน ตอบกลับผู้เฒ่าซุยด้วยรอยยิ้ม
เสี่ยวหยูและสาวๆต่างตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าซุย พวกเธอต่างหันไปมองสุนัขอสูรจิตวิญญาณตัวนั้นพร้อมกับถามขึ้นมาพร้อมๆกัน “สุนัขตัวนี้เป็นสัตว์อสูรจิตวิญญาณ ที่เทียบได้กับผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณเลยอย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่แล้วล่ะ!” หวังเสียนพยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ
หวังเสียน ลังเลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะมองไปที่เสี่ยวหยูและกวนชูชิง “สุนัขอสูรจิตวิญญาณตัวนี้เทียบได้กับระดับก่อกำเนิดลมปราณมันมีความแข็งแกร่งและเชื่อฟังเป็นอย่างมาก ผมคิดว่าผมจะมอบมันให้กับ ชิงเยว่ เพื่อให้มันคอยดูแลความปลอดภัยของเธอ!”
ในตอนนี้ความแข็งแกร่งของเสี่ยวหยู ค่อนข้างที่จะแข็งแกร่งเป็นอย่างมากและเธอยังมีสำนักกระบี่พฤกษาขจีคอยสนับสนุนเธออีกด้วย ส่วนกวนชูชิง เธอมีจักรพรรดิซุยเป็นอาจารย์ของเธอ ดังนั้นจึงไม่น่าจะมีอันตรายใดๆที่จะเกิดขึ้นกับพวกเธอได้
แต่สำหรับหลานชิงเยว่นั้น ในตอนนี้เธอค่อนข้างที่จะอ่อนแอเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจุดชีพจรและเส้นลมปราณทั้งหมดในร่างกายของเธอจะถูกชำระล้างจนสะอาดไปทั้งหมดโดยหวังเสียน จนร่างกายของเธอในตอนนี้นั้นสามารถเทียบได้กับกายาสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ของเสียวหยูก็ตามที แต่เธอนั้นเพิ่งจะเริ่มฝึกวิชายุทธได้เพียงไม่นาน ฉะนั้นหวังเสียนจึงรู้สึกค่อนข้างที่จะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ มันคงจะปลอดภัยมากกว่าถ้าหากให้สุนัขอสูรจิตวิญญาณตัวนี้นั้นคอยอยู่เคียงข้างและคอยปกป้องเธอ
“จริงเหรอเสี่ยวเสียน?” หลานชิงเยว่ รู้สึกดีใจและมีความสุขเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเสียน เธอมองไปที่เขาด้วยสายตาที่รักใคร่และหลงใหล
“ใช่! ผมยกมันกับให้คุณ!” หวังเสียน ยิ้มแล้วตอบเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
เสี่ยวหยูและกวนชูชิง ยิ้มออกมาและไม่ได้พูดอะไร พวกเธอเข้าใจดีถึงความคิดของหวังเสียน ในบรรดาคนทั้งหมดที่อยู่ในกลุ่มของหวังเสียน หลานชิงเยว่ เป็นคนที่สมควรจะได้รับการปกป้องมากที่สุด ทุกๆคนต่างรู้เรื่องนี้กันดีอยู่แล้ว
“เยี่ยมมาก! คุณน่ารักที่สุดเลยเสี่ยวเสียน! ฉันจะตั้งชื่อสุนัขอสูรจิตวิญญาณตัวนี้ว่าอะไรดีน๊าา? ใช่แล้วล่ะ! ฉันจะตั้งชื่อมันว่า ‘เทียนเทียน’ ก็แล้วกันนะ ฮิฮิ!
หลานชิงเยว่ เดินไปนั่งลงข้างๆสุนัขอสูรจิตวิญญาณ และเริ่มลูบหัวของมันไปมาอย่างรักใคร่
“โอ้วใช่แล้วล่ะศิษย์ข้า! ในตอนนี้น้องชายหวังเสียน ก็กลับมาแล้ว เจ้าก็สมควรที่จะไปเมืองหลวงกับข้าได้แล้วใช่ไหม!” ผู้เฒ่าซุยหันไปพูดกับกวนชูชิง
วัตถุประสงค์ของเขาในการกลับไปที่เมืองหลวงในครั้งนี้นั่นก็คือการจัดพิธีการรับศิษย์อย่างถูกต้องตามประเพณีโบราณของตระกูลซุย
ในฐานะที่ตระกูลซุยของเขานั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนานนับศตวรรษ การรับลูกศิษย์ตามประเพณีโบราณอย่างถูกต้องนั้นถือได้ว่าเป็นเรื่องสำคัญเป็นอย่างยิ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนระดับจักรพรรดิซุยที่เป็นถึงผู้นำตระกูลซุยที่ยิ่งใหญ่ เขาจำเป็นจะต้องประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่า กวนชูชิง คือลูกศิษย์สายตรงคนสุดท้ายของชายที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลซุย
เมื่อหวังเสียนเห็นกวนชูชิง มองมาที่เขา เขาก็พยักหน้าเห็นด้วย เนื่องจากว่าผู้เฒ่าซุย นั้นต้องการจัดพิธีรับลูกศิษย์ตามประเพณีอย่างถูกต้อง เขาจึงไม่มีข้อคัดค้านใดๆในเรื่องนี้
“ผมก็จะไปกับคุณด้วยก็แล้วกัน!” หวังเสียน พูดออกมาพร้อมกับมองไปที่เสี่ยวหยูและ หลานชิงเยว่ “พวกคุณทุกคนต้องการไปเที่ยวเล่นที่เมืองเซี่ยงไฮ้ กับผมด้วยหรือเปล่า?”
“นั่นเป็นความคิดที่ดีมากเลยทีเดียว! พวกเราก็ตั้งใจจะพูดกับคุณเรื่องนี้อยู่พอดีเลย!” หลานชิงเยว่ และเสี่ยวหยู พยักหน้าเห็นด้วยในทันที พวกเธอรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่จะได้ไปเที่ยวพร้อมกันหลายๆคนเช่นนี้
“เอาล่ะ! ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็จะไปด้วยกันทุกคน!” หวังเสียน ยิ้มให้กับกลุ่มสาวๆ ก่อนที่เขาจะหันหน้าไปถามผู้เฒ่าซุย “แล้วพวกเราจะไปกันเมื่อไหร่ล่ะเฒ่าซุย?”
“ฮ่าๆๆ! ดีๆ! ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ควรเดินทางกันพรุ่งนี้เลยเป็นอย่างไร? ข้าจะได้ดูฤกษ์ดูยามและเลือกวันเวลาที่ดีที่สุดเพื่อการรับลูกศิษย์สายตรงของข้าคนนี้ ในระหว่างนั้นพวกเจ้าก็จะได้มีเวลาเที่ยวเล่นในเมืองหลวงกันสัก 2-3 วันอีกด้วย!” ผู้เฒ่าซุยตอบพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง
“เอาละถ้าอย่างนั้นก็เป็นอันตกลง! พวกเราจะเดินทางกันพรุ่งนี้เช้า ผมก็ไม่เคยไปเที่ยวที่เมืองเซี่ยงไฮ้มาก่อน พวกเราจะได้เที่ยวเล่นให้สนุกกันสัก 2-3 วันตามที่เฒ่าซุยบอก!” หวังเสียน พยักหน้าและหันไปพูดกับสาวๆ
“ฮ่าๆๆ! ในเมืองหลวงพวกเจ้าทุกคนสามารถท่องเที่ยวและเล่นสนุกได้ในทุกๆที่ ทุกๆอย่างที่พวกเจ้าต้องการ นั่นคือดินแดนและอาณาเขตของจักรพรรดิซุยผู้นี้ คนในเมืองหลวงทุกคนต่างรู้จักความยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิซุยผู้นี้ดี และทุกๆคนจะต้องให้เกียรติเสี่ยวชิงเป็นอย่างมากเมื่อได้รู้ว่าเธอนั้นเป็นลูกศิษย์ของข้าจักรพรรดิซุย ฮ่าๆๆ!” ผู้เฒ่าซุย หัวเราะและพูดออกมาอย่างโอ้อวด
ผู้เฒ่าซุยหันมองไปที่หวังเสียน เขายืดตัวขึ้นตรงพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้แสดงความยิ่งใหญ่ของเขาในเมืองหลวงให้กับหวังเสียน และกลุ่มคนของเขาได้เห็น
พวกเขาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างมีความสุข หลังจากนั้นหวังเสียน ก็พาเสี่ยวหรัน เดินออกไปที่สวนด้านหลังวิลล่าเพื่อประเมินความแข็งแกร่งของเขา
หวังเสียน รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากเมื่อได้รู้ว่าเสี่ยวหรัน นั้นเป็นนักรบระดับขั้นที่ 8 แล้ว
นี่นับว่าเป็นพรสวรรค์ที่สูงเป็นอย่างมากเลยทีเดียว! แต่เมื่อเขาได้รู้ว่าผู้เฒ่าซุยนั้นได้ใช้ยาจิตวิญญาณทั้งหมดในสวนยาเล็กๆของเขา เขาก็รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย
ในฐานะที่ผู้เฒ่าซุยนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการปรุงยา เขาจึงสามารถนำต้นยาจิตวิญญาณทั้งหมดนำมาปรับแต่งและปรุงเป็นยา เพื่อช่วยเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนและบ่มเพาะของเสี่ยวหรันและกวนชูชิง
‘ตาเฒ่าซุยคนนี้ค่อนข้างที่จะมีความสามารถมากเลยทีเดียว!’
หวังเสียน รู้สึกโชคดีมากที่ได้รู้จักผู้เฒ่าซุยคนนี้ เพราะผู้เฒ่าซุยคนนี้นั้นสามารถช่วยชี้แนะและสั่งสอนการบ่มเพาะของคนอื่นๆได้ ซึ่งหวังเสียนนั้นไม่มีความสามารถในการสอนเทคนิคการบ่มเพาะของมนุษย์ทั่วๆได้เลยแม้แต่น้อย
….
เช้าวันรุ่งขึ้นหวังเสียน, กวนชูชิง, หลานชิงเยว่และเสี่ยวหยู พร้อมด้วยผู้เฒ่าซุยก็เดินทางไปที่สนามบินเพื่อที่จะเดินทางไปยังเมืองหลวงพร้อมๆกัน
“วิธีการรับลูกศิษย์น่าจะจัดขึ้นภายใน 2-3 วันนี้ เสี่ยวชิง เจ้าควรจะเตรียมตัวให้พร้อม แต่ก็ไม่ต้องถึงกับเคร่งเครียดอะไรมากนัก ขั้นตอนในพิธีการต่างๆนั้นค่อนข้างจะง่ายมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นการประกาศให้คนโดยทั่วไปได้รับรู้ว่าข้าจักรพรรดิซุยได้รับเจ้ากวนชูชิงเป็นลูกศิษย์สายตรงและเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของข้า ในระหว่างก่อนหน้าพิธีการ เจ้าก็สามารถเที่ยวเล่นสนุกสนานตามสถานที่ต่างๆในเมืองหลวงได้อย่างสบายใจ ในเมืองเซี่ยงไฮ้นั้นมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอยู่อย่างมากมายเลยทีเดียว!”
ผู้เฒ่าซุย เอนตัวนอนบนเก้าอี้ของเครื่องบินด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย เขาพูดกับกวนชูชิง ด้วยรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดี
ในตอนนี้เขานั้นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้รับลูกศิษย์ที่มีความสามารถสูงอย่างกวนชูชิง ในที่สุดเขาก็มีคนที่จะสามารถสืบทอดวิชาความรู้และทักษะทั้งหมดของเขาได้แล้ว
“ค่ะท่านอาจารย์!” กวนชูชิง ยิ้มแล้วตอบกลับด้วยความเคารพ
ระยะทางระหว่างเมืองเจียงเฉิงและเมืองหลวงนั้นไม่ไกลมากเท่าใดนัก ใช้เวลาในการเดินทางโดยเครื่องบินประมาณ 2 ชั่วโมงเพียงเท่านั้น
บรูมมมม!
แต่ในขณะนั้นเองเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาบนเครื่องบิน ในขณะที่ผู้โดยสารทุกคนบนเครื่องบินกำลังนั่งกันอยู่อย่างผ่อนคลาย!
…….
จบบท
