Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร – ตอนที่ 233

ตอนที่ 233 มังกรยักษ์?
ลูกชายของคุณกำลังมีปัญหา!
พวกเขาทั้งสามคนพูดในสิ่งที่คล้ายคลึงกัน
“เกิดอะไรขึ้น?”
“นี่! …”
นักศึกษาโดยรอบต่างก็สับสนกันมากเมื่อเห็นผู้มีอิทธิพลทั้งสามคน
กำลังโทรศัพท์กันด้วยความกระวนกระวาย
ฮัวเจ๋อหมิง, ฮันจุนหมิงและเพื่อน ๆ ของพวกเขา ในตอนนี้ก็สับสน
มากเช่นเดียวกัน และพวกเขาก็เริ่มมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยจะดีปรากฏ
ขึ้นมาในใจของพวกเขา เมื่อได้ยินบทสนทนาทางโทรศัพท์ของชาย
สูงวัยทั้งสามคน
“ลุงหู!”
การแสดงออกของฮั่วเจ๋อหมิงค่อย ๆ มืดมนลงในขณะที่เขาเรียกชื่อ
หูเฟย เบา ๆ
หูเฟยมองไปที่ฮัวเจ๋อหมิงด้วยหางตาของเขาและไม่ได้ให้ความสนใจ
เขาอีกต่อไป หลังจากที่เขาพูดโทรศัพท์จบเขาก็รีบเดินตรงเข้าไปหา
หวังเสียน ทันที
“คุณชายหวัง ผมไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ได้สร้างความขุ่นเคืองอะไร
ให้กับคุณ แต่เขานั้นเป็นลูกชายของรุ่นพี่คนหนึ่งของผมที่นับถือกัน
ผมอยากขอร้องคุณชายหวังได้โปรดเมตตาไว้ชีวิตเขาสักครั้งด้วย
เถอะครับ พ่อของเขาบอกผ่านผมว่าตราบใดที่ลูกชายเขาไม่เสียชีวิต
คุณชายหวังสามารถสั่งสอนและลงโทษเขาได้ทุกอย่าง!”
“คุณชายหวังครับ ผู้กำกับฮันบอกผ่านผมมาเช่นเดียวกัน เขาฝากขอ
อภัยสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแทนลูกชายของเขาด้วย และฝาก
คุณอบรมสั่งสอน ฮันจุนหมิง ลูกชายของเขาได้ตามสบาย เขาบอก
ว่าลูกชายของเขาจะได้หยุดสร้างความเดือดร้อนให้กับตระกูลของ
เขาเสียที!”
“คุณชายหวังครับ มิสเตอร์โจว เองก็ขอร้องผ่านมาทางผมเช่นกันว่า
ขอให้คุณได้โปรดไว้ชีวิตลูกชายของเขาด้วยส่วนเรื่องการลงโทษ
และสั่งสอนนั้นแล้วแต่คุณชายหวังจะเมตตา และถือว่าเป็นความ
กรุณาอย่างยิ่งใหญ่ของเขาเลยทีเดียวที่ได้คุณชายหวัง ช่วยอบรมสั่ง
สอนลูกชายของเขา!”
หลังจากที่หูเฟยเดินไปเฉินหู่และกงหวู่ก็เดินไปที่หวังเสียนทันที
และพูดด้วยความเคารพเช่นเดียวกัน
“เฮ้ย! สถานการณ์ในตอนนี้มันคืออะไร? ฉันงงไปหมดแล้ว!”
“พระเจ้าช่วย กล้วยทอด!…มันยังไงกันแน่เนี่ย?”
ผู้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบ ตอนนี้พวกเขานั้นสับสนและมึนงงกับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าของพวกเขามาก
ความตกตะลึงนี้มากเกินกว่าคำบรรยาย และไม่มีคำพูดที่จะสามารถ
อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขาได้อย่างแน่นอน!
ฮัวเจ๋อหมิง, ฮันจุนหมิงและพวกเพื่อน ๆ ของเขาได้โทรเรียกกลุ่มคน
เพื่อมาที่นี่ ในตอนแรกนั้นเจ้าหน้าที่จากบริษัท 4S ของเหรินจื่ออัน
ได้ส่งผู้จัดการฉู่ เพื่อมาจัดการธุระให้กับพวกเขา แต่ในทันทีที่กลุ่ม
ของผู้จัดการฉู่มาถึงแล้วเห็นหวังเสียน เขาก็รีบตรงเข้าไปทำความ
เคารพและประจบเอาใจหวังเสียน โดยตรงในทันทีและยังพูดจาเยาะ
เย้ยชายหนุ่มทั้งสี่คนอย่างไม่เกรงใจอีกด้วย
หลังจากนั้นอีกไม่นานผู้มีอิทธิพลที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงเฉิงก็เข้า
มา หลังจากที่พวกเขาเห็นหวังเสียน พวกเขาก็หยิบโทรศัพท์และ
โทรออกมาไปแจ้งกับผู้ปกครองของกลุ่มนักศึกษาแลกเปลี่ยนพวก
นั้นว่าลูกของพวกเขานั้นกำลังมีปัญหาใหญ่ หลังจากนั้นกลุ่มผู้มี
อิทธิพลทั้งสามคน ก็เข้ามาทักทายพูดคุยกับหวังเสียน และยังเรียก
เขาว่าคุณชายหวังด้วยความเคารพอย่างสูงอีกด้วย
และผู้มีอิทธิพลทั้งสามยังบอกกับหวังเสียน อีกว่าเขาสามารถสั่งสอน
และลงโทษกลุ่มของนักศึกษาแลกเปลี่ยนพวกนี้ได้ทุกอย่างตราบใด
ที่เขาเมตตาไว้ชีวิตคนพวกนั้น
สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้นั้นจะไม่ทำให้ผู้ที่เห็นเหตุการณ์นั้นงุนงงและ
ตื่นตะลึงกันได้อย่างไร?
ฮัวเจ๋อหมิง, ฮันจุนหมิงและคนอื่น ๆ ต่างอ้าปากค้างอย่างตกใจและ
อดไม่ได้ที่จะต้องมองไปยัง หูเฟย, เฉินหู่และกงหวู่ด้วยความไม่
อยากเชื่อ
“ลุงหู!..” ฮัวเจ๋อหมิงเปิดปากและร้องเรียกอีกครั้ง
“หุบปากซะ! คุณควรรีบมาตรงนี้และกล่าวขอโทษคุณชายหวังเสียน
เดี๋ยวนี้ พ่อของคุณบอกกับฉันว่า ให้ฉันหักแขนขาของคุณได้เลย
หากว่าคุณไม่สามารถจัดการเรื่องในวันนี้ได้อย่างเหมาะสม!” หูเฟย
กัดฟันแน่นและตะโกนใส่ฮั่วเจ๋อหมิง “และถ้าวันนี้คุณสามารถกลับ
บ้านได้ คุณก็จะต้องได้รับบทลงโทษตามกฎของตระกูลอย่างแน่นอน
เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีด้วยก็แล้วกัน!’
“อะ!!..อะไรนะ? “
ฮัวเจ๋อหมิง ตัวสั่นสะท้านใบหน้าของเขาแสดงถึงความหวาดกลัว
ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ถ้าสามารถกลับบ้านได้!!
‘ถ้าสามารถกลับบ้านได้งั้นเหรอ! แล้วถ้าฉันไม่สามารถกลับบ้านได้
ล่ะ? นั่นก็หมายความว่า!…’ ฮัวเจ๋อหมิง พูดพึมพำอยู่กับตัวเองพร้อม
กับร่างกายที่สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
คำตอบของคำถามนี้นั้นค่อนข้างที่จะชัดเจน!
“ไปขอโทษเดี๋ยวนี้!” หูเฟยตะโกนใส่เขาอีกครั้งด้วยใบหน้าที่
เคร่งเครียด
“ผม!! …” ฮัวเจ๋อหมิงเต็มไปด้วยความสับสนและกังวลใจ
“ลืมไปเถอะ! แค่ลงโทษพวกเขาตามแต่ที่พวกคุณจะเห็นสมควร และ
ผมจะไม่นำเรื่องพวกนี้มาใส่ใจอีก!”
หวังเสียนมองไปที่พวกเขาทั้งสี่คน ด้วยสายตาที่เหยียดหยามก่อนที่
เขาจะหันไปพูดกับหูเฟย, เฉินหู่และกงหวู่
“ขอบคุณมากครับคุณชายหวัง! ครอบครัวของพวกเขาจะให้คำตอบ
ที่น่าพึงพอใจกับคุณชายหวังอย่างแน่นอนเลยครับ!” ทั้งสามคนรีบ
ตอบกลับด้วยความเคารพ
หวังเสียนโบกมืออย่างไม่ไยดีและพูดกับหวังต้าไห่และกลุ่มเพื่อน
ของพวกเขาที่ยังตกตะลึง “ไปทานอาหารเย็นกันเถอะอย่าปล่อยให้
ขยะพวกนี้มาทำให้เสียอารมณ์เลย!”
“อะ!..โอ..โอเค!”
หวังต้าไห่และพวกเพื่อน ๆ ของเขาต่างจ้องมองหวังเสียน ด้วยดวงตา
ที่เบิกกว้าง ก่อนที่พวกเขาจะเดินตามหวังเสียน ไปที่ร้านอาหารชั้น
หนึ่งด้วยอาการที่ยังสับสน
“พวกคุณอยากจะสร้างปัญหาที่ไหนกับใครในเมืองเจียงเฉิงแห่งนี้ก็
ได้ พวกฉันนั้นไม่เคยสนใจ! แต่พวกคุณทำไมต้องไปสร้างความขุ่น
เคืองให้กับคุณชายหวังด้วย?”
หูเฟย พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและจ้องมองไปยังชายหนุ่มทั้งสี่
คน ก่อนที่เขาจะหันมองไปทางด้านหลังของหวังเสียน ที่กำลังเดิน
หายลับตาไปด้วยความเกรงกลัวและความเคารพ
“นายน้อยฮันกลับไปเมืองโมดูเดี๋ยวนี้และอย่าเหยียบกลับเข้ามาเมือง
เจียงเฉิงอีกต่อไป และตระกูลของคุณก็ต้องให้คำตอบที่น่าพึงพอใจ
แก่คุณชายหวังด้วย!”
เฉินหู่ มองไปที่ฮันจุนหมิงและพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “วันนี้พวก
คุณยังถือว่าโชคดีมาก ที่คุณชายหวังนั้นยังไว้หน้าพวกเราบ้างเล็กน้อย
ไม่อย่างนั้นชีวิตของพวกคุณทุกคนคงอยู่ได้อีกไม่นานเท่าไหร่นัก!
และอาจจะส่งผลถึงตระกูลของพวกคุณอย่างมากอีกด้วย!”
ฮันจุนหมิง, ฮัวเจ๋อหมิงและคนอื่น ๆ ยังคงสับสนงุนงง ยืนอยู่ตรงที่
เดิมด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
ในขณะนั้นเองโทรศัพท์ของพวกเขาทุกคนก็ดังขึ้นมาในเวลาที่ใกล้
เคียงกัน และเมื่อพวกเขาเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้าเป็นเบอร์ผู้นำตระกูล
ของพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาก็ซีดเซียวหนักขึ้นยิ่งกว่าเดิม!
พวกเขาไปยุ่งกับคนระดับไหนกันแน่?!
“โอ้วว ๆ !…”
“นี่รุ่นพี่หวังเสียน น่ากลัวขนาดนี้เลยตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย?”
“เขาจะเจ๋งมากเกินไปแล้ว!”
“นี่คือความแข็งแกร่งของหวังเสียน อย่างนั้นเหรอ? สำหรับตัวฉัน
แล้วทั้งฮัวเจ๋อหมิงและฮันจุนหมิง ฉันก็คิดว่าพวกนั้นเป็นตระกูลที่
ยิ่งใหญ่และมีความแข็งแกร่งอย่างมากอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้คนใน
ตระกูลของพวกเขา ถึงกับขอร้องให้ไว้ชีวิตชายหนุ่มพวกนี้ โดยไม่
ต้องสนใจว่าจะทำอะไรกับพวกเขาก็ได้อย่างนั้นรึ!”
“ไอดอลของฉัน! รุ่นพี่หวังเสียนคือไอดอลของฉันอย่างแท้จริง ฉัน
ได้ยินมาว่าตอนที่พี่เขาเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ ๆ พี่เขานั้นเป็นคนที่
ยากจนมากคนนึง แต่หลังจากนั้นไม่นานพี่หวังเสียน ก็สามารถสร้าง
ธุรกิจเป็นของตัวเองได้และพัฒนาตัวเองจนมาถึงในระดับที่เรียกว่า
เป็นเบอร์หนึ่งของมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงได้โดยใช้เวลาเพียงไม่นาน
นัก”
นักศึกษามหาวิทยาลัยหลายร้อยคนพูดคุยกันเสียงดังเซ็งแซ่และเกิด
ความปั่นป่ วนวุ่นวายไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย
และในขณะนี้ชายหนุ่มทั้งสี่คน กำลังเดินขึ้นไปในรถเหมือนร่างที่
ไร้วิญญาณ หลังจากที่กลุ่มของวังเสียน เดินออกจากมหาวิทยาลัยไป
วันนี้หวังเสียน ได้แสดงความแข็งแกร่งและอิทธิพลที่น่ากลัวของเขา
ออกมาให้ทุกคนได้เห็นกับตาอย่างชัดเจนแล้ว
หากในอดีตหวังเสียนเป็นเพียงบุคคลที่มีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัย
เจียงเฉิง แต่หลังจากนี้ไปชื่อเสียงของเขานั้นจะกลายเป็นตำนานที่
ยิ่งใหญ่แห่งมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงตั้งแต่นี้เป็นต้นไป…
และนักศึกษาน้องใหม่ทุกคนต่างจะต้องจดจำชื่อของเขาได้อย่าง
แน่นอน หากไม่เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นกับโลกใบนี้ในอนาคต
เสียก่อน…
“โอ้ว ๆ ๆ พี่เสียนครับ! พี่ใหญ่เสียน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปท่านพี่จะ
เป็นผู้นำและลูกพี่ใหญ่ของพวกเราตลอดไปเลยนะครับลูกพี่ใหญ่!”
หวังต้าไห่ ตะโกนเรียก หวังเสียน ออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำแสดง
ออกถึงความตื่นเต้นอย่างที่สุดภายในห้อง VIP ของร้านอาหารชั้น
หนึ่ง
“พี่ใหญ่เสียน ลูกพี่นี่เจ๋งสุด ๆ ไปเลยนะครับ! ฉันจะรีบปีนขึ้นเตียง
ของลูกพี่ในทันทีเลยหากว่าฉันนั้นเป็นผู้หญิง!”
“ไปให้พ้น! เจ้าอ้วนตัวเหม็น!”
หวังเสียน ผลักหน้าของ หวังต้าไห่ ออกไปด้วยความรังเกียจ “เสี่ยว
หยูและคนอื่น ๆ ที่เหลือก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นเดียวกัน พวกนายนั่งรอที่นี่
ไปก่อนนะ!”
หวังต้าไห่, จางเหวินและจางเฟิง พูดคุยกันอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับ
เหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย หลังจากที่หวังเสียน เดิน
ออกไปนอกห้อง
“ชูชิง, ชิงเยว่!”
หวังเสียน เดินออกมาและเห็น เสี่ยวหยูและผู้อาวุโสฟาง สายตาของ
เขาก็กวาดหันไปมองที่ กวนชูชิง และ หลานชิงเยว่ ที่กำลังเดินมา
พร้อมกันด้วยรอยยิ้ม
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเขาสามารถหนีปัญหาบางอย่างได้อย่าง
สมบูรณ์แบบ ในช่วงเวลาที่เขาปิดด่านฝึกฝนไปหนึ่งเดือน
“คุณดูดีมากเลยนะ! ดูเหมือนว่าจะมีคนช่วยดูแลคุณเป็นอย่างดีใน
ขณะที่อยู่ที่บ้าน!”
กวนชูชิง และ หลานชิงเยว่ หรี่ตาแคบลงอย่างมีความหมายและมองดู
เขาในขณะที่พวกเธอพูด
“ขอบคุณพวกคุณทั้งสองมากเลยนะ ที่ช่วยดูแลทุกอย่างแทนผม
ในขณะที่ผมกำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการฝึกฝน พวกคุณคง
เหนื่อยกันมาก ๆ เลย! มาเถอะมาทานอาหารเย็นด้วยกัน!”
หวังเสียน แสร้งทำเป็นไม่พูดถึงเรื่องอื่นใดที่จะสร้างความไม่พอใจ
ให้กับทั้งสองสาว และเขาพยายามที่จะพูดเอาอกเอาใจทั้งสองสาว
อย่างกระตือรือร้น
“ฮึ! อย่างน้อย ๆ คุณก็ยังรู้ตัว!”
กวนชูชิง และหลานชิงเยว่ เผยรอยยิ้มบนใบหน้าออกมาและมุ่งหน้า
ตรงไปยังห้อง VIP
หวังเสียนรีบเดินตามหลังพวกเธอไปทันที เขาเห็นเสี่ยวหยู แอบยก
นิ้วให้เขาด้วยความชื่นชม
หวังเสียนตบหน้าอกของเขาพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ
ในตัวเอง
เมื่อ หวังต้าไห่และคนในห้อง VIP เห็น กวนชูชิง และ หลานชิงเยว่
เดินเข้ามาในห้อง VIP พร้อมกันพวกเขาก็ตกตะลึงกันในทันที
และในระหว่างที่ทานอาหารค่ำพวกเขาต่างก็ตกใจกันมากยิ่งขึ้นเมื่อ
เขาเห็น หวังเสียน นั่งตรงกลางและขนาบข้างไปด้วยทั้งสองเทพธิดา
ประจำมหาวิทยาลัย และเขาก็ยังตักอาหาร ให้กับทั้งสองเทพธิดา
อย่างกระตือรือร้น
“พี่ใหญ่เสียน ช่างน่าทึ่งมากเลยจริง ๆ สุดยอดมาก ๆ !”
เมื่อทั้งสี่คนเดินมาเข้าห้องน้ำพร้อมกัน หวังต้าไห่, จางเหวินและจาง
เฟิง ต่างพูดกับ หวังเสียน ด้วยความชื่นชมและนับถือ
“ฮึฮึ! ไม่มีอะไรมาก! นี่มันเรื่องธรรมดา ๆ สำหรับฉัน! วะ…ฮ่าฮ่า
ฮ่า!” หวังเสียนหัวเราะออกมาอย่างหยิ่งผยอง
“ให้ฉันตรวจสอบดูหน่อยสิว่า อาวุธคู่กายของลูกพี่นั้นจะน่า
ประทับใจ สมราคาคุยมากขนาดไหน!”
หวังต้าไห่และพวกเพื่อน ๆ ของเขา ต่างยืดคอยื่นหน้าเข้ามาดูอาวุธคู่
กายของ หวังเสียน ในขณะที่เขากำลังยืนฉี่
“โอ้โฮ้! โคตรอนาคอนด้า!”
“เฮ้ย!..ฉันว่านี่มันมังกรยักษ์แล้ว!”
“น่ากลัวมาก!!”