หิมะโปรยลงมาจากฟากฟ้า พวกมันแหวกว่ายอยู่ในอากาศราวกับกำลังเต้นระบำ ลมหนาวพัดกรรโชกแรงจนหิมะม้วนเกลียวพัดลงไปตกตามยอดไม้ หลังคา หิมะปกคลุมเนินเขาจนหนาราว ๆ ครึ่งฟุต เซี่ยเหล่ยขมวดคิ้วหลังจากเดินลงมาจนถึงด้านล่างของเนินเขาด้านหลังโรงแรมหัวใจแห่งโอะชิโนะ เป็นเรื่องยากสำหรับเขาจะลบร่องลอยในตอนที่จะขึ้นไปบนยอดเขานั้น เพราะไม่ว่าใครก็สามารถแกะรอยเขาด้วยรอยเท้าที่ถูกทิ้งไว้บนหิมะ
เสียงของหลงบิงดังขึ้นถามเขา คุณอยู่ที่ไหน?
หลังโรงแรมที่ชื่อหัวใจแห่งโอะชิโนะ ผม กู๋เค่อเหวินอยู่ข้างใน เซี่ยเหล่ยเบาเสียงลด ผมกำลังจะปีนขึ้นไปบนเนินเขาเพื่อหาจุดลอบยิงเธอและเพื่อจัดการปัญหาทั้งหมด
เดี๋ยวก่อน..ฉันได้ยินเสียงคนคุยกัน ฉันจะโอนเสียงนั้นให้คุณฟังด้วย
ภาษาญี่ปุ่นของหลงบิงนั้นยังอยู่ในระดับเริ่มต้น ดังนั้นเธอจึงยังไม่สามารถแปลบทสนทนายาก ๆ ได้
ได้สิ โอนสายมาเลย เซี่ยเหล่ยพูด เขาพยายามปีนอย่างระมัดระวังทีละก้าว ทีละก้าวเพื่อขึ้นไปบนยอดเขา หลงบิงอยากจะให้เขารอหน่อยแต่เขาก็ไม่ทำ เวลาและโอกาสอาจผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเขาไม่ต้องการจะพลาดโอกาสนั้นถ้ากู๋เค่อเหวิน หนีรอดไปได้ในคร้งนี้คงเกิดเรื่องร้าย ๆ ตามมาแน่
บทสนทนาดังเข้ามาในสายของเซี่ยเหล่ย
หัวหน้า พวกเราค้นหาทั่วโอะชิโนะ ฮัคไครวมถึงบ้านของชาวบ้านด้วย แต่คนที่คุณต้องการตัวไม่ได้อยู่ที่นี้ เสียงหัวหน้าอันธพาลพูดขึ้น
แล้วพวกแกเจอใครน่าสงสัยบ้างมั้ยหรือคนที่รูปร่างคล้าย ๆ กัน อีกฝ่ายถาม นั่นคือเสียงของกู๋เค่อเหวิน หัวใจของเซี่ยเหล่ยเต้นระรัว เขาฟังบทสนทนาพลางมองไปที่โรงแรมด้านล่าง กู๋เค่อเหวินอยู่ในโณงแรมนั้น! เขาสามารถจัดการเธอได้ด้วยปืนนัดเดียว..
คนที่หน้าตาคล้าย ๆ กัน? เสียงอันธพาลคนหนึ่งดังขึ้น หัวหน้า พวกเราไม่เคยเจอไออ่อนนี่แล้วคุณก็ให้พวกเรามาแค่รูป พวกเราจะรู้ได้ยังไงว่าหมอนั่นรูปร่างแบบไหน?
เขาสูงประมาณ 185 เซนติเมตร แข็งแรงแต่รูปร่างสมส่วน หน้าตาดูดีที่เดียว ..อ๋า จริงด้วย เขามักจะมีผู้หญิงข้างกายเสมอ ลองคิดดูว่ามีใครเหมือนอย่างที่ฉันพูดไหม? กู๋เค่อเหวินถาม
เซี่ยเหล่ยก่นสาปแช่งเธอเมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนั้น กู๋เค่อเหวินนั้นเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกหรืออาจจะฉลาดกว่านั้น ศัตรูเช่นนั้นสมควรต้องรีบกำจัดทิ้ง!
185…ผู้ชายกับผู้หญิง.. หัวหน้าอันธพาลพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่างออก ก่อนจะพูดขึ้น พอลองคิด ๆ ดู มีใครบางคนที่มีลักษณะแบบนั้น!
หมอนั่นอยู่ไหน! เสียงกู๋เค่อเหวินท่าทางเป็นกังวล
เขาอยู่ในโรงแรมใกล้ ๆ ทางเข้าหมู่บ้าน เขาบอกว่าตัวเองมาจากฮอกไกโด ภาษาญี่ปุ่นของเขาเก่งมากแต่สำเนียงของเขาไม่เหมือนคนฮอกไกโดแล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่กับเขา เธอหน้าตาสวยทีเดียว เขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเขา แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไรเลยสักคำ แล้วผู้ชายคนนั้นยังให้เงินพวกเราเพื่อไล่พวกเราออกมา เขาดูดีมากและห้องที่อยู่นั้นก็เป็นห้องที่แพงที่สุดในโรงแรมนั้น หัวหน้าอันธพาลตอบทุกอย่างที่เขารู้
อาจจะเป็นหมอนั่นก็ได้! กู๋เค่อเหวินตะโกนขึ้นมาทันที ไป! ตามจับหมอนั่นมาให้ได้ แล้วรีบล้อมโรงแรมนั้นเดี๋ยวนี้ แต่อย่าเพิ่งวู่วาม รอฟังคำสั่งฉันก่อน!
เขาอยู่กับผู้หญิงอีกคนเท่านั้น ลูกน้องผมสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ง่าย ๆ แน่นอน อันธพาลบอก
แกกับพรรคพวกนะเหรอ ? อย่ามั่นใจนักเลย หมอนั่นฆ่าหน่วยรบฝึกพิเศษอเมกันกับเจ้าหน้าที่ CIA ได้เกือบร้อยคน!
อะไรนะ?
รีบไปเร็วเขา แล้วฉันจะจ่ายค่าจ้าง 10,000,000 เยน หรืออาจจะมากกว่านั้นหลังจากงานเสร็จ
พวกเรารีบไป! ติดต่อให้ทุกคนที่กำลังค้นหาในพื้นที่อื่นๆ ให้ไปล้อมโรงแรมนั้นเดี๋ยวนี้! หัวหน้าอันธพาลกล่าว
มีคนโง่มากมายที่กล้าเสี่ยงตายเพื่อรางวัล..
ด้านบนยอดเขา เซี่ยเหล่ยกำลังอารมณ์ไม่ดี เขาคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาตอบ หลงบิง, รีบออกจากโรงแรมนั่นเดี๋ยวนี้!
เกิดอะไรขึ้น ? หลงบิงถามเพราะไม่เข้าใจบทสนทนาญี่ปุ่นรพหว่างกู๋เค่อเหวินและพวกอันธพาล กู๋เค่อเหวินรู้ที่อยู่พวกเราแล้ว! เซี่ยเหล่ยกังวล ออกมาจากที่นั่นเดียวนี้ ออกมาทางหน้าต่างที่ผมใช้แล้วซ่อนตัวทันที!
เปิดเครื่องมือสื่อสารไว้นะ! หลงบินบอก ก่อนจะได้ยินเสียงบางอย่างแทรกเข้ามา
เซี่ยเหล่ยไม่สนใจอีกแล้วว่าเขาจะทิ้งรอยเท้าไว้หรือไม่ เขารวมรวมพลังไปที่ช่องท้องในขณะที่เดินฝ่าหิมะ ศิลปะการต่อสู้ถ่างชิงก่งที่เขาเรียนมาจากถ่างหยู่เหยี่ยนั้นมีประโยชน์มากในตอนนี้
ถ่างชิงก่งทั้งหมดที่เขาเรียนนั้นคือศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง แต่เขาเรียนรู้ได้เพียง 60% จากทั้งหมดผ่านการสังเกตุและการเรียนรู้ด้วยความสามารถของเขา แต่ระดับนี้ก็เพียงพอที่จะใช้งานแล้ว ซึ่งผลลัพธ์ก็คือเขาทิ้งไว้เพียงรอยเท้าตื้น ๆ บนหิมะเท่านั้น และรอยเท้าเหล่าก็จะถูกกลบด้วยหิมะที่ตกลงมาทันที
อย่างไรก็ตาม..ความสามารถนี้ก็มีผลกระทบเช่นกันเพราะเขาจะต้องเสียพลังกายจำนวนมากดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะใช้วิชานี้ตั้งแต่แรก การต่อสู้ครั้งนี้คงไม่จบอย่างรวดเร็วและง่ายดาย ดังนั้นเขาต้องการพลังงานที่เพียงพอเพื่อจะต่อสู้ได้อย่างเต็มที่!
เซี่ยเหล่ยปีนขึ้นมาถึงนอดเขาสูง 50 เมตรภายใน 3 นาทีเมื่อเขาเจอจุดลอบยิ้ม เขาก็รีบมอบลงไปบนพื้น เขาหอบและขาก็สั่นเทา ซึ่งเป็นอากาศเหนื่อยที่ร่างกายแสดงออกมา
ถ่าง ชิงกงเป็นศิลปะการต่อสู้ลับที่สืบทอดมาจากประวัติศาสตร์ ศิลปะการต่อสู้ประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะฝึกฝนเล่น ๆ การกระโดดข้ามกำแพงนั้นไม่ถือว่าเป็นศิลปะการต่อสู้เพราะมันใช้เวลาเพียงสองสามวินาทีเท่านั้นแต่การที่ต้องใช้พลังด้วยเวลาที่นานอย่างที่เซี่ยเหล่ยทำนั้นค่อนข้างทำให้เขาเหนื่อยมากทีเดียว!
ร่างกายของเขาแสดงอาการตอบสนองอย่างรุนแรงแต่เซี่ยเหล่ยไม่เหลือเวลาสำหรับพักฟื้น เขาเปิดกระเป๋าแล้วหยิบ XL2500 และวางไว้บนหินตรงหน้าเขา เขามองกล้องและล็อคเป้าหมายไปที่โรงแรมหัวใจแห่งโอะชิโนะ
ในตอนนั้นเอง หัวหน้าอันธพาลก็เดินออกมาพร้อมลูกน้องซึ่งมีคนอื่น ๆ มารวมตัวมากขึ้นอีกรวมทั้งหมดประมาณ 23 คน
แก็งอันธพาลญี่ปุ่นพวกนี้ใช้อุปกรณ์สื่อสารและกำลังมุ่งหน้าไปที่โรงแรมซึ่งอยู่ใกล้ทางเขา หากดูจากความเร็วของพวกนั้นในตอนนี้ พวกเขาน่าจะใช้เวลาเพียง 5 นาทีในการล้อมรอบโรงแรม 5 นาทีบวกกับ 3 นาทีก่อนจะถึงโรงแรม เซี่ยเหล่ยมั่นใจว่าหลงบิงน่าจะหนีออกไปได้ไกลอย่างน้อย 100 เมตรจากโรงแรมนั่น
คุณอยู่ไหน? เซี่ยเหล่ยถามผ่านอุปกณณ์สื่อสาร
เสียงของหลงบิงตอบกลับมา ฉันอยู่ทางฝั่งตะวันตกของหมู่บ้าน ตอนนี้ฉันมองเห็นหัวใจแห่งโอะชิโนะ คุณอยู่ด้านหลังโรงแรมนั่นไหม?
ใช่ ผมอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 50 เมตรที่สองนาฬิกาของหัวใจแห่งโอะชิโนะคุณมาที่นี่ได้ไหม? เซี่ยเหล่ยบอกตำแหน่ง
ไม่ล่ะ..พวกเขาจะพบรถและตามหาตัวกู๋เค่อหวู่ พวกเราก็จะไม่เหลือไพ่ไว้พาตัวกู๋เค่อหวู่ไป หลงบิงตอบ
แล้วทำไมตอนนี้เราต้องสนใจกู๋เค่อหวู่ด้วย? ความปลอดภัยของคุณสำคัญกว่า! ออกไปจากที่นั่นแล้วขึ้นมาบนเนินเขานี้ มาหาผม! เซี่ยเหล่ยพูดน้ำเสียงจริงจัง
หลงบิงนิ่งเงียบก่อนจะตอบ ก็ได้..ขอเวลาให้ฉัน 20 นาที
ระวังตัวด้วย เซี่ยเหล่ยตอบ เขาหยุดพูดและเพ่งสมาธิไปที่หัวใจแห่งโอะชิโนะ
กู๋เค่อเหวินเป็นพวกเจ้าเล่ห์และเธอไม่ยอมปรากฏตัวแน่ เธอรู้ว่าเขาอยู่ที่นี้แล้วแต่เธอก็ยังคงไม่ตื่นตระหนก!
‘มาดูกันว่าเธอจะซ่อนไปได้อีกนานแค่ไหน..มันไม่มีประโยชน์ คุณคิดเหรอว่าผมจะหาคุณไม่เจอถึงแม้คุณจะซ่อนตัวอยู่ในโรงแรมนั่น? ผมจะหาคุณให้เจอไม่ว่าจะต้องเข้าไปหาทีละห้องก็ตาม แล้วผมจะฆ่าคุณด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว!’ เซี่ยเหล่ยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ สายตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร
ความมืด..ปืนและชายที่กระหายการฆ่าทั้งหมดนี้คือสิ่งที่อยู่บนยอดเขา..
ครืน..ครืน..
โทรศัพท์ดาวเทียมในกระเป๋าของเขาดังขึ้น..
เซี่ยเหล่ยลังเล เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วตอบกลับอย่างเย็นชา นอนไม่หลับรึไง กู๋เค่อเหวิน?
กู๋เค่อเหวินตอบกลับ ฉันเหงา แล้วผู้หญิงเหงา ๆอย่างฉันจะหลับลงได้ยังไง? เซี่ยเหล่ย ทำไมคุณไม่มาหาฉันล่ะ ถ้าคุณอยู่ที่นี้แล้ว? มาที่นี่สิ มาอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันมั่นใจว่าไม่มีใครจะทำร้ายคุณได้แน่ แล้วฉันจะมอบสิ่งวิเศษที่สุดให้คุณด้วยนะ..ฮ่า ๆ จำตอนนั้นได้ไหม วันที่พวกเรารวมตัวกัน? ฉันยินดีจะทำงานเพื่อคุณและนอนกับคุณ แต่คุณก็ปฏิเสธฉัน นั่นคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตคุณเลยนะ คุณไม่รู้เสียแล้วว่าคุณพลาดอะไรไป ก็จริงอยู่ที่ฉันอาจจะไม่สวยเท่าเฉินตูเทียนหยิน แต่ฉันรู้ใจผู้ชายดีกว่าเธอ ฉันจะทำให้คุณได้ลิ้มรสในสิ่งที่ผู้ชายคนอื่นได้แต่เฝ้าฝันถึง..
เซี่ยเหล่ยตัดบท ไม่..คุณเข้าใจผิดแล้ว นั่นคือการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิตผม
ก็ได้.. กู๋เค่อเหวินถอนหายใจ ดูเหมือนเราคงเป็นได้เพียงศัตรูต่อกัน แล้วคุณจะเสียใจ ฉันรับรอง..
เซี่ยเหล่ยหันกระบอกปืนไปทางห้อง ๆ หนึ่ง ห้องนั้นไม่ได้เปิดไฟและประตูกับหน้าต่างก็ปิดอยู่ มีไอน้ำชั้นบางๆ เกาะอยู่ที่หน้าต่างซึ่งน่าจะเกิดจากบรรยากาศภายในที่อบอุ่นตัดกับอากาศภายนอกที่หนาวเย็น
กู๋เค่อเหวินยังคงพูดต่อ อะไร..พวกเรามาถึงขั้นนี้แล้ว คุณจะไม่มาหาฉันหน่อยเหรอ ? คุณตั้งใจจะกลายเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้เหรอ ? คุณไม่กล้าจะมาเผชิญผู้หญิงอ่อนแอแบบฉันเหรอ ? ฉันชอบคุณเพราะคุณเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมนะ แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่ ? หรือว่าคุณกลายเป็นคนขี้ขลาดหลังจากแต่งงานกับเฉินตูเทียนหยินงั้นเหรอ?
มาเจอกันก็ได้.ผมอยู่ที่หมู่บ้านนี้แล้ว แล้วก็อยู่ที่โรงแรมใกล้ทางเข้าหมู่บ้าน แล้วก็มาต่อรองกันให้เสร็จ คุณอย่าลืมล่ะว่าพี่ชายของคุณยังอยู่ในกำมือผม เพราะงั้นอย่าพยายามเล่นตุกติก
ฉันรู้ว่าคุณเป็นนักลอบยิงที่เก่งที่สุดในโลก คุณตั้งใจจะให้ฉันออกไปงั้นเหรอ? แล้วถ้าคุณกำลังซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักทีเพื่อรอให้ฉันแสดงตัวแล้วยิงฉันทันทีล่ะ ? ให้ฉันบอกอะไรให้ฟังนะ เซี่ยเหล่ย ที่ฉันรอดอยู่ได้ทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะความสวยและเรือนร่างของฉัน แต่เพราะฉันฉลาด ฉันจะอยู่ในโรงแรมหัวใจแห่งโอะชิโนะเพราะงั้นคุณต่างหากละที่ต้องมาหาฉัน!
เซี่ยเหล่ยไม่ตอบอะไรอีก เขาหายใจลึก ๆ และกลั้นหายใจไว้ ตาซ้ายของเขากระตุกก่อนเขาจะละสายตาจากผนังห้องนั้นที่อยู่ห่างออกไปเกือบ 60 เมตร..
เพราะตอนนี้เขากำลังจ้องมองไปที่ผู้หญิงสองคน..
ผู้หญิงคนแรกเป็นลูกครึ่งและอีกคนคือ.. กู๋เค่อเหวิน!
