.
“ไม่ได้ถูกฆ่าโดยหมอเทวะหวังอัจฉริยะหนุ่มแห่งเมืองเจียงเฉิงอย่างนั้นรึ?”
ในตึกสูงแห่งหนึ่งซึ่งเป็นอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ ชายวัยกลางคนที่ดูภูมิฐานในชุดสูท มองไปยังข้อความข่าวสารที่ถูกเผยแพร่โดยสำนักเซิ่งเหมินถูด้วยความประหลาดใจ
ตามข้อมูลที่เจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองขององค์กรจื่อเทียนแจ้งเอาไว้ กลุ่มผู้อาวุโสและเหล่าสาวกผู้คุมกฎที่มาจากหอพิพากษาของสำนักเซิ่งเหมินถู ได้เข้าไปในวิลล่าของหมอเทวะหวังกันทุกคน และไม่มีใครได้ก้าวเท้ากลับออกมาจนถึงในตอนนี้
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในวิลล่าของหมอเทวะหวัง แต่ก็มีความมั่นใจมากว่าบุคคลเหล่านั้นน่าจะเสียชีวิตไปแล้วอย่างแน่นอน
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขารู้ว่าทำไมองค์กรจื่อเทียนถึงได้กล้าโพสต์ข่าวสารเกี่ยวกับการเสียชีวิตของกลุ่มคนในสำนักเซิ่งเหมินถู เพราะกลุ่มองค์กรจื่อเทียนมีความน่าเชื่อถือเกือบ 100% และพวกเขาจะไม่โพสต์ข้อมูลข่าวสารผิดๆที่ทำลายชื่อเสียงองค์กรของพวกเขาอย่างแน่นอน
“ถูกฆ่าตายโดยสัตว์อสูรระดับสูงที่ดุร้ายในทะเล มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่ในทะเลปั๋วไห่ที่มีความลึกไม่มากนัก จะมีสัตว์อสูรที่ดุร้ายเช่นนั้น หรือมันจะเป็นสัตว์อสูรที่กำลังย้ายถิ่นฐานแล้วมันบังเอิญไปพบเจอกับกลุ่มคนของสำนักเซิ่งเหมินถูโดยไม่คาดคิดอย่างนั้นรึ?”
“แต่ในช่วงเวลานั้นเกิดฝนตกหนักในเมืองเจียงเฉิง ด้วยสภาพแวดล้อมที่คลุมเครือและไม่สามารถเข้าไปดูเหตุการณ์ในวิลล่าของหมอเทวะหวังได้ ในครั้งนี้องค์กรจื่อเทียนอาจจะทำผิดพลาดจริงๆก็เป็นได้ เพราะพวกเขาก็ไม่กล้ายืนยันในเรื่องนี้อย่างเต็ม 100%!”
ในช่วงเวลานี้เหล่าชาวยุทธในโลกยุทธภพ ต่างได้รับข้อมูลข่าวสารจากทางฝั่งขององค์กรจื่อเทียน และข่าวที่ประกาศโดยสำนักเซิ่งเหมินถู ชาวยุทธหลายกลุ่มค่อนข้างจะสับสนกับข่าวของทั้งสองฝั่ง
ในที่นี้ได้มีกลุ่มชาวยุทธหลายกลุ่มได้พูดคุยและวิเคราะห์ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยเหตุและผล และคนส่วนใหญ่ก็เชื่อข้อมูลข่าวสารที่ประกาศออกมาจากสำนักเซิ่งเหมินถูโดยตรง
ซึ่งการประกาศของสำนักเซิ่งเหมินถูทำให้พวกเขารู้สึกสบายใจและโล่งใจมากกว่าข่าวที่ได้รับจากองค์กรจื่อเทียน
ถ้ากลุ่มผู้อาวุโสและเหล่าสาวกของสำนักเซิ่งเหมินถูถูกกวาดล้างโดยหมอเทวะหวังอัจฉริยะหนุ่มแห่งเมืองเจียงเฉิงจริงๆ มันคงจะมากเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะสามารถยอมรับความจริงในเรื่องเช่นนี้ได้
เพราะหากเด็กหนุ่มอายุเพียงแค่ 20 ปียังมีความแข็งแกร่งมากถึงขนาดนี้ พวกเขาที่อยู่ในโลกยุทธภพมาหลายสิบปีจะยังคงมีที่ให้ยืนอยู่ในโลกยุทธภพได้อยู่อีกหรือไม่?
…………..
ในตอนนี้ท่ามกลางหุบเขาที่เต็มไปด้วยสวนดอกไม้ที่สวยสดงดงาม มีอาคารหลังใหญ่ตั้งอยู่กลางสวนดอกไม้แห่งนั้น
ในห้องโถงมีหญิงวัยกลางคนที่ดูสง่างามมากคนหนึ่งยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ใจกลางห้องโถง และกลุ่มคนวัยกลางคนจำนวนมากก็ยืนก้มหน้านิ่งอยู่ใกล้ๆกับเธอ
“ฮึ! ในตอนนี้พวกเจ้ายังไม่ได้รับข่าวเกี่ยวกับบุตรชายของข้าอีกอย่างนั้นหรือ?”
หญิงสาววัยกลางคนตะโกนถามออกมาด้วยเสียงอันดัง นัยน์ตาของเธอนั้นแดงก่ำจนแทบจะเป็นสีเลือด
“เอ่อ! … ในตอนนี้พวกเรายังไม่ได้รับข้อมูลใดๆของนายน้อยเลยขอรับนายหญิง!”
“จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแม่น้ำฮวงโหพวกเราได้รับข้อมูลมาว่านายน้อยมีความขัดแย้งบางเรื่องกับหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิง และในเวลาต่อมาเราสืบทราบมาว่านายน้อยได้เข้าไปติดต่อพูดคุยกับคนในตระกูลเหล่ย และพี่น้องฝาแฝดตระกูลเทียนซู! พวกเขาทั้งหมดได้ออกจากเขตแม่น้ำฮวงโหหลังจากจบภารกิจพร้อมๆกัน! หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่สามารถติดต่อหรือได้รับข้อมูลใดๆเกี่ยวกับนายน้อยได้อีกเลย!”
ชายวัยกลางคนตอบออกมาด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด ในขณะที่เขาเช็ดเหงื่อออกจากบนหน้าผากของเขาอย่างเงียบๆ
การหายตัวไปอย่างกะทันหันของเปี่ยนเหยาฉวน นั้นก่อให้เกิดความตกใจเป็นอย่างมากต่อสำนักสวนศาลาสมุนไพรและตระกูลเปี่ยน ในช่วงเกือบสองสัปดาห์ที่ผ่านมาพวกเขาต่างพยายามค้นหานายน้อยของพวกเขากันอย่างเต็มที่
แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่ได้รับข่าวใดๆเลย แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสองคนที่เป็นองครักษ์ของนายน้อยเปี่ยน พวกเขาก็ไม่สามารถติดต่อบุคลทั้งสองได้
“หมอเทวะหวังอัจฉริยะหนุ่มแห่งเมืองเจียงเฉิงงั้นรึ?”
ชายวัยกลางคนที่มีร่างกายกำยำคล้ายกับสิงโตขมวดคิ้วพร้อมกับพูดพึมพำออกมาเบาๆ
“ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสทั้งสองคนนั้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับก่อกำเนิดลมปราณในขั้นต้นแต่พวกเขาก็ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านยาพิษที่ทรงพลัง มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะถูกจัดการโดยไม่เหลือร่องรอยใดๆเอาไว้ และหากผู้ที่กระทำนั้นเป็นหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิง เด็กหนุ่มคนนี้จะต้องน่ากลัวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว .…”
ใบหน้าของชายวัยกลางคนร่างกายกำยำค่อนข้างเคร่งขรึม หลังจากนั้นเขาหลับตาลงเล็กน้อยเหมือนกำลังคิดใคร่ครวญอะไรบางอย่าง
เป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้วที่ลูกชายของเขาได้หายตัวไป ลูกชายของเขานั้นได้รับการปกป้องจากผู้เฒ่าพิษทั้งสองคนที่มีประสบการณ์ในโลกยุทธภพมาอย่างยาวนาน แม้จะเป็นกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ก็ตามมันคงเป็นเรื่องยากที่จะจัดการพวกเขาไปพร้อมกันโดยไร้ร่องรอยเช่นนี้
แต่เมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในโลกยุทธภพในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา ชื่อเสียงและความแข็งแกร่งของหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิงก็จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
“นำข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับหมอเทวะหวังแห่งเมืองเจียงเฉิงมาให้ข้าโดยเร็วที่สุด!”
ชายวัยกลางคนร่างกายกำยำตะโกนสั่งออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“ขอรับ! นายท่าน”
กลุ่มชายวัยกลางคนตอบออกมาเสียงดังก่อนที่พวกเขาจะทำความเคารพและรีบเดินออกไปข้างนอก
“ชิงเฟิง คงจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับเหยาฉวนใช่มั้ย?”
หญิงวัยกลางคนพูดออกมาด้วยน้ำตาคลอเบ้าในขณะที่จับแขนของชายวัยกลางคนร่างกายกำยำเอาไว้แน่น
“ไม่มีใครสามารถทำร้ายลูกชายของข้าเปี่ยนชิงเฟิงได้ เจ้าไม่ต้องกังวล!”
ชายวัยกลางคนร่างกายกำยำรีบหันหน้าไปปลอบโยนภรรยาของเขา ก่อนที่เขาจะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาว่า “หากมีใครกล้าทำร้ายลูกชายของข้ามันผู้นั้นจะต้องจ่ายราคาด้วยชีวิตของมัน!”
……..
ในยามค่ำคืนที่วิลล่าริมชายหาดหลังใหญ่ เรือยอร์ชลำหนึ่งค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากท่าเรือมุ่งหน้าเข้าสู่ทะเลอย่างช้าๆ
“พี่ชาย! วังมังกรที่อยู่ใต้ทะเลลึกที่พี่บอกมันจะสามารถช่วยรักษาพิษที่อยู่ในร่างกายของพวกเราได้จริงๆอย่างนั้นเหรอ?”
ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดครึ้มฝนยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง บนโซฟาในห้องส่วนกลางของเรือยอร์ช เสี่ยวหยูหันไปถามหวังเสียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง
“ต้องได้แน่นอนอยู่แล้ว! พี่เคยโกหกเธออย่างนั้นเหรอ อีกไม่นานน้องกับผู้อาวุโสฟางก็จะหายดีแล้ว เชื่อพี่เถอะ!”
หวังเสียนยิ้มออกมาในขณะที่เขายื่นมือไปขยี้หัวของเสี่ยวหยูเบาๆ
ในก่อนหน้านี้หวังเสียนตัดสินใจพาเสี่ยวหยูและผู้อาวุโสฟางไปหาวิธีรักษาที่วังมังกร เนื่องจากเขาไม่สามารถทนเห็นความทุกข์ทรมานของน้องสาวของเขาได้อีกต่อไป
และเนื่องจากพลังงานออร่าแห่งจิตวิญญาณทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ภายในวังมังกรน่าจะสามารถช่วยล้างพิษให้แก่เสี่ยวหยูและผู้อาวุโสฟางได้ไม่ยากนัก
แต่หากไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆหวังเสียน ก็จะให้เสี่ยวหยูและผู้อาวุโสฟางลงไปปรับเปลี่ยนร่างกายในสระน้ำมังกรเพื่อปรับเปลี่ยนโครงสร้างของร่างกายของพวกเธอทั้งสองคนให้สามารถต้านยาพิษชนิดนี้ได้
แม้ว่าเขาจะไม่มีความมั่นใจมากนักว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคนธรรมดาลงไปในสระน้ำมังกร แต่เขาก็ค่อนข้างที่จะแน่ใจว่าอย่างน้อยๆพิษที่อยู่ในร่างกายของเสี่ยวหยูและผู้อาวุโสฟางจะต้องถูกกำจัดได้อย่างแน่นอน
“น่าเสียดายจริงๆในครั้งที่แล้วฉันและท่านอาจารย์ไม่ได้มากับพี่ชายด้วย หากฉันรู้ว่าพี่ชายมีวังมังกรอยู่ที่ใต้ทะเลฉันจะต้องตัดสินใจมาด้วยอย่างแน่นอนเลย! พี่ชายก็ใจร้ายมากไม่ยอมบอกอะไรฉันเลยแม้แต่น้อย ในครั้งนี้พี่ต้องชดเชยให้ฉันโดยพาชั้นไปเที่ยวให้ทั่วทุกที่ในวังมังกร!” เสี่ยวหยูทำหน้ามุ่ยและพองลมที่แก้มของเธอในขณะที่พูดกับหวังเสียน
“ได้ขอรับองค์หญิงน้อย!” หวังเสียนยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนให้กับน้องสาวของเขา
“เฮ้อ! ดูเหมือนว่าการสอบปลายภาคในครั้งนี้ฉันคงจะไม่สามารถเข้าไปสอบกับเขาได้ซะแล้วล่ะ!”
เสี่ยวหยูบ่นพึมพำออกมาเมื่อนึกถึงการเรียนในมหาวิทยาลัยของเธอ เพราะในช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่มหาวิทยาลัยกำลังจะเริ่มต้นการสอบปลายภาค และเนื่องจากอาการบาดเจ็บจากยาพิษของเธอดูเหมือนว่าเธอจะพลาดโอกาสในการสอบครั้งนี้ไปแล้วอย่างแน่นอน
“ไม่ต้องเป็นห่วงมากนักหรอก! พี่พอมีคนรู้จักอยู่บ้างพี่จะจัดการเรื่องนี้ให้กับเธอเอง มันไม่ใช่เรื่องที่ยุ่งยากอะไรมากมายนัก!”
หวังเสียนยิ้มและส่ายหัว “แล้วช่วงวันหยุดฤดูหนาวน้องอยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษหรือไม่?”
“อืมมม! วันหยุดฤดูหนาวอย่างนั้นเหรอ?” เมื่อเสี่ยวหยูได้ยินคำพูดของหวังเสียนดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นมาในทันที
“ฉันอยากไปปิคนิคและกางเต็นท์รอบๆริมแม่น้ำ และฉันก็อยากไปเที่ยวต่างประเทศในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนอีกด้วย!”
เสี่ยวหยูยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ในขณะที่เธอจิตนาการถึงการไปเที่ยวของเธอ
“โอเค! ไม่มีปัญหา แต่ในตอนนี้น้องและผู้อาวุโสฟางจะต้องรักษาตัวให้หายดีเสียก่อน!”
หวังเสียนยิ้มและพยักหน้าให้กับผู้อาวุโสฟางและเสี่ยวหยู
กวนชูชิง,หลานชิงเยว่ และซุนหลิงซิ่ว ก็เดินเข้ามาในห้องส่วนกลางของเรือยอร์ชด้วย
กลุ่มหญิงสาวทั้งหมดได้เดินทางมาด้วยกันกับหวังเสียน พวกเขากำลังรับประทานอาหารบนเรือยอร์ชพร้อมกับพูดคุยกันอย่างผ่อนคลาย
ในตอนกลางดึกเรือยอร์ชของพวกเขาก็ได้เดินทางมาถึงจุดที่ตั้งของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์
“เอาล่ะพวกเราเดินทางมาถึงสถานที่ตั้งของวังมังกรแล้ว! อีกเดี๋ยวพี่จะพาเธอและผู้อาวุโสฟางลงไปยังมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ใต้ทะเล!”
หวังเสียนยิ้มและอุ้มเสี่ยวหยูพร้อมกับลอยตัวลงไปในทะเลอย่างช้าๆ ส่วนทางด้านผู้อาวุโสฟางนั้นหญิงสาวคนอื่นๆก็เข้ามาช่วยพยุงเธอลงไปในทะเลตามหลังหวังเสียนและเสี่ยวหยูไป
เมื่อวังมังกรศักดิ์สิทธิ์อันสง่างามปรากฏขึ้นอยู่เบื้องหน้าของพวกเขา ทั้งเสี่ยวหยูและผู้อาวุโสฟางต่างเบิกตากว้างจ้องมองไปยังวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ด้วยความตื่นตะลึง
ถึงแม้ว่าเสี่ยวหยูจะเคยได้ยินกวนชูชิงและหลานชิงเยว่พูดคุยเกี่ยวกับวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ให้เธอฟังมาบ้างแล้ว แต่เมื่อเธอได้มาเห็นความสวยงามและขนาดอันใหญ่โตมโหฬารของวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ด้วยตาของตัวเองเธอก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
ทั้งตัววังมังกรและอาณาเขตรอบๆวังมังกรนั้นสวยงามราวกับวิมานบนสรวงสวรรค์ในภาพยนตร์เลยทีเดียว
สิ่งนี้นับได้ว่าเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อและอาจกล่าวได้ว่าเป็นปาฏิหาริย์ในสายตาของเธอเลยทีเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหญิงสาวทั้งคู่ได้ก้าวเข้ามาสู่ในเขตของวังมังกรแล้วพวกเธอต่างมองไปยังพระราชวังขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความมึนงง
ซูมมมมม!
ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงดังขึ้นมาจากรอบทิศทาง กลุ่มสิ่งมีชีวิตจำนวนมากว่ายน้ำตรงเข้ามายังตำแหน่งของหวังเสียนอย่สงรวดเร็ว
ตุบบ! ตุบบบ! ฯ
สิ่งมีชีวิตกลุ่มแรกที่มาถึงนั้นมีขนาดใหญ่โตเป็นอย่างมาก นั่นคือนาคาพิษทั้ง 9 ตัว หลังจากที่พวกมันมาถึงพวกมันลงมาหมอบอยู่ที่พื้นตรงหน้าหวังเสียนด้วยความเคารพ
“ถวายพระพรฝ่าพระบาทฯ!”
“ถวายพระพรฝ่าพระบาทฯ!”
หลังจากนั้นก็มีสิ่งมีชีวิตเป็นจำนวนมากตรงเข้ามาคุกเข่าหมอบอยู่ตรงหน้าหวังเสียนทีละตัวด้วยความเคารพ
“พวกนี้คือ! …. ทหารของวังมังกรอย่างนั้นหรือ?”
ดวงตาของเสี่ยวหยูเบิกกว้างในขณะที่จ้องมองไปยังเหล่าสาวกแห่งวังมังกร
ในตอนนี้แม้แต่หวังเสียนก็ยังจ้องมองกลุ่มสิ่งมีชีวิต 2 กลุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ
กลุ่มสิ่งมีชีวิต 2 กลุ่มที่คุกเข่าลงอยู่ตรงหน้าของเขานั้นก็คือเผ่าพันธุ์อโนมาโลคาริสและเผ่าพันธุ์ปลาดาบ ทั้งสองเผ่าพันธุ์นี้ได้ผ่านประตูมังกรและได้รับพรแห่งวังมังกรจนเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นครั้งใหญ่
เผ่าพันธุ์กุ้งอโนมาโลคาริสสามารถยืนได้อย่างสมบูรณ์คล้ายกับมนุษย์ ร่างกายของพวกมันนั้นสวมชุดเกราะสีน้ำเงินเข้มพร้อมกับมีประกายของสายฟ้าแลบอยู่ทั่วตัวตลอดเวลา
ขนาดส่วนสูงของพวกมันนั้นสูงประมาณ 2.5 เมตรและมีลำตัวที่หนาคล้ายกับนักรบโบราณ ออร่าที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของพวกมันนั้นทรงพลังและน่ากลัวเป็นอย่างมาก!
…………
