“ผู้ที่กล้าสังหารคนในสำนักของข้าไม่ว่ามันจะหนีไปยังจุดใดของโลกมันก็จะต้องตายด้วยน้ำมือของข้า!”
ผู้อาวุโสซึ่งเป็นผู้นำของเหล่าผู้คุมกฎพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ขณะที่เขากวาดสายตามองไปยังวิลล่าหรูหลายหลังที่อยู่ตรงเบื้องหน้าของเขา
ถัดจากเขาผู้อาวุโสอีกสี่คนก็มีสีหน้าที่เย็นชาเช่นเดียวกัน ทางด้านหลังของพวกเขาโอรสสวรรค์และเหล่าสาวกคนอื่นๆก็เดินตามมาพร้อมกับเจตนาฆ่าที่รุนแรง
กลิ่นอายแห่งการสังหารที่ไม่สามารถควบคุมได้นี้ทำให้กลุ่มคนหนุ่มสาวที่อยู่รอบ ๆ ตัวสั่นสะท้านแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในระยะไกลจากกลุ่มคนของสำนักเซิ่งเหมินถูก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงแรงบีบบังคับที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารอันน่าสะพรึงกลัวได้
เจียงหยวนโค้งคำนับเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะรีบเดินนำทางไปยังวิลล่าของหวังเสียน
ฝูงชนหลายสิบคนค่อยๆเดินตามกลุ่มคนของสำนักเซิ่งเหมินถูไปอย่างช้าๆโดยทิ้งระยะห่างค่อนข้างไกล แต่ใบหน้าของพวกเขานั้นก็ยังคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ท่านผู้อาวุโสขอรับ! นี่คือวิลล่าของหมอเทวะหวัง แต่ข้าก็ไม่แน่ใจนักว่าในตอนนี้เขาจะยังคงอยู่ข้างในหรือไม่?”
เมื่อเจียงหยวนเดินมาถึงวิลล่าริมชายหาดหลังใหญ่เขาก็หันไปมองผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดและพูดกับเขาด้วยความเคารพ
“ ที่นี่อย่างนั้นหรือ? ”
ผู้อาวุโสที่เป็นผู้นำกลุ่มหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองไปทางประตูวิลล่าที่เปิดกว้างพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ประหลาดใจออกมา
“คนผู้นี้ช่างหยิ่งจองหองเสียจริงๆ ถึงกับเปิดประตูรั้วรอรับการมาถึงของพวกเราเลยเชียวรึ! นี่ก็เท่ากับว่าเป็นการท้าทายพวกเราโดยตรงอย่างนั้นสินะ?”
หลังจากที่ผู้อาวุโสคนนั้นพูดจบบรรยากาศรอบๆตัวเขาก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหาร
“มันคงอยากจะตายมากสินะ!”
ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่มีร่างกายกำยำและยืนอยู่ทางเบื้องหลัง พูดออกมาพร้อมกับเดินตรงเข้าไปที่วิลล่าในทันที
“ระวังตัวด้วยนะตาเฒ่าหู มันอาจจะวางแผนคอยดักซุ่มโจมตีอยู่ก็ได้!”
ผู้อาวุโสผู้นำกลุ่มพูดเตือนอย่างระมัดระวัง
“ฮึ! ให้มันมาเถอะ! ข้าก็อยากจะรู้นักว่าอัจฉริยะหนุ่มแห่งเมืองเจียงเฉิงนั้นจะมีฝีมือดีอย่างที่เขาร่ำลือกันหรือไม่!”
ผู้อาวุโสร่างกำยำเดินตรงเข้าไปในวิลล่าด้วยท่าทางที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เขาปลดปล่อยออร่าอันทรงพลังของเขาออกมา ท่อนแขนทั้งสองข้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและใหญ่เท่ากับท่อนขาของคนทั่วไป มีเส้นเลือดที่ปูดโปนออกมาดูแล้วน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
ผู้อาวุโสที่เป็นผู้นำกลุ่มสายหัวเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามผู้อาวุโสร่างกายกำยำตรงไปที่ประตูรั้วของวิลล่า
“พวกเราก็ตามเหล่าผู้อาวุโสของสำนักเซิ่งเหมินถูเข้าไปด้วยเถอะ!”
“แล้วถ้าเกิดพวกเขาต่อสู้กันขึ้นมาล่ะ พวกเราอยู่ใกล้เกินไปจะไม่โดนลูกหลงไปด้วยหรือ?”
” อย่ากังวลไปเลย ด้วยความแข็งแกร่งของเหล่าผู้อาวุโสผู้คุมกฎของสำนักเซิ่งเหมินถูคงจะใช้เวลาไม่นานมากนัก ในการที่จะบดขยี้ผู้ชายคนนั้น พวกเราจะปลอดภัยอย่างแน่นอน และอีกอย่างหนึ่งพวกเราก็อยู่ทางด้านหลังของพวกเขา!”
ทางด้านหลังกลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นหลายคนเกิดความลังเลเล็กน้อยขณะที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าวิลล่าของหวังเสียน
คลืนนนน! เปรี้ยงงงง!
เกิดความแปรปรวนของสภาพอากาศพร้อมกับเมฆฝนที่ก่อตัวรวมกันขึ้นอย่างหนาแน่นเหนือท้องฟ้า หลังจากนั้นไม่นานเม็ดฝนก็ค่อยๆสาดเทลงมาจากฟากฟ้าลงสู่เบื้องล่างในทันที
“ถ้ามีใครกล้าก้าวเข้ามาภายในเขตวิลล่าหลังนี้ มันผู้นั้นจะต้องตาย!”
ทันใดนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงอันทรงพลังและแฝงไปด้วยความหนาวเย็นของกลิ่นอายแห่งความตาย
กลุ่มชายหนุ่มวัยรุ่นหยุดชะงักในทันที พวกเขาจ้องมองเข้าไปภายในวิลล่าอย่างลังเลใจ
ภายในวิลล่าหรูหลังใหญ่ที่ติดริมทะเล ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ใต้ร่มทรงกลมขนาดใหญ่ เขายกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบเบาๆ ในขณะที่เงยหน้ามองไปยังท้องฟ้าที่มีสายฝนโปรยปรายลงมา
ข้างๆชายหนุ่มมีคนเจ็ดคนยืนอยู่รอบๆตัวเขา
เป็นชายหนุ่มสี่คนและชายวัยกลางคนสามคน
คนที่ตะโกนพูดออกไปนั้นเป็นชายวัยกลางคนที่ยืนเยื้องอยู่ทางด้านหลังถัดจากชายหนุ่มที่นั่งจิบน้ำชา
ในบรรดาคนทั้งเจ็ดคนที่ยืนอยู่รอบๆชายหนุ่ม มีกลิ่นอายสังหารที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก แต่คนที่สะดุดตามากที่สุดนั้นก็คือชายวัยกลางคนที่มีผมยาวประบ่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ผู้อาวุโสร่างกำยำที่หยุดยืนอยู่ที่เขตประตูรั้วแสดงท่าทีเยาะเย้ยพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่นั่งจิบน้ำชาและแสยะยิ้มออกมา
“เจ้าหนุ่ม! เจ้าคือหมอเทวะหวังอัจฉริยะหนุ่มแห่งเมืองเจียงเฉิงใช่หรือไม่?”
ขณะที่ผู้อาวุโสร่างกายกำยำถามออกไปเขาก็กำลังก้าวขาเหยียบเข้าไปในเขตวิลล่าพร้อมกับปลดปล่อยแรงกดดันอันทรงพลังของเขาออกมา
“มันผู้ใดก็ตาม! ที่กล้าเหยียบเข้ามาในเขตวิลล่าแห่งนี้มันจะต้องตาย!”
ผู้อาวุโสร่างกายกำยำ ยังคงก้าวเดินเข้าไปในเขตวิลล่าอย่างไม่มีความเกรงกลัว ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาเสียงดัง “ฮ่าๆๆ! กลุ่มมดตัวจ้อยแห่งเมืองเจียงเฉิงมันช่างอวดดีและหยิ่งผยองเหมือนกันทั้งกลุ่มเสียจริงๆ ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้านั้นเอาความมั่นใจมาจากที่ไหนถึงได้กล้าพูดจากับพวกเราเยี่ยงนี้!”
เหล่าสาวกทั้งหมดของสำนักเซิ่งเหมินถู กว่า 20 คน ก็เดินตามเหล่าผู้อาวุโสผู้คุมกฎของพวกเขาเข้าไปในเขตวิลล่า พร้อมกับจ้องมองไปยังคนทั้งแปดด้วยสายตาที่เย็นชา
“ฮึ! ก็แค่กลุ่มคนที่แสร้งทำปากกล้าอวดดีก่อนที่จะตาย! คนพวกนี้ถ้าไม่เห็นโลงศพก็คงจะไม่หลั่งน้ำตา!”
เมื่อเจียงหยวนเห็นกลุ่มคนทั้งหมดของสำนักเซิ่งเหมินถูเดินผ่านประตูรั้ววิลล่าเข้าไปแล้ว เขาก็มองไปที่คนทั้งแปดด้วยรอยยิ้มอันเหยียดหยาม สีหน้าและท่าทางของเขาแสดงความดูถูกออกมาอย่างเต็มที่
” ฮ่าฮ่าฮ่า! ก็ไหนพูดว่าถ้าใครก้าวเข้ามาในเขตวิลล่าจะต้องตายไม่ใช่หรืออย่างไร? คงจะฝืนพูดออกมามากกว่าล่ะมั้ง ข้าชื่อว่าในตอนนี้พวกเจ้าคงอยากจะคุกเข่าร้องขอชีวิตต่อหน้ากลุ่มผู้อาวุโสผู้คุมกฎแห่งสำนักเซิ่งเหมินถูกันตัวสั่น ฮ่าๆๆ! ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะร่วมพิสูจน์คำพูดของพวกเจ้าโดยเอาชีวิตน้อยๆของข้าเข้าเป็นเดิมพันด้วย หวังว่าพวกเจ้าคงจะสังหารข้าในทันทีโดยไม่ต้องให้ข้าทรมานมากนักนะ ฮ่าๆๆ!”
ชายหนุ่มในชุดสูทเดินผ่านประตูรั้ววิลล่าเข้าไปพร้อมกับพูดจาแดกดันด้วยรอยยิ้ม ด้านหลังของเขากลุ่มวัยรุ่นก็เดินเข้ามาในเขตวิลล่ากันทีละคนอย่างไม่แยแส
ส่วนชายวัยกลางคนที่ประกาศออกมาว่าใครก็ตามที่เหยียบเข้ามาในเขตวิลล่าจะต้องตาย มันทำให้กลุ่มวัยรุ่นเหล่านั้นแสดงสีหน้าที่เยาะเย้ยออกมาด้วยความรังเกียจ
“คนพวกนี้นั้นยังไม่รู้ตัวอีกรึว่าพวกเขากำลังจะตาย!”
ชายหนุ่มคนที่มีโทรศัพท์มือถือถ่ายภาพสถานการณ์โดยรอบอีก 2-3 ภาพด้วยรอยยิ้ม
[ในตอนนี้กลุ่มผู้อาวุโสจากสำนักเซิ่งเหมินถูและพวกเราได้เข้ามาในเขตวิลล่าของหมอเทวะหวังแล้ว นอกจากตัวหมอเทวะหวังแล้วยังมีกลุ่มคนอีก 7 คนที่อยู่ด้วยกันกับเขา และสิ่งที่น่าตลกมากนั่นก็คือมีชายคนหนึ่งได้พูดออกมาว่า หากใครกล้าเหยียบเข้ามาในเขตวิลล่าคนผู้นั้นจะต้องตาย? ผู้โพสต์คิดว่ามันน่าตลกมากจริงๆ!]
ชายหนุ่มคนนั้นรีบอัพโหลดรูปภาพและข้อความลงในเว็บไซต์ในทันที ก่อนที่เขาจะหันไปมองสิ่งต่างๆภายในวิลล่าของหวังเสียน
ชิ้งงงงง!
“หวังเสียนเจ้าบังอาจสังหารผู้อาวุโสและศิษย์ร่วมสำนักของพวกเรา ในวันนี้ข้าจะให้เจ้าชดใช้ด้วยชีวิต!”
กลุ่มสาวกที่อยู่ทางด้านหลังของเหล่าผู้อาวุโสชักดาบของพวกเขาออกมา พร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโกรธแค้น
เมื่อเจตนาฆ่าของพวกเขานั้นรวมตัวกันมันจึงรุนแรงเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่ฝนกำลังตกหนักเช่นนี้ มันทำให้อากาศหนาวเย็นมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว กลุ่มเด็กวัยรุ่นที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขาตัวสั่นกันขึ้นมาในทันที
“หึ! ” หวังเสียนวางถ้วยน้ำชาในมือลงบนโต๊ะเบาๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปยังเหล่าสาวกของสำนักเซิ่งเหมินถูอย่างเย็นชา
“ในตอนแรกข้าคิดว่าจะให้เวลาเตรียมใจแก่พวกเจ้าสักระยะหนึ่ง! แต่ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้านั้นกลับดิ้นรนรีบเข้ามาหาความตายจนถึงที่!”
“ฮึ่มม! ปากดีเหลือเกินนะไอ้เด็กบัดซบ!” ผู้อาวุโสร่างกายกำยำจ้องมองไปยังหวังเสียนด้วยสายตาที่ดุร้าย “ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอัจฉริยะแห่งเมืองเจียงเฉิงจะอวดดีและไม่รู้จักเจียมตัวได้มากถึงขนาดนี้!”
“มีคนบอกว่าเจ้านั้นเป็นอัจฉริยะที่หายากในรอบ 1,000 ปี เจ้าคงภาคภูมิใจมากสินะ แต่ไม่ว่าเจ้าจะมีพรสวรรค์ที่สูงมากขนาดไหนในวันนี้เจ้านั้นก็ไม่สามารถมีชีวิตรอดไปได้อย่างแน่นอน ฉะนั้นข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายโดยให้เจ้านั้นคุกเข่ายินยอมรับผิดและฆ่าตัวตายเสียแต่โดยดี อย่างน้อยๆบรรดาคนที่ใกล้ชิดกับเจ้าจะได้ไม่ต้องรับเคราะห์กรรมในครั้งนี้ไปด้วย!”
หลังจากที่ชายชราร่างกำยำพูดจบชายชราอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“จงคุกเข่ายินยอมรับความผิด! แล้วฆ่าตัวตายเสียแต่โดยดี!”
กลุ่มสาวกของสำนักเซิ่งเหมินถูที่เหลือทั้งหมดต่างถืออาวุธก้าวไปยืนอยู่ข้างหน้า และตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน
ทางด้านหลังของพวกเขา กลุ่มผู้อาวุโสที่เป็นผู้คุมกฎเองก็เตรียมอาวุธของพวกเขาออกมาอย่างเงียบๆ
คลื่นนนน! เปรี้ยงงงง!
หยาดฝนยังคงโปรยปรายลงมาตลอดเวลา เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังสนั่นจนหูอื้อไปชั่วขณะ แต่บรรยากาศภายในวิลล่าตอนนี้นั้นกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียด
แต่อย่างไรก็ตามฝนที่โหมกระหน่ำทั้งหมดนั้นกลับไม่สามารถตกลงมาในสนามหญ้าหน้าวิลล่าได้เลยแม้แต่หยดเดียว เพราะเม็ดฝนเหล่านั้นถูกปิดกั้นด้วยออร่าที่ทรงพลัง
สนามพลังชีวภาพที่เกิดจากพลังลมปราณของคนหมู่มากนั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก มันสามารถปิดกั้นได้แม้กระทั่งคลื่นลมและสายฝน
อึก!
“แข็งแกร่งมากจริงๆ! เหล่าผู้อาวุโสและผู้คุมกฎจากหอพิพากษาของสำนักเซิ่งเหมินถูช่างแข็งแกร่งและทรงพลังยิ่งนัก นี่คือกลุ่มคนที่ทรงอำนาจอันดับต้นๆของโลกยุทธภพเลยทีเดียว!”
“แค่แรงกดดันและแรงบีบบังคับจากพวกเขาข้าก็แทบจะเขาอ่อนทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นแล้ว พลังและความแข็งแกร่งของพวกเขาในระดับนี้แม้แต่ปรมาจารย์ของพวกเราก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อย่างแน่นอน!”
“เป็นคลื่นพลังที่น่าหวาดกลัวมากจริงๆ แม้แต่สายลมและสายฝนที่เกิดจากพลังแห่งธรรมชาติก็ยังถูกขับไล่ด้วยออร่าของพวกเขา นี่คือกลุ่มผู้คุมกฎของสำนักระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นหรือ? หากพวกเขาส่งแรงบีบบังคับมาที่ตัวข้าโดยตรง เส้นเลือดและอวัยวะภายในของข้าก็คงจะแตกสลายตายไปในทันทีโดยที่พวกเขาไม่ต้องขยับมือเลยด้วยซ้ำ!”
“คราวนี้เด็กหนุ่มอัจฉริยะแห่งเมืองเจียงเฉิงคงจะต้องถึงคราวสิ้นชื่ออย่างแน่นอนเสียแล้วล่ะ! “
