Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร – 497 เหิมเกริม

　　ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่าสิทธิบัตรที่ทนายของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์หยิบออกมาเป็นของปลอม ถ้าพวกเขากล้าเอามันออกมาก็คงกล้าไปยืนในศาลด้วยเช่นกัน

　　 เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? โรงงานทหารอาชาสายฟ้ากล้าละเมิดลิขสิทธิ์ของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์ได้ยังไง? กล้ามากจริงๆ!  ใครบางคนพูดขึ้น

　　 โรงงานทหารอาชาสายฟ้าตายแน่คราวนี้ พวกเขากล้าขโมยงานของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์ไปจริงๆเหรอเนี่ย? แถมยังเอาของก็อปมาแสดงในงานนิทรรศการนี้ด้วย? นี่พวกเขากำลังเดินตรงเข้าหากับดักเลยสิ? ว้าว  ใครอีกคนพูดต่อ

　　 อา น่าเสียดายจริงๆ มันคงไม่ง่ายสินะที่ธุรกิจพลเรือนจะเข้าสู่อุตสาหกรรมธุรกิจการทหารได้ เยี่ยมเลย พวกเขาซวยแล้ว  ใครสักคนถอนหายใจ　　หลายคนเริ่มแสดงปฏิกิริยาผิดหวังกับการกระทำของเซี่ยเหล่ยออกมาอย่างหลากหลาย

　　แต่เซี่ยเหล่ยยังคงนิ่ง เขาย่นคิ้วนิดหน่อยราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่

　　 พูดอะไรหน่อยสิ!  ทนายของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์ร้องออกมา  คุณจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง ? 

　　เซี่ยเหล่ยตอบ  รอก่อน ผมอยากให้ทนายของผมมาที่นี่ก่อน 

　　เย่คุนยิ้มเหยียด  ต่อให้มีทนายสักร้อยคนก็คงแก้ปัญหาอะไรไม่ได้หรอกเตรียมตัวโดนเราฟ้องได้เลยเซี่ยเหล่ย! 

　　แต่เซี่ยเหล่ยไม่ได้แสดงท่าทีเดือดร้อนอะไร  ต่อให้ผมถูกฟ้องผมก็ต้องการทนายอยู่ดี ผมไม่ถนัดเรื่องคดีความเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นผมจะให้ทนายผมคุยแทนนะ 

　　เซี่ยเหล่ยหยิบโทรศัพท์ออกมา เขากำลังจะโทรเรียกให้ทนายของโรงงานทหารอาชาสายฟ้ามาที่นี่แต่ฝ่ายทนายรู้เรื่องอยู่ก่อนและได้มารออยู่ด้านนอกอาคารศูนย์ประชุมและจัดแสดงชิงตู่แล้ว

　　เซี่ยเหล่ยโทรหาหลิงฮั่น  หลิงฮั่น อยู่ไหนน่ะ? 

　　เสียงหลิงฮั่นตอบกลับมา  ผมกำลังไปที่งานจัดแสดง หึหึ ผมไม่ได้มาคนเดียวด้วยนะ มีตัวแทนจากกองทัพบางคนมาด้วยนะ พวกเขาตั้งใจมาดูเลยว่าโรงงานทหารอาชาสายฟ้าเอาของดีอะไรมาจัดแสดง รู้รึเปล่า ปืน XL2500 ที่คุณผลิตน่ะดังมากในกองทัพ 

　　เซี่ยเหล่ยหัวเราะ  เยี่ยมเลย ผมจะรอนะ 

　　 เดี๋ยวก่อน ที่โทรมานี่ต้องการอะไรรึเปล่า?  หลิงฮั่นถาม

　　 มีเรื่องหนึ่งน่ะ…แต่มันไม่ค่อยสะดวกคุยผ่านโทรศัพท์เท่าไหร่ มาเจอกันก่อนแล้วค่อยคุยดีกว่า ยังไงคุณก็กำลังมาแล้วนี่ แค่นี้แหละ  เซี่ยเหล่ยกล่าว　　เขาวางสายไป การที่หลิงฮั่นมาพร้อมกับตัวแทนจากกองทัพนี่ถือเป็นข่าวดีอย่างหนึ่งสำหรับเซี่ยเหล่ยเลยทีเดียว

　　บริเวณนั้นเสียงคนพูดคุยกันดังพอจะทำให้เย่คุนและมู๋เจียนเฟิงไม่ได้ยินว่าเซี่ยเหล่ยคุยกับใคร แต่พวกเขาทั้งคู่กำลังหงุดหงิดกับความไม่เดือดเนื้อร้อนใจใดๆของเซี่ยเหล่ย แถมยังยิ้มในสถานการณ์แบบนี้อีก นี่เขารู้มั้ยน่ะว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงแค่ไหน?

　　 คุน  มู๋เจียนเฟิงกระซิบเรียก  ผมรู้สึกว่าสถานการณ์ตอนนี้มีบางอย่างผิดปกตินะ แน่ใจใช่มั้ยว่าไม่มีเรื่องอะไรรั่วไหลออกไปจริงๆ? 

　　เย่คุนมั่นใจ  แน่นอน ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของผมตั้งแต่ต้นจนจบ อาจารย์ เด็กนั่นมันก็แค่ทำเป็นเก่ง ไม่ต้องห่วง เขาจะทำตัวจองหองไปได้อีกไม่นานหรอก   เมื่อพูดจบ เย่คุนก็หันไปมองเหล่าบอดี้การ์ดและทนายรอบๆเขาทันที

　　ซึ่งนั่นคือสัญญาณให้เริ่มการเคลื่อนไหว　　 การจัดแสดงของโรงงานทหารอาชาสายฟ้าจบแล้ว ช่วยออกไปด้วย ทุกคนเลย!  บอดี้การ์ดคนหนึ่งตะโกนบอกลูกค้าชาวต่างชาติที่อยู่ในพื้นที่นิทรรศการ

　　บอดี้การ์ดบางคนเริ่มผลักนักข่าวและผู้ชมออกไป

　　ทนายของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์ก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน ทนายที่เป็นหัวหน้าพูดกับเซี่ยเหล่ยด้วยน้ำเสียงเป็นทางการ  ขออภัยประธานเซี่ย แต่เราจำเป็นต้องตรวจสอบปืนไรเฟิลจู่โจม Gale ของคุณ เพราะมันเป็นหลักฐานการขโมยเทคโนโลยีไรเฟิลจู่โจมเฉิงหวู่ของเรา และมันจะถูกใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาลด้วย 

　　พนักงานร่างกำยำของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์กลุ่มหนึ่งตรงเข้ามาในบูธโดยไม่พูดอะไรก่อนจะเริ่มยึดปืนไรเฟิลจู่โจมของโรงงานทหารอาชาสายฟ้าไปเพื่อการตรวจสอบ

　　แต่ปฏิกิริยาของเซี่ยเหล่ยยังคงเยือกเย็น กล้าดียังไง! 

　　 หา! ก็กล้าน่ะสิ!  เย่คุนแสยะ  แต่ไม่ใช่แค่ปืนนั่นนะ แกต้องมากับเราด้วย! 

　　บอดี้การ์ดสองคนของเย่คุนเอื้อมมือไปยังแขนเซี่ยเหล่ยตามคำพูดของคนเป็นนาย

　　แต่เซี่ยเหล่ยยกแขนหลบได้ทัน ก่อนจะส่งมือเข้าหน้าพวกเขาด้วยความเร็วปานสายฟ้า บอดี้การ์ดสองคนนั้นโดนต่อยเข้าเต็มดั้งก่อนจะได้ทำอะไรเสียอีก พวกเขาถึงกับเสียศูนย์เมื่อเลือดปะทุออกจากจมูก หลังจากนั้นก็ล้มลงพื้นไป

　　เซี่ยเหล่ยยกขาขึ้นต่อแล้วเตะเข้าที่ไหล่พนักงานของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์อย่างจัง ซึ่งพนักงานคนนั้นกำลังจะเอาปืนไรเฟิล Gale ของเซี่ยเหล่ยไปตรวจสอบแต่ก็ถูกเตะโด่งออกจากบูธไปก่อน

　　 ก- กล้าดียังไง!  เย่คุนทั้งตกใจ และแน่นอนว่าโกรธด้วย

　　ทำไมเซี่ยเหล่ยจะไม่กล้าล่ะ? 　　เพียงจบประโยคเมื่อครู่ เซี่ยเหล่ยก็จับพนักงานอีกคนโยนตัวลอยออกไปจากบูธทันที ชายโชคร้ายเมื่อครู่กำลังจะแสดงพลังให้เย่คุนเห็นอยู่แล้วเชียว แต่เขาก็กลับถูกโยนตัวปลิวออกมาเสียก่อน พนักงานร่างกำยำคนนั้นถึงกับหัวหมุนงุนงงจนลุกขึ้นยืนไม่ได้ไปพักใหญ่

　　ฉิงเสวียงเองก็ไม่ได้อยู่เฉยเช่นกัน เธอเตะเข้าที่หว่างขาพนักงานคนหนึ่งตามด้วยเตะก้นซ้ำเข้าไปอีกรอบจนคนโดนต้องรีบออกจากบูธไป

　　คนที่เหลือต่างรีบถอยกรูดออกไปจากบริเวณนั้นทันที ไม่รอให้เซี่ยเหล่ยและฉิงเสวียงได้เตะใครอีก

　　ไม่มีใครอยากบินตัวลอยออกมาจากบูธโรงงานทหารอาชาสายฟ้าเหมือนไก่ขี้เรื้อนอีกแล้ว

　　 เขาชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว!  มู๋เจียนเฟิงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง  ไป! ไปเรียกตำรวจมาที่นี่เดี๋ยวนี้!  　　อันที่จริงไม่จำเป็นต้องเรียกตำรวจเลย เพราะตำรวจเองก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นแล้ว ก่อนหน้านี้เย่คุนได้เข้าไปทักทายพวกตำรวจและขอไว้ว่าไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรด้วย แต่เย่คุนคาดไม่ถึงว่าเซี่ยเหล่ยจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาจับคนของเย่คุนโยนออกมาราวกับเขาเพียงแค่ออกแรงถอนหญ้าทิ้งไปเท่านั้น!

　　แต่เพียงจบประโยคของมู๋เจียนเฟิง ตำรวจก็กรูแหวกฝูงชนเข้ามาทันที

　　 จับเขา!  เย่คุนสั่ง  เขาทำร้ายคนของผม จับเขาเดี๋ยวนี้! 

　　ตำรวจคนแรกไม่รู้ว่าเซี่ยเหล่ยแข็งแกร่งขนาดไหนแต่เขารู้ว่าตำแหน่งของเย่คุนใหญ่แค่ไหน เขาจึงตรงเข้าจับเซี่ยเหล่ยตามคำสั่งเย่คุนอย่างไม่ลังเล

　　แต่ในขณะที่ตำรวจคนนั้นกำลังมุ่งตรงเข้าหาเซี่ยเหล่ยหมายจะจับเขาให้ได้นั้น

　　 พวกคุณกำลังทำอะไรกันน่ะ?  ในที่สุดทนายของโรงงานทหารอาชาสายฟ้าก็มาถึงเขาตะโกนขึ้น  ใครให้สิทธิ์คุณจับเขากัน? ผมจะบอกอะไรให้นะ ถ้าพวกคุณจับกุมเขาตอนนี้ พวกคุณจะได้เจอกับเรื่องยุ่งยากอีกเยอะจนต้องปล่อยเขาเลยล่ะ! 

　　ตำรวจคนเมื่อครู่จ้องมองทนายของเซี่ยเหล่ยด้วยสายตาเย็นชา  คุณเป็นใคร? 

　　 ผมเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายของโรงงานทหารอาชาสายฟ้า อันเหวินชิง  คนมาใหม่ประกาศสถานะตัวเอง

　　นายตำรวจขมวดคิ้ว เขารู้ดีว่าพวกทนายเป็นพวกรับมือยากจากที่มั่นใจเมื่อครู่ก็เริ่มลังเลในเมื่อทนายของโรงงานทหารอาชาสายฟ้าเปิดตัวแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่มีหมายจับเซี่ยเหล่ยเสียด้วย

　　 พวกคุณกำลังก่อกวนการเข้าร่วมงานนิทรรศการของบริษัทเราโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร นี่ถือเป็นการละเมิดสิทธินะ ทั้งยังทำร้ายคนในบูธของเรา ทำลายทรัพย์สินของบริษัทและทำร้ายพนักงานหญิงของเราด้วย ใครเป็นผู้ให้อำนาจพวกคุณในการทำเรื่องแบบนี้กัน ?  เสียงพูดของ อันเหวินชิงทั้งชัดเจนและขึงขัง

　　อันเหวินชิงคนนี้เป็นคนฉลาด ไม่เช่นนั้นเซี่ยเหล่ยก็คงไม่จ้างเขามาเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายเพื่อจัดการเรื่องพวกนี้ของบริษัทแน่นอน

　　.

　　คำพูดของ อันเหวินชิงถือเป็นสัญญาณกลายๆ

　　หลังจากเขาพูดจบ พนักงานหญิงของโรงงานทหารอาชาสายฟ้าก็พากันกุมท้องร้องโอดโอย ท่าทางเหมือนคนเพิ่งถูกทำร้ายมา แน่นอนว่าคนของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์ต่างก็เป็นชายร่างใหญ่แต่เหล่าพนักงานหญิงนั้นทั้งบอบบางและแรงน้อยกว่า แล้วแบบนี้ใครจะสงสัยกันล่ะ?

　　ตำรวจที่กำลังจะจับตัวเซี่ยเหล่ยเริ่มลังเล พวกเขาจึงเหลือบมองเจ้านายตัวเองอีกครั้งเพื่อรอคำสั่งใหม่　　ตำรวจยศหัวหน้าเองก็ชักปวดหัวแล้ว เขาจึงหันไปมองเย่คุนต่ออีกทอด

　　เย่คุนแผดเสียงอย่างเกรี้ยวกราด  รออะไรกันอยู่เล่า? จับเขาไปเซ่! ยึดปืนพวกนั้นมา! ผมจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง! 

　　เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว หัวหน้าตำรวจจึงออกคำสั่งอีกครั้ง  จับเขา! 

　　 กล้าดียังไง!  แต่อันเหวินชิงเข้ามายืนขวางทางไว้

　　 จับเขาไปด้วย เผื่อช่วยในการสืบสวน  หัวหน้าตำรวจสั่ง

　　ตำรวจสองนายจับแขนเซี่ยเหล่ยไพล่หลังเขาเอาไว้ หนึ่งในสองคนนั้นใส่กุญแจมือเขาเสร็จสรรพ ตอนนี้พวกเขาจับกุมเซี่ยเหล่ยอย่างจริงจังแล้ว

　　เฉินตูเทียนหยินที่เงียบอยู่นานตอนนี้เธอทนเงียบต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เธอเดินตรงไปหยุดหน้าเซี่ยเหล่ย  นี่พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ? มาจับคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง? ขอฉันดูหมายจับของพวกคุณหน่อย! 

　　 ใช่! ตำรวจอย่างพวกคุณจะจับใครโดยไม่มีหมายจับได้ยังไง! คุณทำงานเพื่อใครกันแน่ เพื่อประชาชนหรือเพื่อตัวเอง?  คนของเฉินตูเทียนหยินคนหนึ่งกล่าว

　　 นั่นสิ ประเทศนี้มีคนอยู่เหนือกฎหมายใช่มั้ยล่ะ? นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!  เพื่อนคนดังของเฉินตูเทียนหยินตะโกนออกมา

　　 งั้นพวกคุณจะมีสิทธิ์ไปจับเขาได้ยังไง? 

　　 ใช่ พวกคุณมีสิทธิ์อะไร? 

　　ผู้คนรอบๆเริ่มตะโกนกันอีกครั้ง เสียงประท้วงเหล่านั้นประดังเข้ามาราวกับคลื่นซัดหาด

　　เม็ดเหงื่อเย็นค่อยๆผุดขึ้นบนหน้าผากของคุณหัวหน้าตำรวจเรื่อยๆ

　　 จับเขาไปเลย! ไม่ต้องสนใจเธอ!  เย่คุนวิตก

　　มู๋เจียนเฟิงเองก็เริ่มกังวลแล้ว ยิ่งเขาปล่อยไว้นานสถานการณ์จะยิ่งควบคุมยากขึ้น เขาจึงพูดต่อบ้าง  ทำตามที่ประธานเย่บอก จับเขาไป แล้วพวกคุณที่มาเสียงดังที่นี่น่ะมีปัญหาอะไรกัน? เรายังมีงานนิทรรศการกันอยู่นี่? พวกคุณจะรับผิดชอบยังไงถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมา? 

　　เย่คุนและมู๋เจียนเฟิงพูดขึ้นพร้อมกัน หัวหน้าตำรวจจึงเลิกลังเล เขาโบกมือออกคำสั่งเสียงดัง  จับเขาไป ถ้าใครขวางทางจะถือว่าเป็นอุปสรรคต่อความยุติธรรม! 

　　ใบหน้าของเฉินตูเทียนหยินเริ่มแดงด้วยความโกรธ เธอไม่ใช่คนที่จะกลัวอะไรง่ายๆ จึงยังคงยืนอยู่หน้าเซี่ยเหล่ยไม่ปล่อยให้ใครจับเขาไปได้

　　 เทียนหยิน หลบไปก่อนแค่ดูอยู่ข้างๆก็พอ  เซี่ยเหล่ยกล่าว

　　 แต่พวกเขา…  เฉินตูเทียนหยินค้านอย่างกังวล

　　เซี่ยเหล่ยยิ้มกว้างจนเห็นฟัน  ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นไรหรอก คุณคิดว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับผมเหรอ? 

　　คำพูดพวกนี้ดูจะเตือนสติเธอได้ ก็จริงนะ – เซี่ยเหล่ยเป็นคนจัดฉากทุกอย่างขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบแถมยังขุดหลุมกับดักไว้รอเย่คุนและมู๋เจียนเฟิงอีกด้วย ทั้งสองคนตอนนี้ก็แค่แยกเขี้ยวขู่เซี่ยเหล่ยอยู่ในหลุมกับดักนั่นเท่านั้น พวกเขาจะทำอะไรเซี่ยเหล่ยได้ยังไง? นอกจากนั้น ตัวตนและสถานะลับของเซี่ยเหล่ยก็ใหญ่พอให้เย่คุนทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว!

　　เมื่อคิดได้เช่นนั้นความกังวลก็หายวับไปจากใจเฉินตูเทียนหยิน เธอถอยไปยืนข้างๆแทน

　　เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามาลากตัวเซี่ยเหล่ยออกไป

　　แชะ แชะ แชะ เหล่าสื่อมวลชนต่างก็รีบเก็บภาพเหตุการณ์กันโกลาหล

　　การถ่ายภาพอย่างบ้าคลั่งของนักข่าวไม่ได้ทำให้เย่คุนรู้สึกอายเลยแม้แต่น้อยแต่กลับทำให้เขาหัวเราะเยาะแทน ‘เอาเลย ถ่ายเลย แล้วไงล่ะ? ถ่ายให้เยอะเท่าที่อยากถ่ายเลยสิพอพวกเขารู้ว่าโรงงานทหารอาชาสายฟ้าขโมยเทคโนโลยีที่จดสิทธิบัตรแล้วของบริษัทฮั่นยุทโธปกรณ์ไป รูปพวกนั้นก็ไร้ค่าหมดแล้ว’

　　ฝ่ายมู๋เจียนเฟิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งออกมาเช่นกัน ตอนนี้ก็เสร็จเรื่องไป 80% แล้ว ที่เหลืออีก 20% เป็นแค่เรื่องผิวๆที่ต้องจัดการเท่านั้น

　　ทันใดนั้นเอง เสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธก็ดังขึ้นก้องอาคารจัดแสดง  นั่นพวกคุณกำลังทำอะไรกันน่ะ? มาจากหน่วยงานไหนกัน?