Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 1023

ตอนที่ 1023

บทที่ 1023 ทำได้แค่เลือกที่จะเชื่อฉัน

จ้าวจิ้งกลับมาเร็วกว่าเมื่อวานมาก

เธอยังอ่อนโยนไปหน่อย บนหน้ามีความสุขที่ซ่อนไม่มิด เมื่อใครเห็นก็มองออกว่าผลลัพธ์ที่เธอได้รับเมื่อเช้านี้น่าจะไม่แย่

แต่ฉินซีไม่ได้เปิดเผย และถามเธอ “เป็นไงบ้าง?”

เสี่ยวหลี่และเสี่ยวเฉินซ่อนตัวอยู่ในห้องตามปกติ จ้าวจิ้งควักปากกาบันทึกเสียงที่คุ้นเคยออกมา “เขาลังเล”

บันทึกเสียงเริ่มเล่น เสียงของเห้อเสียงดังขึ้นมาก่อน

“เธอมาที่นี่ในนามของใคร” วันนี้เขาบึ้งตึงมากกว่าเมื่อวาน น้ำเสียงปกปิดความร้อนรนใจไม่มิด

ในทางตรงกันข้าม น้ำเสียงของจ้าวจิ้งสงบอย่างยิ่ง “คุณตัดสินใจแล้วหรือยัง?”

เห้อเสียงหัวเราะทุ้มต่ำแหบพร่า “สาวน้อย อย่าคิดว่าเธอเอาข่าวมาให้ฉันอ่าน แล้วฉันจะบอกเธอทุกอย่าง ฉันไม่เล่นทายปริศนากับเธอหรอก ฉันเข้ามาที่นี่ เพราะคนของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปทำร้าย แต่ถ้าเธออยากให้ตอนนี้ฉันเอาเปรียบคนที่ตกอยู่ในสภาพอันตราย เกรงว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้น”

ฟังถึงตรงนี้ ฉินซีกับจ้าวจิ้งก็มองหน้ากัน

การคาดเดาเมื่อวานของพวกเขาไม่ผิด

คนอย่างเห้อเสียง ความเกลียดชังอย่างเดียวไม่สามารถผลักดันให้เขาทำอะไรได้

ต้องมีผลประโยชน์ด้วย

จากมุมมองนี้ เขาเป็นคนแบบเดียวกับฉินซึ่งเทียนจริงๆ ก็ไม่แปลกใจที่เขาโดนฉินซึ่งเทียนหลอก

แต่จ้าวจิ้งก็เตรียมตัวมา

เสียงพลิกกระดาษดังขึ้นในปากกาบันทึกเสียง จากนั้นจ้าวจิ้งก็พูดขึ้น “เอกสารราชการคดีของคุณอยู่นี่ ฉันจะพูดตรงๆ ถ้าคุณมีวิธีให้ข้อมูลที่น่าพึงพอใจกับฉัน ฉันก็มีวิธีที่จะพาคุณออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดเหมือนกัน”

เสียงของเห้อเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “เธอลดโทษให้ฉันได้เหรอ?”

จ้าวจิ้งตอบ “ใช่ ฉันทำได้”

แต่เสียงของเห้อเสียงตื่นเต้นเพียงหนึ่งวินาที ไม่นานก็กลับสู่ท่าทางสงสัยเหมือนก่อนหน้านี้ “ทำไมเธอพูดแล้วฉันต้องเชื่อ?”

จ้าวจิ้งไม่ได้กังวลกับความสงสัยของเขา แค่พูดขึ้นอย่างไม่เร่งรีบ ถามหนึ่งคำถาม “คุณไม่สงสัยเหรอ ว่าฉันเอาข้อมูลทั้งหมดของคดีคุณมาได้ยังไง?”

เสียงเห้อเสียงชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง จู่ๆ ก็ดังขึ้นมา “เธอได้มาจากไอ้ชั่วนั่น! ทนายแก้ต่างคนก่อนของฉัน! ใช่ไหม?”

จ้าวจิ้งเหมือนประหลาดใจนิดหน่อย “คุณรู้ได้ไง?”

เสียงเห้อเสียงดูไม่พอใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่อยากตอบคำถามจ้าวจิ้ง “มันนั่นแหละ……ทั้งหมดเป็นเพราะมัน……”

จ้าวจิ้งต้องขัดจังหวะเขา “ดังนั้น ฉันมีปัญญาเอาข้อมูลคุณมาจากเขา และมีปัญญาลดโทษให้คุณ สำหรับจะเชื่อหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณ”

เสียงเห้อเสียงยังค่อนข้างสงสัย “แต่เธอยังไม่พูดเลยว่าเธอต้องการอะไรจากฉัน?”

จ้าวจิ้งหัวเราะเบาๆ “อย่ามาทำเป็นโง่หน่อยเลย เมื่อวานฉันแสดงออกมาได้ชัดเจนมากแล้วนะ บริษัทฉินซื่อกรุ๊ป หนึ่งปีก่อน มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่โรงแรมคุณ คุณไม่รู้เหรอ?”

เห้อเสียงหัวเราะเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า ฟังแล้วทำให้รู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย “ถ้าเธอพูดให้มันชัดเจน ฉันก็รู้แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรมฉันตอนนั้น ฉันรู้เรื่องภายในมานิดหน่อย”

เขาจงใจหยุดลง รอให้จ้าวจิ้งถามต่อ

อย่างไรแล้วเห้อเสียงก็เป็นคนที่ทำธุรกิจมาหลายปี เข้าใจกฎเจรจาบนโต๊ะ คนที่โจมตีก่อน มักจะเป็นฝ่ายที่ยอมให้

เขากำลังรอให้จ้าวจิ้งกลายเป็นคนที่โจมตีก่อน

ไม่คิดว่าจ้าวจิ้งกลับสงบนิ่ง แค่มองเขาเงียบๆ รอให้เขาพูดต่อ ไม่ได้ตอบอะไร

เห้อเสียงรออยู่นานมาก สุดท้ายตัวเองก็ทนไม่ไหว พูดขึ้นต่อ “ที่ตอนนั้นคุณนายท่านนั้นมีชู้ ถูกประธานฉินใส่ร้ายจริงๆ”

พอเขาพูดประโยคนี้ออกมา สีหน้าฉินซีก็เปลี่ยนไปทันที

หนึ่งปีเต็ม เธอสามารถประคับประคองได้ ขึ้นอยู่กับความไว้วางใจของตัวเองที่มีต่อเหยาหมิ่น

ความเชื่อใจนี้สนับสนุนให้เธอหาหลักฐาน เพื่อพิสูจน์ว่าทุกอย่างที่เหยาหมิ่นพูดคือความจริง เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอด้วยชีวิตของเธอเอง มันคือเรื่องจริง

แต่หนึ่งปีมานี้ เธอวิ่งไปรอบๆ แต่ไม่พบอะไรเลย

เมื่อเธอเกือบตกที่นั่งลำบาก จู่ๆ ก็ได้เบาะแสมาหนึ่งอย่าง

ไม่คิดเลย ตามจากเบาะแสนี้ไป จนถึงวันนี้ ในที่สุดเธอก็ได้ยินบางอย่างจากคนอื่นว่าเหยาหมิ่นโดนใส่ร้าย

แต่ประโยคนี้ มันก็เพียงพอที่จะพยุงให้เธอเดินหน้าต่อไป

จ้าวจิ้งเห็นสีหน้าฉินซีเปลี่ยนไปอย่างมากก็กดปุ่มหยุดชั่วคราว เธอยื่นแก้วน้ำอุ่นให้เธออย่างใส่ใจ ฉินซีก้มศีรษะจิบน้ำ ยิ้มให้เธออย่างซาบซึ้ง

จ้าวจิ้งเล่นบันทึกเสียงนี้ต่อ

ในบันทึกเสียง น้ำเสียงจ้าวจิ้งตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด “คุณมีวิธีพิสูจน์ว่าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงไหม?”

เหมือนเห้อเสียงสังเกตเห็นความตื่นเต้นของเธอ น้ำเสียงก็เอื่อยเฉื่อยอย่างกะทันหัน “ฉันน่ะเหรอ พูดเรื่องนี้ออกมาได้ ก็ต้องมีวิธีอยู่แล้ว แต่เธอจะทำอะไรให้ฉันได้ เพื่อให้ฉันพิสูจน์ล่ะ?”

ถูกกระตุ้นด้วยการเน้นของเขา เสียงจ้าวจิ้งจึงสงบลงอีกครั้ง

“เห้อเสียง ฉันอยากให้คุณเห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน” จ้าวจิ้งพูด “คุณติดคุกอยู่ ติดคุกห้าปีถึงจะกลับมาอยู่ในสังคมได้อีกครั้ง แม้ว่าลูกค้าฉันต้องการค้นหาความจริง เธอไม่ได้มีแค่อิสระ แต่เธอยังมีเงิน มีวิธีช่วยคุณด้วย พวกคุณสองคนทำข้อตกลงกัน สิ่งที่คุณได้รับมันมากกว่าสิ่งที่เธอได้รับมหาศาล ในการเจรจาครั้งนี้ ยิ่งคุณกระหายมากขึ้น คุณก็ไม่สามารถชนะได้”

เห้อเสียงรู้สึกแย่กับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็พูดอย่างยอมแพ้ “ฉันต้องการลดโทษสามปี แล้วจะพิจารณาเรื่องพูดความจริง”

“ได้” จ้าวจิ้งแทบจะตอบเขาโดยทันที

เห้อเสียงค่อนข้างสงสัย “ทำไมตอบเร็วขนาดนี้……ฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอไม่ได้พูดเกินจริง?”

จ้าวจิ้งตอบเรียบๆ “คุณไม่มีทางเลือกอื่น คุณทำได้แค่เลือกที่จะเชื่อฉัน”

จากนั้นก็เกิดความเงียบยาวนาน

จ้าวจิ้งหันศีรษะไปอธิบายกับฉินซี “เห้อเสียงคนนี้มันเป็นจิ้งจอกเฒ่า มองสำรวจฉันไม่หยุด ประเมินคำพูดฉันว่าน่าเชื่อถือแค่ไหน”

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดเสียงเห้อเสียงก็ดังขึ้นมาจากปากกาบันทึกเสียง

“ฉันขอคิดสักหน่อย”

“ได้” จ้าวจิ้งไม่ได้บังคับให้เขาตัดสินใจโดยทันที และพูดต่อว่า “ฉันจะให้เวลาคุณคิดสองวัน ฉันจะมาเยี่ยมคุณอีกในเวลานี้ ถึงตอนนั้น จะบอกความจริงเพื่อแลกกับอิสรภาพสามปี หรือว่าเก็บความลับที่น่าเกลียดต่อไปในคุกนี่ คุณต้องให้คำตอบฉัน”

บันทึกเสียงจบลงที่ตรงนี้ จ้าวจิ้งเก็บปากกาบันทึกเสียงพลางพูดขึ้น “ฉันทำตามคำสั่งเธอเมื่อวาน บอกเขาว่าให้เวลาพิจารณาสองวัน แต่ทำไมไม่ให้เขาตอบทันทีเลยล่ะ? ฉันรู้สึกว่าตอนนั้นเขาดูเกิดอารมณ์หวั่นไหวมาก”

ฉินซีส่ายศีรษะ “ก็แค่ดูเหมือนเท่านั้น ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์อย่างเห้อเสียง ถ้าไม่ให้เวลามันคิดดีๆ สักหน่อย ถึงมันจะยอมร่วมมือด้วย ก็จะไม่ร่วมมืออย่างจริงใจ เป็นไปได้อย่างมากที่จะคิดทำเรื่องอะไรไม่ดีลับหลัง

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท