เย่คุนและมู๋เจียนเฟิงนั่งอยู่ตรงข้ามกันโดยมีพิมพ์เขียวที่ขโมยมาจากเซี่ยเหล่ยตั้งอยู่บนโต๊ะน้ำชาตรงหน้าพวกเขา
เย่คุนหัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะพูดขึ้นว่า เราได้พิมพ์เขียวมาแล้ว ทีเหลือก็แค่รอให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบมันว่าถูกต้องและสามารถผลิตได้จริงหรือไม่ ถ้าได้เราก็จะลงมือกันทันทีเลย
เย่คุน ไม่จำเป็นต้องให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบหรอกนะ ผมตรวจดูแล้ว เราสามารถผลิตมันได้เลย มู๋เจียนเฟิงพูดก่อนจะพูดต่อว่า นี่คือปืนไรเฟิลจู่โจมรุ่นใหม่ที่บริษัทของเราทั้งสองร่วมมือกันพัฒนามันขึ้นมา ถ้าอย่างนั้นเรามาแบ่งผลกำไรกันคนละครึ่งต่อครึ่ง คุณโอเคมั้ย?
เย่คุณชะงักไปครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจ
มู๋เจียนเฟิงหัวเราะก่อนจะพูดว่า คุณไม่เต็มใจงั้นเหรอ?
อาจารย์ เอ่อ เรื่องนี้… เย่คุนพยายามจะพูด
ในส่วนของสายลับที่พวกเราส่งเข้าไปแทรกซึมในโรงงานผลิตอาวุธของเซี่ยเหล่ย สายลับจากบริษัทของผมทำไม่สำเร็จ ไม่สามารถขโมยข้อมูลกลับมาได้ ผิดกับของคุณที่ทำงานสำเร็จจนเราได้พิมพ์เขียวมาเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เราจะแบ่งกำไรออกเป็นของบริษัทยุทโธปกรณ์ฮั่น 60% และของกลุ่มบริษัทอุตสาหกรรมจีน 40% คุณโอเคหรือไม่?
เย่คุนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ในที่สุดก็พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า โอเค ผมตกลงเพราะคุณถือเป็นอาจารย์และผู้มีพระคุณของผม
ฮ่าฮ่าฮ่า ผมชอบที่คุณเป็นคุณแบบนี้จริงๆ ว่าแต่มันยังไม่มีชื่อเลยเราจะตั้งชื่อมันว่าอะไรดี? มู๋เจียนเฟิงพูดพร้อมหัวเราะ
เนื่องจากนี่เป็นความร่วมมือกันของพวกเรา ผมจะตั้งชื่อมันว่า เฉิงหวู่ คุณคิดว่ายังไง? เย่คุนพูด
เฉิงหวู่ เฉิงหวู่ นี่เป็นชื่อที่ดีผมชอบมันนะงั้นเอาชื่อนี้ก็แล้วกัน มู๋เจียนเฟิงพูดอย่างมีความสุขก่อนจะพูดต่อว่า ถ้าอย่างนั้นผมจะโทรไปที่สำนักงานสิทธิบัตรเพื่อจดลิขสิทธิทันที งานนี้เซี่ยเหล่ยเสร็จเราแน่!
หลังจากนั้นวิดีโอก็จบลง…
ทุกสายตาจับจ้องไปที่มู๋เจียเฟิงทันทีแม้ว่าจะไม่มีใครพูดอะไรออกมาแต่สายตาของพวกเขาก็แสดงออกอย่างชัดเจนถึงความขยะแขยงในตัวผู้ชายคนนี้
รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของมู๋เจียนเฟิงทันที มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เคร่งเครียดและมีเหงื่อออกที่หน้าผาก
อันที่จริงเซี่ยเหล่ยสามารถส่งหลักฐานชิ้นนี้เพื่อให้เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องดำเนินการจัดการกับเย่คุนและมู๋เจียนเฟิงได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำแบบนั้นเพราะกลัวการแทรงแซง จนหลักฐานชิ้นนี้หายไป ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะนำวีดีโออันนี้มาเล่นในงานให้กับผู้เข้าชมได้เห็นกันโดยทั่ว เพราะเขาไม่ต้องการให้เรื่องนี้เงียบหายไป ซึ่งแม้ว่ามู๋เจียนเฟิงและเย่คุนจะหาทางปิดปากผู้สื่อข่าวในตอนสุดท้ายได้ แต่เขาก็ไม่สามารถปิดปากผู้เข้าชมทั้งหมดภายในงานนี้ได้ วิธีนี้จึงได้ผลดีและมีประสิทธิภาพมากกว่า!
มู่เจี้ยนเฟิงรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้อย่างมาก เขารู้สึกเสียใจกับความโลภของตัวเอง เพราะถ้าเขารู้ว่าเรื่องจะมาลงเอยแบบนี้ เขาจะไม่ขอส่วนแบ่ง 40% นั้นอย่างแน่นอน นอกจากนี้ถ้าเกิดหลักฐานชิ้นนี้ถูกส่งให้กับเจ้าหน้าที่ เขาพอจะยังมีหนทางรอดอยู่แต่เมื่อเซี่ยเหล่ยเปิดเผยหลักฐานชิ้นนี้ต่อสายตาสาธารณชนแล้ว เขาก็ไม่สามารถหลุดรอดจากเรื่องนี้ไปได้!
เซี่ยเหล่ยยิ้มก่อนจะพูดว่า คุณไม่มีอะไรจะพูดหน่อยงั้นเหรอ ประธานมู๋?
มู๋เจียนเฟิงตอบกลับทันทีว่า ดีมาก เซี่ยเหล่ย คุณทำได้ดีจริงๆ พูดจบก็หันหลังและเดินออกไปทันที
เย่คุนเองก็เช่นกัน เขาเดินตามมู๋เจียนเฟิงออกไป
แม้ว่าจะเห็นพวกเขากำลังจะเดินออกไป แต่เซี่ยเหล่ยก็ไม่ได้ไปหยุดพวกเขาเอาไว้เพราะเขาไม่มีอำนาจในส่วนนี้
เซี่ยเหล่ย นี่มัน… หลิงฮั่นพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้เซี่ยเหล่ย แต่จู่ๆเขาก็เปลี่ยนใจและพูดขึ้นว่า ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่คนอย่างคุณจะมีความสามารถในการหาหลักฐานแบบนี้ได้ ผมจะไม่ถามในเรื่องนี้ก็แล้วกัน ดังนั้นมอบหลักฐานชิ้นนี้ให้กับผมได้หรือไม่? ผมจะทำให้แน่ใจว่าคุณจะได้รับความยุติธรรมจากเรื่องนี้อย่างแน่นอน
เซี่ยเหล่ยพยักหน้าพร้อมกับยิ้มก่อนจะพูดว่า ขอบคุณมาก พี่หลิง
เอาหล่ะ ตอนนี้พิธีการไปถึงไหนแล้ว เรามาดูผลิตภัณฑ์ของคุณกันดีกว่า หลิงฮั่นพูดพร้อมวางมือบนไหล่ของก่อนจะเดินไปที่บูธของตัวเอง
เมื่อกลับไปที่บูธของตัวเอง ขณะนี้ก็มีใครหลายต่อหลายคนรอที่จะคุยกับเขา ผู้อำนวยการเซี่ย เป็นผู้อำนวยการเซี่ยจริงๆด้วย ผมต้องขออภัยในการทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอของผม ชายคนหนึ่งพูดกับเซี่ยเหล่ยทันทีที่เห็นเขาเดินกลับมา
มีผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆกัน เขายิ้มก่อนจะพูดว่า ผมเองก็ต้องขอโทษผู้อำนวยการเซี่ย ผม…
เซี่ยเหล่ยพูดขึ้นว่า คุณเป็นใคร?
เอ่อ ผมเป็นประธานสมาคมในการจัดงานนิทรรศการครั้งนี้ ผมมีชื่อว่าเซี่ยเหวินเถา ชายคนแรกที่พูด
ส่วนผมเป็นหัวหน้าในการจัดนิทรรศการครั้งนี้ มีชื่อว่าหม่าติงกุย ชายอีกคนแนะนำตัว
คุณมีธุรอะไรจะพูดกับผมงั้นเหรอ? เซี่ยเหล่ยพูด
เอ่อ เซี่ยเหวินเถาเริ่มพูดขอโทษโดยพูดว่า เป็นเพราะผมทำงานได้ไม่ดีพอ ผมจึงละเลยและได้ทำตามคำสั่งของเย่คุนจึงได้ย้ายบูธของคุณมาไว้ที่นี่
หม่าติงกุยเองก็พูดด้วยว่า ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไร มันเป็นความผิดพลาดของเรา ดังนั้นเราจึงเตรียมพื้นที่พิเศษเอาไว้ให้เป็นบูธใหม่สำหรับคุณ นอกจากนี้เราได้เตรียมพนักงานสำหรับขนย้ายให้เรียบร้อยอีกด้วย คุณจะย้ายเลยหรือไม่?
เซี่ยเหล่ยหัวเราะก่อนจะพูดว่า ตรงนี้ก็สบายดี ทำไมต้องย้ายด้วย?
หม่าติงกุยขยับตัวเข้าไปกระซิบกับเซี่ยเหล่ยทันทีว่า ผู้อำนวยการเซี่ย ได้โปรด…
แต่จังหวะเดียวกันนี้เซี่ยเหล่ยก็ผละตัวออกห่างและไม่ได้ฟังที่หม่าติงกุยพูดต่อ ด้วยเหตผลว่าสองคนนี้จะไม่มีทางเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับแสดงท่าทางรู้สึกผิดแบบนี้ถ้ามู๋เจียนเฟิงและเย่คุนไม่ได้เจอกับสถานการณ์ที่ยากลำบากแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นจำต้องให้ค่าและให้ความสำคัญกับคนประเภทนี้
อย่างไรก็ตามเซี่ยเหวินเถายังคงไม่ละทิ้งความพยายาม เขายังขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะพูดอีกว่า ผู้อำนวยการเซี่ย บูธที่เราเตรียมให้มันใหญ่ที่สุดภายในงานแล้ว มันพร้อมสำหรับให้คุณจัดแสดงทันทีที่คุณย้ายข้าวของและอุปกรณ์ต่างๆไป
เซี่ยเหล่ยไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขารู้สึกขยะแขยงทั้งสองคนนี้มาก
หม่าติงกุยและเซี่ยเหวินเถาใช่ไหม กลับไปซะแล้วรอการสอบสวนในเรื่องนี้จากเรา หลิงฮั่นพูด
หม่าติงกุยและเซี่ยเหวินเถาต่างหันมาสบตาซึ่งกันและกันอย่างว่างเปล่า
นอกจากนี้ตัวแทนทางทหารยังพูดด้วยความโกรธต่ออีกว่า ประชาชนกำลังหาเลี้ยงชีพโดยใช้ทรัพยากรของประเทศอย่างถูกต้องเพื่อให้อยู่รอดต่อไปได้ แต่คุณกลับใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิดเพื่อเอื้อผลประโยชน์ให้กับเย่คุนอย่างนั้นเหรอ? นอกจากนี้โรงงานผลิตอาวุธของเซี่ยเหล่ยถือเป็นองค์กรทางการทหารที่ดีที่สุดในประเทศของเรา ปืนไรเฟิลซุ่มยิง XL2500 ของพวกเขาได้รับการยกย่องว่ายอดเยี่ยมที่สุดในโลก นอกจากนี้ปืนไรเฟิลจู่โจม Gust ที่เป็นเหมือนกับปาฏิหาริย์ให้กับโลกใบนี้แต่พวกคุณกลับมอบสถานที่จัดตั้งบูธของเขาไว้ใกล้กับห้องน้ำ คุณมีสมองบ้างมั้ย?
พวกเรา… หม่าติงกุยและเซี่ยเหวินเถาเหมือนกับต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดไป
เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี พวกคุณเจอดีแน่! ตัวแทนทหารตะโกนเสียงดัง
ทั้งหม่าติงกุยและเซี่ยเหวินเถาตกใจจนทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นทันที
หลิงฮั่นมองไปที่เซี่ยเหล่ยก่อนจะพูดว่า ว่าแต่คุณจะไม่ต้องการย้ายจริงๆงั้นเหรอ?
เซี่ยเหล่ยยิ้มก่อนจะตอบว่า ตอนนี้มีผู้สนใจทราบเกี่ยวกับข้อมูลผลิตภัณฑ์ของเราแล้ว ผมไม่คิดว่าจำเป็นจะต้องย้ายไปไหน
หลิงฮั่นขยับตัวเข้าหาก่อนจะกระซิบว่า ตอนนี้มีนักข่าวมากมายอยู่ภายในงาน การที่อาวุธที่ดีที่สุดในโลกจัดบูธตั้งอยู่ใกล้กับห้องน้ำแบบนี้ มันจะดูไม่ดีซักเท่าไหร่ ผมคิดว่าเราควรจะย้ายดีกว่านะ
โอเค งั้นผมจะย้ายทันที เซี่ยเหล่ยตอบ เขาเข้าใจที่หลิงฮั่นพูด เพราะมันจะกลายเป็นภาพลักษณ์ที่ดูแย่ต่อเอาได้
หลังจากย้ายไปจัดตั้งบูธในสถานที่ใหม่ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ดีขึ้นมากแถมยังกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย บูธใหม่ของเซี่ยเหล่ยนี้ถูกออกแบบให้เป็นบูธในในสไตล์โมเดิร์นที่ทั้งทันสมัยสวยงามหรูหรา
หลังจากจัดการกับบูธใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว เซี่ยเหล่ยก็ยังคงยุ่งอยู่ตลอดเนื่องจากเขาต้องจัดการกับลูกค้าชาวต่างชาติ อย่างไรก็ตามโชคดีมากที่ในขณะนี้มีเฉินตูเทียนหยินคอยอยู่ข้างๆ เพราะเธอสามารถแบ่งเบาภาระเซี่ยเหล่ยไปได้เยอะเลยทีเดียว
หลังจากผ่านช่วงเวลาที่วุ่นวาย เซี่ยเหล่ยก็เดินไปส่งหลิงฮั่นและตัวแทนทหารกลับ และช่วงเวลานี้เองก็เป็นช่วงเวลาเล็กน้อยที่ทำให้เขาได้มีเวลาหยุดพัก
ดูสิ เหงื่อคุณออกมากขนาดไหน? เฉินตูเทียนหยินพูดพร้อมกับเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้กับเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยยิ้มก่อนจะพูดว่า คุณเองก็เหนื่อยมากเหมือนกัน ดังนั้นบอกผมมาสิว่าต้องการให้ผมตอบแทนคุณยังไงดี?
เฉินตูเทียนหยินหัวเราะออกมาก่อนจะพูดว่า นวดให้ฉันเมื่อกลับไปถึงบ้าน
โอเค ผมจะนวดให้คุณเมื่อเรากลับถึงบ้าน ผมจะนวดให้คุณตามที่คุณต้องการเลย เซี่ยเหล่ยพูด พอพูดจบก็อมยิ้มเล็กน้อย
ในขณะที่สามีภรรยาคู่หนึ่งกำลังหยอกล้อกันอยู่นั้นอีกด้านหนึ่งภายในรถเย่คุนก็พูดออกมาด้วยความโกรธว่า นังผู้หญิงเลว! ดูสิ่งที่คุณทำสิ! คุณทำลายผม!
ฉันจะทำลายคุณได้ยังไง? เย่เสี่ยวฉีโบยกลับก่อนจะพูดต่อว่า ฉันทำในสิ่งที่คุณต้องการ ฉันไม่ได้ทำอะไรนอกเหนือจากที่คุณสั่งเลย จะมาโทษฉันได้ยังไง นอกจากนี้ถ้าฉันโดนสอบสวน คุณอยากจะให้ฉันบอกพวกเขาอย่างนั้นเหรอว่าคุณสั่งให้ฉันไปทำอะไรบ้าง!
คุณกล้าดียังไง! เย่คุนตะคอกอย่างไม่พอใจ
ทำไมฉันจะไม่กล้า? ฉันมาถึงจุดๆนี้แล้ว แล้วดูสิว่าฉันได้อะไรบ้าง ถ้าฉันโดนจับไปจริงๆ ฉันก็จะบอกทุกอย่างว่าฉันทำอะไรไปบ้างและใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้! เย่เสี่ยวฉีพูด
เย่คุนยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า เสี่ยวฉี เรื่องก่อนหน้านี้ขอให้แล้วไปนะ ตอนนั้นผมทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เอางี้…ผมจะให้คุณ 100,000 หยวน ไม่สิ 200,000 หยวนก็แล้วกัน หวังว่าพอจะจบเรื่องนี้ได้นะ?
ฮึ! แม้ว่าฉันทำสิ่งต่างๆเพื่อคุณแม้แต่นอนกับคุณก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ยอมเป็นแพะรับบาปให้กับคุณหรอกนะ นอกจากนี้ตอนนี้ฉันกำลังรอให้คาโตะ ทาคาซึเกะกลับมาและจะเดินทางกลับไปพร้อมกับเขา เย่เสี่ยวฉีพูด
คาโตะ ทาคาซึเกะ … เย่คุนทวนชื่อพร้อมกับนึกอะไรขึ้นมาได้ก่อนจะพูดต่ออีกว่า โอ้ เหลือเวลาอีกสองวันในการจัดส่งปืนให้กับเขานี่ เขาจะยังต้องการปืนของเราอีกมั้ยนะถ้ารู้ว่าวันนี้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
เย่เสี่ยวฉีเยาะเย้ยเย่คุนทันทีเลยว่า คุณนี่โชคไม่ดีเลยนะ….
เสี่ยวฉี เสี่ยวฉีของผม…ช่วยผมเรื่องนี้อีกเรื่องได้หรือไม่ ผมจะให้คุณเพิ่มอีก 500,000 หยวน ถ้าคุณตกลง
โอเค ฉันตกลง แต่จะเป็นอย่างนั้นได้ก็ต่อเมื่อฉันได้เงินภายในวันนี้
โอเค ผมจะจัดการให้เมื่อเรากลับไป เย่คุนพูด
เย่เสี่ยวฉีแอบคิดในใจว่า ฉันวางแผนที่จะใช้ชีวิตต่อจากนี้กับคาโตะ ทาคาซึเกะ แล้วฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับเขาได้ยังไงหล่ะ? หึ…ฉันจะบอกเรื่องนี้กับเขาแน่นอน แล้วดูซิว่าเขาจะจัดการคุณยังไง! แต่จะว่าไป คาโตะของฉัน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนนะ… ?
