บทที่ 1048 จะไม่ลากคุณไปเกี่ยวข้องแน่นอน
ฉินซีสังเกตเห็นว่าจ้าวจิ้งเหมือนจะถามอะไรอีก เธอจึงเสียงสูงกว่าเธอทันที”อย่าพูดเรื่องนี้เลย สิ่งของที่คุณควรได้รับครบยัง”
ความสนใจของจ้าวจิ้งถูกดึงไปทางอื่น และตอบทันทีว่า”ได้รับแล้วค่ะ”
เมื่อวานหลังจากได้รับโทรศัพท์จากจ้าวจิ้ง เธอก็ติดต่อลู่เหวยทันที
ลู่เหวยบอกว่าจะสั่งคนไปรับเธอ คิดว่าจะต้องรออยู่เขตการปกครองสักสองสามชั่วโมง แต่ไม่คิดว่าแป๊บเดียวก็มีคนมาแล้ว
เธอและเสี่ยวเฉินขึ้นรถที่ลู่เหวยสั่งมา ไม่กล้าที่จะลังเล และตรงไปยังสถานที่ที่บอกเพื่อรับหลักฐานทั้งหมด
“ฉันตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว เห้อเสียงไม่ได้โกหก สิ่งเหล่านี้มีประโยชน์ไปหมด”จ้าวจิ้ง กล่าว “เมื่อวานหลังจากกลับมา ฉันเอาสิ่งของให้กับประธานลู่โดยตรงแล้ว ท่านบอกว่าตอนนี้ฉันยังไม่ปลอดภัย ดังนั้นตอนนี้ฉันยังอาศัยอยู่ในตระกูลลู่เลยค่ะ”
ฉินซีพยักหน้า”อืม ยังไม่ปลอดภัยจริงๆ คุณก็อาศัยอยู่ในตระกูลลู่อย่างสบายใจแล้วกันนะ”
เธอรู้ ที่คนของลู่เหวยไปถึงได้เร็วขนาดนี้ คงเป็นเพราะใช้กลุ่มคนที่ลู่เซิ่นสั่งมาปกป้องตัวเองในรอบๆ
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้นมองลู่เซิ่นด้วยสายตาที่ขอบคุณ
“ค่ะ” จ้าวจิ้งก็ไม่ได้ปฏิเสธ”การพิจารณาใหม่ของคดีของเห้อเสียงฉันเกือบจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วสถานที่ดำเนินคดีของเขาอยู่ที่นี่ ดังนั้นช่วงนี้ฉันจะอยู่ที่นี้จัดการเรื่องนี้ต่อ มีอะไรคืบหน้าฉันจะรีบแจ้งนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”ฉินซีกล่าว
เมื่อวานจ้าวจิ้งน่าจะก็กลัวเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่ลืมภารกิจของตัวเอง
ฉินซีชื่นชมเด็กหญิงคนนี้จากใจจริงในขณะนี้
จ้าวจิ้งยิ้มอย่างเต็มใจ”พี่ฉินซี ระหว่างเราสองคนไม่ได้พูดขอบคุณหรอกค่ะ คุณอยู่โรงพยาบาลไหน ฉันขอไปเยี่ยมคุณได้ไหมคะ”
ฉินซีปฏิเสธ”ถ้าไม่มีอะไร วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณไม่ต้องมาหรอก ตัวคุณยังไม่ปลอดภัยเลยนะ อย่าออกมาเลยค่ะ”
น้ำเสียงของจ้าวจิ้งมีความผิดหวัง แต่เธอก็ไม่ได้ยืนยันและพยักหน้า
ทั้งสองคุยเล่นสักพัก ฉินซีก็วางสายไปแล้ว
ขณะที่ลู่เซิ่นนั่งฟังสองคนคุยกัน มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า”ออกไปข้างนอกครั้งเดียว ก็รู้จักเพื่อนใหม่แล้วเหรอ”
ฉินซียิ้มและพยักหน้า”ฉันชอบจ้าวจิ้งคนนี้มาก”
ลู่เซิ่นยกมือขึ้นลูบหัวของเธอ”คุณชอบก็ดี”
เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงอดีต
เมื่อเหยาหมิ่นเสียชีวิตไป ฉินซีก็อยู่คนเดียว มีแค่อานหยันเพื่อนคนเดียวอยู่ข้างๆ นอกนั้นแทบจะไม่เหลือ
อะไรเลย เพราะฉะนั้นเธอถึงรู้สึกว่าเธอไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงบนโลกใบนี้เลย จึงเลือกที่จะกระโดดลงไป
ในทะเลสาบโดยไม่คิดอะไรเลย
ในหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาเห็นฉินซีร่าเริงขึ้นทุกวัน ค่อยไม่ปิดตัวเองอยู่คนเดียวอย่างแน่นหนา ค่อยรู้จักเพื่อน
มากขึ้นเรื่อยๆ ความหมายของชีวิตนอกจากแก้แค้นให้เหยาหมิ่นแล้ว ยังมีอีกมากมาย
เขาถึงค่อยๆรู้สึกโล่งใจ
ฉินซีในสภาพแบบนี้ เหมือนคนมีชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่เครื่องจักรแก้แค้นที่มืดมน
ฉินซีไม่รู้ว่าทำไมรอยยิ้มบนใบหน้าของเขามีความโล่งใจเบาๆ เธอยังไม่ทันพูดอะไร โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
คราวนี้อานหยันโทรมา
ทันทีที่ฉินซีหยิบขึ้นมารับสาย ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากทางนู้นแล้ว”ฉินซี แกรับสายสักที แกรู้ไหมว่าฉันโทรไปตั้งกี่ครั้งแล้ว”
ฉินซีถือโทรศัพท์ให้ห่างจากหู รอให้เธอตะโกนเสร็จ ถึงวางโทรศัพท์เข้าใกล้หูและพูดด้วยรอยยิ้มว่า”ฉันไม่ได้รับสายเพราะติดธุระไงล่ะ”
ความโกรธของหวานหยันไม่ได้ลดลง”แกคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกเกิดอะไรขึ้นเหรอ มันแพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ตแล้ว”
ฉินซีเลิกคิ้ว”กระจายแล้วเหรอ กระจายอะไรเหรอ”
อานหยันตอบด้วยไม่พอใจ”ฉินซึ่งเทียนไม่ใช่คน ทำให้ลูกสาวไปทางที่สิ้นหวังอะไรแบบนั้น แกไม่รู้หรอกว่าภาพนั้นน่ากลัวขนาดไหน ฉันคิดว่าคุณเกิดอะไรขึ้นแล้วซะอีก”
ฉินซีอึ้ง”ภาพอะไร เมื่อวานหลังๆฉันลมหลับไปแล้ว ไม่ได้เล่นอินเทอร์เน็ต ก็ไม่ได้ดูโทรศัพท์ด้วย”
เมื่ออานหยันได้ยินเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสับสน เธอก็รู้ว่าเธอไม่รู้อะไรจริงๆ เธอถึงอ่อนโยนขึ้นว่า”ฉันจะส่งลิงค์ให้แก แกดูเองแล้วกัน ตอนนี้แกรู้สึกยังไงบ้าง ร่างกายไม่มีอะไรใช่มั้ย”
ฉินซีส่ายหัว”ไม่เป็นไร ฉันสบายดี”
“ฉันรู้จักแกดี” อานหยันพูด”ตอนไหนแกก็บอกว่าสบายดีทั้งนั้นแหละ”
ฉินซียิ้มอย่างไม่รู้ทำยังไง”ฉันสบายดีจริงๆ ฉันกลับบ้านบ่ายนี้แล้ว ถ้าแกเป็นห่วงจริงๆ ก็มาดูที่รีสอร์ทชิงหยวนสิ”
เมื่ออานหยันได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ค่อยโล่งใจหน่อย และบอกให้เธอดูแลตัวเองให้ดีๆ ถึงจะวางสาย
ฉินซีวางสายและได้รับลิงค์จากเธอแล้ว
เธอกดเข้าไปลิงค์หนึ่ง ก็รู้สึกตกใจกับหัวข้อข่าวที่น่าตื่นเต้น
“ความไม่ลงรอยกันภายในของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ฉินซึ่งเทียนลงมือฆ่าลูกสาวคนโต”
เธอเลื่อนลงไปเรื่อยๆ และอ่านอย่างเร็ว โดยไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือเปล่า
ข่าวนี้ครอบคลุมมาก รวบรวมข่าวสารทั้งหมดบนอินเทอร์เน็ตและเขียนอย่างรายละเอียด
มันแสดงให้เห็นว่ามีคนโพสต์บนWeibo โดยบอกว่าเห็นบอดี้การ์ดหลายคนจับหนุ่มสาวคู่หนึ่ง และมีคนถูกทำร้ายเข้าโรงพยาบาลด้วย จากนั้นมีคนจากตลาดกลางคืนในเมืองเก่ารับสัมภาษณ์ว่า เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกบังคับจนสิ้นหวัง เลือกที่ขับรถทำพังแผงขายอาหารของพวกเขาอย่างไม่สนใจอะไร ท้ายด้วยภาพหลายรูป พยานแถวนั้นเห็นกับตาว่า รถคันนั้นถูกคนที่ฉินซึ่งเทียนพามาบังคับขับเข้าไปในสถานที่ก่อสร้าง คนก็ถูกเจาะ เลือดเต็มพื้นเลย
ภาพถ่ายดูน่ากลัวอย่างมาก และข่าวก็ไม่ได้พูดให้ชัดเจน ให้ผู้คนสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นเลือดของใครมันง่ายที่จะเข้าใจผิดว่าคนที่ถูกเจาะคือฉินซี
ไม่น่าล่ะที่อานหยันกังวลมาก
ฉินซีถอนออกมาและอ่านคอมเมนท์
มีคอมเมนท์ทุกอย่างเลย บางคนจับเรื่อง”หนุ่มสาว” ไม่ปล่อย โดยคิดว่าฉินซีจะหนีกับผู้ชายคนอื่น และ ฉินซึ่งเทียนไม่เห็นด้วยเลยสั่งคนมาจับตัวเธอ บางคนเยาะเย้ยสภาพอากาศที่ปั่นป่วนของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปในช่วงนี้ ฉินซึ่งเทียนยังมีอารมณ์ที่จะกังวลเรื่องของลูกสาวอีก แต่คนส่วนใหญ่จะนึกเรื่องเกิดขึ้นในหลายวันที่ผ่านมา คิดว่าฉินซึ่งเทียนเอาเรื่องถูกตรวจสอบอย่างกะทันหันของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป พานกับลูกสาวหรือเปล่า ถึงต้องรีบส่งคนไปไล่ตามเธอ
ฉินซีอยากให้ความคิดเห็นไปทางที่รุนแรงอยู่แล้ว ตอนนั้นเธอคิดว่าถ้าเธอหายตัวไปจะดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มากขึ้น แต่ไม่คิดว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้
“ฉันให้บริษัทประชาสัมพันธ์นำไปทางที่ดีแล้ว”ลู่เซิ่นยืนอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่ตอนไหนก็รู้ และพูดเบาๆว่า “ไม่ต้องกังวล มันจะนำไปทางที่กล่าวหาฉินซึ่งเทียน และคุณจะไม่เกี่ยวข้องแน่”
ฉินซีพยักหน้า
เมื่อลู่เซิ่นพูดเช่นนั้น เธอก็เลือกที่จะเชื่อเขาโดยสัญชาตญาณ
“ใกล้จะถึงเวลานัดหมายแล้ว เรา … ไปพบหมอกันนะ”น้ำเสียงของลู่เซิ่นดูระมัดระวังเล็กน้อย
ฉินซีคิดไปสักพัก ถึงจะนึกขึ้นได้
พวกเขาไม่ใช่ไปพบหมอธรรมดา แต่เป็นจิตแพทย์
แต่ฉินซีก็สงสัยมากว่าเธอสูญเสียความทรงจำไปหรือเปล่า เธอจึงพยักหน้า”ไปเถอะ
