Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 967

บทที่ 967 เครื่องมือที่ถูกใช้ซ้ำ

เสียงของฉินซีลังเลนิดหน่อย “คนที่ไปทำความสะอาดหลุมศพ อาจจะเป็น……”

เธอพะว้าพะวังลู่เซิ่น ไม่กล้าพูดจนจบ

ลู่เซิ่นก็ผลุบตาลงเช่นกัน ไม่ได้พูดอะไร

รูปภาพที่ฉินซึ่งเทียนให้มา เขาเคยเห็นด้วยตาตัวเอง ดังนั้นจึงมั่นใจอย่างมากว่ามันมีปัญหา

แต่เรื่องคนไปทำความสะอาดหลุมศพ……เขาไม่มีหลักฐาน และไม่สามารถยอมรับหรือปฏิเสธตามใจชอบได้

แต่ถ้าเป็นลู่เหวยจริงๆ ถ้าอย่างนั้น……ทำไมลู่เหวยถึงทำแบบนี้ล่ะ?

จำวันครบรอบวันตายของเหยาหมิ่นได้ แถมยังรู้ดอกไม้ที่เธอชอบมากที่สุด เข้าไปสุสานทำความสะอาดหลุมศพแต่เช้าเพื่อหลีกเลี่ยงคนอื่น

มองอย่างไร……ความสัมพันธ์ของลู่เหวยและเหยาหมิ่นก็ไม่ธรรมดา

ฉินซีก็คิดถึงปัญหาเดียวกัน

ถ้าเป็นลู่เหวย ถ้าอย่างนั้นเขากับเหยาหมิ่น มีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?

“ถึงจะไปทำความสะอาดหลุมศพ ฉันก็เชื่อพวกเขา”

ทั้งสองคนเงียบอยู่นานสักพัก เสียงลู่เซิ่นก็ทำลายความเงียบ

ฉินซีหันศีรษะไปมองเขา ไม่ได้ตอบ แค่พยักหน้าอย่างหนักแน่น

ทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่นาน สุดท้ายก็คิดจะลุกขึ้นกลับไปชั้นบนเยี่ยมสักหน่อย แต่เห็นลู่เหวยอยู่ชั้นล่างของแผนกผู้ป่วยใน

“แม่ของลูกพักผ่อนแล้ว” เขามองลู่เซิ่น “ลู่โยวโยวอยู่ชั้นบนเฝ้า พ่อบ้านก็มาแล้ว พวกเธอก็กลับไปพักผ่อนกันก่อนเถอะ ไม่ต้องขึ้นไปแล้ว”

ลู่เซิ่นพยักหน้า ไม่ยืนกรานอีก แค่ดึงมือฉินซีเดินไปที่รถ

คนขับรถขับไปที่รีสอร์ทชิงหยวน ฉินซีเหนื่อยมาครึ่งวัน รู้สึกง่วงมาก แค่หลับตาก็เกือบจะหลับเลย

หน้าจอโทรศัพท์ลู่เซิ่นสว่างขึ้น เธอก็ไม่สังเกตเห็น

คนที่ส่งข้อความมาให้ลู่เซิ่นคือหลินหยัง

สิ่งที่เขาสืบได้ไม่ต่างกับที่สูหยิงพูดในคืนนี้มากนัก เธอปิดบริการสโมสรโดยเฉพาะ ไปรับฉินซึ่งเทียนมาคนเดียว ฉินซึ่งเทียนเข้าไปได้ไม่นาน สูหวั่นก็รีบวิ่งออกมาเรียกรถพยาบาล

รายงานนี้ถ้าไม่มีเนื้อหาในส่วนสุดท้ายก็แทบจะไร้ค่า

“วันครบรอบวันตายของแม่ฉินซีวันนั้น ถึงจะไม่ได้ถ่ายสิ่งที่เกิดขึ้นในสุสาน แต่บนถนนใหญ่ทางไปสุสาน พบรถสองคัน”

ลู่เซิ่นมองสองป้ายทะเบียนรถที่ระบุไว้ในรายงาน ดวงตาหรี่ขึ้นมา

หนึ่งในนั้น เขาคุ้นเคยเป็นอย่างมาก——มันคือรถของลู่เหวย

และอีกคันหนึ่ง หลินหยังหมายเหตุไว้โดยเฉพาะ มันคือรถของสูหวั่น

แสดงว่าลู่เหวยคงไปทำความสะอาดหลุมศพ ถูกสูหวั่นติดตามไปถ่ายรูป

รูปภาพที่สูหวั่นถ่ายมาคือที่ไหน มันก็เดาไม่ยากเช่นกัน

——ที่สูหยิงพูดว่า “เรื่องที่ทำเมื่อสองสามวันก่อน” มันคือการไปทำความสะอาดหลุมศพอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

แต่ลู่เหวยมีความสัมพันธ์อะไรกับเหยาหมิ่นกันแน่……

ลู่เซิ่นจมอยู่ในความคิด

ไม่ใช่เขาไม่เชื่อลู่เหวย ในทางตรงข้าม ตั้งแต่เด็กเขาเคารพพ่อของตัวเองมาก ดังนั้นถึงจะเห็นหลักฐานแบบนี้แล้ว ก็จะไม่สงสัยว่าเขามีชู้อย่างเรื่อยเปื่อย

ฉินซีลืมตาขึ้นเล็กน้อย

หน้าจอโทรศัพท์ลู่เซิ่นสว่างอยู่ตลอด เขาผลุบตาลง ทำหน้าครุ่นคิด

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เธอเอ่ยปากถามออกไปโดยไม่รู้ตัว

พูดจบแล้ว ถึงได้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนสนิทกันมากเกินไป เธอจึงถามคำถามนี้โดยไม่รู้ตัว

พวกเขาเป็นแค่สามีภรรยาตามข้อตกลง การไม่แทรกแซงเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่เธออยากถามเกี่ยวกับเรื่องของลู่เซิ่น

แบบนี้ไม่ดีเลย

แต่ลู่เซิ่นไม่ได้แสดงท่าทางโกรธเคืองใดๆ แต่ส่งโทรศัพท์มาเงียบๆ แทน

ฉินซีอ่านรายงานที่หลินหยังส่งมาจบอย่างรวดเร็ว หัวใจค่อยๆ ดำดิ่งลง

กลอุบายนี้ของฉินซึ่งเทียน ร้ายกาจมากจริงๆ

เขาใช้รูปภาพในมือตัวเองทำให้สูหยิงตกใจกลัวก่อน แล้วให้เธอดูหลักฐานในมือสูหวั่น

ด้วยวิธีนี้ ถึงรูปภาพที่ฉินซึ่งเทียนให้มาเป็นของปลอมจริงๆ แต่สิ่งที่อยู่ในมือสูหวั่นนั้นจริงแน่นอน คนแรกได้ทิ้งการบอกเป็นนัยๆ ที่แย่ต่อจิตใจไว้ให้สูหยิง แม้ว่าการทำความสะอาดหลุมศพจะไม่ใช่พฤติกรรมที่ใกล้ชิดอะไรมาก แต่ก็ทำให้สูหยิงสามารถคิดอย่างสมเหตุสมผลว่า ลู่เหวยและเหยาหมิ่นมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากเกินไป

และถึงจะถูกค้นพบว่ารูปภาพของเขามันสังเคราะห์ขึ้น ก็ไม่มีทางโน้มน้าวสูหยิงได้

คิ้วของฉินซีขมวดแน่นมาก

แต่จะใช้กลอุบายแบบนี้ ฉินซึ่งเทียนจะต้องควบคุมสิ่งที่อยู่ในมือสูหวั่นได้ทั้งหมด

ก็คือสาเหตุที่สูหวั่นปรากฏตัวที่บริษัทฉินซื่อกรุ๊ปใช่ไหม?

เธอเงยศีรษะมองลู่เซิ่นหนึ่งที อีกฝ่ายก็คิดถึงปัญหาเดียวกันอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันจะให้คนไปสืบสูหวั่นสักหน่อย”

เขาพูดเสียงทุ้ม

ฉินซีพยักหน้า คืนโทรศัพท์ให้กับเขา

……สิ่งต่างๆ เริ่มยุ่งยากขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่เคยคิดเลย เส้นตายของฉินซึ่งเทียนมันอยู่เหนือจินตนาการของเธอ

ชื่อเสียงหรือแม้กระทั่งชีวิตของเหยาหมิ่น เป็นเครื่องมือที่ถูกนำมาใช้ซ้ำอีกครั้ง

ในความมืด เธอค่อยๆ กำหมัดแน่น

หลังจากกลับถึงรีสอร์ทชิงหยวน สีหน้าทั้งสองคนก็ไม่ดีเอาเสียเลย

ฉินซีโกรธฉินซึ่งเทียนมาก แต่ลู่เซิ่นทำหน้าเย็นยะเยือกตลอดเวลา ทั้งร่างเขาเย็นชากว่าตอนปกติ

พ่อบ้านคิดว่าเพราะแม่เขานอนโรงพยาบาลจึงอารมณ์ไม่ดี จึงให้คนเตรียมอาหารมื้อเย็นของโปรดของทั้งสองคนเป็นพิเศษ แต่ทั้งสองคนไม่อยากอาหารเลย ทานกันไม่กี่คำก็กลับห้องไป

ลู่เซิ่นไม่ได้ไปที่ห้องทำงานเพื่อจัดการเอกสารอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ตรงตามฉินซีกลับไปที่ห้องนอน

“คุณอยากพักผ่อนแล้วเหรอ?” ฉินซีแปลกใจนิดหน่อย

ลู่เซิ่นพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร

ฉินซีเห็นความเมื่อยล้าจางๆ บนใบหน้าเขา ปลายหัวใจก็ขยับตาม

ดูเหมือนจะ……รู้สึกปวดใจ

ทั้งคู่อาบน้ำเสร็จแล้ว เมื่อนอนอยู่บนเตียงเคียงข้างกัน เวลามันเช้ากว่าตอนปกติที่พวกเขาหลับมากๆ

ลู่เซิ่นดันปิดไฟดวงใหญ่แล้ว ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด

ฉินซีไม่ง่วง ตัดสินจากลมหายใจของลู่เซิ่น เขาก็ไม่คิดจะนอนเหมือนกัน

“ทางด้านแม่ของฉัน……ฉันจะคิดหาวิธี” ไม่รู้ว่าเงียบนานเท่าไร จู่ๆ ลู่เซิ่นก็เอ่ยขึ้น

ฉินซีค่อนข้างสับสน หันศีรษะไปทางเขาโดยไม่รู้ตัว “หืม?”

จู่ๆ ลู่เซิ่นก็ยื่นมือมาจับฝ่ามือฉินซีเอาไว้ “ฉันจะเกลี้ยกล่อมแม่ฉัน ให้ล้มเลิกความคิดที่จะให้เราหย่ากัน”

ที่ฝ่ามือทั้งสองคนที่แนบกันมีอุณหภูมิผ่านเข้ามา ฉินซีหัวใจสั่น “……คืนนี้คุณ กังวลเรื่องนี้อยู่ตลอดเลยเหรอ?”

ลู่เซิ่นไม่ได้ตอบ แค่จู่ๆ ก็พลิกตัวมากอดฉินซีไว้แน่น

ฉินซีไม่ได้ตอบสนองชั่วขณะ ปล่อยให้เขาโอบกอดตัวเองไว้

ภายในห้องเงียบสงบ ฉินซีได้ยินเสียงหัวใจเต้นเร็วขึ้นของตัวเองอย่างชัดเจน

ทั้งสองคนนอนเตียงเดียวกันมาหนึ่งปี ทั้งๆ ที่เคยสัมผัสผิวกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่การกอดที่สงบและอ่อนโยนแบบนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยปรากฏระหว่างพวกเขา

ฉินซีไม่รู้สึกว่ามีปัญหาอะไร พวกเขามีความสัมพันธ์ข้อตกลงกัน ไม่ควรมีการกระทำแบบคนรักปรากฏขึ้นตั้งแต่แรก

แต่ตอนนี้ อ้อมกอดของลู่เซิ่นอุ่นเกินไป ทำให้ฉินซีเวียนศีรษะไปชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกว่ากอดแบบนี้ที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขามันดูสมเหตุสมผลเหมือนกัน

“นอนเถอะ” เสียงลู่เซิ่นทุ้มต่ำมาก “ฉันจะหาวิธีให้แม่รู้ว่าฉินซึ่งเทียนเป็นจอมหลอกลวง คืนชื่อเสียงให้แม่คุณ ทำให้พ่อฉันไม่ลำบากใจ และทำให้เธอล้มเลิกความคิดที่จะแยกเราออกจากกัน”

ฉินซีได้ยินแล้วอยากยิ้ม

ความรับผิดชอบบนบ่าลู่เซิ่นมันหนักเกินไปแล้ว

ยังพูดการเลิกราอะไรอีก ราวกับพวกเขาไม่ได้ถูกคนในบ้านเห็นพ้องต้องกันว่าเป็นรักโรแมนติกที่ขมขื่น