โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ – ตอนที่ 2

ขณะก้มมองมาที่เหรียญในมือเขา, เยเที่ยนหัวเราะพรวดออกมา. “ระบบมันให้รางวัลชั้นเพิ่มเป็น100

เหรียญทองจริงๆด้วย! โคตรโชคดีเลย!”

หน่วยสกุลเงินของสาธารณะรัฐโรมนั้นคือ:

Aureus (ออรีอุส): เหรียญทองคำน้ำหนักประมาณ8กรัม

Denarius (เดนาเรียส): เหรียญเงิน, เหรียญเงิน25เหรียญมีค่าเท่ากับ1เหรียญทอง

Sestertius(เซสเตอร์เทียส): เหรียญทองแดง,เหรียญทองแดง100เหรียญเท่ากับ1เหรียญเงิน.

เซสเตอร์เทียสเป็นสกุลเงินที่ใช้กันปกติ, หนึ่งเซสเตอร์เทียสมีค่าเท่ากับ7ดอลล่าร์(ประมาณ200กว่า)

ไอ้100เหรียญทองที่ระบบให้เย่เทียนมีค่าเท่ากับ 2500เหรียญเงิน หรือ 250,000เหรียญทองแดงซึ่งมีค่า

เท่ากับ 1,750,000ดอลล่าร์เลยทีเดียว.

เย่เทียนยังคงห่างไกลจากคำว่ารวยนัก เพราะทรัพย์สินที่เขามีตอนนี้ทำให้เขาเป็นแค่ส่วนนึงของชนชั้นกลางเท่านั้น.

ในช่วงปีแรกๆ ซีซาร์ถูกลักพาตัวโดยโจรสลัดพร้อมค่าไถ่ประมาณเหรียญทองหนัก 50ทาเลนตั้ม.

ทาเลนตั้มเป็นหน่วยน้ำหนักที่ใช้ในโรม. 1ทาเลนตั้มจะประมาณ20-40กิโลกรัม. ซึ่งแปลว่า50ทาเลนตั้มก็จะหนักประมาณ 1000-2000กิโลกรัม.

ไอ้100เหรียญทองที่เย่เทียนมี หนักอันละ ประมาณ8กรัม ซึ่งมันน้อยกว่า1กิโลกรัมอีก!

เพราะฉะนั้น, เย่เทียนจึงต้องทำงานต่อไปให้มากขึ้น.

“ปีนี้คือ 90ก่อนคริสต์กาล. จักรพรรดิ์อู่แห่งราชวงศ์ฮั่นปกครองประเทศจีน. ในเวลานี้ราชวงศ์ฮั่นน่าจะกำลังทำศึกกับพวกฮัน!”เย่เทียนบ่นเบาๆพร้อมมองไปทางตะวันออกไกลๆ

(ฮันกับฮั่นคนละอย่างนะครับ)

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็ลุกโชนไปด้วยกิเลสและความเทยอทยาน.

“นายทาสที่แข็งแกร่งที่สุดงั้นเหรอ? วันนึง ทั้งยุโรปจะต้องมาเป็นทาสของชั้น.

วันนึงชั้นจะกลายเป็นมหาจักรพรรดิ์!”

อา, ทุกๆอย่างเริ่มต้นด้วยการเป็นนายทาส!

…

“นายท่านคะ, ชุดพอลล่าของข้าสวยรึป่าว?” แองเจล่าโผล่ออกมาถาม เย่เทียนต่อหน้าของเขาในเช้าวันนั้น. ชุดของเธอตอนนั้นมันดูมิดชิดมากถ้าเทียบกับชุดเก่าของเธอที่โชวทั้งแขนและขา.

“ว้าว, งดงามมาก! เจ้านี่รสนิยมใช้ได้!” เย่เทียนตอบกลับพร้อมยิ้ม. “ทานข้าวเช้ากับข้าสิ!”

ขณะที่ชมรูปร่างอันงดงามหาที่เปรียบไม่ได้ของแองเจล่าอยู่นั้น, เย่เทียนรู้สึกถึงเลือดที่พุ่งปรี๊ดไปหาน้องชายของเขา. ไอ้เลือดนั่นก็เหมือนจะไม่หยุดพุ่งซะด้วยสิ, สงสัยคงเป็นเพราะรูปร่างที่เปลี่ยนไปของเขา.

“ข้าเป็นแค่ทาสของท่าน, ข้าไม่ควรที่จะมานั่งทานกับท่านค่ะ, นายท่าน…” แองเจล่าพูดเบาๆ.

ตอนแรกเธอลังเลที่จะทานกับเขา, แต่หลังจากได้ยินคำชวนของเย่เทียนซ้ำๆ, นางติดสตั๊นไปเลย.

ถึงนางจะกลัวแต่นางซาบซึ้งและอยากจะร้องไห้ออกมา.

พวกทาสมีสถานะต่ำที่สุดในสาธารณะรัฐโรมัน. สำหรับพวกนายทาสแล้ว, พวกทาสเป็นเพียงเครื่องมือที่พูดได้แค่นั้นเอง.

พวกทาสทำงานที่สกปรกที่สุด หนักหนาที่สุดและยากเย็นที่สุดทุกๆวัน, แต่ก็ได้กินของถูกๆและไม่มีสารอาหารปกติแล้วไม่อิ่มท้องด้วยซ้ำ.

ชีวิตของทาสหญิงนั้นยิ่งน่าเวทนามากกว่านัก ไม่เพียงแต่ทำงานเหมือนทาสชายเท่านั้น พวกเจ้านายก็คิดว่าพวกหล่อนจะช่วยเป็น ’ที่ระบายทางกาย’ ด้วย.

อีกอย่าง,ส่วนใหญ่ที่การเอาใจเจ้านายก็ไม่ได้ช่วยให้ได้อยู่ดีกินดีหรือมีชีวิตที่ดีกว่าเดิมสำหรับพวกทาสนัก.

พวกเขาเป็นเพียงแค่เครื่องมือที่จะถูกใช้ – ผ่านมาและผ่านไปตามลมปากของเจ้านายเท่านั้น.

มันจะแย่กว่าเดิมอีกถ้าหากพวกเธอท้อง ถ้าไม่ถูกฆ่าเดี๋ยวนั้น, ลูกของพวกเธอก็จะกลายเป็นทาสไปด้วย,

ถูกเลี้ยงเหมือนหมูเหมือนหมา.

สำหรับพวกทาสที่สวยๆ, ชีวิตลำเข็นมากกว่านั้น นอกจากจะเป็นเมียน้อยของเจ้านายแล้ว หากเจ้านายมีเมียอยู่ก่อนหน้าแล้ว ทาสนั้นก็คงถูกตบตีด้วยความอิจฉา.

มันคงจะไม่แปลกหากแองเจล่ารู้สึกเหมือนได้พรจากพระเจ้า, เจ้านายของเธอเป็นคนอ่อนโยนมีเมตตา.

เธอให้เข้าได้ทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตของเธอเอง.

เย่เทียนยิ้มแล้วกระซิบเบาๆ, “ โอเค, เจ้าไม่ลองป้อนข้าดูล่ะ.ลองมั๊ย?”

“ค่ะ, นายท่าน…” แองเจล่าตอบแบบลังเล. นางพยักหน้าแบบเขินๆและดีใจกับโอกาสนี้.

ขณะที่นางป้อนเย่เทียน, มือของเขาก็ค่อยๆไล้ไปตามร่างกายของเธอ. ถึงจะอย่างงั้น แองเจล่าก็ยังสามารถป้อนเย่เทียนพร้อมทานของตัวเองไปพร้อมกันได้.

“ไปวิลล่ากับข้าสิ” เย่เทียนกล่าว พร้อมเช็ดอาหารจากปากของเขา.

“ข้าอยากดูว่าตาเฒ่าพวกนั้นกล้าขี้เกียจไหม!”

“ค่ะ, นายท่าน” แองเจล่าตอบ พร้อมกับจัดระเบียบชุดของเธอ.

การเกษตรของโรมันค่อนข้างจะก้าวหน้า. พืชหลักก็คือ ข้าวสาลี, บาร์เล่ย์, มะกอก, องุ่นแล้วก็เครื่องเทศ.

พวกเขายังริเริ่มใช้เครื่องมือเหล็กเช่น คราด, จอบ, พลั่วแล้วก็เคียว และอื่นๆด้วย.

เย่เทียนได้ปลูกพืชพวกนี้บางชนิดในเขตของเขา. มันมีพืชอื่นๆ, พวกที่ดีๆที่สามารถหาซื้อได้ในร้านค้าระบบ. แต่ว่า ถึงเขาจะซื้อมันมาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถหาทางป้องกันมันจากพวกขโมยได้เลย.

กองทัพแห่งทาส!

เย่เทียนวางแผนที่จะสร้างกองทัพแห่งทาสที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคนี้และสื่อสัตย์ต่อเขาด้วย.

เมื่อทำสำเร็จ, พวกชนชั้นสูง, 3ยักษ์ใหญ่ และแม้แต่สภาก็จะอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาและเขาก็จะได้ขึ้นครองบัลลังก์ในฐานะมหาจักรพรรดิ์.

ด้วยการช่วยเหลือของระบบทาสที่แข็งแกร่งที่สุด, เย่เทียนมั่นใจว่าเขาสามารถทำมันได้.

กฏของระบบอธิบายไว้ว่าเมื่อค่าความภักดีของทาสถึง80% มันจะไม่มีวันลดลง

เงินและความมั่งคั่ง! มันทำให้โลกหมุน!

เขาต้องการมันเยอะๆเพื่อจะเอาไว้ซื้อทาส. เพื่อที่จะเสริมกำลังกองทัพทาสของเขาแล้ว,เขาต้องการเงิน

เพื่อที่จะซื้อที่ดินแล้ว, เขาต้องการเงิน.

เย่เทียนมาจากอนาคต, เพราะงั้นเขาจึงรู้วิธีหาเงินมากมาย. ในตอนนี้, เขายังอ่อนแออยู่ ต่อให้เขาสร้าง

จักรวรรดิ์ธุรกิจ เขาก็ไม่มีพลังที่จะปกป้องมันไว้ได้ ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขากังวลก็คือการรักษาตำแหน่งปัจจุบันของตัวเองเอาไว้.