เกิดอะไรขึ้น? เจียงหยูยี่ถามขึ้นเมื่อคลานมาถึงเซี่ยเหล่ยแล้ว
แต่เซี่ยเหล่ยไม่ตอบ เขายกมือขึ้นแล้วตีก้นเธอแทน เพี๊ยะ!
คุณ… เจียงหยูยี่มองเขาอย่างงุนงง
คุณมาที่นี่ทำไม? เซี่ยเหล่ยพูดนิ่มๆแต่ก็ดูรุนแรง
ฉันเป็นห่วงคุณก็เลยตามมา ถ้าคุณมีปัญหาฉันจะได้ช่วยได้ไง เธอตอบ
แต่ความจริงคือการที่เธอมาไม่ได้ช่วยอะไรเซี่ยเหล่ยทั้งยังเพิ่มปัญหาให้เขาอีกต่างหาก เซี่ยเหล่ยคงจัดการศัตรูได้หมดไปแล้วแต่ตอนนี้เขากลับต้องมาคอยดูแลเธอไปด้วย
คนพวกนั้นเป็นใคร? เจียงหยูยี่ถาม
แคร่ก! ต้นไม้ที่พวกเขาซ่อนอยู่จู่ๆก็สั่นไหว
เซี่ยเหล่ยคว้าเอวเธอแล้วกลิ้งไปพร้อมกัน เป็นจังหวะเดียวกับที่กระสุนเจาะเกราะอีกนัดพุ่งผ่านต้นไม้ไป
นัดนี้โดนก้อนหินบนพื้นจนเกิดประกายไฟปลิวว่อน
เจียงหยูยี่หน้าซีดด้วยความกลัว
เห็นมั้ย? ไหนบอกซิว่าคุณจะช่วยผมยังไง เซี่ยเหล่ยพูดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะตีก้นเธออีกครั้งแรงๆ
เจียงหยูยี่เม้มปากแน่นแต่ไม่ได้ตอบโต้อะไร เธอเองก็ไม่กล้าตีเขากลับเช่นกัน
ล้อมมันไว้! ใครบางคนตะโกนเป็นภาษาเกาหลี
ตู้ม! เกิดเสียงดังสนั่นทันทีที่ระเบิดกระแทกกับต้นไม้ เปลวไฟ เศษไม้และสะเก็ดระเบิดลอยกระจายไปทุกทิศทาง ตามมาด้วยเสียงอื้ออึงในหูเพราะแรงระเบิดเมื่อครู่
มือปืนเกาหลีทั้งสามคนล้อมพวกเขาไว้แล้ว
เซี่ยเหล่ยพาเจียงหยูยี่มุ่งลึกเข้าไปในป่าหลบเลี่ยงตำแหน่งของไฮยีน่า
ตอนนี้มีศัตรูสี่คนแล้ว เซี่ยเหล่ยต้องพาเจียงหยูยี่ไปซ่อนตัวในป่าลึกๆเพื่อให้อีกฝ่ายหาตำแหน่งของพวกเขายากขึ้น
พวกมันกำลังหนี! ตามไปเร็ว! มือปืนคนหนึ่งตะโกน
ปังปังปัง…
ใครสักคนยิงไล่มา โชคดีที่กระสุนโดนต้นไม้ทั้งหมดแต่การยิงพวกนี้ไม่ใช่แค่นัดหลอกอีกแล้ว
แคว่ก! เสียงอะไรบางอย่างขาดดังมาจากเจียงหยูยี่ กางเกงของเธอถูกหนามเกี่ยวจนขาดเป็นรูขนาดใหญ่ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนเป็นวงกว้าง
กางเกงฉัน! เธอร้องออกมา
ไม่ใช่เวลามาห่วงกางเกงนะ อะไรสำคัญกว่ากันล่ะ ชีวิตหรือกางเกง? เซี่ยเหล่ยยังไม่หยุดมุ่งเข้าไปในป่า ข้างหน้ามีพุ่มไม้ขวางทางอยู่แต่เขาก็ยังไปต่อ ทั้งยังพุ่งเข้าหามันตรงๆด้วยซ้ำ
พวกมันเป็นใครกันแน่เนี่ย? เจียงหยูยี่ถามอีกครั้ง
อย่าเพิ่งคุย! เซี่ยเหล่ยพูด แม้ใจจะอยากเอามือปิดปากเธอก็ตาม
ปังปังปัง! เสียงปืนดังไล่หลังมาอย่างต่อเนื่อง
นั่น! พวกมันอยู่ข้างหน้า ใครบางคนตะโกน
สำหรับเซี่ยเหล่ยและเจียงหยูยี่แล้ว ถือว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหนีโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้ในป่าทึบแบบนี้ แม้มือปืนเกาหลีสามคนที่ตามมาจะไม่ได้เก่งระดับเดียวกับไฮยีน่าแต่พวกเขาก็คงไม่ใช่มือสมัครเล่นแน่นอน ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มีทางได้รับความไว้วางใจในการทำภารกิจนี้แน่ๆ อีกทั้งเสียงของเจียงหยูยี่เมื่อครู่ก็ช่วยนำพวกเขามาถูกทางด้วย
เจียงหยูยี่แทบอยากจะตบปากตัวเองทันทีที่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองทำอะไรพลาดไป เซี่ยเหล่ยดึงตัวเจียงหยูยี่มาข้างหน้าเขา หันหลังกลับไปแล้วยกปืนขึ้นมา
ไม่นานมือปืนคนหนึ่งก็ปรากฏตัวในช่วงสายตาของเขา ก่อนที่เซี่ยเหล่ยจะเหนี่ยวไกปืนในวินาทีให้หลัง
เฟี้ยว! ใบหน้าของมือปืนตรงหน้าเซี่ยเหล่ยระเบิดกระจาย เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงใดๆก่อนตายเลยด้วยซ้ำ ร่างไร้วิญญาณนั้นลอยขึ้นจากพื้นด้วยแรงยิง แล้วกระแทกกับต้นไม้ซ้ำอีกรอบ
สองคนที่ตามมาหยุดชะงักก่อนจะเข้าไปหลบหลังต้นไม้แทน ไม่กล้าโผล่หัวออกมาแม้แต่น้อย
พวกเขาเป็นฝ่ายล่าสิ ไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นเหยื่อแทนแล้วล่ะ?
เซี่ยเหล่ยกำลังเป็นผู้ล่าอยู่อย่างเห็นได้ชัด คนเดียวที่ถูกเลี่ยงอยู่คือไฮยีน่า แปลว่าพวกเขาน่ะไม่มีค่าอะไรกับเซี่ยเหล่ยเลยสักนิด! ก่อนหน้านี้เซี่ยเหล่ยอยู่ในช่วงสายตาของไฮยีน่า เมื่อมีมือปืนอีกสี่คนเพิ่มเข้ามาจึงทำให้เซี่ยเหล่ยอยู่กับที่นานๆไม่ได้ นั่นเป็นเหตุผลให้เซี่ยเหล่ยวิ่งหนีไปพร้อมกับเจียงหยูยี่เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เซี่ยเหล่ยออกมาจากช่วงสายตาของไฮยีน่าแล้ว เขาก็ไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป แต่เป็นผู้ล่า!
อีกสองคนยังคงซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ เซี่ยเหล่ยยื่นมือออกไปทำท่าทางบอกให้เจียงหยูยี่นอนลงกับพื้น
เธอหมอบลงทันทีที่เซี่ยเหล่ยส่งสัญญาณเป็นครั้งที่สอง เจียงหยูยี่ยังคงวิตก สองมือเธอจับปืนไว้แน่น รอให้เป้าหมายปรากฏตัว
เซี่ยเหล่ยนั่งยองๆลงแล้วพูดกับเธอเบาๆ หมอบไว้ อย่าขยับ และอย่ายิงจนกว่าจะเห็นเป้าหมายชัดเจนนะ เข้าใจมั้ย?
เจียงหยูยี่พยักหน้ารับ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เซี่ยเหล่ยยื่นมือออกมาแล้วตบก้นเธอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆดึงมือกลับไปช้าๆ ราวกับว่าเขาเพิ่งจะตั้งใจสัมผัสความโค้งมนที่ก้นเธอไปเมื่อกี้
เจียงหยูยี่จ้องเขานิ่ง เธอกำลังประหม่าแต่เธอรู้ดีว่าเซี่ยเหล่ยไม่ได้ตั้งใจตีเธอแต่กำลัง ‘คลำ’ อยู่ เจียงหยูยี่หน้าแดงขึ้นมาทันที
เซี่ยเหล่ยทำตัวเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาลุกขึ้นเดินไปที่ต้นไม้ 2-3 ต้น และค่อยๆเข้าใกล้ศัตรูจากด้านข้างแทน
ทัศนวิสัยในป่าแบบนี้อย่างดีที่สุดก็คงเห็นไกลแค่ไม่กี่เมตรแม้ว่าจะมีแสงจันทร์และดาวเข้าช่วยแล้วก็ตาม แต่สำหรับเซี่ยเหล่ยสภาพแวดล้อมแบบนี้ก็นับว่าชัดเจนราวกับกลางวันเลยทีเดียว เขาสามารถใช้การมองเอ็กซ์เรย์เพื่อมองผ่านต้นไม้และล็อคเป้าหมายมือปืนเกาหลีสองคนนั้นได้อย่างง่ายดาย
ศัตรูทั้งสองกำลังพิงหลังกับต้นไม้ หอบหายใจหนักหน่วงด้วยความวิตก
เพื่อนร่วมงานสองคนของพวกเขาตายไปแล้วโดยที่ไม่รู้เลยว่าใครจะเป็นรายต่อไป สถานการณ์แบบนี้คงไม่มีใครใจเย็นลงแน่ๆ
มือปืนคนหนึ่งยกวิทยุสื่อสารขึ้นมา พูดเสียงเบา คุณไฮยีน่า เซี่ยเหล่ยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ข้างหน้าเรา ทีมเราตายไปแล้วสองคนส่งกำลังเสริมมาด้วยครับ! เขาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ เราจะถ่วงเวลาเขาไว้ เขามีผู้หญิงมาด้วย คงเคลื่อนไหวได้ไม่เร็วนัก
มือปืนอีกคนพูด ให้ตายสิวะ ทำไมนายน้อยไม่ส่งกำลังเสริมมานะ? ไอ้เวรนั่นก็ติดอยู่บนเกาะนี้แล้วแท้ๆ เราต้องล้อมมันแล้วฆ่ามันได้แล้วสิ!
คุณไฮยีน่าอาจจะกำลังส่งข่าวว่าเซี่ยเหล่ยอยู่ที่นี่ก็ได้ รอก่อน เดี๋ยวกำลังเสริมก็คงมา ไอ้ตี๋นั่นใกล้ถึงฆาตแล้ว!
แต่หวังว่านายน้อยจะเร็วหน่อยนะ ผู้ชายคนนั้นน่ากลัวเป็นบ้า ดูไม่น่าจะรับมือด้วยง่ายๆเลย
เพียงจบประโยค ใบหน้าของคนพูดก็ระเบิดกระจาย เนื้อสมองเขาสาดไปโดนต้นไม้ที่ยืนอยู่ ก่อนที่ร่างนั้นจะร่วงลงกับพื้น
เมื่อมือปืนคนสุดท้ายรู้ตัวว่าเซี่ยเหล่ยแอบย่องมาถึงตัวพวกเขาแล้วก็รีบปรับปากกระบอกปืนทันที แต่ก่อนจะได้ยิงมีดพกเล่มหนึ่งก็พุ่งเข้าฝังตัวในแขนเขาอย่างจัง ส่งผลให้ปืนที่ถืออยู่หลุดมือไป
เขารีบดึงมืดออกแต่เซี่ยเหล่ยก็ตรงเข้ามาจ่อปากกระบอก XL2500 ที่หัวเขาเสียแล้ว มือปืนคนสุดท้ายยอมจำนนแต่โดยดี เขามองเซี่ยเหล่ยด้วยความกลัวถึงขีดสุด พยายามคาดเดาชะตาตัวเองอยู่ในใจ
เซี่ยเหล่ยพูดเป็นภาษาเกาหลี ผมไม่รู้จักคุณแล้วคุณก็ไม่รู้จักผม เราไม่ได้ติดค้างอะไรต่อกันและผมก็ไม่ได้จำเป็นต้องฆ่าคุณด้วย ดังนั้นถ้าคุณให้ความร่วมมือ ผมจะแค่ทำให้คุณน็อคแต่ไม่ฆ่าคุณ เข้าใจใช่มั้ย? พยักหน้าถ้าเข้าใจ แต่ถ้าไม่ ผมก็คงต้องส่งคุณไปโลกหน้าเดี๋ยวนี้เลย Aileen-novel
มือปืนคนนั้นรีบพยักหน้าทันที เขามั่นใจมากว่าถ้าเขาตอบ ‘ไม่’ เซี่ยเหล่ยจะเป่าหัวเขาให้ระเบิดโดยไม่ลังเลแน่นอน
มีพวกคุณแค่หกคนบนเกาะนี้ใช่มั้ย? เซี่ยเหล่ยถามคำถามแรก
เขาพยักหน้า ใช่ แค่เราหกคน
ใครเป็นคนสั่งให้พวกคุณมา อันกวนหรืออันซูฮยอน เซี่ยเหล่ยถามต่อ
นาย- นายน้อยครับ
แล้วเขาอยู่ไหน?
ผม ผมจะบอกคุณ แต่คุณจะปล่อยผมไปจริงๆใช่มั้ย?
ใช่ ผมบอกแล้วว่าผมไม่จำเป็นต้องฆ่าคุณ ผมเชื่อว่าคุณแค่ทำตามคำสั่งไม่ใช่ความต้องการของคุณเอง เซี่ยเหล่ยพูดอย่างจริงใจ
ผมจะบอกแล้ว เขากล่าว อันซูฮยอนอยู่ที่เกาะใกล้ๆนี้ ตอนเราเสร็จภารกิจแล้ว เขาจะมาที่นี่กับเฮลิคอปเตอร์
เซี่ยเหล่ยทำหน้าเคร่งขรึมสายตาปรากฏความโหดร้ายออกมา คุณเชื่อจริงๆเหรอว่าผมจะไม่ฆ่าคุณ?
หม- หมายความว่าไง? มือปืนเริ่มวิตก ผมบอกทุกอย่างที่ผมรู้ไปแล้วไง
ไอ้สารเลว ผมได้ยินที่คุยกันเมื่อกี้นะ คุณพูดว่าอันซูฮยอนจะส่งกำลังเสริมมาทันทีที่ยืนยันตำแหน่งแล้วว่าผมอยู่บนเกาะนี้!
ผม… ผม… สีหน้าของมือปืนคนนั้นซีดราวกับไม่มีเลือด เขาพูดด้วยความตื่นกลัว ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกคุณนะ! ผมจะบอก ผมจะบอก! อันซูฮยอนมีคนอยู่อีกเกาะ เป็นสิบๆเลย คนพวกนี้เป็นมืออาชีพที่เขาจ้างมาจากเกาหลี แล้ว- แล้วก็พวกมือปืนเถื่อนรัสเซีย เขาอยากฆ่าคุณ ผมจะไม่บอกใครเรื่องข้อแลกเปลี่ยนของเราจริงๆนะ ปล่อยผมไปเถอะ อีกไม่นานเขาก็จะพาคนมาแล้ว
เซี่ยเหล่ยเหยียบบนคอเขาทันทีที่คำสุดท้ายหลุดออกจากปาก
แคร่ก! คออีกฝ่ายหักลงเมื่อเขาออกแรง มือปืนคนสุดท้ายหยุดหายใจแล้ว สีหน้าตอนตายของเขาน่ากลัวมาก ลิ้นจุกปาก นัยน์ตาผมจะไม่ฆ่าคุณ?
หม- หมายความว่าไง? มือปืนเริ่มวิตก ผมบอกทุกอย่างที่ผมรู้ไปแล้วไง
ไอ้สารเลว ผมได้ยินที่คุยกันเมื่อกี้นะ คุณพูดว่าอันซูฮยอนจะส่งกำลังเสริมมาทันทีที่ยืนยันตำแหน่งแล้วว่าผมอยู่บนเกาะนี้!
ผม… ผม… สีหน้าของมือปืนคนนั้นซีดราวกับไม่มีเลือด เขาพูดด้วยความตื่นกลัว ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกคุณนะ! ผมจะบอก ผมจะบอก! อันซูฮยอนมีคนอยู่อีกเกาะ เป็นสิบๆเลย คนพวกนี้เป็นมืออาชีพที่เขาจ้างมาจากเกาหลี แล้ว- แล้วก็พวกมือปืนเถื่อนรัสเซีย เขาอยากฆ่าคุณ ผมจะไม่บอกใครเรื่องข้อแลกเปลี่ยนของเราจริงๆนะ ปล่อยผมไปเถอะ อีกไม่นานเขาก็จะพาคนมาแล้ว
เซี่ยเหล่ยเหยียบบนคอเขาทันทีที่คำสุดท้ายหลุดออกจากปาก
แคร่ก! คออีกฝ่ายหักลงเมื่อเขาออกแรง มือปืนคนสุดท้ายหยุดหายใจแล้ว สีหน้าตอนตายของเขาน่ากลัวมาก ลิ้นจุกปาก นัยน์ตาสั่นไหว เป็นการตายที่ตายังเบิกโพลง
ขอโทษนะ แต่ผมคงไม่รักษาสัญญากับคนแบบคุณหรอก เซี่ยเหล่ยพูดเบาๆ
เขาถอดอุปกรณ์ของอีกฝ่ายออก รวมถึงของมือปืนอีกสองคนด้วย เซี่ยเหล่ยเอาอุปกรณ์ของพวกเขาไปทั้งหมด รวมถึงเสื้อกันกระสุนสองตัวและวิทยุสื่อสารอีกสองเครื่องด้วย ตอนนี้อันซูฮยอนคงกำลังมุ่งหน้าสู่เกาะซานชานแล้ว เซี่ยเหล่ยจึงจำเป็นต้องใช้อุปกรณ์พวกนี้สำหรับการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง ส่วนเสื้อกันกระสุนนั่นเพื่อเจียงหยูยี่โดยเฉพาะ
เซี่ยเหล่ยเดินกลับไปยังที่ซ่อนของเจียงหยูยี่และพบว่าเธอยังคงหมอบกับพื้น มองรอบๆด้วยความวิตกและยังคงอยู่ในท่าเตรียมยิงเช่นเดิม
คุณ… ฆ่าพวกเขาหมดเลยเหรอ? เจียงหยูยี่ถามเมื่อเห็นสิ่งที่เซี่ยเหล่ยถือมารวมถึงเสื้อกันกระสุนทั้งสอง แม้เธอจะซื่อบื้อไปบ้างแต่ก็มองออกว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเท่านั้น
เซี่ยเหล่ยพยักหน้า อืม เราปลอดภัยแล้ว แค่ตอนนี้น่ะนะ
ทำไมคุณไม่เอากางเกงมาให้ฉันด้วยล่ะ? เจียงหยูยี่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์
เซี่ยเหล่ยแปลกใจ เอ๋? กางเกงคุณขาดตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?
นี่คุณ… เจียงหยูยี่ถึงกับไปไม่เป็น เขาเพิ่งจะแตะตัวเธออยู่เมื่อไม่นานนี้ แต่เขากลับทำเหมือนเพิ่งนึกได้น่ะเหรอ? เซี่ยเหล่ยกำลังแกล้งเธออยู่ชัดๆ!
เซี่ยเหล่ยตีหน้านิ่ง แต่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ถือว่าเป็นความผิดของคุณเองนะที่มาที่นี่
เจียงหยูยี่ค่อยๆยืนขึ้น เธอกระแอม คุณเป็นคนของฉันนะแล้วทำไมฉันต้องห่วงด้วยล่ะว่าคุณจะเห็นก้นฉันรึเปล่า? จริงๆฉันเปิดให้คุณเห็นทั้งหมดที่อยากเห็นเลยก็ยังได้นะ เจียงหยูยี่หันหลังไปแล้วแอ่นสะโพกขึ้นให้เขาเห็นบั้นท้ายขาวเนียนของเธอ
ภาพตรงหน้าทำเอาอาวุธและอุปกรณ์ในมือเซี่ยเหล่ยร่วงลงกับพื้นไปในวินาทีต่อมา….
