ตอนที่ 115 – จากสวรรค์สู่นรก
“ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
“ช้ายรึ? ท่านแน่ใจนะว่าปานอยู่ที่ด้านซ้าย?”
เย่เทียนถามด้วยเสียงทุ้ม
“ใช่! มันอยู่ด้านซ้าย! ข้ามั่นใจ!”
พอเห็นความสิ้นหวังแว่บขึ้นมาในสายตาของเย่เทียน แครสซัสก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้นไปอีก
“ท่านลอร์ดซาตาน ท่านมีอะไรจะพูดอีกมั้ย?
เทเรโดเองก็คิดว่าแครสซัสเดาคําตอบถูกจึงถามเย่เทียนด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
“ซาตานจะแพ้งั้นหรอ?”
ความรู้สึกผิดหวังผุดขึ้นมาในดวงตาของออเรเลียขณะที่เธอถาม.
“แครสซัสโชคดีเกินไปแล้ว! ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะตอบถูก! ดูก็รู้ว่าเดาทั้งนั้น! ถ้าเขารู้ คําตอบล่ะก็คงพูดไปนานแล้ว!”
ยูเลียพูดด้วยน้ำเสียงหมดหวัง
“ซาตานมั่นใจเกินไป. เขาดันให้โอกาส50/50กับแครสซัส, แครสซัสน่าจะได้โอกาสที่น้อยกว่านี้….”
คุณหญิงฉินน่ากล่าวอย่างน่าเสียดาย
แอนดรูว์ขมวดคิ้วเขาไม่เชื่อว่าเย่เทียนที่มีปัญญาฉลาดล้ำจะพลาดดูถูกศัตรูของเขา
“ไม่! พวกท่านทุกคนต่างหากที่กําลังดูแคลนอาจารย์ของข้า! ข้าคิดว่าแครสซัสนั่นได้ตกหลุมพรางของอาจารย์ข้าแล้ว คอยดูนะ ต่อไปเขาจะอัดหมัดน็อคใส่แครสซัส!”
ซีซาร์ตื่นเต้นมากพร้อมกับสายตาระยิบระยับมีความสุข. เขาเป็นแฟนตัวโยงของเย่เทียนเขาเชื่อเย่เทียนอย่างไม่สงสัยเลย ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม.
“ท่านผู้พิพากษาเทเรโด! ข้าไม่คิดว่าท่านควรถามข้านะ, ท่านควรไปถามกับแม่ของเฮร่า, ซัลตาน่าดีกว่า ว่าแครสซัสตอบถูกหรือผิด!!”
เย่เทียนตอบอย่างสุขุม.
“ท่านหญิงซัลตาน่า แครสซัสพูดถูกหรือป่าวครับ?”
เทเรโดถามแม่ของเฮร่าอย่างใจเย็น
“ฮ่าฮ่า…แครสซัส, เจ้ามันคนขี้ปด! เจ้ามันคนขี้ใส่ความ! เจ้ามันคนบาปหนา! ฮ่าฮ่า ข้าขอสาบานในนามพระเป็นเจ้าทั้งหลาย, ข้าขอสาบานกับชื่อเสียงและเกียรติของตระกูลเวิร์นเนอร์, บุตรสาวของข้า เฮร่า, ไม่มีปานที่ตัวของนางเลย! ในเมื่อนางไม่มีปานมันจะมาอยู่ที่ด้านซ้ายได้อย่างไร…”
แม่ของเฮร่า, ซัลตาน่าลุกขึ้นมาแล้วหัวเราะจนเจ็บท้องขณะดูมีความสุขและสบายใจมากๆ นางรู้ว่าเย่เทียนชนะส่วนแครสซัสก็แพ้แล้ว. ชื่อเสียงของลูกสาวนางถูกล้างล้างมลทินแล้ว ทําไมนางจะไม่มีความสุขล่ะ?
“ฮ่าฮ่า…. เจ้าคนขี้ใส่ความ, ยอมรับการลงทัณฑ์เสีย!”
วิคเตอร์นั้นเดือดดาลไปด้วยความโกรธมาเนิ่นนานในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยความโกรธในวินาทีนั้นเอง..เขาอดขําไม่ได้จนน้ำตาไหลออกมาเลย
“เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ยังไง? ไม่…ไม่! มันต้องอยู่ที่ด้านซ้ายสิ ใช้ด้านซ้าย! พวกเขาพูดเรื่องโกหก. สาวๆ, บอกทุกคนสิ, มันอยู่ที่ด้านซ้าย ใช่มั้ย…?”
แครสซัสตัวแข็งอยู่กับที่ทันทีและเขารู้สึกราวกับว่าตัวเองหล่นจากสวรรค์ลงมาสู่ขุมนรกที่มืดมิด.
เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองพลาดตรงไหน เพราะผู้หญิงคนนั้นใบ้ให้เขาจริงๆหนิ
ปัญหาอยู่ที่คําตอบ!
พอคิดเช่นนี้เขาจึงถามเพื่อนๆของเฮร่าทันที
ความหวังสุดท้ายของเขาอยู่ที่พวกนางแล้ว
“ขออภัยค่ะท่านลอร์ดแครสซิส! เฮร่าไม่มีปานบนร่างกายจริงๆ!!”
“ใช่แครสชัส, พวกเราอาบน้ำกับเฮร่าบ่อย, ผิวของนางขาวมากและไม่มีปานใดๆเลย!”
“ท่านลอร์ดแครสซัส! ข้าทําอะไรไม่ได้เลย, ข้ากล่าวความเท็จไม่ได้ เพราะเฮร่าไม่มีปานจริงๆ ข้าช่วยท่านไม่ได้จริงๆ!!”
เพื่อนทั้ง 3 คนของเฮร่าส่ายหัว, คําพูดของพวกนางอัดแครสซัสไปเต็มๆและความหวังสุดท้ายของเขาก็พังทลายไป
“ไม่! พวกเจ้า3คนคนโกหก! พวกเจ้าทุกคนต้องถูกซื้อตัวไปแล้วแน่ พวกเจ้าพูดเรื่อง เท็จทั้งนั้น”
แครสซัสใกล้จะสติแตกแล้ว เมื่อเขามองไปทางเด็กผู้หญิงที่กระพริบตาให้เขา เขาดูราวกับพยายามจะเอามือไปคว้าที่พึ่งสุดท้ายในชีวิตแล้วก็รีบจับมือเธอพร้อมถามไปด้วยความคาดหวังว่า “เจ้ารู้ความจริง ใช่มั้ย?? บอกเขาสิ, ปานของเฮร่าอยู่ที่ด้านซ้าย…”
“ข้าขออภัยด้วยค่ะท่านลอร์ด! ข้าไม่รู้, ข้าไม่รู้อะไรเลย, ข้าแค่ถูกท่านลอร์ดซาตานเชิญมาที่นี่, ข้าไม่รู้จักท่านเฮร่าเลยด้วยซ้ำ ”
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างอายๆแล้วรู้สึกว่าตัวเองได้เจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว คําพูดของนางได้ส่งแครสซัสลงนรกไปลึกกว่าเดิมเสียอีก
“บ้าเอ้ย, ถ้างั้น เจ้าจะกระพริบตาซ้ายให้ข้าทําไม. ข้าจะฆ่าเจ้า, ฮืออออ…”
แครสซัสสติแตกไปแล้ว
“ข้าเป็นโรคทางตาตั้งแต่เด็กแล้วคะ, ตอนที่ข้าประหม่าตาซ้ายของข้าจะกระพริบรัวๆ คุมไม่อยู่เลย…”
เด็กคนนั้นแทบจะร้องไห้แล้ว, ตาซ้ายของนางก็เริ่มกระพริบเร็วขึ้นอีก
“ฮ่าฮ่า…”
พอได้ยินคําพูดของเด็กคนนั้น วิคเตอร์กับภรรยาของเขาก็หัวเราะพรวดออกมาอีกครั้ง
“ถุ้ย…”
แครสซัสระงับความโกรธของตัวเองไม่อยู่แล้วลุยเลือดออกมา
“ซาตาน! ไอ้ปีศาจชั่ว!! เจ้าหลอกข้า, เจ้าวางกับดักข้า! เจ้าพยายามวางกับดักทั้งตระกูลแครสซัส! ข้าจะเอาเจ้าไปลงนรกพร้อมกับข้า…”
ในที่สุดแครสซัสก็เข้าใจหมดแล้วว่าเฮร่าไม่มีปานอะไรนั่น ทุกๆอย่างถูกเย่เทียนวางเอาไว้ เขาขุดหลุมใหญ่ไว้แล้วปล่อยให้หมอนั่นโดดลงไปตายเอง
โรคทางตา! โรคทางตา! โรคทางตา!
ในหัวของแครสซัสมีคําพูดนี้ดังขึ้นซ้ำไปซ้ำมา!
“ท่านลอร์ดเทเรโด! ข้าว่าข้าไม่จําเป็นต้องพิสูจน์อะไรอีกแล้ว ความจริงได้เปิดเผยแล้ว!”
เย่เทียนหลบแครสซัสที่กําลังพุ่งเข้ามาหาเขาแต่ก็ไม่ได้สู้ตอบ แล้วหันไปคุยกับเทเรโดที่หน้าเหวออยู่อย่างใจเย็น
จริงๆแล้วไม่ใช่แค่เทเรโดเท่านั้นที่ตัวแข็งที่อกับที่แต่ทุกๆคนเลย
เรื่องทั้งหมดมันกลับตาลปัตรเร็วมากจนทุกคนในห้องไต่สวนคิดไม่ทันเลย..
ก่อนหน้านี้แครสซัสยังกําชัยชนะไว้ในมืออยู่เลยแต่วินาทีต่อมาเขาก็ร่วงลงนรกไปแล้ว
“น่ากลัวมาก, ชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมาก!”
แอนดรูว์ถอนหายใจ ความรู้สึกหวาดกลัวผุดขึ้นมาในดวงตาเมื่อมองไปหาเย่เทียน.
“ฮ่าฮ่า…ข้าบอกแล้วว่าอาจารย์ของข้าไม่แพ้แน่! ฮ่าฮ่าอาจารย์ข้าสุดยอด น่ายกย่อง มากเลย!”
ละพอใจมาก ราวกับว่าคนที่ชนะ
เสียงหัวเราะคิกคักของซีซาร์ดังออก คือตัวเขาเองเลย.
“สมบูรณ์แบบ!”
ออเรเลียอุทาน, ใจของนางเต้นแรงมากและสายตานางก็มีความหลงใหลเต็มไปหมด. ณ ตอนนี้เย่เทียนดูเปล่งประกายมาก.
สถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้เขากลับแก้มันได้
“ซาตานทําได้ยังไง?”
ยูเลียกับคุณหญิงฉินน่าเองก็ประหลาดใจมาก.
“เวรเอ้ยซาตาน!!!”
ปอมปิย์กับมาโคเนียโกรธเลือดขึ้นหน้ามากเมื่อได้เห็นความน่าเกรงขามของเย่เทียนอีกครั้ง
แครสซัสที่เป็นคนระมัดระวังและฉลาดหลักแหลมเสมอมาก็ไม่อาจจะเลี่ยงแผนของเขาได้แม้จะมีเทเรโดช่วยก็ตาม.
คนแบบนี้เป็นคนที่อันตรายมาก!
ในตอนนี้ชื่อ ซาตาน เย่เทียนนั้นเป็นดั่งแสงสว่างราวกับพระอาทิตย์จ้า เขาจะถูกชนชั้นสูงทุกคนในสภาจดจําไปอีกเนิ่นนาน
“ฮะฮะ นี่แค่แผนแรกเอง แกยังรับมือไม่ไหวเลย สงสัยแผนอื่นชั้นคงไม่ต้องใช้แล้วมั้ง!”
พอมองแครสซัสที่เสียสติไปแล้วเย่เทียนก็เย้ยเขาในใจ
จากผู้แปล: หลังจากวันนี้จะลงวันละตอนเหมือนเดิมนะครับ ผมจะได้มีเวลาแปลอีก เรื่องด้วยครับ
