ตอนที่ 366 ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่!
.
ก๊าซซซ!
ร่างกายของงูเหลือมทะเลทั้ง 5 ตัวถูกกัดเซาะโดยพิษในทันที เมื่อรวมกับการโจมตีโดยคมมีดของธาตุวายุที่โจมตีซ้ำโดยนาคาพิษ ร่างกายของงูเหลือมทะเลทั้ง 5 ตัวก็ถูกหั่นแยกออกจากกันจนเป็นชิ้นๆ
เลือดสีแดงฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ ร่างกายของงูเหลือมทะเลที่ถูกหั่นออกเป็นท่อนๆนั้นก็จมดิ่งลงสู่ก้นทะเลอย่างรวดเร็ว
หลังจากจัดการงูเหลือมทะเลทั้งห้าตัว นาคาพิษสี่ตัวก็แยกตัวออกจากกลุ่มและรีบว่ายตรงเข้าไปยังปลาโบราณดังเคิลออสเตียสและฉลามยักษ์เมกาโลดอน
แรงกดดันของกองกำลังวานรปีศาจซึ่งกำลังประสบปัญหาอยู่ในก่อนหน้านี้ในที่สุดก็สามารถโล่งใจขึ้นมาได้เล็กน้อยเมื่อได้รับการเสริมกำลังจากนาคาพิษทั้งสี่ตัว
แต่อย่างไรก็ตามการต่อสู้ก็ยังคงดำเนินต่อไป วานรปีศาจอีกหลายตัวก็ค่อยๆล้มลงไปอย่างต่อเนื่อง
กองทัพผู้พิทักษ์วังมังกรของกลุ่มยักษ์มัจฉาที่กำลังต่อสู้กับฉลามยักษ์เมกาโลดอนก็กำลังเผชิญกับสถานการณ์เดียวกัน
การจะฆ่าฉลามยักษ์เมกาโลดอนได้หนึ่งตัว พวกมันจะต้องเสียสละยักษ์มัจฉาไปหลายตัวเลยทีเดียว
ที่ด้านล่างของก้นทะเลฝูงของปลาหมึกยักษ์คราเคนก็กำลังล้อมรอบโจมตีมหาเสนาบดีเต่ายักษ์อย่างดุเดือด
กระแสหมอกพิษได้ปกคลุมอยู่รอบๆตัวมหาเสนาบดีเต่ายักษ์ และพร้อมกันนั้นหนวดขนาดใหญ่ของพวกมันก็รัดพันตัวของมหาเสนาบดีเต่ายักษ์เอาไว้อย่างแน่นหนา
แต่อย่างไรก็ตามมหาเสนาบดีเต่ายักษ์นั้นได้หดหัวและอวัยวะทั้งหมดของมันเข้าไปในกระดองอยู่ก่อนแล้ว มันนอนนิ่งอยู่ในนั้นพร้อมกับใช้การควบคุมธาตุดินโจมตีและตอบโต้กลุ่มของปลาหมึกยักษ์คราเคนอยู่ตลอดเวลา
และในเวลาเดียวกันนั้นมันก็เริ่มทำการขุดหลุมขนาดใหญ่เอาไว้ที่ก้นทะเล
มหาเสนาบดีเต่ายักษ์ยังคงปล่อยกระสุนหนามปฐพีเพื่อโจมตีฝูงปลาหมึกยักษ์อย่างต่อเนื่อง
ในตอนนี้ฝูงของปลาหมึกยักษ์คราเคนรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก พวกมันตั้งใจจะสังหารมหาเสนาบดีเต่ายักษ์ให้ได้ตามคำสั่งของราชาปลาหมึกยักษ์คราเคน
ฮูมมมมม!
ในขณะเดียวกันผู้นำของกลุ่มสัตว์อสูรที่กำลังต่อสู้อยู่กับกองทัพของวังมังกรก็เริ่มสังเกตเห็นจำนวนสมาชิกของพวกมันเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว
ฮูมมมมม!
ปลาโบราณดังเคิลออสเตียส ร้องคำรามออกมาด้วยความโกรธ
หลังจากนั้นกลุ่มปลาชนิดอื่นๆที่มีระดับ 7 และระดับ 8 ก็ถูกบีบบังคับให้เข้าร่วมโจมตีกองทัพของวังมังกร
ในตอนนี้การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายจึงเต็มไปด้วยความชุลมุนวุ่นวาย
ถึงแม้ว่ากลุ่มปลาชนิดอื่นๆนั้นจะมีระดับความแข็งแกร่งที่ค่อนข้างต่ำ แต่พวกมันก็เหมือนกับปลาปิรันย่าที่กระหายเลือด ยิ่งต่อสู้มากเท่าไหร่พวกมันก็ยิ่งอาละวาดกันอย่างบ้าคลั่งขึ้นเท่านั้น
ไม่ไกลจากการต่อสู้มากเท่าไหร่นักเผ่าพันธุ์ของนากทะเลและเผ่าพันธุ์ของอโนมาโลคาริส ต่างก็เริ่มถอยห่างออกไปไกลมากขึ้นกว่าเดิม
จากการกระทำของพวกมันนั้นแสดงให้เห็นถึงความพิเศษทางด้านสติปัญญาที่สูงมากของพวกมันได้เป็นอย่างดี
นอกเหนือจากทั้งสองเผ่าพันธุ์ที่ไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยแล้ว เผ่าพันธุ์ที่อยู่ในบริเวณแถบนี้ทั้งหมดต่างเข้าร่วมต่อสู้และไล่ล่าสังหารสาวกแห่งวังมังกรกันอย่างเมามัน
ประตูทางด้านทิศตะวันออกของวังมังกรในตอนนี้จึงถูกย้อมไปด้วยเลือดของเหล่าสัตว์อสูรและสาวกแห่งวังมังกรจนท้องทะเลกลายเป็นสีแดงฉาน
เศษชิ้นเนื้อและซากศพต่างตกลงสู่ก้นทะเลอย่างต่อเนื่อง
ข้อได้เปรียบที่สาวกแห่งมังกรได้รับจากนาคาพิษทั้ง 9 ตัวในตอนนี้นั้นได้หายไปอย่างสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าสิ่งมีชีวิตระดับ 7 ระดับ 8 เหล่านั้นจะอ่อนแอกว่าสาวกแห่งวังมังกรมาก แต่ด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาลของพวกมัน ความได้เปรียบของพวกมันจึงเหนือกว่าเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้กองทัพวานรปีศาจกว่า 700 ตัวได้เสียชีวิตลงไปแล้ว 400 ตัวภายในระยะเวลาอันสั้น
กองทัพผู้พิทักษ์วังมังกรของยักษ์มัจฉาก็เหลือเพียง 60 ตัวจากร้อยกว่าตัว และยิ่งไปกว่านั้นความเสียเปรียบและอัตราการตายของพวกมันก็เริ่มรวดเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
นี่คือความโหดร้ายจากผลแห่งสงคราม!
แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีสาวกตัวใดของวังมังกรคิดจะถอยกลับไปแม้แต่ก้าวเดียว พวกมันไม่สนใจอาการบาดเจ็บและความตายของพวกมัน
สาวกแห่งวังมังกรทั้งหมดยังคงบุกตะลุยเข้าไปต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง พวกมันต่อสู้จนยิบตา ถึงแม้ว่าบางตัวนั้นจะแขนและขาขาดลงไปแล้วก็ตาม
สู้ตายยยย!
ฆ่ามันนน!
ในตอนนี้อ๋าวฉีเทียนก็อยู่ในสภาพคลุ้มคลั่งและบ้าเลือดอย่างสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าในตอนนี้มันจะถูกจ่าฝูงปลาโบราณดังเคิลออสเตรียสฉีกกระชากเลือดเนื้อจนเกิดบาดแผลที่ลึกจนเห็นกระดูกไปหลายแห่ง แต่มันยังคงฟาดกระบองโลหะในมือของมันโจมตีไปยังจ่าฝูงระดับ 12 ด้วยความรุนแรงอย่างต่อเนื่อง
อ๋าวเซี่ย รีบปลีกอีกตัวออกจากการต่อสู้กับปลาโบราณดังเคิลออสเตียส ตรงเข้าไปรับมือกับฝูงปลาระดับ 7 และระดับ 8 จำนวนมากที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
ในทุกครั้งที่อ๋าวเซี่ยฟาดก้ามที่คล้ายกับเคียวขนาดใหญ่ของมันออกไป ปลาแปลกประหลาดพวกนั้นก็จะตายลงไป 1-2 ตัวในทันที ทำให้น้ำบริเวณที่มันอยู่ถูกย้อมจนเป็นสีแดงเข้ม
แต่เนื่องจากฝูงปลาแปลกประหลาดเหล่านี้นั้นมีจำนวนที่มากจนเกินไป ชุดเกราะสีทองของอ๋าวเซี่ยที่ถูกโจมตีโดยฝูงปลาจึงค่อยๆแตกร้าวและบิ่นออกไปทีละน้อย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงด้านหลังของมันนั้นแตกร้าวจนสามารถมองเห็นบาดแผลขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจน
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปอีกประมาณ 5 นาที
บริเวณท้องทะเลโดยรอบถูกย้อมเป็นสีแดงจากเลือดสดๆ
ในตอนนี้สาวกแห่งวังมังกรได้ถูกสังหารลงไปมากถึง 2 ใน 3 ส่วนแล้ว
ก้นทะเลเต็มไปด้วยซากศพของเหล่าสาวกแห่งมังกรและเหล่าสัตว์ทะเลเผ่าพันธุ์อื่นๆ
อ๊ากกกก!
ในขณะนี้หวังเสียนถูกกัดอีกครั้งโดยไพลโอซอรัส
ถึงแม้ว่าในตอนนี้เขาจะกลายเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์ธาตุปฐพี ที่มีความสามารถทางด้านการป้องกันที่สูงที่สุด แต่ก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีที่ทรงพลังของไพลโอซอรัสได้
ร่างกายของหวังเสียนในตอนนี้นั้นจึงเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย เลือดสดๆไหลทะลักออกมาจากบาดแผลบนร่างกายของเขาอยู่ตลอดเวลา
แต่ในขณะเดียวกันดวงตาของเขานั้นกลับคมกล้ามากขึ้นกว่าเดิม เจตนาสังหารฟุ้งกระจายออกมาจากตัวของเขาอย่างรุนแรง
เขาจ้องมองไปยังเหล่าสาวกแห่งวังมังกรที่กำลังถูกสังหารลงไปตัวแล้วตัวเล่า ด้วยใบหน้าที่โกรธแค้น
ดวงตาของเขานั้นกลายเป็นสีแดงของเลือดซึ่งแสดงออกถึงความบ้าคลั่ง
ที่ด้านหลังของหวังเสียน อ๋าวหนี่กำลังใช้พลังงานแห่งธาตุน้ำอย่างต่อเนื่อง เพื่อช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้แก่เขา
ร่างกายของเธอเปลี่ยนจากสีฟ้าสดใสกลายเป็นสีซีดขาวราวกับกระดาษ เนื่องจากในตอนนี้เธอนั้นใช้พลังงานในร่างกายและพลังแห่งธาตุน้ำจนเกินตัว และที่เหลือก็คือพลังงานชีวิตของเธอที่กำลังใช้อยู่ในตอนนี้
“ไอ้พวกหนอนแมลง แพลงตอนทะเล! ข้าจะฆ่าพวกแกเสียให้หมด!”
ไพลโอซอรัส คำรามออกมาเสียงดังสนั่นเมื่อมันเห็นบาดแผลบนร่างกายของตัวเอง
ภายในไม่กี่นาทีเจ้าสัตว์ตัวเล็กพวกนี้กลับเข้ามาโจมตีและสร้างบาดแผลให้แก่ร่างกายของมันได้อย่างสาหัส
โดยเฉพาะบาดแผลจากกรงเล็บมังกรของหวังเสียน นั้นทำให้ครีบข้างหนึ่งของมันขาดไปในทันที และร่างกายของมันยังมีบาดแผลลึกอยู่อีกหลายแห่ง
สิ่งเหล่านี้ทำให้ตัวมันรู้สึกเหมือนโดนหยามเกียรติ การดำรงอยู่ของมันถือได้ว่ายิ่งใหญ่มากที่สุดในทะเลแถบนี้แล้ว แต่ในตอนนี้มันกลับถูกสิ่งมีชีวิตที่เปรียบเหมือนมดปลวกทำร้ายจนร่างกายอันแข็งแกร่งที่มันภาคภูมิใจเกิดบาดแผลไปทั่ว มันจึงรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก
“ข้าจะต้องสังหารเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ได้ ไม่เช่นนั้นสมาชิกทั้งหมดของวังมังกรรวมถึงตัวข้าจะต้องตายไปพร้อมๆกันอย่างแน่นอน!”
หวังเสียนจ้องมองไปยังไพลโอซอรัสด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ในตอนนี้เขาไม่มีทางให้ถอยกลับไปได้อีกแล้ว
สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้นั่นก็คือทุ่มเทพละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อที่จะสังหารมันลงให้ได้
ส่วนสัตว์อสูรทะเลตัวอื่นๆ นั้นไม่น่าเป็นห่วงมากนัก เพราะพวกมันไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ได้ ขอเพียงแค่เขาสังหารไพลโอซอรัสลงได้ ตัวเขาและเหล่าสาวกแห่งวังมังกรที่เหลือสามารถกลับไปพักฟื้นฟูความแข็งแกร่งในวังมังกรได้อย่างรวดเร็ว
แต่เนื่องจากไพลโอซอรัสมีขนาดตัวที่ใหญ่มากเกินไป ถึงแม้ว่าเขาจะใช้พลังทั้งหมดเพื่อโจมตีมันเขาก็ยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถสังหารมันลงได้อย่างเต็ม 100%
เพียงแค่การโจมตีจากพลังทางร่างกายของมันก็ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสได้อยู่แล้ว หากว่าเขาโดนมันกัดเข้าไป อาจจะทำให้เสียชีวิตได้เลยทีเดียว
บรูมมมม!
แต่ในทันใดนั้นเองแรงระเบิดของธาตุดินก็ปะทุขึ้นมาจากทางก้นทะเล
หวังเสียนหันไปมองอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ!
ในตอนนี้ที่ก้นทะเลมหาเสนาบดีเต่ายักษ์กำลังใช้พลังงานแห่งธาตุดินสร้างหลุมขนาดใหญ่ เพื่อฝังฝูงปลาหมึกยักษ์คราเคนที่อยู่รอบๆตัวของมัน
ราชาปลาหมึกยักษ์และฝูงของปลาหมึกยักษ์คราเคนอีก 20 ตัวถูกฝังอยู่ที่หลุมลึกใต้ก้นทะเลไปพร้อมๆกับมหาเสนาบดีเต่ายักษ์
โฮกกกกก!
หวังเสียนร้องคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น เขาจ้องมองไปยังไพลโอซอรัส ก่อนที่จะแปลงร่างเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์ธาตุโลหะและพุ่งเข้าไปโจมตีมันด้วยความเร็วสูงสุด
“ตายยยย!”
ร่างกายมังกรของเขาในตอนนี้เหมือนกับดาบขนาดใหญ่ที่ยาวและแหลมคม กรงเล็บมังกรของเขานั้นกลายเป็นปลายแหลมของดาบ ร่างกายทั้งหมดของเขานั้นกลายเป็นคมดาบเพื่อโจมตีเข้าไปยัง ไพลโอซอรัส อย่างสุดกำลัง
ทางเดียวที่ตัวเขาและเหล่าสาวกแห่งมังกรจะรอดได้นั่นก็คือต้องสังหารเจ้าตัวต้นเหตุ ไพลโอซอรัสตัวนี้ให้จงได้
ในตอนนี้เขาทำได้เพียงแต่ทุ่มเทพละกำลังอย่างสุดชีวิตเพื่อให้มีโอกาสได้อยู่รอด ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะบาดเจ็บอย่างสาหัส แต่เขาก็ยังคงพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างไม่มีลังเลใจเลยแม้แต่น้อย
“ดาบมังกรผ่าสวรรค์!”
หวังเสียนร้องคำรามออกมาเสียงดังขณะที่ตัวเขานั้นกลายเป็นคมดาบฟาดฟันไปยังไพลโอซอรัส
“ฮึ! ไอ้มดปลวกไม่รู้จักเจียมตัว!” ไพลโอซอรัสคำรามออกมาด้วยความดูถูก มันตวัดหางขนาดใหญ่ของมันฟาดไปทางหวังเสียนอย่างรุนแรง
หางของไพลโอซอรัสที่ยาวมากกว่า 10 เมตรฟาดมาที่หวังเสียนอย่างรวดเร็วพร้อมกับวังวนของมวลน้ำขนาดใหญ่ที่หมุนเป็นเกลียวเข้ามาตามความรุนแรงจากหางของมัน
หวังเสียนกัดฟันจนแน่น เขารู้ดีว่าหากถูกการโจมตีในครั้งนี้ ตัวเขาอาจจะถึงตายได้เลยทีเดียว
แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าไปกว่านี้อีกแล้ว เขาทำได้เพียงแค่เร่งความเร็วและพลังเพื่อโจมตีมันออกไปอย่างสุดแรง
ตูมมมม!
ในขณะที่หวังเสียนกำลังจะเดิมพันเสี่ยงชีวิตเพื่อเข้าปะทะกับไพลโอซอรัส พื้นดินที่ใต้ก้นทะเลก็สั่นสะเทือนและแตกออกจากกันในทันที
มหาเสนาบดีเต่ายักษ์หมุนตัวขึ้นมาจากก้นทะเลอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าไปชนกับหางของไพลโอซอรัสเพื่อเข้าสกัดกั้นการโจมตีของมัน
บรึมมมม!
แรงปะทะกันระหว่างร่างกายของมหาเสนาบดีเต่ายักษ์กับหางของไพลโอซอรัส ก่อให้เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วบริเวณ
“องค์เหนือหัว!…ใช้… โอกาสนี้ฆ่ามัน!”
เสียงที่อ่อนแอดังขาดๆหายๆ แทรกซึมเข้ามาผ่านทางจิตวิญญาณของหวังเสียน
หวังเสียนจ้องมองไปยังกระดองเต่าของมหาเสนาบดีเต่ายักษ์ที่ถูกโจมตีจนแหลกละเอียดด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
เลือดสีแดงเข้มย้อมไปทั่วร่างกายขนาดใหญ่ที่แหลกเละของมัน ดูแล้วน่าอนาถใจเป็นอย่างยิ่ง
ดวงตาของมหาเสนาบดีเต่ายักษ์จ้องมองไปยังองค์ราชาของมันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ประกายในแววตาของมันจะค่อยๆพล่ามัวและมืดดับลงไป!
การโจมตีจากหางของไพลโอซอรัสสามารถถูกหยุดลงได้ในทันที โดยการสละชีวิตของมหาเสนาบดีเต่ายักษ์
เลือดสีแดงข้นไหลผ่านออกมาจากดวงตาของหวังเสียนคล้ายกับหยดน้ำตา
ร่างกายของเขาที่เป็นโลหะนั้นลุกไหม้ด้วยเปลวไฟที่ร้อนแรง ในขณะเดียวกันเขาก็เร่งความเร็วพุ่งเข้าไปโจมตีไพลโอซอรัสอย่างสุดกำลังราวกับว่าเขากำลังเผาผลาญพลังงานชีวิตของตนเอง
“แกมันก็แค่มดตัวน้อย! ข้าจะขยี้แกให้แหลกเหลวไปเลยทีเดียว!”
ไพลโอซอรัสยังคงแสดงความดูถูกออกมา มันไม่ได้กังวลกับการโจมตีของหวังเสียนเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าในตอนนี้การโจมตีจากหางของมันจะถูกหยุดโดยเต่ายักษ์ก็ตาม
มันอ้าปากขนาดใหญ่ของมันและพยายามกัดเข้าไปที่หัวของหวังเสียนโดยตรง
“องค์เหนือหัว! กระหม่อมจะหยุดการโจมตีของมันให้เอง!”
ในทันใดนั้นหวังเสียนก็ได้ยินเสียงที่ค่อนข้างอ่อนแรงดังผ่านมาจากทางจิตวิญญาณของเขาอีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็เห็นหอยที่มีเปลือกขนาดใหญ่บินตรงเข้าไปยังปากของไพลโอซอรัส
หอยทะเลที่มีขนาดใหญ่กว่า 4 เมตรพุ่งเข้าไปตรงกลางปากของไพลโอซอรัสเพื่อหยุดยั้งการกัดของมัน
ครึกกก!
ไพลโอซอรัสกัดลงบนเปลือกหอยของอ๋าวหนี่ มันผงะไปเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นฟันอันแหลมคมและขากรรไกรที่ทรงพลังของมันก็บดขยี้เปลือกหอยและตัวของอ๋าวหนี่ที่อยู่ในเปลือกหอยจนแหลกละเอียดได้ในทันที
กร๊วมมมม!
เศษของเปลือกหอยและเลือดเนื้อฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ!
อ๋าวหนี่ซื้อเวลาให้หวังเสียนได้ไม่ถึง 1 วินาที
“กูจะฆ่ามึงงงงงงง!”
ในเสี้ยววินาทีนั้นเองตัวของหวังเสียน ก็กระพริบหายไปเหลือแต่เพียงแสงสีทองรางๆ เพียงเท่านั้น
ตูมมมม!
กรงเล็บมังกรที่เป็นเหมือนกับปลายแหลมของดาบแทงเข้าไปยังบริเวณคอของไพลโอซอรัสโดยตรง
แต่อย่างไรก็ตามด้วยระดับความแข็งแกร่งของไพลโอซอรัสที่สูงกว่าหวังเสียนมากกว่าถึง 6 ระดับ การป้องกันของมันจึงแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง กรงเล็บอันแหลมคมของหวังเสียนจึงเจาะเข้าไปที่คอของมันได้ลึกเพียงแค่ 2 เมตร สิ่งนี้จึงทำให้มันเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงเท่านั้น แต่ไม่สามารถทำให้มันถึงแก่ชีวิตได้
แต่ก็โชคดีตรงที่ว่าตอนนี้ส่วนหัวของหวังเสียนนั้นมุดเข้าไปอยู่ในร่างกายของไพลโอซอรัสแล้ว
เขาอ้าปากเริ่มกัดกินเลือดเนื้อของไพลโอซอรัสจากด้านในอย่างบ้าคลั่ง
กว๊ากกกกก!
อ๊ากกก! อ๊าก! อ๊ากกกก!
ไพลโอซอรัสร้องคำรามแยกเขี้ยวออกมาด้วยความเจ็บปวด มันรีบพ่นเปลือกหอยที่ยังคาอยู่ในฟันของมันทิ้งออกไปในทันที ก่อนที่จะหันหัวของมันกัดลงไปที่หางมังกรของหวังเสียนจนเต็มแรง
ในขณะนั้นหวังเสียนก็สะดุ้งสุดตัวด้วยความเจ็บปวด แรงกัดอันทรงพลังของมันทำให้ส่วนหางของเขาถูกบดขยี้จนแหลกเละ
แต่ถึงอย่างไรก็ตามในตอนนี้เขาก็กัดฟันพยายามที่จะลืมความเจ็บปวด ก่อนที่จะอ้าปากและกัดกินเลือดเนื้อของไพลโอซอรัสอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
ส่วนหัวที่หวังเสียนอยู่ในตอนนี้นั่นก็คือด้านในบริเวณลำคอของไพลโอซอรัส
เขาพยายามที่จะกลืนกินเลือดและเนื้อของมันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และไม่ได้หยุดลงเลยแม้แต่เพียงชั่วอึดใจเดียว
กว๊ากกกก!
ไพลโอซอรัสร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ในไม่ช้ามันก็เริ่มสูญเสียความแข็งแกร่งและแรงกัดที่กัดอยู่บนหางของหวังเสียนลงอย่างช้าๆ
ถึงแม้ว่าในตอนนี้หวังเสียนจะยังคงกัดกินเลือดเนื้อของไพลโอซอรัส แต่พลังทางจิตวิญญาณของเขาก็ยังคงได้ยินเสียงร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดของ อ๋าวเซี่ย,อ๋าวฉีเทียนและเหล่าบรรดาวานรปีศาจ
และในที่สุดราชาวานรปีศาจหรืออ๋าวฉีเทียนก็ได้จบชีวิตลงขณะที่มันแลกชีวิตกับปลาโบราณดังเคิลออสเตียสระดับ 12
ในตอนนี้เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเหล่าบรรดายักษ์มัจฉาและอ๋าวเยี่ยฉ๋ายังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง และค่อยๆทยอยเงียบเสียงลงไปทีละตัว
น้ำตาที่เป็นสีเลือดของหวังเสียนยังคงไหลหยดออกมาจากดวงตาของเขา แต่สถานะในตอนนี้ของเขานั้นก็ไม่สามารถที่จะปลีกตัวออกไปจากไพลโอซอรัสได้เช่นเดียวกัน เขายังคงกัดกินเลือดเนื้อของไพลโอซอรัสเพื่อแก้แค้นให้แก่ มหาเสนาบดีเต่ายักษ์, อ๋าวหนี่, อ๋าวฉีเทียนและเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดของเขา
ท้องทะเลทางด้านประตูทิศตะวันออกของวังมังกรถูกย้อมด้วยสีแดงของเลือด
แต่ในช่วงเวลานี้ภายในวังมังกรก็ได้เกิดเหตุการณ์อันน่าประหลาดใจขึ้นมา
บนต้นไม้จุดกำเนิดที่อยู่ทางด้านหลังของบัลลังก์มังกรเกิดสั่นไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง กิ่งไม้สีเทาของต้นไม้คืนวิญญาณได้ปล่อยพลังงานสีเทาเข้มออกมาจนแผ่กระจายไปทั่ววังมังกร
ทางด้านประตูทิศตะวันออกของวังมังกร ซากศพของมหาเสนาบดีเต่ายักษ์, อ๋าวหนี่, อ่าวเซี่ย, อ๋าวเยี่ยฉ๋า, อ๋าวฉีเทียนแล้วบรรดาสาวกแห่งวังมังกรทั้งหมดได้ถูกดึงดูดเข้าไปที่ต้นไม้จุดกำเนิดอย่างช้าๆ หลังจากนั้นออร่าสีเทาเข้มก็พุ่งตรงไปทางด้านสระน้ำมังกรอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกันหัวมังกรทั้ง 9 หัวจากบนเสาทั้ง 9 ต้นรอบสระน้ำมังกรก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมาในทันที
ดวงตาของมังกรทั้ง 9 หัวที่อยู่บนเสา 9 ต้น ส่องแสงสว่างออกมาอย่างเจิดจ้า ซากศพและเลือดเนื้อที่อยู่ในอาณาเขตโดยรอบวังมังกรถูกดึงดูดมาที่เสาทั้ว 9 ต้นอย่างรุนแรง
ดวงตาของมังกรทั้ง 9 ตัวบนเสา 9 ต้นก็ยิ่งส่องแสงสว่างเจิดจ้าอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น
ในทันใดนั้นเลือดสีแดงเข้มก็ถูกฉีดพ่นออกมาจากปากของมังกรทั้ง 9 ตัวที่อยู่รอบสระน้ำมังกร จนสระน้ำมังกรนั้นเต็มไปด้วยออร่าอันเข้มข้นของมังกรศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 9
……….
จบบท
