Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร – 438 สถานีข่าวกรองเยรูซาเล็ม

TXV– 438 สถานีข่าวกรองเยรูซาเล็ม
สถานีข่าวกรองอยู่ในย่านเมืองใหม่ของเยรูซาเล็ม เซี่ยเหล่ยและทีมของเขาลงจากรถแท็กซี่ในจุดที่ห่างออกไปจากสถานีเพื่อเดินเท้าเข้าไป ฉากบังหน้าเป็นร้านขายของสำหรับผู้ใหญ่ที่มีนักธุรกิจชาวจีนดูแลอยู่ ปกติผู้คนก็มักเลี่ยงร้านแบบนี้และไม่ค่อยให้ความสนใจมากอยู่แล้ว ยิ่งจำนวนคนที่เข้าร้านก็ยิ่งน้อยไปอีก
เซี่ยเหล่ยพบว่ากลุ่มผู้เชี่ยวชาญถูกส่งตัวไปยังสถานทูตก่อนเขาจะมาถึงที่นี่แล้ว ส่วนสถานทูตก็อยู่ห่างออกไปจากสถานีข่าวกรองประมาณหนึ่งช่วงถนน มีเอเจนท์ย้ายตัวพวกเขาไปที่นั่นในขณะที่เซี่ยเหล่ยและทีมกำลังเร่งรุดมาที่นี่อยู่
นับว่าเป็นการเคลื่อนไหวที่ฉลาดมากเพราะพื้นที่ของสถานทูตก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดินจีน คนอิสราเอลคงไม่กล้าเข้าไปตรวจสอบข้างในอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงการจับกุมคนเลยเมื่อคำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างจีนและอิสราเอลตอนนี้แล้ว มั่นใจได้เลยว่าทางการอิสราเอลคงไม่ยอมให้คนอเมริกันเข้าไปในสถานทูตจีนเพื่อทำการอุกอาจอะไรได้ทั้งสิ้น
เอเจนท์คนที่นำกลุ่มผู้เชี่ยวชาญมายังสถานีข่าวกรองชื่อว่าหลิวเฉียง เขาเป็นคนที่คอยอยู่เบื้องหลังและไม่ได้ตามกลุ่มผู้เชี่ยวชาญไปที่สถานทูตด้วย เขารออยู่เพื่อรายงานสถานการณ์ให้เซี่ยเหล่ยกับทีมของเขา
“เราได้รับข่าวด่วนมาจากสถานีข่าวกรองและเริ่มเคลื่อนย้ายกลุ่มผู้เชี่ยวชาญไปแล้วครับ” หลิวเฉียง รายงานจากในห้องลับใต้ดิน น้ำเสียงเขายังคงฟังดูเคร่งเครียด “เรารู้ภารกิจของทหารอิสราเอลและตำรวจในพื้นที่แล้วครับ CIAก็ด้วย พวกเขาน่าจะเป็นคนนำเลยล่ะ”
หลงบิงกัดฟันแน่น เธอตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อเลย”
“แผนของเราคือการเคลื่อนย้ายพวกคนพร้อมกันแต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เป็นใจเลย โต้วหยงเลยตัดสินใจ เขาและคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของCIAและพวกอิสราเอล เพื่อให้ผมกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญได้โอกาสหนี ผมนำกลุ่มมาที่ประตูหลังของโรงแรม ส่วนโต้วหยงและคนอื่น ๆ ก็พังหน้าต่างเข้ามา ก่อนจะยิงปืนขึ้นฟ้า พวกเราจึงหนีออกมาได้ทันเวลา แต่ว่าพวกเขา..” หลิวเฉียงถึงกับพูดต่อไม่ได้ ชายผู้แข็งแกร่งกำลังน้ำตานอง
“อย่าเศร้าใจไปเลย” ถ่างหยู่เหยี่ยตบบ่าหลิวเฉียง “พวกเขาจะไม่ตายอย่างเสียเปล่า CIA… ฉันจะเอาคืนพวกมันเป็นสิบเท่า!”
เซี่ยเหล่ยมองไปยังชายวัยกลางคนซึ่งอยู่ในห้องกับพวกเขาและถามว่า “คุณเฉียว คุณรู้ไหม ว่าใครเปิดเผยตำแหน่งของเรา?”
ชายวัยกลางคนนามว่าเฉียวปิง หัวหน้าสถานีข่าวกรองผู้มีตำแหน่งเทียบเท่ากับหลงบิงและถ่างหยู่เหยี่ย
“ผมไม่พบอะไรเลย เราคงหาต้นตอได้ไม่ง่ายนักและหลังจากนี้ก็คงจะยากเช่นกัน” เฉียวปิงตอบ
เซี่ยเหล่ยเงียบไป เขากำลังนึกใครบางคนอย่างเช่นมู๋เจียนเฟิง เย่คุน หรือกู๋เค่อเหวินอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่มีหลักฐานที่แน่นหนาพอมัดตัวพวกเขาดังนั้นเขาจึงไม่กล้าสรุปอะไรในตอนนี้ โดยเฉพาะมู๋เจียนเฟิงและเย่คุนที่ดูน่าสงสัยที่สุด พวกเขาทั้งสองมีแรงจูงใจที่จะฆ่าแต่เพราะทั้งคู่เป็นคนใหญ่คนโตในกองทัพดังนั้นการทำเช่นนั้นจึงมีความเสี่ยงสูง ทั้งคู่คงไม่กล้าเสี่ยงมากขนาดนั้นจะเหลือแค่กู๋เค่อเหวินที่เพิ่งเข้าร่วม CIA ได้ไม่นานและตำแหน่งของเธอในจีนนั้นก็ยังไม่สูงเท่าใดนัก แล้วเธอจะมาถึงแวดวงหน่วยข่าวกรองระดับนี้ได้ยังไง?
เซี่ยเหล่ยสงสัยใครนอกเหนือจากสามคนนี้ไม่ได้อีกแล้ว
ตอนนั้นเองเฉียวปิงถอนหายใจออกมา “แต่โชคดีที่ผู้เชี่ยวชาญหนีออกไปได้ทัน และข้อมูลพวกเขาไม่ได้รั่วไหลออกไป ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางแก้ปัญหานี้ได้” เขานิ่งแล้วพูดต่อ “แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ผมคิดว่าภารกิจของคุณคงต้องยกเลิก เอาล่ะ..เราจะส่งพวกคุณกลับบ้าน”
ถ่างหยู่เหยี่ยและหลงบิงมองเซี่ยเหล่ยเพื่อรอความเห็นของเขา พวกเบื้องบนคงไม่ว่าอะไรถ้าหากพวกเขาจะกลับบ้านเมื่อมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น การทำภารกิจนี้ต่อไปจะมีความเสี่ยงมาก แต่ถ้าเซี่ยเหล่ยอยากอยู่ต่อ ทั้งสองคนก็อาจจะตามไปหรือให้ใครสักคนช่วยเหลือภารกิจเขาแทน
พวกเขาเลี่ยงอันตรายได้ถ้ากลับบ้านแต่ความลับของอัลลอยโบราณและ หนังสือสำริดก็คงไม่คลี่คลายเสียที เรื่องนี้จึงทำให้เซี่ยเหล่ยลังเล เขาคิดเล็กน้อย “ ผมอยากอยู่ที่นี่และทำภารกิจให้สำเร็จ คุณเฉียว คุณจะช่วยเราได้ไหม?”
“คุณต้องการให้ผมทำอะไรล่ะ?” เฉียวปิงถาม
“ผมอยากได้แผนที่ระบบระบายน้ำในย่านเมืองเก่าของเยรูซาเล็ม” เซี่ยเหล่ยกล่าว
เฉียวปิงนิ่งมองก่อนจะถามต่อ “แล้วพวกคุณต้องการแผนที่แบบไหนล่ะ?”
“แผนที่ยิ่งเก่ายิ่งดี คุณหามาให้เราได้มั้ย?”
“งั้นรอก่อน ผมจะลองถามคนอื่นดูว่าเราจะหามาได้ไหม” เขาตอบแล้วจึงออกไปจากห้องลับ
“หลิวเฉียง ไปพักเถอะ คุณค่อยกลับจีนไปพร้อมกลุ่มผู้เชี่ยวชาญก็ได้” หลงบิงกล่าว
“ไม่..หัวหน้าหลง” หลิวเฉียงตอบ “ให้ผมอยู่ที่นี่เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จพร้อมกับคุณเถอะ ผมไม่อยากให้โต้วหยงและคนอื่น ๆ ต้องสละชีวิตอย่างเสียเปล่า”
หลงบิงเหลือบมองต่อไปยังเซี่ยเหล่ย “คุณตัดสินใจเถอะ”
“อยู่ได้เลยถ้าคุณต้องการ ยิ่งมีคนมาก ก็ยิ่งมีแรงช่วยมากขึ้น” เขาตอบ
“ขอบคุณครับ” หลิวเฉียงกล่าว
เซี่ยเหล่ยไม่พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับ
เฉียวปิงกลับมาในห้องลับก่อนจะตรงเข้าประเด็น “ขอโทษนะคุณเซี่ย เราคงหาแผนที่แบบนั้นมาให้คุณไม่ได้ แต่แฟนหนุ่มของเจ้าหน้าที่ข่าวกรองของเราทำงานในพิพิธภัณฑ์เยรูซาเล็ม และเจ้าหน้าที่ของเราก็เข้าออกที่นั่นบ่อย ๆ เธอบอกว่าเธอเห็นแผนที่เก่าแก่ในโซนโบราณคดีของพิพิธภัณฑ์ แผนที่นั้นมีโบสถ์พระคูหาศักดิ์สิทธิ์ (Church of the Holy Sepulchre) รวมอยู่และขนาดคล้ายกับของเมืองเก่าเยรูซาเล็ม มันอาจจะเป็นแผนที่ที่คุณต้องการ”
“พิพิธภัณฑ์?” ใบหน้าของเซี่ยเหล่ยเผยให้เห็นรอยยิ้มขมขื่น เขาเพิ่งจะหลบหนีจากเขี้ยวเสือเมื่อไม่นานมานี้แต่ตอนนี้เขาก็ต้องไปที่พิพิธภัณฑ์ต่อ… นี่แทบจะไม่มีเวลาพักเหนื่อยเลย
“คุณเซี่ย ผมไม่แนะนำให้คุณไปที่พิพิธภัณฑ์เพื่อขโมยแผนที่หรอกนะ ระบบป้องกันของที่นั่นแน่นหนามาก คุณรู้ใช่ไหมว่าที่นี่มีสงครามเกิดขึ้นบ่อย ๆ ดังนั้นสถานที่อย่างพิพิธภัณฑ์จะต้องมีทหารยามและหน่วยมอสสาดคอยดูแลที่นั่นอยู่ มอสสาดคือพวกที่มีประสบการณ์และยากจะสลัดคนพวกนั้นให้หลุดเลยนะ” เฉียวปิงตอบ
“ไม่ต้องขโมยหรอก ผมแค่อยากจะเห็นแผนที่นั่นสักหน่อย” เซี่ยเหล่ยตอบ
“คุณจะไปตอนนี้เลยไหม?” เฉียวปิงถามต่อ Aileen-novel
“ไม่ครับ พวกเราจะไปกันพรุ่งนี้ ไม่งั้นพวกเราอาจจะถูกจับเพราะกฎอัยการศึก ตอนนี้มันเสี่ยงเกินไป” เซี่ยเหล่ยตอบ
“ก็ดี ถ้างั้นพวกเราจะจัดห้องให้คุณ” เฉียวปิงกล่าว
15 นาทีผ่านไป เฉียวปิงก็นำทางเซี่ยเหล่ย หลงบิง ถ่างหยู่เหยี่ยและหลิวเฉียง กลับขึ้นไปด้านบน เพื่อขึ้นไปชั้นสองของสถานีข่าวกรอง ชั้นใต้ดินเป็นห้องของหน่วยข่าวกรองและชั้นสองจัดเป็นที่พัก อย่างไรก็ตามที่นั่นก็มีห้องนอนแค่สองห้อง
เฉียวปิง เปิดประตูห้องแรก “ขอโทษนะ แต่พวกคุณทั้งสี่คนคงต้องค้างด้วยกัน ผมกับคนของผมจะพักด้วยกันอีกห้อง”
หลงบิงและถ่างหยู่เหยี่ยขมวดคิ้ว
หลิวเฉียงพูดต่อ “ผมน่าจะพักอยู่ในห้องใต้ดินได้ที่นั่นมีโต๊ะอยู่ ขอผ้าห่มให้ผมก็พอ”
หลิวเฉียงไม่คิดจะพักร่วมกับสองหัวหน้าสาวแห่งสำนักงานลับ 101 อยู่แล้ว
เซี่ยเหล่ยรีบบอก “ผมก็เช่นกัน..ผมจะ…”
ไม่ทันพูดจบ ถ่างหยู่เหยี่ยก็รีบแย้ง “คุณไม่ต้องไป อยู่กับพวกเราที่นี่แหละ”
เซี่ยเหล่ยรู้สึกกระอักกระอ่วน แต่ก็ไม่พูดอะไร
ดูเหมือนว่าเฉียวปิงสัมผัสได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น เขาจึงรีบพูดขึ้น “พวกคุณรีบเข้าไปพักได้แล้ว ถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้เลย ..จริงสิ อาวุธพวกคุณมาถึงแล้วนะ พวกมันอยู่ที่หน่วยข่าวกรอง พวกคุณไปรับได้ทุกเมื่อเลยนะ”
“พวกเรายังไม่ใช้มันตอนนี้หรอก” หลงบิงตอบดูเหมือนนี้อาจจะเป็นการบอกนัย ๆ ว่าเขาควรออกไป
เฉียวปิงและหลิวเฉียงเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายจะสื่อจึงเดินออกไป…..
เซี่ยเหล่ยลากสังขารของตัวเองเข้ามาในห้องแต่ทันทีที่เข้ามา เขาก็พบกับปัญหาเข้าเสียแล้วเพราะที่นั่นเต็มไปด้วยอุปกรณ์ปลุกอารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องมือไฟฟ้า ตุ๊กตายาง สารหล่อลื่น หรือชุดนางพยาบาล ชุดนักศึกษาและอื่น ๆ มากมาย แต่สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดก็คือผนังข้าง ๆ เตียง ที่ตกแต่งด้วยเครื่องมือช่วยตัวเองซึ่งมีสีสันฉูดฉาด หลากหลายขนาด ที่มองกี่ครั้งก็น่าเวียนหัว
ถ่างหยู่เหยี่ยและหลงบิงเองก็เขินจนแทบอยากตายของปลุกอารมณ์สำหรับผู้หญิงที่เห็นทำให้ทั้งสองหน้าแดงและที่น่าอายกว่านั้นคือพวกเรากำลังจินตนาการการใช้อุปกรณ์เหล่านั้นบนเรืองร่างของเซี่ยเหล่ยช่างเป็นความคิดที่น่าละอายเสียจริง
“อืม…” เซี่ยเหล่ยทำลายความเงียบ “ที่นี้คงเป็นห้องแสดงสินค้าใช่ไหม? เอ่อ หรือว่าจะเป็นห้องเก็บของ..”
“คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?” ถ่างหยู่เหยี่ยถามก่อนจะบ่นพึมพำ… “วิตถาร”
เซี่ยเหล่ยยักไหล่อย่างกระอักกระอ่วนและทำเป็นไม่ได้ยิน เขาเดินไปที่หน้าต่างและแง้มม่านเพื่อมองไปยังท้องถนนด้านล่าง
รถตำรวจผ่านมาพร้อมเสียงไซเรน ตำรวจในรถกำลังสอดส่องรถราและผู้คนบนทางเดินเท้า ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
นั่นเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้อยู่แล้ว…เพราะทั้งเมืองนี้อยู่ภายใต้กฎอัยการศึก…
ครืด ครืด ครืด
เสียงแปลก ๆ ดังมาจากด้านหลังของเขา
เซี่ยเหล่ยหันหลังไป ก่อนจะเห็นหลงบิงรีบเด้งตัวออกจากโซฟาแท่งของเล่นที่เธอเผลอนั่งทับนั้นโดนเปิดสวิตซ์โดยไม่ได้ตั้งใจ มันสั่นจนเกิดเสียงเมื่อครู่
นี่ถือเป็นเรื่องตลกแต่เซี่ยเหล่ยและถ่างหยู่เหยี่ยกลับหัวเราะไม่ออกเพราะการเสียสละชีวิตของเอเจนท์สำนักงานลับ 101 ทั้งสามคนมันยังคงทิ้งน้ำหนักลงบนหัวใจของพวกเขาราวกับหินก้อนใหญ่อยู่
“โธ่เว้ย!” หลงบิงคว้าแท่งของเล่นแล้วเขวี้ยงไปที่มุมห้อง ก่อนจะพูดอย่างโกรธปนอาย “ใครจะนอนในที่แบบนี้ได้เล่า?”
ถ่างหยู่เหยี่ยไม่พูดอะไรเช่นเคย เธอถอนหายใจ “ทนหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ไปที่อื่นแล้ว”
“พวกคุณสองคนนอนบนเตียงเถอะ เดี๋ยวผมจะนอนบนโซฟา” เซี่ยเหล่ยกล่าว
ถ่างหยู่เหยี่ยและหลงบิงจ้องตากัน พวกเธอไม่พูดอะไรแต่ก็รู้ดีว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในห้องนี้แน่นอน
ผ่านไปไม่นาน เซี่ยเหล่ยก็ได้เวลาเอนตัวลงบนโซฟาและพยายามนึกถึงสิ่งที่เขาได้เห็นวันนี้ ภาพของตึกและถนนไหลเข้ามาในหัวไม่หยุด ภาพของเมืองเก่าเยรูซาเล็มที่เขากำลังนึกผ่านเข้ามาราวกับมุมมองของนกที่กำลังมองหาบางสิ่งอยู่
ในตอนบ่าย เซี่ยเหล่ยได้โน้ตบุ๊กมาแล้ว เขากูเกิ้ลหาข้อมูลของพิพิธภัณฑ์เยรูซาเล็มกดอ่านบทความต่าง ๆ เพื่อจดจำข้อมูลทั้งหมด
ถ้าพิพิธภัณฑ์เยรูซาเล็มมีแผนที่โบราณ เขาเพียงแค่ต้องมองมันสักครั้งเพื่อจดจำรายละเอียดเอาไว้ เขาไม่จำเป็นต้องขโมยมันเลยดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะดำเนินการแผนตัวเองในพิพิธภัณฑ์ สิ่งที่ต้องพยายามเลี่ยงก็คือหน่วยมอสสาดและ CIA
คืนนั้น ถ่างหยู่เหยี่ยและหลงบิงนอนบนเตียง ส่วนเซี่ยเหล่ยนอนบนโซฟาอย่างปลอดภัยอย่างไรก็ตามการนอนในห้องที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์แปลก ๆ ด้วยกันก็ถือเป็นเรื่องแปลกสำหรับหญิงสาวทั้งสองอยู่ดี
แล้วคืนนั้นเซี่ยเหล่ยฝันว่าเฉินตูเทียนหยินคลอดลูกของเขา เซี่ยเหล่ยหัวเราะเสียงดังและพูดกับเด็กน้อย “เรียกพ่อสิลูก…..”
ติดตามตอนต่อไป……….