ตอนที่ 314 สำนักโบราณที่ถูกทำลายล้าง
.
“พวกเขาเข้าไปแล้ว! พวกเขาเข้าไปได้จริงๆด้วย!”
“เป็นไปได้ยังไงพวกสัตว์อสูรที่คอยลาดตระเวนนั้นอยู่ที่ไหนกัน? ทำไมไม่เห็นพวกมันเลยแม้แต่ตัวเดียว?”
“ไม่ดีแล้วล่ะ! คนพวกนั้นเข้าไปก่อนพวกเราแล้ว! พวกเราควรจะรีบตามพวกเขาเข้าไปดีหรือไม่?”
ในขณะนี้กองกำลังอีก 3 กองกำลังที่รวมตัวกันอยู่ในบริเวณใกล้เคียง ต่างอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ชายสามคนในก่อนหน้านี้ได้เข้าไปที่เกาะลอยน้ำโดยที่ไม่มีอุปสรรคใดๆเลยแม้แต่น้อย
สิ่งนี้ทำให้กลุ่มคนจากทั้ง 3 กองกำลังนั้นรู้สึกอับอาย
ทั้ง 3 กองกำลังนี้นั้นเป็นกองกำลังระดับชั้น 1 ได้แก่ตะกูลเล่ยจากเมืองเซี่ยงไฮ้ สำนักเฟิงเฉินจากภูเขาต้าเฟิง และสำนักพายุเทพจากหมู่เกาะกลางทะเล
เมื่อพวกเห็นกลุ่มของโม่ชิงหลง เข้าสู่เกาะลอยน้ำได้อย่างปลอดภัย พวกเขาก็รู้สึกถึงวิกฤตกันได้ในทันที
“พวกเรารออยู่เฉยๆแบบนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว! ไม่อย่างนั้นคนพวกนั้นคงจะต้องเก็บของดีๆไปจนหมดอย่างแน่นอนเลย!” บนเรือขนาดใหญ่เหล่าชายชราหันมาพูดคุยกันด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
“ถ้าอย่างนั้นใครจะเป็นผู้ทดลองไปที่เกาะนั้นก่อนดีล่ะ?” ชายชราคนหนึ่งพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม ในขณะที่เขาจ้องมองไปยังผิวน้ำทะเล และรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันน่าหวาดกลัวที่ส่งออกมาจากทางเบื้องล่าง
“ในเมื่อทั้งสามคนนั้นสามารถก้าวเข้าไปเหยียบบนเกาะลอยน้ำได้อย่างปลอดภัย พวกเราก็ไม่ควรจะตกอยู่ในอันตรายเช่นเดียวกัน!”
“ถ้าอย่างนั้นเราสมควรทดลองโดยการให้เรือยอร์ชลำเล็กพวกนั้นเข้าไปก่อน หากไม่มีอันตรายใดๆ พวกเราจะรีบเข้าไปในทันที!” ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานแสดงความคิดเห็นออกมา
หลังจากที่พวกเขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันน่ากลัวที่อยู่ใต้ทะเล พวกเขาค่อนข้างที่จะหวาดกลัวจนไม่มีใครกล้าที่จะเป็นผู้ทดลองเข้าไปที่เกาะเป็นคนแรก หากเกิดเหตุร้ายขึ้นมาจริงๆนั่นไม่เท่ากับเป็นการส่งตัวเองเข้าไปตายอย่างนั้นหรอกหรือ?
“ไป! รีบทดลองดูเดี๋ยวนี้เลย!” ชายชราจากตระกูลเล่ยได้ส่งคำสั่งออกไปในทันที ต่อจากนั้นเรือยอทช์ลำหนึ่งก็พุ่งไปยังเกาะลอยน้ำอย่างรวดเร็ว
เมื่อกองกำลังอีกสองกองกำลังเห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ในตอนนี้พวกเขาก็รอดูสถานการณ์อยู่เช่นเดียวกัน เมื่อตรวจสอบความปลอดภัยได้แล้วพวกเขาก็จะรีบลงมือกันในทันที
ซ่าาา!
เมื่อเรือยอทช์มาถึงเกาะลอยน้ำกลุ่มชาวยุทธที่เหลือไม่สามารถยับยั้งใจของพวกเขาได้อีกต่อไป พวกเขารีบพุ่งตรงไปที่เกาะกันอย่างรวดเร็ว
กลุ่มชาวยุทธทั้งหมดกว่า 300 คนกระโดดลงมาที่เกาะอย่างรวดเร็วกันในทันที
ในขณะนี้โม่ชิงหลง, โม่หยวนและอสูรที่ 15 ที่ได้มาถึงเกาะลอยน้ำเป็นกลุ่มแรกพวกเขากำลังสังเกตซากปรักหักพังของสำนักโบราณกันอย่างระมัดระวัง
พวกเขาสังเกตเห็นดอกไม้สีขาวถูกปลูกขึ้นอยู่ทั่วทั้งเกาะและดอกไม้เหล่านี้นั่นเองที่ก่อให้เกิดหมอกสีขาวจาง ๆ ออกมา
หมอกสีขาวโดยรอบล้วนมีต้นกำเนิดมาจากดอกไม้เหล่านี้
เกาะลอยน้ำเป็นเกาะที่มีจิตวิญญาณทางธรรมชาติที่สูงเป็นอย่างมาก ทิวทัศน์ของเกาะแห่งนี้นั้นสวยงามมากเลยทีเดียว แต่อย่างไรก็ตาม ซากปรักหักพังของสำนักโบราณนั้นถูกปกคลุมไปด้วยวัชพืชอย่างหนาแน่น เนื่องจากสถานที่แห่งนี้นั้นถูกทิ้งร้างเอาไว้เป็นเวลานานมากแล้ว
บนถนนที่ปูด้วยหิน โม่ชิงหลง, โม่หยวนและอสูรที่ 15 กำลังยืนจ้องมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาด้วยความตื่นตะลึง
ตรงหน้าของกลุ่มโม่ชิงหลงนั้น มีรอยเท้าขนาดใหญ่ที่มีความยาวประมาณ 4 เมตร ฝังลึกอยู่บนพื้นดินข้างๆถนนหิน
“นี่มันสัตว์อสูรชนิดใดกัน ทำไมถึงได้มีรอยเท้าที่ใหญ่โตมากขนาดนี้?”
กลุ่มของโม่ชิงหลง ค้นพบรอยเท้าของสัตว์อสูรขนาดใหญ่ตัวนี้ในขณะที่พวกเขากำลังเดินสำรวจซากปรักหักพังของสำนักโบราณ และรอยเท้าของสัตว์อสูรขนาดใหญ่ตัวนี้นั้นมีอยู่จนเกือบจะทั่วทั้งเกาะ
บางพื้นที่ก็มีเศษซากโครงกระดูกมนุษย์และชิ้นส่วนของอาวุธถูกทำลายจนแหลกเละอยู่ไม่ไกลจากรอยเท้าของสัตว์อสูรมากเท่าไหร่นัก
จากสิ่งนี้แสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเกิดจากมนุษย์เหล่านี้ได้ต่อสู้กับสัตว์อสูรยักษ์ตัวนี้อย่างดุเดือด
“ดูเหมือนว่าเกาะลอยน้ำแห่งนี้นั้นน่าจะถูกโจมตีโดยสัตว์อสูรยักษ์จากทะเลจึงนำไปสู่การถูกทำลายล้างจนสำนักของพวกเขานั้นล่มสลายลงไป!”
พวกเขาทั้งสามคนต่างคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินสำรวจไปทางด้านข้างและพบกับบ้านพักที่สร้างด้วยอิฐหลายหลัง แต่บ้านพักเหล่านี้อยู่ในสภาพที่ถูกพังทลายลงไปหมดแล้ว
พวกเขาเดินผ่านบ้านพักเหล่านั้นไปแล้วพบกับสนามฝึกซ้อมขนาดใหญ่ และมีสนามฝึกซ้อมเล็กอีกหลายสนาม ที่ด้านหลังของสนามฝึกนั้นมีอาคารสูงที่คล้ายกับตึกแถวอยู่หลายหลัง
อาคารเหล่านี้สูงตั้งแต่สิบห้าถึงสิบหกเมตร แต่อาคารเหล่านี้นั้นก็มีรูขนาดใหญ่อยู่หลายรูและมีสภาพที่ทรุดโทรมเป็นอย่างมาก
“ดูเหมือนว่าเกาะแห่งนี้จะถูกถล่มด้วยฝูงสัตว์อสูรทะเลที่แข็งแกร่งมากเลยทีเดียว!”
เมื่อพวกเขาสังเกตดูเศษซากอาคารที่ถูกทำลายลง พวกเขาก็รู้สึกตกใจกันเป็นอย่างมาก
เพราะสำนักโบราณที่สามารถมีเกาะลอยน้ำส่วนตัวแบบนี้ได้นั้นแสดงว่าความแข็งแกร่งของสำนักพวกเขาอย่างน้อยๆต้องอยู่ในระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน
และสัตว์อสูรที่สามารถถล่มสำนักระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ได้ก็แสดงว่าความแข็งแกร่งของพวกมันนั้นต้องน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
หลังจากนั้นพวกเขาก็เคลื่อนตัวเข้าไปยังใจกลางเกาะกันอย่างรวดเร็ว
ตามหลักการทั่วไปแล้วสถานที่ตรงใจกลางของสำนักนั้นจะต้องเก็บสมบัติที่มีค่าเอาไว้อย่างแน่นอน
และยิ่งไปกว่านั้นสวนสมุนไพรจิตวิญญาณก็มักจะอยู่ในส่วนที่ปลอดภัยของสำนักมากที่สุดเช่นเดียวกัน
“แยกกันออกไปค้นหาสมบัติ!” โม่ชิงหลงสั่งงานโม่หยวนและอสูรที่ 15 ในทันที
ไม่มีใครรู้ว่าสำนักบนเกาะลอยน้ำแห่งนี้ถูกทำลายไปนานเท่าใดแล้ว อาคารทั้งหมดมีร่องรอยการผุกร่อนอย่างชัดเจน
เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องพวกเขาก็เริ่มค้นหาสมบัติสิ่งมีค่ากันในทันที
“นี่คือ … หอคัมภีร์ของสำนักโบราณแห่งนี้ หนังสือแต่ล่ะเล่มนั้นมีคุณค่าต่อผู้ฝึกยุทธเป็นอย่างมากเลยทีเดียว!”
โม่ชิงหลงกวาดสายตามองไปทั่วทั้งห้อง หลังจากนั้นเขาก็รีบไปสำรวจดูห้องอื่นๆอย่างรวดเร็ว
ถึงแม้ว่าหนังสือโบราณเหล่านี้ในสายตาชาวยุทธผู้อื่นนั้นจะมีค่าเป็นอย่างมาก แต่สำหรับพวกเขาเหล่านักรบมังกรที่ถือได้ว่าเป็นเผ่าพันธุ์ของมนุษย์มังกร มันแทบจะไม่มีคุณค่าใดๆเลย เพราะการฝึกฝนของพวกเขานั้นไม่เหมือนกับของมนุษย์ทั่วๆไป ยกเว้นว่าจะนำหนังสือพวกนี้นั้นออกไปประมูลขายแลกเปลี่ยนเป็นหินจิตวิญญาณเท่านั้น
“ห้องโถงนี้น่าจะเป็นที่พักของเหล่าผู้อาวุโสระดับสูงของสำนักอย่างแน่นอน!”
โม่ชิงหลงเข้าไปในห้องอื่นๆ เขาเริ่มค้นหาสิ่งที่มีค่าในทันที
ในขณะนั้นเองเสียงของโม่หยวนก็ดังขึ้นมา “ท่านอาจารย์สวนยาจิตวิญญาณอยู่ตรงนี้! ข้าพบสวนยาจิตวิญญาณแล้วท่านอาจารย์!” โมชิงหลงขยับตัวและพุ่งตามเสียงของโม่หยวนไปในทันที
สวนยาจิตวิญญาณโดยส่วนมากมักเป็นสถานที่ที่มีทรัพยากรที่มีค่ามากที่สุดของสำนัก
สวนยาจิตวิญญาณแห่งนี้นั้นตั้งอยู่ทางด้านหลังอาคารที่พักของผู้อาวุโส ด้านข้างของสวนยาจิตวิญญาณแห่งนี้นั้นมีสระน้ำขนาดใหญ่อยู่ความกว้างของสระน้ำแห่งนี้อยู่ที่ประมาณ 12 ไร่ รอบข้างของสระน้ำนั้นก็เต็มไปด้วยต้นยาจิตวิญญาณชนิดต่างๆเช่นเดียวกัน
และบริเวณพื้นที่โดยรอบสวนยาจิตวิญญาณแห่งนี้ก็มีโครงกระดูกของมนุษย์อยู่อย่างมากมายอีกด้วย
มีรอยเท้าขนาดใหญ่สี่รอยในสวนยาจิตวิญญาณ ต้นหญ้าจิตวิญญาณบางส่วนถูกเหยียบย่ำจนตาย แต่ยังมีหญ้าจิตวิญญาณ ต้นยาจิตวิญญาณรวมถึงสมุนไพรจิตวิญญาณอีกหลายพันต้นที่ยังคงส่งพลังจิตวิญญาณทางธรรมชาติออกมาอย่างเข้มข้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งดอกบัวขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางสระน้ำ ดอกบัวมีขนาดใหญ่เท่ากับอ่างน้ำเลยทีเดียว ท่ามกลางค่ำคืนที่มืดมิดเช่นนี้ ดอกบัวก็ยังคงส่องแสงสว่างสีขาวออกมาอย่างเด่นชัด
ตรงกลางของดอกบัวมีเมล็ดบัวสีขาวเรืองแสงอยู่นับไม่ถ้วน
จากสิ่งนี้สามารถบอกได้อย่างง่ายดายเลยว่าดอกบัวฝักบัวและเมล็ดบัวในสระน้ำแห่งนี้นั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
โม่ชิงหลงกวาดสายตามองไปที่ต้นยาจิตวิญญาณทั้งหมดด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
“การรีบเก็บต้นยาจิตวิญญาณเหล่านี้ออกไปจะเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่มากเลยทีเดียว ทางเลือกที่ดีที่สุดก็คือปล่อยให้มันเติบโตในพื้นที่นี้และรอเก็บผลของพวกมัน!”
สิ่งที่มีค่ามากที่สุดในสวนยาจิตวิญญาณแห่งนี้น่าจะเป็นดอกบัวกลางสระน้ำและต้นยาจิตวิญญาณต้นใหญ่ที่อยู่รอบๆสระน้ำแห่งนี้
ต้นยาจิตวิญญาณเหล่านี้นั้นมีความสูงประมาณ 6-7 เมตร ต้นยาจิตวิญญาณเหล่านี้ออกผลที่มีสีเขียวอยู่จนเต็มต้น ตามที่โม่ชิงหลงคาดเดาเอาไว้นั้นต้นยาจิตวิญญาณเหล่านี้น่าจะอยู่ในระดับที่ 5 หรือระดับที่ 6 และผลของมันนั้นยังไม่แก่เต็มที่หากรีบเด็ดนำไปใช้ในตอนนี้ก็จะสูญเสียประสิทธิภาพลงไปอย่างมากเลยทีเดียว
นอกจากนี้ยังมีพืชสมุนไพรจิตวิญญาณและต้นหญ้าจิตวิญญาณอยู่อีกหลายพันต้น ยาจิตวิญญาณพวกนี้นั้นน่าจะอยู่ในระดับที่ 4 และที่ 5 แต่ก็มีบางส่วนที่พึ่งแตกหน่อออกมาใหม่ที่เป็นยาจิตวิญญาณระดับ 3 อยู่เป็นจำนวนมากเช่นเดียวกัน
เกาะลอยน้ำแห่งนี้อาจจะถูกทิ้งร้างมานานมากกว่า 600 ปีหรืออาจจะนานมากกว่านั้น และเนื่องจากไม่มีใครเข้ามายุ่งเกี่ยวกับสวนยาจิตวิญญาณแห่งนี้ พวกมันจึงขยายพันธุ์และแตกหน่อออกมาจนเต็มพื้นที่และไม่ค่อยจะเป็นระเบียบมากนัก
คุณค่าของสวนยาจิตวิญญาณแห่งนี้น่าจะมากพอๆกับทรัพยากรของกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ถึง 2 กองกำลังเลยทีเดียว
“ข้าได้พบพวกมันก่อนเจ้าไสหัวไปให้พ้น!”
“บัดซบ! เจ้าคิดว่าเจ้าแน่มากนักหรือยังไงถึงได้กล้าเข้ามาแย่งของที่ข้าได้หมายตาเอาไว้!”
“พวกแกทั้งหมดไสหัวไปให้พ้นสถานที่นี้เป็นของคนตระกูลเล่ย!”
“ไอ้พวกระยำ! แกคิดว่าสำนักพายุเทพของข้าจะกลัวตระกูลเล่ยของพวกเจ้าอย่างนั้นหรือไร?”
ในขณะนั้นเองมีเสียงของคนกลุ่มใหญ่ทะเลาะกันดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง
คนหลายร้อยคนจากทั้ง 3 กองกำลัง ต่างเริ่มทะเลาะและแย่งชิงสมบัติกันอย่างบ้าคลั่ง
เกาะลอยน้ำที่เงียบสงบในตอนนี้นั้นกลายเป็นเหมือนกับตลาดสดขึ้นมาในทันที
ถึงแม้ว่าในตอนแรกพวกเขานั้นจะรู้สึกตกใจกับรอยเท้าของสัตว์อสูรขนาดใหญ่ที่อยู่บนพื้นดินรอบๆเกาะ แต่หลังจากที่พวกเขานั้นได้เห็นหอคัมภีร์และสมบัติจิตวิญญาณชิ้นอื่นๆที่อยู่บริเวณโดยรอบ พวกเขาก็เริ่มแสดงความละโมบกันออกมาในทันที
“นั่น!! สวนยาจิตวิญญาณขนาดใหญ่อยู่ที่ตรงนั้น!!”
ชายหนุ่มกลุ่มใหญ่วิ่งตรงเข้ามาทางด้านที่กลุ่มของโม่ชิงหลงกำลังยืนอยู่ พวกเขาต่างตะโกนกันออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น!
……….
จบบท
