ฉัวะ!
“นี่มัน!…”
ดาบยาวของชายหนุ่มฟันไปที่งูทะเลอย่างเต็มแรง แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าร่างของงูทะเลนั้นไม่ได้รับความเสียหายใดๆเลย มันคล้ายกับว่าเขาฟันดาบลงไปที่น้ำทะเลแล้วเกิดแรงกระเพื่อมเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง
ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขารีบถอยหลังและพยายามออกห่างจากงูทะเลตัวนั้นโดยเร็วที่สุด
อย่างไรก็ตาม ความเร็วของงูทะเลเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน และส่วนหนึ่งของหางมันก็รัดพันที่ร่างกายของชายหนุ่มคนนั้นโดยตรง
“อ๊อกกก!… แค่กๆๆ!”
ดวงตาของชายหนุ่มนั้นเบิกกว้างจนเกือบจะถลนออกมาจากเบ้า พลังอันน่ากลัวของหางงูทะเลที่รัดร่างกายของเขาอยู่ทำให้เขาหายใจไม่ออก
“มีความแข็งแกร่งเพียงแค่ระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณ แต่กลับกล้าหยิ่งผยองพูดจาอวดดีใหญ่โต หรือเป็นเพราะว่ามีสำนักระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์คอยคุ้มกะลาหัวเจ้าอยู่ เจ้าจึงคิดว่าจะสามารถทำอะไรก็ได้อย่างนั้นรึ?”
หวังเสียนจ้องมองชายหนุ่มด้วยความดูถูก
“คุณชาย! ได้โปรดหยุดมือด้วยเถอะ พวกเรามิได้ตั้งใจจะทำให้คุณชายขุ่นเคือง! พวกเราเพียงแค่ปฏิบัติตามกฎของสำนักเท่านั้น ได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วยเถอะขอรับ!”
ชายวัยกลางคนรีบประสานมือคารวะพร้อมกับโค้งตัวลงไปทางหวังเสียนเพื่อกล่าวคำขอโทษและอ้อนวอนขอความเมตตาอย่างอ่อนน้อม
สาวกคนอื่นๆของสำนักดาบทะเลศักดิ์สิทธิ์ก็รีบวางอาวุธในมือของพวกเขาลงพร้อมกับประสานมือคารวะและโค้งตัวลงเช่นเดียวกับชายวัยกลางคน
ในคราวนี้พวกเขาออกมาเพื่อล่าสัตว์อสูรทะเลและจับปลาวิญญาณ ไม่มีกลุ่มผู้อาวุโสติดตามมาด้วย มีเพียงชายวัยกลางคนที่อยู่ในระดับก่อกำเนิดลมปราณขั้นต้นและชายหนุ่มที่อยู่ในระดับครึ่งขั้นก่อกำเนิดลมปราณเพียงเท่านั้น
“ข้ายอมรับคำขอโทษของพวกเจ้าทั้งหมด! แต่มันผู้นี้ที่โจมตีเรือของข้า จะต้องตายเดี๋ยวนี้!”
หวังเสียนจ้องมองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยรอยยิ้มอันน่ากลัวในขณะที่เขาพูดเขาก็ยกมือของเขาขึ้นมาและกำมือของเขาอย่างช้าๆ
กร๊อบบบบ!
เสียงของกระดูกที่ถูกบดขยี้ ดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ชายวัยกลางคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนที่เขาจะรีบหันไปมองทางชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเขาอย่างรวดเร็ว
ตูมมมม!
กระดูกของชายหนุ่มคนนั้นถูกบดขยี้จนแหลกเหลวไปทั้งตัวเลือดไหลออกมาจากทวารทั้ง 7 ของเขาและหล่นจากเรือตกลงสู่น้ำทะเลจนเกิดเสียงดัง
สาวกของสำนักดาบทะเลเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ขนทั่วร่างกายของพวกเขาลุกตั้งชันรู้สึกหวาดกลัวจนร่างกายสั่นสะท้าน
“เขา! …. เขาสังหารศิษย์พี่หม่าไปแล้ว! เขากล้าสังหารศิษย์พี่หม่าในเขตสำนักของพวกเราจริงๆด้วย!”
“บ้าไปแล้ว! คนผู้นี้มันคนบ้าชัดๆ!”
สาวกของสำนักดาบทะเลบางคนถึงกับก้าวถอยหลังและพูดพึมพำออกมาอย่างลืมตัว
“พวกเจ้าสมควรจะตอบคำถามของข้าได้แล้วว่าพื้นที่ในเขตทะเลจีนตะวันออกจนถึงเขตมหาสมุทร เป็นอาณาเขตของกองกำลังใดบ้าง?” หวังเสียนพูดออกมาอย่างครอบงำ
ใบหน้าของชายวัยกลางคนมืดมนเป็นอย่างมาก เขาได้แต่ก้มหน้าและหยิบแผนที่ทางทะเลออกมา
“นี่คือแผนที่แบ่งเขตแดนตามระดับความแข็งแกร่งในท้องทะเลทั่วทั้งเอเชีย” ชายวัยกลางคนอธิบายในขณะที่เขายื่นแผนที่ส่งให้กับหวังเสียน
“เพียงแค่พวกเจ้าให้ความร่วมมือกับข้าตั้งแต่ทีแรก พวกเจ้าก็คงไม่ต้องลำบากกันมากขนาดนี้แล้ว ฮึๆๆ!”
หวังเสียนพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน ในขณะที่เขาหยิบแผนที่มาจากมือของชายวัยกลางคน
“ในเมื่อคุณชายได้รับแผนที่แล้ว! ข้าหวังว่าคุณชายคงจะปล่อยพวกเราไป!”
ชายวัยกลางคนก็มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับก่อกำเนิดลมปราณ เขาสามารถรับรู้ได้ถึงเจตนาฆ่าที่ออกมาจากหวังเสียนได้อย่างแผ่วเบา เขาจึงรีบพูดออกมาอย่างนอบน้อม
“ฮึๆๆ! ฮ่าฮ่าฮ่า! ในตอนแรกพวกเจ้าทั้งหมดก็ตั้งใจจะโจมตีเรือของข้าไม่ใช่หรอกหรือ? พวกเช่าคิดว่าข้าจะปล่อยพวกเจ้าไปจริงๆอย่างนั้นรึ ฮึๆๆ!” หวังเสียนแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
“เจ้า!… เจ้าพูดว่าเจ้ายอมรับคำขอโทษของพวกเราแล้ว! เจ้าคิดจะกลับคำอย่างนั้นรึ?” ชายวัยกลางคนรีบพูดออกมาอย่างร้อนรน
“ใช่! ข้ายอมรับคำขอโทษของพวกเจ้า! แต่ข้าไม่ได้บอกว่าข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้านี่นา ฮ่าฮ่า!” หวังเสียนหัวเราะออกมาพร้อมกับยกแขนของเขาขึ้นอย่างช้าๆ
“เจ้า!…” ชายวัยกลางคนและเหล่าสาวกของสำนักดาบทะเลรู้สึกโกรธกันจนตัวสั่นเมื่อได้ยินคำพูดเขาหวังเสียน
ถึงแม้ว่าพวกเขานั้นจะรู้สึกหวาดกลัวต่อความแข็งแกร่งของหวังเสียน แต่พวกเขาก็กัดฟันชักอาวุธของพวกเขาออกมาเพื่อเตรียมต่อสู้ในทันที
ตูมมมมม!
ในขณะนั้นเอง เสียงคำรามของคลื่นในทะเลก็ดังขึ้นมาจนเหล่าสาวกของสำนักดาบทะเลที่อยู่บนเรือทั้งสองลำสะดุ้งโหยง
เมื่อเหล่าสาวกทั้งหมดของสำนักดาบทะเลหันไปมองสิ่งที่เกิดขึ้นใบหน้าของพวกเขาก็ซีดราวกับกระดาษขาว
สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าของพวกเขานั้นช่างน่ากลัวเป็นอย่างมาก น้ำทะเลที่อยู่รอบตัวของพวกเขานั้นม้วนตัวขึ้นสูงกว่า 30 เมตร มันรุนแรงเหมือนกับว่าเทพเจ้าแห่งท้องทะเลนั้นกำลังพิโรธอยู่เลยทีเดียว
“ม่ายยย! เรือของพวกเรากำลังจะถูกดึงให้จมลงไปสู่ก้นทะเลแล้วววว!”
น้ำทะเลที่อยู่โดยรอบเรือทั้งสองลำนั้นม้วนตัวขึ้นสูงและโอบล้อมปกคลุมเรือของพวกเขาจากทุกทิศทุกทาง
“เจ้ากล้าที่จะสังหารพวกเราที่เป็นสาวกของสำนักดาบทะเลศักดิ์สิทธิ์จริงๆอย่างนั้นหรือ? เจ้าไม่กลัวสำนักดาบทะเลศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะตามล่าเจ้าหรืออย่างไร?…”
สีหน้าของชายวัยกลางคนหมองคล้ำเป็นอย่างมาก เขาตะโกนเอ่ยชื่อสำนักของพวกเขาออกมาอีกครั้งเพื่อหวังว่าหวังเสียนนั้นจะไว้หน้าสำนักของพวกเขา และปล่อยพวกเขาไป
แต่ในขณะที่ชายวัยกลางคนพูดอยู่เขาก็โดดขึ้นไปที่เสากระโดงเรือเพื่อเตรียมหนีเรียบร้อยแล้ว
ตูมมมมม!
คลื่นนนนน!
แต่อย่างไรก็ตามคลื่นทะเลที่สูงและทรงพลังนั้นได้ โหมกระหน่ำกระแทกลงไปที่เรือทั้งสองลำของสำนักดาบทะเลในทันทีในขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังพูดอยู่
เรือทั้งสองลำของสำนักดาบทะเลนั้นจมลงอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีสาวกคนใดของสำนักดาบทะเลขึ้นมาบนผิวน้ำได้เลยแม้แต่คนเดียว
หลังจากนั้นไม่นานคลื่นทะเลที่เคยโหมกระหน่ำอย่างรุนแรงก็ค่อยๆสงบลง ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
“ไปกันเถอะ!”
หวังเสียนหันไปมองกลุ่มสาวๆที่อยู่ลอยอยู่บนอากาศทางด้านหลังของเขา ก่อนที่จะชวนพวกเธอบินกลับไปที่เรือยอร์ช
“พี่ชาย! ทำไมพี่ถึงจัดการคนพวกนี้ทั้งหมดคนเดียวเลยล่ะ ไม่ปล่อยให้ฉันได้ทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเองบ้างเลย สาวกของสำนักระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์พวกนี้นั้นส่วนมากหยิ่งยโสโอหังชอบรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า อย่างเช่นเมื่อกี้พวกเขาก็โจมตีพวกเราอย่างรุนแรงโดยไม่มีเหตุผล ปล่อยให้พวกเขาตายง่ายๆเช่นนี้ฉันคิดว่าพี่ชายใจดีกับพวกเขามากเกินไป!”
ถึงแม้ว่าเสี่ยวหยูจะเพิ่งเข้าสู่โลกยุทธภพได้เพียงไม่นานแต่เธอก็เข้าใจเรื่องราวต่างๆได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอพึ่งประสบเหตุร้ายแรงมาด้วยตัวเองจากการถูกวางยาพิษโดยกลุ่มกองกำลังที่แข็งแกร่งกว่าสำนักของเธอ
ด้วยเหตุนี้เธอจึงเข้าใจเป็นอย่างดีว่าโลกของผู้ฝึกตนนั้นผู้แข็งแกร่งย่อมกลืนกินผู้อ่อนแอ หากเราใจดีกับศัตรูเพียงชั่วครู่ เราอาจจะถูกลอบทำร้ายจนถึงตายได้เลยทีเดียว
และโดยเฉพาะกลุ่มกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์โดยส่วนใหญ่จะไม่เห็นสำนักเล็กๆอยู่ในสายตาของพวกเขา
เมื่อเจอสิ่งที่หมายตาไว้พวกเขาจะใช้กำลังเข้าปล้นฆ่าแย่งชิงในทันทีโดยไม่สนใจเหตุและผลว่าใครจะถูกใครจะผิด
เพราะผู้ฝึกตนในโลกยุทธภพนั้นใช้ความแข็งแกร่งพูดคุยกันแทนเหตุผล มันอยู่ที่ว่ากำปั้นของใครนั้นใหญ่กว่า คนผู้นั้นย่อมเป็นผู้ที่ถูกต้องเสมอ
หวังเสียนยิ้มและส่ายหัวเบาๆ “ไม่ต้องห่วง! น้องยังมีเวลาได้ทดสอบฝีมืออีกมาก ในโลกยุทธภพแห่งนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่กลุ่มกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์นั้นจะมีความเย่อหยิ่งในตัวของพวกเขาเอง เพราะกลุ่มกองกำลังเหล่านี้นั้นมีชื่อเสียงมานานนับศตวรรษ ฉะนั้นต่อไปในอนาคตหากน้องต้องเจอกับคนที่ไร้เหตุผลประเภทนี้น้องไม่ต้องคิดเมตตากับพวกมัน ตบพวกมันให้ตายได้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!”
สาวกของสำนักที่แข็งแกร่งหรือเหล่าลูกหลานจากตระกูลซ่อนเร้นที่มีอำนาจ พวกเขาจะมีความเย่อหยิ่งที่สูงมากชอบดูถูกคนที่อ่อนแอกว่าพวกเขา
ดังนั้นหวังเสียนจึงไม่ค่อยอยากมีปฏิสัมพันธ์กับกลุ่มกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์มากนัก
พวกเขาสามารถส่งคนไปสังหารผู้อื่นได้ แต่หากมีผู้อื่นมาสังหารคนในกลุ่มของพวกเขาพวกเขาก็จะตอบโต้อย่างรุนแรงในทันที นี่คือทัศนคติของกลุ่มกองกำลังระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ในโลกยุทธภพ
สาวกของสำนักดาบทะเลศักดิ์สิทธิ์ก็มีลักษณะนี้เช่นเดียวกัน ในครั้งก่อนที่หวังเสียนกำลังจะสร้างวังมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเขา เขาก็ถูกโจมตีด้วยระเบิดจากชายชราของสำนักดาบทะเล และในครั้งนี้เขาก็ถูกโจมตีอย่างรุนแรงอีกเช่นเดียวกัน
ในครั้งนี้เขาจึงลงมือสังหารอย่างไร้ความปราณี เมื่อมีคนมากระตุ้นและโจมตีเขาโดยตรงเช่นนี้เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องใจอ่อนกับคนที่ตั้งใจจะทำร้ายเขา
‘ในอนาคตแม้ว่าข้าจะครอบครองอาณาเขตส่วนใหญ่ในมหาสมุทร แต่ข้าก็จะไม่รุกรานใคร แต่หากมีกลุ่มคนตั้งใจมาสร้างปัญหาให้กับข้าโดยตรง ข้าก็จะไม่มีความเมตตาใดๆให้แก่กันอย่างเด็ดขาด!”
หวังเสียนแอบพูดกับตัวเองอยู่ในใจขณะที่เขามองดูแผนที่ในมือ
แผนที่ทั้งหมดเริ่มลากออกมาจากแนวเขตทะเลจีนตะวันออกจนถึงกลางมหาสมุทร เรียกได้ว่าครอบคลุมท้องทะเลทั่วทั้งเอเชียเลยทีเดียว
“มีกองกำลังมากกว่า 12 กลุ่มในทะเลจีนตะวันออก รวมถึงสำนักดาบทะเลศักดิ์สิทธิ์ที่ได้ครอบครองอาณาเขตที่ใหญ่ที่สุด และมีอำนาจมากพอๆ กับประเทศขนาดเล็กเลยทีเดียว!”
จากในแผนที่ที่หวังเสียนได้รับมา การแบ่งพื้นที่ในทะเลและมหาสมุทร มีรายละเอียดค่อนข้างชัดเจน ภายในภูมิภาคเอเชียทั้งหมดมีกองกำลังอย่างน้อย 30 กองกำลัง และมีอยู่หลายกองกำลังที่สามารถเทียบเคียงได้กับสำนักดาบทะเลศักดิ์สิทธิ์
นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ที่วุ่นวายอยู่อีกหลายแห่งในท้องทะเล
พื้นที่ที่วุ่นวายเหล่านี้ไม่ได้ถูกปกครองโดยกลุ่มกองกำลังใดๆ มันเปรียบเสมือนเป็นพื้นที่กลางสำหรับค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้าระหว่างกองกำลังต่างๆ
และในมหาสมุทรนั้นยังมีกลุ่มกองกำลังผู้ฝึกตนพเนจรที่รวมตัวกันและสร้างธงเรือของตัวเองขึ้นมา ส่วนมากกลุ่มกองกำลังเหล่านี้นั้นมีลักษณะคล้ายกับกลุ่มโจรสลัดเป็นอย่างมาก
กลุ่มกองกำลังพเนจรในมหาสมุทรบางกลุ่มก็ยังรับทำงานสกปรกทุกประเภทคล้ายกับแก๊งอันธพาลที่อยู่ตามเมืองใหญ่ๆ
‘ดูเหมือนว่าในทะเลและมหาสมุทรนี้ก็มีความวุ่นวายไม่ต่างกับบนพื้นดินมากนัก แต่ทุกสิ่งก็ยังอยู่ภายใต้เงื่อนไขเดียวกันนั่นก็คือผู้แข็งแกร่งย่อมมีอำนาจมากกว่าเสมอ!’
หวังเสียนถอนหายใจออกมาเล็กน้อยในขณะที่เขากำลังจ้องมองพิจารณาไปยังแผนที่ของกลุ่มกองกำลังต่างๆในท้องทะเลและมหาสมุทร
หลังจากนั้นเขาก็มองหาพื้นที่ทางทะเลสำหรับไปพักผ่อนและเที่ยวเล่น สถานที่ที่ใกล้ที่สุด อยู่ในอาณาเขตของกองกำลัง ซิงไป๋ ซึ่งเป็นกลุ่มกองกำลังที่อยู่ในระดับชั้นที่ 1
ในพื้นที่บริเวณนั้นมีเกาะท่องเที่ยวสำหรับพักผ่อน และยังมีเรือสำราญสำหรับทำกิจกรรมต่างๆอยู่อีกหลายลำ
ผู้ฝึกตนที่ร่ำรวยหลายคนมักจะชอบไปที่นั่นเพื่อความสนุกสนาน
เรือยอร์ชของหวังเสียนแล่นตรงไปยังบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว และ 3 ชั่วโมงต่อมา เรือสำราญขนาดใหญ่หลายลำก็ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเขา
ไม่ไกลจากเรือสำราญเหล่านั้นมีเกาะเกาะหนึ่งที่มีขนาดไม่ใหญ่โตมากนัก อาณาเขตทั่วทั้งเกาะมีพื้นที่ประมาณ 2-3 กิโลเมตรเท่านั้น
เรือยอร์ชของพวกเขาได้เข้าไปจอดที่ท่าเรือของเกาะตามระเบียบ
แม้ว่าเกาะแห่งนี้จะอยู่ในเขตมหาสมุทรซึ่งเป็นเขตร้อน แต่อากาศทั่วทั้งเกาะนั้นกลับร่มรื่นและเย็นสบายเป็นอย่างมาก ถือได้ว่าเป็นสถานที่พักผ่อนที่ยอดเยี่ยมสถานที่หนึ่งเลยทีเดียว
………….
จบบท
* คุยเล่นท้ายบท *
A: สรุปเรื่องนี้หวังเสียนมันเป็นตัวร้ายใช่มั้ยวะ? กูรู้สึกว่านิสัยแมร่งโครตมาเฟียเลยอ่ะ อันธพาลมากหาเรื่องคนอื่นเขาไปทั่ว เสี่ยวหยูก็เลยติดนิสัยเสียๆจากมันมาด้วยเลย
B: มันก็นิสัยยังงี้มาตั้งแต่แรกแล้ว A มึงไม่รู้เหรอ? ไม่เชื่อมึงลองไปอ่านตอนแรกๆดิ อย่างเช่นตอนที่มันตอกหน้าไอ้อ้วนที่ไปซื้อไข่มุก (ตอนที่ 21) และตอนที่ไปแดกปลาของคนอื่นจนหมดบ่อเพราะเขาแค่แย่งมันกินขนมปังของมันเท่านั้น (ตอนที่ 29-30) แล้วยังไปเผาร้านอาหารคนอื่นอีก ฆ่าคนยกตระกูลอีก ขนาดตั้งศูนย์การแพทย์มันยังรีดไถเงินคนอื่นเสียจนซีด โอ๊ยยังมีอีกเยอะแยะจำไม่ไหว หวังเสียนมันชั่วร้ายมาตั้งแต่แรกแล้วววว
A: งั้นสรุปว่ามันเป็นตัวร้ายสินะ! แล้วใครเป็นพระเอกวะ?
B: เพื่อนของมัน ‘หวังต้าไห่’ …
A: ??……
