“ข้าอยากรู้ว่าท่านจะทำอย่างไรรึครับ ท่านลอร์ด?”
ฟิลิปเห็นว่าเย่เทียนมั่นใจมาก เขาเลยทำหน้าแฮปปี้ให้เห็นทันที. ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าความพยายามเอาใจเย่เทียนครั้งก่อนนั้นไม่ได้เสียเปล่าเลย รอบนี้เหมือนเขาถูกหวยเลย.
“มันก็ง่ายมากนะ. ตระกูลสุละมีอิทธิพลมากมายในสภาและสุละคนปู่เองก็มีชื่อเสียงที่ดีกับชนชั้นสูงคนอื่น. แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีศัตรู, แผนของข้าก็ง่ายๆและตรงๆแต่มันจะได้ผลแน่ๆ! นั่นคือโยนปัญหานี้ให้ศัตรูเก่าของสุละ, กาอิอุส มาเรียสยังไงล่ะ! ข้าคิดว่าทั้งคู่คงทนดูอีกฝ่ายหนึ่งว่ายบนกองเงินกองทองคนเดียวไม่ได้แน่ๆ! แน่นอนว่าเราจะกินหมูแค่พวกเราไม่ได้ เราต้องให้กาอิอุส มาเรียสได้ผลประโยชน์ด้วยถ้าอยากจะให้เขาช่วย! ถ้าเจ้าให้ข้ารับมือกับสถานการณ์นี้ล่ะก็ ข้าสัญญาว่าจะแบ่งให้เจ้า15% แน่!”
เย่เทียนอธิบายช้าๆให้ฟิลิปฟัง.
ความจริงแล้ว ทำไมเขาจะไม่อยากได้เหมืองมาครองแค่คนเดียวล่ะ? แต่ตอนนี้ความสามารถของเขายังไม่พอ.
ในยุคนี้เหล็กและเหล็กกล้าเป็นของที่สำคัญต่อทางทหารมากๆ, ทางสภาคงไม่ยอมให้ชนชั้นสูงตัวจ้อยอย่างเขาควบคุมเหมืองใหญ่ๆแบบนั้นแน่.
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยอำนาจของเขาในตอนนี้ ทางตระกูลสุละจะต้องเข้ามายุ่มย่ามกับเขาแน่.
ดังนั้นมันจะดีกว่าถ้าเข้าร่วมกำลังกับตระกูลจูเลียส, ฉินน่าและกาอิอุส มาเรียสซะ.
และด้วยวิธีนี้ไมตรีระหว่าง3ตระกูลใหญ่ก็จะได้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น. บนเรือนี้เย่เทียนจะปลอดภัยกว่ามาก.
พอเวลาเลือกตั้งกงสุลแห่งโรมันที่กำลังจะจัดขึ้นในอีก 2 ปีมาถึง เย่เทียนก็ตั้งใจว่าจะช่วยให้กาอิอุส มาเรียสชนะ. ถ้ามันเป็นไปด้วยดีเย่เทียนก็จะสามารถใช้โอกาสนี้ควบคุมลมและคลื่นของทั้งสาธารณรัฐโรมันผ่านกาอิอุสมาเรียสได้.
แม้ว่ากาอิอุสมาเรียสจะตายเพราะโรคไม่กี่ปีหลังจากนั้น เขาก็จะสามารถเอาตัวรอดใน โรมได้อย่างสบาย.
ดังนั้นเย่เทียนไม่เสียอะไรเลยแถมยังได้กำไรจากแผนนี้อีกด้วย.
สิ่งที่เขาต้องทำก็แค่เป็นพ่อสื่อให้พวกเขาเอง.
ที่เจ๋งกว่านั้นขึ้นเย่เทียนก็รู้จักมักดีกับนายหญิงของทั้ง3ตระกูลด้วยและพวกนางเองก็มีอำนาจด้านการตัดสินใจในบ้านด้วยเพราะตอนนี้สามีของพวกนางกำลังสู้อยู่ในสนามรบ.
“ท่านลอร์ดครับ, ท่านช่างเป็นผู้กล่าวแทนเทพธิดาแห่งปัญญาจริงๆ, แผนของท่านช่างเยี่ยมยอดนัก. ท่านพูดถูกครับ, ให้ตระกูลใหญ่ๆหนุนหลังเรา, ข้าไม่คิดว่าตระกูลสุละจะกล้ามีเรื่องกับชนชั้นสูงหลายตระกูลพร้อมๆกันแน่….”
หลังจากได้ยินคำอธิบายของเย่เทียน, ตาของฟิลิปก็ลุกโชนขึ้นเล็กน้อยแล้วเขาก็รีบยอเย่เทียนทันที.
“สหายรัก, พวกเราไม่ต้องเยินยอกันก็ได้นะ จริงมั้ย? ความจริงๆแล้วแผนที่เราใช้กันอยู่นี่ก็เป็นแบบเดียวกับที่เจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้าและข้าก็ต้องการความช่วยเหลือจากชนชั้นสูงใหญ่ๆด้วย. ถ้าเจ้าติดต่อชนชั้นสูงใหญ่ๆพวกนั้นได้เจ้าคงไม่ลำบากข้าหรอกใช่มั้ย?”
เย่เทียนยิ้มบางๆแล้วพูด.
“ฮ่าฮ่า….ข้าจะไปเทียบท่านได้อย่างไร ท่านลอร์ดครับ”
ฟิลิปหัวเราะด้วยความเขินอายและยอเย่เทียนต่อ.
“เจ้าแน่ใจนะว่าเหมืองนี้มีแร่เยอะจริง?”
เย่เทียนถามฟิลิปอย่างจริงจัง.
“ครับ, ข้ามั่นใจ, ข้าให้คนของข้าไปสำรวจที่แล้ว!”
ฟิลิปตอบอย่างจริงจังเช่นกัน.
“ดีมาก, เอาสัญญาของเจ้ากับนายน้อยสุละให้ข้า, ข้าจะไปที่ตระกูลจูเลียสทันที, เรื่องแบบนี้จะรอช้าไม่ได้”
เย่เทียนพยักหน้าช้าๆ.
“ข้าจะเอามันมาให้ท่านทันทีครับ”
หลังจากคุยกันเสร็จแล้ว, ฟิลิปก็รีบลุกขึ้น. ไม่กี่วินาทีเขาก็กลับมาพร้อมกับกระดาษสัญญาแล้วส่งให้เย่เทียนอย่างระวัง.
“รอฟังข่าวดีจากข้าอย่างสบายใจเถอะนะ, พวกเราจะได้ทำเหมืองนี่ในไม่ช้าแน่!”
เย่เทียนรับสัญญามาอย่างระวังแล้วตบไหล่ฟิลิปพร้อมพูด. จากนั้นเขาก็จากไปพร้อมๆกับสาวๆทั้ง3.
“เจ้านายคะ, พวกเราจะได้ครองเหมืองเหล็กจริงๆหรอคะ?”
ระหว่างทางแองเจล่าถามเย่เทียนด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย. เธอดีใจแทนเย่เทียน.
เย่เทียนเจ้านายของเธอทำให้เธอรู้สึกมั่นใจอยู่บ่อยๆราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือของเขา.
“ใช่แล้ว, ในไม่ช้านี่แหละ!”
เย่เทียนยิ้ม.
แร่เหล็กอเนกประสงค์มาก, นอกจากทำอาวุธได้แล้ว มันยังเอาไปทำเป็นอุปกรณ์ในชีวิตประจำวันได้ด้วยอย่างเช่นหม้อและกระทะ.
เมื่อเขาได้เหล็กพอแล้ว, เขาวางแผนว่าจะให้ทุกคนมาซื้อเหล็กของเขาด้วยการประกาศข่าวว่าสังกะสีนั้นเป็นพิษต่อร่างกาย.
นี่ไม่ใช่แค่เพื่อเงินเท่านั้นแต่ก็เพื่อความปลอดภัยของทุกคนในโรมด้วย.
เย่เทียนเชื่อว่าคนโรมันจะเชื่อเรื่องนี้โดยไม่สงสัยเลยเพราะว่าอัตราการเกิดของทั้งโรมนั้นลดลงอย่างจริงจังและหลายๆบ้านก็ประสบปัญหามีลูกไม่ได้.
ส่วนเรื่องที่จะทำให้คนยอมรับนั้น ก็ขึ้นอยู่กับวิธีการตลาดของเย่เทียน.
ถ้ามันสำเร็จเย่เทียนก็จะได้เงินอย่างอื้อซ่า.
เขาคาดไว้ว่าทุกๆคนในโรมและแม้แต่ทั้งกรีซเองก็จะมาซื้ออุปกรณ์เหล็กของเขา, คิดดูสิเขาจะได้เงินมาเร็วแค่ไหน?
เมื่อเวลานั้นมาถึง ก็จะมีชนชั้นสูงหลายคนอิจฉาริษยาตาร้อนแน่ๆ.
แต่ทุกๆอย่างก็ต้องใช้เวลาดังนั้นเขาจึงทำได้แค่รออย่างอดทนในตอนนี้.
“ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะเจ้านาย!”
ไดอาน่าแสดงความยินดีกับเย่เทียนด้วยอารมณ์มีเสน่ห์เหลือล้น.
“ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะเจ้านาย!”
โฟบี้ไม่รู้ว่าทำไมไดอาน่าจึงพูดแบบนั้นแต่เธอก็เลียนแบบและกล่าวยินดีกับเย่เทียน.
“ขอบใจนะ…..พวกเจ้า3คนกลับบ้านไปก่อนเถอะข้าจะไปบ้านจูเลียสคนเดียว!”
สีหน้าตลกๆของโฟบี้ทำให้เย่เทียนอดขำไม่ได้จากนั้นเขาก็พูดกับพวกเธอ.
เพราะการไปพบออเรเลียครั้งนี้เขาต้องได้พบกับคู่หมั้นของเขาแน่และมันอาจจะดูหยาบคายถ้าพาพวกนางไปด้วย.
ในสถานการณ์นี้ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้, เขาต้องทำมันด้วยตัวคนเดียว. ต่อให้เขาโน้มน้าวออเรเลียและตระกูลอื่นได้, สถานการณ์ก็ต้องให้เขาช่วยผลักดันมันอยู่ดี.
เพราะเย่เทียนเลือกที่จะยืนอยู่ข้างกาอิอุส มาเรียส, เขาจึงไม่กลัวที่จะทำให้สุละสูญเสียอำนาจเลย.
ลดอำนาจของสุละ, สนับสนุนกาอิอุส มาเรียสให้เขาได้ชนะการเลือกตั้ง.
ตราบใดที่กาอิอุส มาเรียสทำสำเร็จ, เย่เทียนก็จะได้ผลประโยชน์อย่างไม่จบสิ้น.
“ค่ะเจ้านาย…”
ไดอาน่าพยักหน้าด้วยคาวมเคารพแล้วกลับบ้านไปพร้อมกับอีก2คน.
เมื่อมียักษ์สาวโฟบี้ตามพวกเธอไปด้วย คนที่เดินผ่านก็ไม่กล้าจะส่งสายตาให้สาวงามทั้งคู่ระหว่างทาง, แม้ว่าบางคนจะคิดชั่ว. แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวว่ายักษ์สาวจะทุบหัวพวกเขาถ้าดันไปทะลึ่งใส่ทั้ง3คนเข้า ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าแหยมพวกเธอ.
