หวังเสียนรู้สึกตกตะลึงเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างอยู่กลางแม่น้ำฮวงโห เขายืนคิดใคร่ครวญอยู่อย่างเงียบๆ
สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ขนาดใหญ่ผิดปกติเหล่านี้นั้นมีความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่พวกเขาได้พบมาก่อนหน้านี้มากเลยทีเดียว!
คางคกยักษ์กลายพันธุ์ตัวก่อนหน้ามีขนาด 1 เมตรและความแข็งแกร่งอยู่ในระดับครึ่งขั้นขอบเขตเม็ดยาเซียน
แต่คางคกยักษ์กลายพันธุ์ที่อยู่ตรงกลางแม่น้ำกลับมีขนาดใหญ่โตที่ 2 เมตร ฉะนั้นระดับความแข็งแกร่งของมันคงไม่ต่ำกว่าระดับขอบเขตเม็ดยาเซียนขั้นต้นอย่างแน่นอน!
ส่วนสัตว์และแมลงกลายพันธุ์ที่เหลืออยู่นั้นก็น่าหวาดกลัวเช่นเดียวกัน ระดับขั้นความแข็งแกร่งของพวกมันก็คงจะไม่ห่างกันมากนัก
“สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้น่าจะอยู่ระดับเดียวกันกับสัตว์อสูรระดับ 11 และสิ่งที่พวกมันคอยปกป้องที่อยู่ตรงกลางก็น่าจะสำคัญต่อพวกมันมากเลยทีเดียว!”
หลังจากนั้นหวังเสียนก็สังเกตเห็นมดกลายพันธุ์และคางคกกลายพันธุ์ระดับต่ำบางตัวเดินวนเวียนเข้ามารอบๆสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงเหล่านั้น
จากนั้นเขาก็เห็นปลิงกลายพันธุ์และยุงกลายพันธุ์อีกจำนวนมากว่ายน้ำตามเข้ามาเป็นกลุ่มๆ
สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ระดับต่ำเหล่านี้นั้นมีประมาณ 20-30 ตัว ท้องของพวกมันดูบวมเป่งเหมือนกับคนอ้วน
ฟู่ววววว!
พวกมันพ่นเลือดข้นๆสีแดงเข้มออกมาจากปากของพวกมัน หลังจากนั้นเลือดสีแดงเข้มเหล่านั้นก็รวมกันเป็นสายไหลไปยังจุดศูนย์กลางของกลุ่มสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์
“พวกมันกำลังทำอะไรกัน…?”
หวังเสียนจ้องมองการกระทำของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์พวกนั้นด้วยความตกใจและสับสน
เลือดสีแดงเข้มยังคงไหลออกจากปากของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านั้นอย่างต่อเนื่อง ดูคล้ายกับมันกำลังส่งอาหารไปยังสิ่งที่อยู่ตรงที่ถูกปกป้องโดยสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ขนาดยักษ์
“สิ่งที่อยู่ตรงกลางนั้นน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสายเลือดอันน่ากลัวอย่างแน่นอน! และดูเหมือนว่ามันกำลังจะใช้เลือดสดๆพวกนั้นเป็นสารอาหารเพื่อรักษาตัวของมันอย่างนั้นหรือ?”
หวังเสียน วิเคราะห์และคาดเดาออกมา
ถ้าเขาเดาถูกต้องสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงกลางกลุ่มนั้นน่าจะเป็นตัวที่มีสายเลือดอันทรงพลัง ที่สายเลือดของมันสามารถสร้างสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ระดับ 11 เป็นจำนวนมากได้ ถึงแม้ว่าในตอนนี้มันจะบาดเจ็บอยู่ก็ตาม
“หมอเทวะหวังท่านค้นพบสิ่งใดบ้างหรือไม่?”
ในขณะนั้นมีคนหลายสิบคนเดินตรงเข้ามาหาหวังเสียนพร้อมกับถามเขาออกมาด้วยรอยยิ้ม
หมอพิษหยานเหอ เดินนำหน้าเหล่าหมอเทวะและกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณคนอื่นๆเข้ามา
“ข้าไม่พบสิ่งใดที่ผิดปกติในบริเวณนี้เลย!”
หวังเสียนปฏิเสธและส่ายหัวเบาๆ เขาไม่ได้เปิดเผยในสิ่งที่เขาได้พบเห็น เพราะเขารู้ดีว่ากลุ่มคนทั้งหมดที่อยู่ตรงนี้นั้นไม่มีความแข็งแกร่งมากพอจะสามารถจัดการกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่แข็งแกร่งเทียบเท่ากับระดับขอบเขตเม็ดยาเซียนเหล่านั้นได้
“น้ำในแม่น้ำฮวงโหนั้นไม่มีการปนเปื้อนของสารพิษหรือไวรัสใดๆทั้งสิ้น! แต่จุดศูนย์รวมของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็น่าจะอยู่ในบริเวณแม่น้ำแถบนี้อย่างแน่นอน!”
ขณะที่หมอพิษหยานเหอพูดเขาก็เหลือบมองไปยังแม่น้ำฮวงโหที่อยู่ข้างๆ “แต่สีของน้ำในแม่น้ำนั้นขุ่นมากเกินไปงูพิษสีเขียวของข้าเองก็ถูกกินไปแล้ว จึงไม่สามารถตรวจสอบที่ก้นแม่น้ำได้อีก แต่จากที่พวกเราได้สังเกตดูมาพักใหญ่ๆ ข้าคิดว่าในบริเวณนี้น่าจะไม่มีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่เป็นอันตรายต่อพวกเรา!”
“ใช่ข้าก็คิดเช่นนั้น! เมื่อดูจากสภาพแวดล้อมแล้วไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิตที่เป็นอันตรายใดๆเหลืออยู่อีก แม้แต่ปลาตัวเล็กๆก็ยังไม่มีให้เห็น ข้าคิดว่าคางคกยักษ์กลายพันธุ์ตัวเมื่อครู่นี้คงจะเป็นผู้ปกครองดินแดนแถบนี้ สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์อื่นๆ จึงไม่กล้าอาศัยอยู่ในบริเวณนี้เพราะว่าหวาดกลัวมัน!” หมอเทวะสูงอายุคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“แล้วทางกองทัพมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร?” หวังเสียน หันไปถามหมอพิษหยานเหอ
“พวกเขามีความตั้งใจจะฆ่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ทั้งหมดบนทุ่งหญ้า แล้วพวกเขาจะทำการปิดกั้นแม่น้ำ!”
ในขณะที่หมอพิษหยานเหอตอบ เขาก็หันมองไปยังกลุ่มทหารติดอาวุธที่กระจายกำลัง ออกไปยังรอบๆบริเวณ
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณหลายคนก็ติดตามทหารกลุ่มใหญ่ไปด้วย เพื่อช่วยพวกเขากำจัดสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านั้น
หวังเสียนมองไปที่กลุ่มทหารและเหล่าผู้เชี่ยวชาญก่อกำเนิดลมปราณ ที่กำลังเดินเรียงแถวหน้ากระดานปูพรมไล่ฆ่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ตั้งแต่ขอบเขตของทุ่งหญ้าจนไล่มาถึงริมแม่น้ำ
จากนั้นพวกเขาก็ทำการค้นหาสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ตามขอบริมแม่น้ำฮวงโหต่อ
แต่อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ตามริมน้ำ เนื่องจากสีของแม่น้ำฮวงโหนั้นขุ่นข้นจนเป็นสีโคลน
หวังเสียนขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความเป็นกังวลขณะที่กลุ่มคนเริ่มค้นหาตามริมฝั่งแม่น้ำ เพราะหากคนกลุ่มนี้ไปกระตุ้นสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่น่ากลัวกลุ่มนั้น พวกเขาทั้งหมดคงจะต้องตายอย่างแน่นอน
ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดินพวกเขาก็จัดการเคลียร์เขตบริเวณทุ่งหญ้าและบริเวณริมแม่น้ำฮวงโหจนเสร็จเรียบร้อย!
….
“ข้าอยากทราบว่าพวกท่านนั้นได้พบเจอสิ่งผิดปกติอื่นได้อีกหรือไม่?”
ในตอนกลางคืนนายทหารวัยกลางคน หันไปถามกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณและบรรดาหมอเทวะทั้งหมด
“ตามความเข้าใจของพวกเราสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ทั้งหมดจะวิวัฒนาการสามารถอยู่รอดได้ไม่ว่าจะเป็นในน้ำหรือบนบก อย่างเช่นมดกลายพันธุ์ พวกมันมีอวัยวะพิเศษที่สามารถช่วยให้ว่ายน้ำได้อย่างอิสระและยังสามารถอยู่ในน้ำได้นานหลายวันอีกด้วย!”
กลุ่มหมอเทวะส่ายหัวเล็กน้อยในขณะที่พวกเขาตอบนายทหารวัยกลางคน เนื่องจากข้อมูลที่พวกเขาได้มานั้นไม่ได้สำคัญอะไรมากนัก
นายทหารวัยกลางคนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมา “พรุ่งนี้พวกเราทั้งหมดจะลงไปตรวจที่ใต้แม่น้ำฮวงโหกัน! เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจในส่วนของวันพรุ่งนี้แล้ว ทุกๆคนจะสามารถได้รับรางวัลจากคลังสมบัติแห่งชาติได้คนละ 1 ชิ้น!”
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญและหมอเทวะทุกคนต่างพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
พวกเขาต่างรู้ดีว่าที่ใต้แม่น้ำนั้นอันตรายมากแค่ไหน มันอาจจะมีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่อยู่ในระดับครึ่งขั้นขอบเขตเม็ดยาเซียน หรืออาจจะมีสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในระดับขอบเขตเม็ดยาเซียนอยู่ด้วยก็ได้!
หากไม่มีค่าตอบแทนที่เหมาะสม พวกเขาทั้งหมดคงไม่มีใครคิดจะเอาชีวิตตัวเองเข้าไปเสี่ยงอย่างแน่นอน
หลังจากรับประทานอาหารค่ำกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็กลับไปที่เต็นท์เพื่อพักผ่อน หวังเสียนยืนอยู่ด้านนอกเต็นท์ของตัวเองและจ้องมองไปทางทิศทางของแม่น้ำฮวงโฮด้วยท่าทางเหม่อลอยเหมือนกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
บนท้องฟ้าในค่ำคืนนี้นั้นค่อนข้างจะมืดมิดเป็นอย่างมาก ไม่มีแสงของดวงดาวหรือดวงจันทร์ส่องลงมาเลยแม้แต่น้อย อากาศมืดครึ้มเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าอาจจะมีฝนตกหนักในช่วงยามดึกหรือรุ่งเช้า
ในตอนเที่ยงคืนมีเงาดำของมนุษย์ร่างหนึ่งหายไปจากฐานที่พักชั่วคราว เงาดำในร่างของมนุษย์และนั้นพุ่งตรงไปทางแม่น้ำฮวงโหอย่างรวดเร็ว
บริเวณฐานที่พักชั่วคราวแห่งนี้ไม่มีใครสามารถสังเกตและรับรู้ได้ถึงเงาดำในร่างของมนุษย์เงานี้ได้
“ข้าคงจะต้องลงไปดูให้แน่ใจ!”
หวังเสียนตัดสินใจสำรวจที่ก้นแม่น้ำฮวงโหเพียงคนเดียวในคืนนี้ เพราะเขารู้สึกวิตกกังวลกับสิ่งที่เขาเห็นเมื่อตอนบ่ายเป็นอย่างมาก
ด้วยความระมัดระวังเขาไม่ได้ลงไปในน้ำโดยตรง แต่เขาบินขึ้นไปสูงเหนืออากาศประมาณ 1,000 เมตรและสังเกตมองลงไปที่จุดกึ่งกลางของแม่น้ำฮวงโหจากทางด้านบน
“นั่นมัน?…” เขาใช้พิวส์ซิ่งอายในการสังเกตมองสิ่งที่ถูกปกป้องโดยสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านั้น
ใบหน้าของเขานั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อยขณะที่เขาจับจ้องไปยังสิ่งนั้นที่อยู่ตรงกึ่งกลางของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์
ที่ตรงนั้นมีพลังงานสีเทาคล้ายกับกลุ่มหมอกควันปิดกั้นการมองเห็นจากความสามารถพิเศษของดวงตาเขา
แต่ในทางกลับกันสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ระดับ 11 ที่อยู่รอบๆ เขากลับมองเห็นพวกมันได้อย่างชัดเจน
“มีสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ระดับ 11 เกือบ 30 ตัว ถ้าไม่กลายร่างเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์ ข้าคงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมันอย่างแน่นอน!”
หวังเสียนลังเลเล็กน้อยขณะที่เขากำลังจะลงไปยังใต้แม่น้ำตรงจุดนั้น
บุ่มๆ!
หวังเสียน ค่อยๆลงไปในน้ำอย่างเงียบๆ เขาใช้พลังงานแห่งธาตุน้ำเพื่อปกปิดล้อมรอบตัวเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวเข้าไปใกล้สถานที่แห่งนั้นอย่างเงียบๆ
1,000 เมตร 500 เมตร 100 เมตร …
ในไม่ช้าหวังเสียนก็อยู่ห่างจากสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ขนาดใหญ่เหล่านั้นประมาณ 50 เมตร
เมื่อเขาจ้องมองไปยังเบื้องหน้า เขาก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
สิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์มีส่วนสูงมากถึง 3 เมตร กำลังนอนอยู่ตรงกลางของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ขนาดใหญ่เหล่านั้น
หวังเสียนใช้พลังทางด้านจิตวิญญาณของเขาตรวจดูสิ่งมีชีวิตที่รูปร่างคล้ายกับมนุษย์ตัวนั้นอย่างระมัดระวัง
หวังเสียนขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเขาสามารถรับรู้ได้ถึงความน่ากลัวในกระแสพลังของร่างกายสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับมนุษย์ตัวนั้น และระดับความแข็งแกร่งของมันก็ทำให้หวังเสียนรู้สึกตัวสั่นสะท้านขึ้นมาในทันที
“สายเลือดของสิ่งมีชีวิตตัวนี้ทรงพลังมากจริงๆ มันสามารถทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวจนร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมาเองได้เลยทีเดียว!”
หวังเสียน จ้องมองไปยังสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับมนุษย์ตัวนั้นด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด
โดยปกติแล้วสายเลือดมังกรศักดิ์สิทธิ์ 5 ธาตุที่อยู่ในตัวเขา ไม่เคยมีปฏิกิริยาหวาดกลัวต่อสิ่งมีชีวิตใดๆมาก่อนทั้งสิ้น
แต่ในตอนนี้สิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์ตรงหน้าตัวนี้นั้น สามารถทำให้สายเลือดอันทรงพลังในตัวเขานั้นรู้สึกปั่นป่วนและรู้สึกหวาดกลัวได้มากขนาดนี้ ย่อมแสดงให้เห็นว่าสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกันกับมนุษย์ตัวนี้นั้นมีสายเลือดที่ทรงพลังมากพอๆกับตัวเขาเลยทีเดียว
แต่สาเหตุหลักๆนั้นก็คงมาจากสายเลือดมังกรศักดิ์สิทธิ์ 5 ธาตุของตัวหวังเสียน นั้นยังไม่ตื่นขึ้นมาทั้งหมด ความแข็งแกร่งของเขานั้นเทียบได้กับมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่เพิ่งเกิดใหม่เท่านั้นเอง!
และสายเลือดของสิ่งมีชีวิตตัวนี้นั้นก็คงจะไม่ได้ด้อยไปกว่าสายเลือดมังกรศักดิ์สิทธิ์ 5 ธาตุของหวังเสียน
บางทีมันอาจจะเป็นสายเลือดที่อยู่ในอันดับต้นๆของจักรวาลเลยก็ว่าได้ และสายเลือดที่ทัดเทียมกันกับสายเลือดแห่งมังกรศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของหวังเสียน ที่อยู่ในจักรวาลนี้นั้นสามารถนับได้ไม่เกิน 5 ชนิด
แต่สายเลือดที่มีความแข็งแกร่งที่อยู่ในระดับเดียวกันกับสายเลือดมังกรศักดิ์สิทธิ์ขอวตัวเขา กลับมาปรากฏขึ้นอยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างไรกัน?
“ร่างกายของมันนั้นไม่มีลมปราณหลงเหลืออยู่อีกแล้ว สัญญาณชีวิตทางร่างกายทั้งหมดนั้นก็หมดสิ้นลงไปแล้วเช่นเดียวกัน แต่สายเลือดอันทรงพลังของมันนั้นกลับยังไหลเวียนและพยายามกระตุ้นสิ่งมีชีวิตตัวนั้นให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาอย่างนั้นหรือ?”
หวังเสียน จำได้ว่าหากเขาสามารถก้าวเข้าสู่ระดับการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 7 ได้ ร่างกายของเขานั้นก็จะสามารถคืนชีพได้ด้วยหยดเลือดเพียงหยดเดียว
และสิ่งมีชีวิตตัวนี้ก็มีความสามารถนั้นเช่นเดียวกันอย่างนั้นหรือ?
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีอย่างแน่นอน!
………
จบบท
EndNote: ในตอนนี้หวังเสียนอยู่ในระดับการเปลี่ยนแปลงครั้งที่ 1 ระดับที่ 7
