บทที่ 110 ที่คุณเลือก ผมชอบหมด
“ฉืออี้เหิงมีการเคลื่อนไหวอะไรบ้าง?”
“ตรวจสอบไม่พบครับ” เกาเชียนขมวดคิ้วขึ้นอย่างลำบากใจ
มู่วี่สิงหรี่ตาลง เสียงในลำคอเยือกเย็นจนถึงขีดสุด “สัปดาห์นี้ ไม่ว่ายังไงผมก็จะต้องรู้การเคลื่อนไหวของเขา”
ในเวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือที่อยู่ด้านข้างก็ดังขึ้น น้ำเสียงที่ดุดันของเขาหายไป ตอนที่รับสายโทรศัพท์นั้นเสียงในลำคออบอุ่นมาก “หืม?”
“มู่วี่สิง ฉันกลับแล้วนะคะ คุณไม่ต้องมารับฉันแล้ว”
“อยู่ที่ไหนครับ?” มู่วี่สิงเอ่ยถาม
“กำลังรอรถอยู่ค่ะ”
“ไปเดินห้างแถวนั้นรอผม” น้ำเสียงของมู่วี่สิงไม่อนุญาตให้โต้แย้ง
“ก็ได้ค่ะ～” วางสายโทรศัพท์ลง เวินจิ้งเดินมาถึงห้างใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
เป็นเวลาที่ห้างครบรอบปีพอดี ทุกที่ต่างก็กำลังลดราคา
ที่ผ่านมาต่างก็เป็นอั๊ยเถียนที่พาเธอมาช้อปปิ้ง ทัศนคติในการจับจ่ายของเวินจิ้งหลายครั้งมากที่ได้รับผลกระทบจากเธอ
ตอนนี้ตัวคนเดียว เธอก็เป็นการเดินดูไปเรื่อยจริงๆแล้ว
ฝีเท้าหยุดลงที่หน้าประตูของร้านเครื่องแต่งกายผู้ชายร้านหนึ่ง บนหุ่นที่หน้าประตูสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินดึงดูดสายตาของเธอเอาไว้
เดินเข้าไปข้างใน พนักงานแนะนำสินค้าที่ดูกระตือรือร้นก็เดินเข้ามาต้อนรับด้วยความรวดเร็ว
“คุณผู้หญิง ซื้อเสื้อผ้าให้คุณแฟนหรอคะ?”
เวินจิ้งชะงักลงไปเล็กน้อย จากนั้นพยักหน้า
ที่นี่เป็นร้านเครื่องแต่งกายผู้ชาย และก็ไม่มีของที่เป็นเครื่องแต่งกายผู้หญิงขายด้วย
“ลองดูรุ่นใหม่ล่าสุดของเราทางนี้ก็ได้ค่ะ”
สายตาของเวินจิ้งกลับอยู่บนเสื้อเชิ้ตตัวนั้นอยู่ตลอดเวลา พนักงานแนะนำสินค้ารีบหยิบเสื้อเชิ้ตตัวนั้นเข้ามาในทันที
“คุณผู้หญิงมีสายตาที่เฉียบแหลมจริงๆค่ะ นี่เป็นรุ่นที่ร้านของเราออกใหม่ในเดือนนี้ เป็นรุ่นที่ยอดขายสูงที่สุดในร้านมาตลอดเลยค่ะ”
เวินจิ้งหยิบขึ้นมา เนื้อผ้าลูบดูแล้วสบายมาก การออกแบบที่เป็นสีพื้นเรียบง่ายแต่กลับประณีต รายละเอียดทุกจุดเธอต่างก็ชอบทั้งหมด
ในสมองวาดโครงร่างที่มู่วี่สิงสวมใส่เอาไว้คร่าวๆ ดูเหมือนจะดูไม่เลวนัก
บ้านตระกูลมู่มีเครื่องแต่งกายผู้หญิงไม่น้อยต่างก็เป็นมู่วี่สิงที่ซื้อมา เธอไม่เคยซื้อของอะไรให้เขาเลย ไม่อย่างงั้นสู้มอบเสื้อเชิ้ตตัวนี้ให้กับเขาก็แล้วกัน
เพียงแต่ มองดูราคาแล้ว เวินจิ้งก็นิ่งอึ้งไปเลย
เลขศูนย์ต่อท้ายนี้ทำเอาเธอค่อนข้างที่จะสับสน
ห้าหมื่น?
“คุณผู้หญิง วันนี้มีโปรโมชั่นลดสิบเปอร์เซ็นต์นะคะ” พนักงานแนะนำสินค้าเอ่ยเตือนขึ้น
เป็นเพราะว่าสีหน้าที่ตกใจของเวินจิ้ง น้ำเสียงของพนักงานแนะนำสินค้าก็เปลี่ยนไปจนไม่ค่อยจะเป็นมิตรแล้ว
เวินจิ้งลองคิดคำนวณดู ต่อให้ลดสิบเปอร์เซ็นต์ งั้นก็ต้องการสี่หมื่นห้าอยู่ดี
เธอไม่มีบัตรเงินเดือน จะซื้อยังไง?
ลูบไปที่กระเป๋า นึกถึงบัตรสีดำใบนั้นของมู่วี่สิงขึ้นมา ช่างเถอะ และก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาจะชอบหรือเปล่า หากไม่ชอบ เธอก็จะเสียใจ
ในขณะที่คิดเช่นนี้ เวินจิ้งก็วางเสื้อเชิ้ตลง ด้านข้างมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ไม่ช้าก็รับเอาเสื้อเชิ้ตไป “ผมลองตัวนี้หน่อย”
ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็ออกมาจากห้องลองเสื้อ รูปร่างของเขาดูเหมือนจะไม่ต่างกับมู่วี่สิงมากนัก นอกเหนือจากเตี้ยไปหน่อย หลังจากที่สวมเข้าไปแล้ว ดูดีสุดๆจริงๆ
“คุณผู้หญิง เสื้อเชิ้ตตัวนี้ในสต๊อกเหลือไม่มากแล้ว คุณต้องการไซส์อะไรคะ? ไม่อย่างงั้นฉันช่วยคุณลองดูก่อน?” พนักงานแนะนำสินค้ามองความคิดของเวินจิ้งออก เอ่ยถามขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
“L แล้วกันค่ะ”
“คุณผู้หญิง เหลือตัวสุดท้ายแล้วค่ะ”
เวินจิ้งพยักหน้า ยังไงก็ตัดสินใจซื้อก็แล้วกัน
เพียงแต่ค้นดูในกระเป๋า เธอดูเหมือนจะวางบัตรเอาไว้ในบ้านแล้ว…
เวินจิ้งเงยหน้าขึ้นมองดูพนักงานแนะนำสินค้า การจ่ายเงินทางโทรศัพท์มือถือของเธอก็ไม่ได้พ่วงกับบัตรนั้นเอาไว้
“เก็บเอาไว้ให้ฉันก่อนได้ไหมคะ?” เวินจิ้งเอ่ยถามขึ้น
“คุณผู้หญิง พวกเราคือสินค้าพร้อมส่งไม่รับจองค่ะ” พนักงานแนะนำสินค้าชักสีหน้า
เวินจิ้งอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากเล็กๆ งั้นก็คราวหน้าค่อยมาซื้อก็แล้วกัน
ในเวลานี้เอง ด้านหลังก็ดังสะท้อนเสียงฝีเท้าระลอกหนึ่งขึ้น บัตรสีดำใบหนึ่งถูกส่งเข้ามา
เวินจิ้งหันศีรษะ เห็นมู่วี่สิง รอยยิ้มภายในดวงตาก็แผ่ขยายขึ้น
“ทำไมคุณถึงมาไวขนาดนี้คะ！” เธอดูเหมือนก็ไม่ได้เดินดูนานเท่าไร
“อยากเจอคุณเร็วหน่อย นาทีเดียวก็ไม่กล้าที่จะทำให้เสียเวลา” มู่วี่สิงยกมุมริมฝีปากขึ้น รูดบัตรเซ็นชื่ออย่างรวดเร็ว
“ซื้อเสื้อผ้าให้ผม?” เขาถือถุงช้อปปิ้งเอาไว้ ยังไม่ได้ดูรูปแบบของเสื้อผ้า
”ฮู้ ไม่รู้ว่าคุณชอบหรือเปล่านะคะ หากไม่ชอบคุณค่อยเลือกอีกที” เวินจิ้งจะหยิบออกมา
มู่วี่สิงกดมือของเธอเอาไว้ ริมฝีปากบางจูบลงบนหน้าผากของเธอ “ที่คุณเลือก ผมชอบหมด”
