Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร – 474 ทำผิด ?

　　เจียงหยูยี่ลงมาจากก้อนหิน สิ่งที่เธอเห็นในขณะนี้คือสมรภูมิรบที่ว่างเปล่าไม่มีศพและอาวุธเลยแม้แต่น้อย เรื่องเหลือเชื่อแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่านี่อาจจะเป็นความฝันมากกว่าความจริง

　　เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ฉลาดแต่เธอก็ไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ว่าเซี่ยเหล่ยจัดการทำความสะอาดทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

　　 หยูยี่  เซี่ยเหล่ยตะโกนเรียกชื่อเธอก่อนจะพูดต่อว่า  ผมอยากให้คุณ… 

　　เซี่ยเหล่ยยังไม่ทันจะพูดจบประโยคเจียงหยูยี่ก็วิ่งโผเข้าไปกอดเขาก่อนจะพูดข้างหูของเขาว่า  เหล่ย ไม่ต้องกังวลเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรา ฉันเองก็ถือว่าเป็นผู้หญิงของคุณเช่นกัน ดังนั้นถ้าอยากจะพูดอะไรก็พูดมาเลยตรงๆ 

　　เซี่ยเหล่ยถอนหายใจหนึ่งครั้งก่อนจะพูดขึ้นว่า  หยูยี่ นี่ถือเป็นกรณีพิเศษ ผมอยากให้คุณเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับและจะมีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้นที่รู้ คุณห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด ผมรู้ว่าคุณเป็นหัวหน้าตำรวจและสิ่งที่ผมกำลังขอนี่จะทำให้คุณต้องลำบาก แต่ผม… 

　　เจียงหยูยี่พูดแทรกขึ้นทันทีว่า   หัวหน้าตำรวจคนนี้จะช่วยคุณเอง ฉันบอกคุณไปแล้วนี่ว่าฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ทำไมฉันจะไม่ช่วยคุณหล่ะ? หากคุณไม่ต้องการให้ฉันบอกใคร ฉันก็จะไม่มีวันพูดเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด 

　　เซี่ยเหล่ยยิ้มก่อนจะพูดว่า  ขอบคุณมาก หยูยี่ 

　　เจียงหยูยี่พูดต่อทันทีว่า  คุณขอบคุณฉันงั้นเหรอ? นี่แนะ!  พูดจบเธอก็ยกมือขึ้นตีก้นของเซี่ยเหล่ยหนึ่งครั้งก่อนจะวิ่งหนีไป

　　เซี่ยเหล่ยเองก็วิ่งตามไล่จับเธอทันที พวกเขาทำตัวเหมือนเด็กแม้ว่าตอนนี้จะยังอยู่ในป่าก็ตาม

　　พวกเขาวิ่งไปมาเรื่อยๆจนในที่สุดก็ล้มกลิ้งไปด้วยกันบนผืนหญ้า　　หลังจากผ่านการต่อสู้ที่อันตรายถึงชีวิตมาได้ ในเวลานี้ก็เป็นเหมือนกับเวลาพักผ่อนและสนุกกับชีวิต

　　ก่อนที่พวกเขาจะออกจากเกาะ เซี่ยเหล่ยได้ทำลายเรือสปีดโบ๊ททั้งหมดที่ไม่จำเป็นและเหลือไว้เพียงลำเดียวสำหรับใช้เดินทางกลับไปเมืองห่ายจู

　　เมื่อกลับไปถึงเมืองห่ายจู เซี่ยเหล่ยก็จัดการทำลายเรือลำที่ใช้เดินทางกลับมาด้วยเช่นกันเพื่อทำลายหลักฐาน ในขณะที่กำลังเดินขึ้นฝั่ง เขาได้หันไปพูดกับเจียงหยูยี่ว่า  หยูยี่ บอกกับทางการว่าคุณทำเรือสปีดโบ้ทหายไปและจะจ่ายค่าเสียหายคืนให้ นอกจากนี้ก็ไม่ต้องรายงานอะไรพวกเขาเพิ่มเติม เรื่องค่าเสียหายผมจะจัดการให้เอง 

　　เจียงหยูยี่พยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนจะพูดว่า  ไม่มีปัญหา .ฉันจะทำตามที่คุณบอก 

　　โดยปกติแล้วเจียงหยูยี่จะเป็นคนหัวดื้อและไม่ชอบทำตามคำสั่งของใครโดยเฉพาะกับเซี่ยเหล่ย มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็กแต่สถานการณ์ในตอนนี้มันต่างกัน เจียงหยูยี่ถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของเซี่ยเหล่ยดังนั้นเธอจึงเชื่อฟังคำพูดของเขาทุกอย่างดูเหมือนถ้าย้อนกลับไป การที่เธอดื้อกับเซี่ยเหล่ยในอดีตนั้นอาจจะเป็นการเรียกร้องความสนใจของเธอก็เป็นได้

　　ขณะนี้ก็เป็นช่วงเวลาตอนเย็นของวัน ทั้งเซี่ยเหล่ยและเจียงหยูยี่เดินทางไปที่บ้านของเธอ ที่นั่นมีเจียงชู่ชิงและหยางหยุ๋นรอต้อนรับพวกเขาอยู่ อาหารถูกเตรียมไว้พร้อมเรียบร้อยแล้วเพราะเจียงหยูยี่โทรกลับมาบอกที่บ้านก่อนแล้วในขณะที่อยู่ชายฝั่ง

　　เจียงชู่ชิงเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดมาเมื่อไม่นานนี้ ดังนั้นสภาพร่างกายของเขาจึงไม่เหมาะสมที่จะรับแอลกอฮอล์เข้าไปในร่างกาย แต่อย่างไรก็ตามเขาคิดว่าเมื่อเซี่ยเหล่ยมาทั้งทีจะไม่ดื่มเลยได้ยังไง

　　 อย่าดื่มมากเกินไป มันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณนะ  หยางหยุ๋นพูดเตือนด้วยความเป็นห่วง　　เจียงชู่ชิงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า  ไม่ใช่ว่าเซี่ยเหล่ยจะมาที่นี่ทุกวันซะหน่อย ดังนั้นเมื่อเขามาแล้วก็ต้องดื่มกับเขาหน่อยสิ 

　　 ฉันจะโกรธคุณจริงๆด้วย ถ้าคุณทำให้พ่อฉันเมา  เจียงหยูยี่หันมาพูดกับเซี่ยเหล่ยด้วยท่าทางออดอ้อน

　　ด้วยคำพูดและท่าทางของเจียงหยูยี่ทำให้หยางหยุ๋นหยุดรับประทานอาหารทันที เธอแอบมองไปที่เซี่ยเหล่ยและเจียงหยูยี่อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า  เหล่ย ฉันได้ยินว่าคุณหมั้นกับเฉินตูเทียนหยินแล้วใช่มั้ย? 

　　เซี่ยเหล่ยตอบกลับไปว่า  เอ่อ…ใช่แล้ว 

　　หยางหยุ๋นถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า  ป้าเคยได้ยินว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รวยที่สุดในประเทศจีน เธอเป็นคนที่เหมาะสมกับคุณจริงๆ 

　　หยางหยุ๋นเห็นเซี่ยเหล่ยมาตั้งแต่เด็กจนโต เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวไปแล้วแต่อย่างไรก็ตามดูเหมือนเธอจะไม่ได้ดีใจซักเท่าไหร่กับการที่เขาจะแต่งงานกับเฉินตูเทียนหยิน

　　 แต่ป้าหยาง ผมไม่ได้แต่งงานกับเทียนหยินเพื่อเงินหรอกนะ นอกจากนี้ผมยังทำสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับทรัพย์สินของเธออีกด้วย บริษัทของเราก็จะแยกกันบริหาร  เซี่ยเหล่ยพูดเสริม

　　 งั้นเหรอ? ว่าแต่ตัวเฉินตูเทียนหยินเอง เธอเข้าใจแน่ใช่มั้ยว่าไม่ได้แต่งงานกับเธอเพื่อเงิน?  หยางหยุ๋นถามเชิงแซะ

　　จากคำพูดและท่าทางของหยางหยุ๋นก็ทำให้เซี่ยเหล่ยพอจะเดาถึงเจตนาและความคิดของเธอได้ เขาจึงเลือกที่จะไม่ตอบอะไรอีกเลยหลังจากนั้น เขาทำแค่เพียงรับฟังพร้อมกับพยักหน้าเป็นบางครั้งเท่านั้นเพราะมันจะเป็นการดีกว่าถ้าไม่ไปต่อความยาวสาวความยืดกับเธอ

　　อย่างไรก็ตามเจียงหยูยี่ที่รู้สึกว่าหยางหยุ๋นทำไม่ถูกต้องเธอจึงพูดขึ้นว่า  แม่พอได้แล้ว เราไม่ควรเข้าไปยุ่งอะไรมากกว่านี้นะ 

　　หยางหยุ๋นหยุดพูดพร้อมกับหันกลับไปรับประทานอาหารต่อ อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาอีกเลยจนทุกคนรับประทานอาหารกันเสร็จ

　　หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย เซี่ยเหล่ยก็ขอตัวไปพักผ่อน

　　 ฉันจะพาคุณไปนะ  เจียงหยูยี่หันไปพูดกับพ่อและแม่ก่อนจะเดินตามเซี่ยเหล่ยไป

　　หยางหยุ๋นและเจียงชู่ชิงเข้าใจว่าเธอจะไปส่งแค่หน้าห้องและเดินกลับมา แต่พวกเขาก็เข้าใจผิด ตอนนี้เธอหายไปนานกว่าสิบนาทีแล้ว

　　 เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่านะที่รัก?  หยางหยุ๋นถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วง

　　เจียงชู่ชิงแสดงท่าทางสับสนก่อนจะถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจว่า  คุณหมายถึงอะไรงั้นเหรอที่ว่า ‘เกิดอะไรขึ้น’  

　　 ห้องของเซี่ยเหล่ยก็อยู่ชั้นสองนี่เองทำไมหยูยี่ถึงไม่ลงมาซักทีหล่ะนี่ก็เกือบยี่สิบนาทีแล้วนะ  หยางหยุ๋นพูด　　 ทำไมต้องกังวลกับเรื่องนี้ด้วยหล่ะ? ลูกของเราก็ชอบเซี่ยเหล่ยมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว มันจะมีอะไรไม่ดีงั้นเหรอถ้าพวกเขาจะอยู่คุยกันเป็นเวลานาน? หยุดเข้าไปยุ่งกับพวกเขาได้แล้ว พวกเขาโตแล้วนะ  เจียงชู่ชิงพูด

　　หยางหยุ๋นถลึงตาใส่ก่อนจะพูดว่า  คุณไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นเหรอ? เขาเองก็น่าจะรู้ว่าหยูยี่ชอบเขาแต่เขากำลังจะไปแต่งงานกับคนอื่น ลูกของเราจะรู้สึกยังไงหล่ะ เธออกหักหน่ะสิ! 

　　 เราอย่าพูดเรื่องนี้กันดีกว่า เขาเองก็ตัดสินใจและทำหน้าที่ของเขาได้ดีแล้ว ผมรู้ว่าการที่เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นมันทำให้คุณไม่พอใจแต่คุณก็ไม่สามารถห้ามเขาได้หรอกนะเพราะนั่นมันชีวิตของเขา  เจียงชู่ชิงพูด

　　 เอาหล่ะ ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้กับคุณแล้ว ฉันจะออกไปดูเจียงหยูยี่ซักหน่อยว่าทำไมถึงยังไม่กลับเข้ามา ฉันเห็นความพยายามทำตัวเรียกร้องความสนใจโดยการออดอ้อนของเธอก่อนหน้านี้ก็กลัวว่าตอนนี้เธอจะแอบไปร้องไห้คนเดียวอยู่ที่ไหนหรือเปล่าหน่ะสิ  หยางลานพูดจบก็เดินออกไปทันที

　　 ยังไงถ้าเธอร้องไห้อยู่ก็ปลอบเธอหน่อยก็แล้วกัน บอกเธอไปว่าไม่ว่ายังไงเดี๋ยวเรื่องนี้ก็ผ่านไป ให้เธออดทนไว้  เจียงชูชิงพูด

　　หยางหยุ๋นเดินออกจากห้องรับประทานอาหารพร้อมเดินขึ้นไปที่ชั้นสองและหยุดอยู่หน้าประตูห้องของเซี่ยเหล่ยตอนแรกเธอต้องการจะเคาะประตูห้องแต่ก็ไม่ได้ทำเพราะได้ยินเสียงแปลกๆมากจากภายในห้อง เธอจึงหยุดและแอบฟังอยู่ครู่หนึ่ง

　　เธอได้ยินเสียงของเจียงหยูยี่ บางครั้งก็เป็นเสียงของเธอที่ฟังดูกำลังเจ็บปวด แต่ก็เป็นเสียงที่ดูมีความสุขในเวลาเดียวกัน ระหว่างนั้นก็มีบทสนทนาด้วย บางครั้งก็เป็นคำพูดเยินยอ บางครั้งก็เป็นคำพูดเชิงขอความเมตตา

　　หยางหยุ๋นเป็นผู้หญิงฉลาดและเธอรู้ว่ากิจกรรมที่ลูกสาวของเธอกำลังทำอยู่นั้นคืออะไร ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงก่อนจะอดพูดกับตัวเองไม่ได้ว่า  สาวน้อย! ตอนแรกแม่ก็เป็นห่วงว่าจะไปแอบร้องไห้คนเดียวอยู่ที่ไหน แต่ที่ไหนได้กลับมาทำเรื่องอย่างว่ากับเซี่ยเหล่ยที่ห้องของเขา! 

　　เสียงของเซี่ยเหล่ยพูดขึ้นว่า  หยูยี่ ป้าจะโกรธผมไหมถ้าเธอรู้เรื่องนี้เข้า? 

　　 ไม่ต้องสนใจหรอก…. อ่าห์…  เสียงของเจียงหยูยี่พูดก่อนจะพูดต่อว่า  ฉันจะมีลูกชายให้เธอด้วยนะ ถ้าเธอต้องการหลานชาย 

　　 ชู่ว เบาๆสิเดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก  เซี่ยเหล่ยพูดด้วยความประหม่า

　　 หึ…กลัวอะไร! ไม่มีใครมาแอบฟังเราหรอกนะ อืมห์…  เจียงหยูยี่พูดด้วยน้ำเสียงที่กระเส่า

　　หยางหยุ๋นที่ยืนอยู่ข้างนอกประตูได้กระทีบเท้าเบาๆก่อนจะพูดอย่างโมโหกับตัวเองว่า  นั่นลูกกำลังทำผิดศีลอยู่นะ! นอกจากนี้ยังต้องการมีหลานให้แม่อีกด้วยงั้นเหรอ ไม่มีทาง! 

　　แม้ว่าหยางหยุ๋นจะพูดไปแบบนั้นแต่เมื่อพูดจบเธอก็ยิ้มออกมา

　　ดูเหมือนการที่เธอยิ้มออกมาแสดงว่าเธอคงจะไม่ได้โกรธจริงๆ เธอพอจะเข้าใจว่าทำไมเจียงหยูยี่และเซี่ยเหล่ยถึงลงเอยในสภาพแบบนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่ว่าอะไรถ้านี่เป็นสิ่งที่เจียงหยูยี่เลือกและเต็มใจที่จะยอมรับ

　　เสียงจากภายในห้องยังคงดังอยู่ตลอดเวลาและยิ่งเวลาผ่านไปคำพูดของเจียงหยูยี่ก็เริ่มฟังไม่เป็นคำพูดมากขึ้นเรื่อยๆ หยางหยุ๋นที่รู้สึกอายเกินกว่าจะฟังต่อไป เธอจึงเดินกลับลงไปเงียบๆคนเดียว

　　ไม่นานหลังจากหยางหยุ๋นเดินกลับไปเสียงของเจียงหยูยี่ก็เงียบ เธอนอนอยู่ภายในอ้อมกอดของเซี่ยเหล่ยและพูดหยอกล้อกับเขาหลังจากที่เพิ่งมีความสุขกันมา

　　 หยูยี่ ผมจะกลับวันพรุ่งนี้  เซี่ยเหล่ยพูดเบาๆ

　　 คุณอยู่ต่ออีกซักสองสามวันไม่ได้งั้นเหรอ?  เจียงหยูยี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าพร้อมกับใช้นิ้ววนไปที่หน้าอกของเขา

　　 ผมก็อยากที่จะอยู่ต่ออีกหน่อยแต่งานกำลังรอผมอยู่ ผมต้องรีบกลับไปจัดการ  เซี่ยเหล่ยพูด

　　งานที่เซี่ยเหล่ยพูดถึงคือแผนการผลิตปืนไรเฟิลจู่โจม Gust และการค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับอัลลอยโบราณ

　　 อืม… ฉันไม่อยากแยกจากคุณเลยแต่ฉันก็เข้าใจนะว่าคุณรักและทุ่มเทให้กับการทำงานมากแค่ไหน  เจียงหยูยี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าก่อนที่จะถามว่า   ถ้างั้นคุณจะกลับมาเมื่อไหร่? 

　　 ห่ายจูคือบ้านของผม ผมจะกลับมาบ่อยๆแน่นอน  เซี่ยเหล่ยตอบ

　　เจียงหยูยี่ยิ้มก่อนจะพูดว่า  คุณต้องจำไว้ว่าที่เมืองห่ายจูมีผู้หญิงคนหนึ่งที่รักและรอคุณอยู่เสมอ ฉันต้องการให้คุณแวะมาหาฉันบ้างในบางครั้งที่มีโอกาส ฉันต้องการแค่นั้นจริงๆ 

　　 เข้าใจแล้ว  เซี่ยเหล่ยพูด

　　ในความเป็นจริงหากเขาเลือกที่จะจงรักภักดีต่อเฉินตูเทียนหยินโดยไม่แอบมีผู้หญิงคนอื่นเลย นั่นก็จะเท่ากับว่าเขาทำร้ายเจียงหยูยี่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ถ้าเขายอมรับให้เจียงหยูยี่เข้ามาเป็นผู้หญิงคนหนึ่งในชีวิตของเขา นั่นก็จะเป็นการทำผิดต่อเฉินตูเทียนหยิน เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจที่ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เพราะถ้าเฉินตูเทียนหยินรู้เรื่องนี้เขา เธอจะต้องเสียใจอย่างมากแน่นอน

　　แต่เรื่องนี้ก็ไม่สามารถแก้ไขได้

　　เขาจึงได้แต่ปล่อยให้เหตุการณ์ทุกอย่างมันดำเนินต่อไป…..