“ฮึมม! บ้าที่สุดเป็นเพราะไอ้หมอเทวะหวังคนเดียว! ที่ทำให้โอกาสที่ข้าจะได้รับสมบัติจิตวิญญาณในคลังสมบัติแห่งชาตินั้นต้องหลุดลอยไป ข้าก็จะทำให้มันไม่ได้รับอะไรเลยเช่นเดียวกัน!” เปี่ยนเหยาฉวน กัดฟันพูดในขณะที่เขาจ้องมองไปยังหวังเสียน
ผู้อาวุโสสองคนจากสำนักสวนศาลาสมุนไพร รู้สึกลังเลใจเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาว่า “นายน้อย! แล้วพวกเราจะจัดสรรสมบัติจิตวิญญาณกับคนนอกอย่างไรดีล่ะครับ!”
“พวกเราจะมอบเม็ดยาจิตวิญญาณให้กับพวกเขาตามราคาที่เหมาะสม ข้าเชื่อว่าพวกเขาน่าจะเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้อย่างแน่นอน!” เปี่ยนเหยาฉวนตอบ
ในขณะที่เขาพูดเขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะจ้องมองไปยังหวังเสียนและซุนหลิงซิ่วด้วยความเกลียดชัง “ข้าต้องการให้ไอ้เด็กบัดซบคนนั้นตายอย่างไร้ที่ฝัง แล้วจับผู้หญิงคนนั้นมาทรมานให้ร้องขอความเมตตาในขณะที่คุกเข่าลงอยู่ใต้หว่างขาของข้า!” เปี่ยนเหยาฉวนคำรามออกมา พร้อมกับกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
ผู้อาวุโสทั้งสองคนจากสำนักสวนศาลาสมุนไพรมองไปที่เปี่ยนเหยาฉวนด้วยหัวใจที่ปั่นป่วนเล็กน้อย ก่อนที่พวกเขาจะพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเปี่ยนเหยาฉวน
“ฝากเรื่องนี้ไว้กับพวกเราได้เลยครับนายน้อย!” ผู้อาวุโสตู้ตอบ หลังจากนั้นชายชราทั้งสองคนก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปหากลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณที่ยังยืนรวมกลุ่มกันอยู่ทางด้านหนึ่ง
.…
คลังสมบัติแห่งชาตินั้นตั้งอยู่ในเมืองปักกิ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองเซี่ยงไฮ้มากเท่าไหร่นัก กลุ่มของหวังเสียนนั่งเฮลิคอปเตอร์ของทางทหารจนมาถึงที่สนามบินของกองทัพในตอนเย็น
“กรุณาตามผมมาทางนี้เลยครับ!” เจ้าหน้าที่ที่เป็นครูฝึกของฝ่ายทหารสูงวัยท่าทางเคร่งครัดในระเบียบวินัยพูดกับกลุ่มของหวังเสียน
ทั้งสามคนขึ้นรถจี๊ปของทหาร ก่อนที่ครูฝึกทหารจะพาพวกเขาขับรถไปที่เขตพระราชวังเก่าในเมืองปักกิ่ง
เมื่อมาถึงทางเข้าหลักของพระราชวังนายทหารเฝ้าประตูสองคนยื่นผ้าปิดตาสี่ชิ้นให้กับพวกเขาทั้งสี่คน “กรุณาใส่ผ้าปิดตาไว้ด้วยครับ!” พวกเขาพูดออกมาอย่างเคร่งขรึมกับกลุ่มของหวังเสียและครูฝึกที่มากับพวกเขา
เมื่อพวกเขาทั้งหมดปิดตาแล้ว นายทหารสองคนก็ส่งเชือกให้กับกลุ่มของหวังเสียนจับกันเป็นแถวแล้วดึงเชือกเดินนำพวกเขาเข้าไป
ผ้าปิดตาแบบพิเศษของทหารชนิดนี้ไม่มีผลอะไรต่อหวังเสียนเลยแม้แต่น้อย สายตาของเขานั้นสามารถมองทะลุและเห็นทุกอย่างได้เหมือนปกติ
กลุ่มของหวังเสียนเดินผ่านห้องนิรภัยที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนาหลายชั้น และต้องผ่านการตรวจสอบอีกหลายรอบ หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินเข้ามาถึงสวนทางด้านหลังของพระราชวัง
พื้นที่โดยรอบนั้นมีลักษณะคล้ายกับภูเขาลูกเล็กๆ
ไม่นานหลังจากนั้นหวังเสียนก็เห็นภูเขาหินที่อยู่ตรงหน้าค่อยๆเลื่อนตัวออกไปจากที่เดิม จนเห็นช่องทางเดินที่มีบันไดนำลงไปยังชั้นใต้ดิน
“ระบบการป้องกันเข้มงวดมากเลยจริงๆ !” หวังเสียนพูดออกมาเบาๆ
คลังสมบัติแห่งชาติตั้งอยู่ในเขตค่ายทหารในเมืองปักกิ่ง นอกจากนี้ยังอยู่ในเขตของพระราชวังที่ต้องผ่านทางเดินอันลึกลับซับซ้อน และตลอดทางยังเต็มไปด้วยระบบการป้องกันที่ทันสมัยอีกด้วย
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอันตรายใดๆ ต่อให้เป็นกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ก็คงจะผ่านมาได้ไม่ถึงครึ่งทางอย่างแน่นอน
“พวกเจ้าทั้งหมดสามารถถอดผ้าปิดตาออกได้แล้ว!” เมื่อทางเดินชั้นใต้ดินถูกเปิดออกจนหมดแล้ว พวกเขาก็ได้ยินเสียงคนพูดให้พวกเขานั้นถอดผ้าปิดตาออกได้
หลังจากที่พวกเขาถอดผ้าปิดตาออกแล้ว พวกเขาก็เห็นชายชราที่ดูภูมิฐานคล้ายกับนักวิชาการคนหนึ่งที่สวมชุดสูทสไตล์จีนยุคราชวงศ์ถัง ยืนรอต้อนรับพวกเขาด้วยรอยยิ้มบางๆอยู่ที่ทางลงชั้นใต้ดินของคลังสมบัติแห่งชาติ [1]
“พวกเจ้ามีเหรียญทอง 2 เหรียญ พวกเจ้าสามารถเลือกสมบัติในคลังสมบัติแห่งชาติได้ 2 ชิ้น!” ชายชราพูดออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดต่ออีกว่า “เมื่อเข้าใจแล้ว พวกเจ้าก็ตามเราผู้เฒ่าคนนี้มาเถอะ!”
หวังเสียนและคนอื่นๆพยักหน้ารับ จากนั้นพวกเขาก็รีบเดินตามชายชราไปในทันที
“มีอะไรที่พวกเจ้าต้องการเป็นพิเศษหรือไม่ เราผู้เฒ่าจะได้แนะนำให้กับพวกเจ้าได้?” ชายชราหันมาพูดกับกลุ่มของหวังเสียนด้วยท่าทางที่เป็นมิตร ขณะที่เขาเดินนำไปข้างหน้า
“ท่านผู้อาวุโสในคลังสมบัติแห่งชาติมีเตาสำหรับหลอมกลั่นและปรุงยาหรือไม่ครับ!” หวังเสียน ถามออกมาอย่างตรงประเด็นในทันที เพราะสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้นั่นก็คือเตากลั่นยา
“เตาสำหรับกลั่นยาอย่างนั้นหรือ? เจ้าหนุ่มเจ้าเป็นนักปรุงยาอย่างนั้นรึ!?” ชายชราหันมาถามหวังเสียนด้วยความแปลกใจ
“ข้าพอมีความรู้ทางนี้อยู่บ้างเล็กน้อยครับท่านผู้อาวุโส!” หวังเสียน พยักหน้าตอบออกมาอย่างถ่อมตัว
“โอ้ว! ถือว่าเป็นคนหนุ่มที่ใช้ได้เลยทีเดียว!” ชายชราหันมายิ้มให้กับหวังเสียน เขารู้สึกค่อนข้างจะถูกชะตากับเด็กหนุ่มคนนี้มาก
หลังจากนั้นเขาก็พูดต่ออีกว่า”แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกินที่ตอนนี้ในคลังสมบัติแห่งชาติไม่มีเตากลั่นยาเหลืออยู่อีกแล้ว เตากลั่นยาใบสุดท้ายเพิ่งถูกแลกเปลี่ยนไปโดยคนของสำนักสวนศาลาสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์!” ชายชราอธิบายพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ
“ในปัจจุบันนี้มีเตาสำหรับกลั่นยาที่ตกทอดมาจากโบราณเหลืออยู่เพียงไม่กี่ใบเท่านั้น ก่อนหน้านี้ในคลังสมบัติแห่งชาติเคยมีอยู่ 3 ใบด้วยกัน แต่พวกมันก็ถูกแลกเปลี่ยนโดยสำนักสวนศาลาสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์และสมาคมนักปรุงยาไปหมดแล้ว!”
“ถูกแลกเปลี่ยนไปหมดแล้วอย่างนั้นเหรอ?!” หวังเสียนถามออกมาเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“ใช่แล้วล่ะ! พวกเขานั้นได้ปรุงเม็ดยาจิตวิญญาณนำมาแลกกับเตากลั่นยาตามเงื่อนไขที่ทางเราได้กำหนดเอาไว้อย่างถูกต้อง!” ชายชรายิ้มขณะที่เขาตอบหวังเสียน
“แล้วมีสิ่งใดที่พวกเจ้าต้องการค้นหาเพิ่มเติมอีกหรือไม่?” ชายชราถามขึ้นมาอีกครั้ง
หวังเสียนขมวดคิ้วเล็กน้อย เตากลั่นยาที่เขาต้องการมากที่สุดนั้นกลับไม่มีอยู่ที่คลังสมบัติแห่งชาติเสียแล้วในตอนนี้!
“หนังสือทักษะการบ่มเพาะ, หนังสือทักษะวิชายุทธการใช้อาวุธชนิดต่างๆ , เม็ดยาจิตวิญญาณ, หินวิญญาณรวมถึงเงินสด พวกเจ้าต้องการสิ่งใดล่ะ!” ชายชราพูดออกมาด้วยเสียงหัวเราะก่อนจะพูดต่ออีกว่า
“มูลค่าของเหรียญทอง 1 เหรียญมีค่าเท่ากับสองหมื่นล้านหยวน หรือถ้าเปลี่ยนเป็นหินวิญญาณ ก็สามารถแลกเปลี่ยนได้ 2,000 ก้อน!”
“พวกเราขอเดินดูรอบๆก่อนได้หรือไม่ครับท่านผู้อาวุโส?” หวังเสียน ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าตัวเขานั้นต้องการสิ่งใดในตอนนี้ เขาจึงต้องการตรวจสอบสมบัติด้านในเสียก่อนแล้วจึงค่อยตัดสินใจ
“ต้องได้แน่นอนอยู่แล้ว! แต่พวกเจ้าไม่สามารถเปิดดูสูตรปรุงยาที่อยู่ด้านในหนังสือการปรุงยาได้ก็เท่านั้นเอง! ส่วนของชิ้นอื่นๆ พวกเจ้าสามารถหยิบจับดูได้อย่างสบายใจเลย!” ชายชรายิ้มในขณะที่เขาเดินนำกลุ่มของหวังเสียนเดินลงบันไดไปจนมาถึงห้องโถงที่มีขนาดกว้างใหญ่
หวังเสียนและคนอื่นๆล้วนตกตะลึงกับภาพเบื้องหน้าที่พวกเขาเห็น
“โอ้พระเจ้า! ที่นี่คือภูเขาทองคำอย่างนั้นเหรอ!?” หมอโลหิตตะโกนออกมาเสียงดัง ขณะที่เขาจ้องมองไปยังทองคำที่กองเป็นภูเขาอยู่ทางด้านหลังสุดของห้องโถง
ทางด้านหน้าและบริเวณโดยรอบมีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีรัศมีความกว้างกว่า 2 กิโลเมตร มันคือวัตถุประเภทที่ส่องแสงระยิบระยับออกมาได้โดยตัวของมันเอง ซึ่งสมบัติแต่ละชิ้นในห้องโถงสมบัติแห่งนี้นั้นมีค่าเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
“ไม่มากนักหรอก! สมบัติที่มีค่าของประเทศเราส่วนใหญ่นั้นถูกกองกำลังต่างชาติฉกชิงไปมากกว่านี้หลายเท่าตัวนัก!” ชายชราส่ายหัวเบาๆ ในดวงตาของเขามีความเศร้าและความหดหู่ใจแสดงออกมาจนเห็นได้อย่างชัดเจน
“ใช่แล้วล่ะเมื่อ 30 ปีที่แล้วกองกำลังนานาชาติได้รวมกำลังกันบุกเข้ามาปล้นชิงถึงในสถานที่แห่งนี้ พวกเขาได้ทำการปล้นชิงและรื้อค้นทรัพย์สมบัติขนกันออกไปอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าจะเป็นต้นยาจิตวิญญาณระดับสูง ทักษะการบ่มเพาะ อาวุธวิญญาณระดับสูง วัตถุโบราณ รวมถึงสมบัติจิตวิญญาณทางธาตุ หากไม่ใช่เป็นเพราะว่าสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์ตัวนั้นออกมาแล้วล่ะก็…!” หมอโลหิตพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย เขาก็พอจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นเดียวกัน
“สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์..?” หวังเสียนพูดซ้ำออกมาด้วยความสงสัย
“สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์ นั้นเป็นสัตว์อสูรที่คอยปกป้องและคุ้มครองประเทศของเราและสิ่งต่างๆที่มีความสำคัญภายในประเทศ!” ชายชราพูดออกมาด้วยท่าทางที่ภาคภูมิใจ
“ข้าก็เคยได้ยินมาเช่นเดียวกันว่าสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์ของประเทศจีนนั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว!” หมอโลหิต มีท่าทางตกใจและหวาดกลัว ในขณะที่เขานึกถึงสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่คอยปกป้องประเทศจีนที่เขาเคยได้รับทราบข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้มา
‘สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นผู้พิทักษ์ประเทศจีนอย่างนั้นหรือ!’ หวังเสียนพูดพึมพำออกมาเบาๆ แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม เขาหันกลับไปสำรวจและค้นหาสิ่งที่จะเป็นประโยชน์ต่อเขามากที่สุดในคลังสมบัติแห่งชาติอย่างช้าๆ
“ทักษะลับแห่งการบ่มเพาะอยู่ตรงที่ด้านนั้น ส่วนตรงด้านขวามือด้านในเป็นพื้นที่เกี่ยวกับอาวุธและอุปกรณ์ป้องกัน ส่วนผนังทางด้านซ้ายมือสุดนั้นเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเม็ดยาจิตวิญญาณรวมถึงต้นยาจิตวิญญาณชนิดต่างๆ ส่วนตู้หนังสือขนาดใหญ่หลายสิบตู้ที่อยู่ใกล้ๆกันนั้นก็เป็นสูตรลับเฉพาะของเม็ดยาจิตวิญญาณ ส่วนชั้นแถวกลางนั้นเป็นสิ่งของที่รวมกันอยู่หลายประเภทไม่ได้แยกออกมาอย่างเฉพาะเจาะจงว่าพวกมันอยู่ในประเภทใด..!” ชายชราหันไปพูดกับกลุ่มของหวังเสียน พร้อมกับแนะนำพื้นที่ส่วนต่างๆในห้องโถงที่เก็บสมบัติแห่งนี้อย่างคร่าวๆ
หวังเสียน ฟังอยู่อย่างเงียบๆครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้และเดินออกไปค้นหาดูสิ่งต่างๆที่เขาคิดว่ามีความน่าสนใจ
เขาใช้ความสามารถของระบบในการอ่านข้อมูลสิ่งของต่างๆในคลังสมบัติแห่งชาตินี้อย่างละเอียด
….
[ดาบยาวปู้ขงเจี้ยน: ระดับ 9]
[ดาบใหญ่ซานกั๋วคง: ระดับ 10]
[กระบี่หูหยาง: ระดับ 8]
….
ข้อมูลของอาวุธระดับต่างๆ ปรากฏขึ้นมาในใจของหวังเสียนอย่างต่อเนื่อง อาวุธวิญญาณที่อยู่ในที่นี้นั้นล้วนแล้วแต่อยู่ในระดับ 8 ขึ้นไปทั้งสิ้น
“ช่างน่าประทับใจมากจริงๆ สมควรแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นคลังสมบัติแห่งชาติ!” หวังเสียนพูดออกมาเบาๆ ในขณะที่เขาเดินดูอาวุธวิญญาณชนิดต่างๆอย่างเพลิดเพลิน
แต่ตัวเขานั้นไม่ได้ให้ความสนใจกับอาวุธวิญญาณและทักษะการบ่มเพาะเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่อยากรู้อยากเห็นเพียงเท่านั้น
หลังจากนั้นเขาจึงเดินไปยังบริเวณพื้นที่ ที่เกี่ยวข้องกับยาจิตวิญญาณ
ในพื้นที่นี้ไม่มีเม็ดยาจิตวิญญาณเก็บเอาไว้ มีเพียงแต่สูตรของเม็ดยาจิตวิญญาณและทักษะเกี่ยวกับการปรุงยาเพียงเท่านั้น
หวังเสียน แอบใช้ระบบอ่านข้อความเกี่ยวกับสูตรยาเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ต้องผิดหวังเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าสูตรยาเหล่านี้นั้นมีน้อยมากกว่าในหนังสือที่จักรพรรดิซุยให้เขายืมอ่านเสียอีก และสูตรที่มีอยู่ในนี้ก็ยังซ้ำกันกับในหนังสือเล่มนั้นอีกด้วย
“หือออ?! นั่นคือลูกแก้วแห่งธาตุไฟใช่หรือไม่?” หลังจากนั้นหวังเสียนรู้สึกตกใจขึ้นมาในทันทีเมื่อเขาเดินมายังบริเวณพื้นที่ที่วางสมบัติที่ยังไม่ได้จัดหมวดหมู่
….
[ลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งธาตุไฟ: ระดับ 10]
….
“ลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งธาตุไฟระดับ 10 อย่างนั้นรึ!” หวังเสียนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที ในปัจจุบันผลึกแก้วมังกรเพลิงโลกันตร์ของเขานั้นอยู่ในระดับที่ 10 และต้องใช้เวลาอีกนานมากกว่ามันจะบรรลุไปถึงระดับที่ 11 ได้
แต่หากเขาสามารถดูดกลืนลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งธาตุไฟลูกนี้เข้าไป ผลึกแก้วมังกรเพลิงโลกันต์ของเขาจะสามารถพัฒนาเข้าสู่ระดับที่ 11 ได้ในทันที
และเมื่อผลึกแก้วมังกรเพลิงโลกันต์ของเขาอยู่ในระดับที่ 11 เมื่อมันแปลงร่างเป็นมังกรไฟศักดิ์สิทธิ์แล้วมันสามารถสังหารผู้ฝึกตนที่อยู่ในระดับขอบเขตเม็ดยาเซียนได้อย่างง่ายดายเลยทีเดียว
“ข้าเลือกสมบัติที่เป็นลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งธาตุไฟชิ้นนี้!” หวังเสียนตัดสินใจได้ในทันทีเขายื่นมือออกไปจับลูกแก้วจิตวิญญาณแห่งธาตไฟเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“ถ้าอย่างนั้นก็เหลืออีก 1 รายการ!” ชายชรายิ้มออกมาขณะที่เขาพูด
หวังเสียน พยักหน้าให้แก่ชราเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันไปมองสิ่งของอื่นๆที่อยู่ในบริเวณนี้อย่างละเอียด
มีสิ่งของหน้าตาแปลกประหลาดอยู่ในบริเวณนี้อย่างมากมาย และระดับของพวกมันนั้นก็อยู่ในระดับที่ 7 ถึงระดับที่ 9 เลยทีเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหินที่มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ มันคือหุ่นเชิดสงครามที่เป็นอาวุธจิตวิญญาณอยู่ในระดับที่ 9 มันดูแข็งแรงเหมือนกับโกเลมยักษ์ที่อยู่ในภาพยนตร์เลยทีเดียว
หลังจากนั้นหวังเสียนก็เดินดูสิ่งของต่างๆอยู่อีกครู่หนึ่ง
วิ้งงงง! วิ้งงงงง!
ในทันใดนั้นเองร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านขึ้นมาเล็กน้อย เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างในร่างกายของเขานั้นถูกดึงดูดด้วยสิ่งของที่อยู่ทางด้านหลังของเขาอย่างรุนแรง
เขาจึงหันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว และต้องรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาในทันที
….
[กิ่งของต้นไม้คืนวิญญาณ: ระดับ 9]
!!
………….
จบบท
EndNote:[1] ชุดสูทของราชวงศ์ถังถือได้ว่าเป็นชุดที่เป็นทางการอย่างมากเลยทีเดียวในสมัยนั้น
