ตอนที่ 7 ดาบแยกสวรรค์
“เสียวหัว เธออยู่ไหน? พี่มาเล่นกับเธอแล้ว!” หยวนตะโกนเสียงดังลั่นป่า
“โอ้ย ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันนะ ” หลังจากนั้นเขาก็นั่งลงและหยิบสร้อยคอออกมา
เป็นสร้อยที่ทำจากโลหะและมีหยกประดับแต่น้ำหนักกลับเบาราวขนนก
<สร้อยคอของเสียวหัว>
<เกรด : ???>
<รายละเอียด : ได้รับจากเสียวหัว>
“ทั้งที่อุส่าบอกว่าให้ใช้เจ้านี่เรียกเธอ แต่กลับไม่บอกว่าใช้ยังไง?” เขาพยายามหาวิธีใช้สร้อยคอ
เขาพยายามลูบไล้มัน สั่งให้มันเปิด แม้กระทั่งเลียมัน แต่ไม่ว่ายังไงสร้อยก็ยังไม่ตอบสนอง หลังจากผ่านไปหลายนาทีหยวนก็ตัดสินใจล้มเลิกความพยายามจะเปิดสร้อยคอ
“ถ้าจะซับซ้อนขนาดนี้ทำไมเธอไม่บอกวิธีใช้ด้วยหล่ะเสียวหัว!!” เขาถอนหายใจ
ทันใดนั้นเหมือนสวรรค์จะได้ยินเสียงเขา แผ่นดินก็สั่นสะท้าน
……………
เสียงกระทบกันของโลหะและเสียงตะโกนใส่กันดังก้องไปทั่วทั้งป่า
“เอานี่ไปกินซะ!! คอลลิ่งซอร์ดสไตร์!! ไอ้ชาติชั่ว”
“เคริทติ้งเดรท!!”
ตู้ม!!!! เสียงระเบิดดังขึ้นจากระยะไกลทำให้หยวนสะดุ้ง เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้มันอะไรกันมีคนขว้างระเบิดงั้นหรอ
ชิ้ง!! เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นอีกครั้งเกิดเป็นคลื่นอากาศลอยมาถึงหยวนจนทำให้เขาเกือบปลิว
“ปีศาจเหมงลี่! ถ้าวันนี้เจ้าไม่ตายอย่าเรียกข้าว่า ซานเฉวกาง!!”
“อาฮ่าฮ่าฮ่า! พวกปรมาจารย์ครึ่งๆกลางๆอย่างเจ้าคิดหรือว่าจะฆ่าข้าได้ ข้าจะคงอยู่ตลอดไปส่วนเจ้าเจ้าโง่ไปลงนรกซะ!!!”
ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!!!!
ระลอกคลื่นการปะทะกันของดาบมองเห็นได้ชัดเจน ทำเอาหยวนเสียวสันหลังทุกครั้งที่ปะทะ
“มันคือการปะทะกันของทั้งสองจนทำให้เกิดคลื่นขนาดนี้เชียวหรือ?” หยวนพูด “ว่าแต่การมาสู้กันในสวนบ้านคนอื่นมันถูกแล้วหรือ?”
ไม่ช้าทั้งสองก็สู้กันจนมาถึงจุดที่หยวนยืน แต่ทั้งสองนั้นสู้กันอยู่กลางอากาศ คนนึงมีผมยาวสีแดง ส่วนอีกคนเป็นผมยาวสีดำ พวกเขาบินไปมาและปะทะดาบกันอย่างต่อเนื่อง
“พวกนั้นบินได้เหมือนเอลเดอร์ซังเลยหนิ!!” หยวนนึกไปถึงตอนเริ่มเกมที่มีชายชราลอยอยู่บันดาบกลางอากาศ
การต่อสู้ดำเนินไปหลายนาทีโดยไม่มีฝ่ายใดได้เปรียบ ดูเหมือนจะเป็นคู่ต่อสู้ที่สูสีพอควร
แต่เมื่อเขาใกล้หยวนแล้วคลื่นปะทะนั้นก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น จนหยวนเริ่มรู้สึกว่าร่างกายจะทนไม่ไหว
“ตายซะเถอะ! เจ็ดดาบปะทะปฐพี!!!”
“อาฮ่าๆๆ ช่างอ่อนแอ เจ้ายังอ่อนหัด ดาบอาบเลือดฟาดฟัน!!”
แรงปะทะครั้งนี้แรงกว่าครั้งก่อนๆ หลายเท่าตัว
อั๊ก!! หยวนไม่สามารถทนแรงดันได้อีกต่อไป เขาไอออกมาพร้อมเลือดเต็มปาก “ชักเริ่มไม่ดีแล้วสิ” หยวนเช็ดเลือดออกจากปากตัวเอง
“เลือดนี่รสชาติอย่างกับเหล็ก…” หยวนกำลังทรมานจากความเจ็บปวดและรสชาติที่เหมือนจริงจนทำให้เขาลืมไปชั่วครู่ว่ามันเป็นแค่เกม
“ดาบเก้าปฐพี!!”
“เลือดปีศาจ!!!”
ตู้ม!!!!! การปะทะกันครั้งนี้ทำให้ต้นไม้ถึงกับล้มลง ก้อนเมฆบนท้องฟ้าเปิดออก แรงกระทบที่หยวนอีกรอบจนทำให้เขาหมดสติ
“ฮ่าๆๆ ซานเฉวกางเป็นอะไรไปไหนบอกว่าจะฆ่าข้าไม่ใช่หรอ” ปีศาจเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นอีกฝ่ายแขนขาด “ศิษย์หลักของนิกาย ‘โปรพาวซอร์ด’ มีน้ำยาเท่านี้เองหรอ เจ้านั้นไม่ได้ต่างจากหญิงสาวคนก่อนเลย”
“ข้าจะฆ่าแก!!!!!” ซานเฉวกางคำรามพร้อมดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน ค่าการฝึกฝนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“นั่นมันอะไรหน่ะ!” ปีศาจรู้สึกตกใจ “แก แกพัฒนาขึ้นระหว่างต่อสู้งั้นหรอ!”
“ข้าจะล้างแค้นให้ศึษย์น้องของข้า จะต้องฆ่าแกให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเสียแขนและขาทั้งสี่ไปก็ตาม!” ดวงตาและจมูกของเขาเริ่มมีเลือดไหลออกมา และเส้นเลือดก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกาย
“เธอคงไม่ได้บังเอิญเป็นคนรักของแกหรอกนะ! ข้าจะบอกอะไรดีๆให้แกฟังก่อนตาย ร่างกายของเธอหน่ะช่างสมบูรณ์แบบซะจริงนะน่าเสียดายเธอรีบชิงฆ่าตัวตายเร็วไปหน่อย หมดสนุกกันพอดี”
“เหมงลี่ !!! ไปลงนรกซะ!!!” ดาบด้ามจับสีน้ำเงินของซานเฉวกางเปล่งแสงสีน้ำเงินรอบดาบและใบหน้าเครียดแค้น ทะยานขึ้นเหนือเมฆ
“ใบมีดตัดวิญญาณ!!”
“แน่จริงก็เข้ามาล้มข้าให้ได้สิ แกมันปรมาจารย์จอมปลอม !!” ผมสีแดงของเหมยลี่เปร่งประกายพร้อมตาที่สีแดงราวกับไฟนรก
“ไฟนรก!!!”
ทันใดนั้นก่อนทั้งสองฝ่ายจะเข้าปะทะกันก็ปรากฏร่างกายเด็กสาวในชุดคลุมสีแดงขึ้นระหว่างพวกเขาในมือถือสร้อยคอที่เต็มไปด้วยเลือด
“รู้หรือไม่ว่าพวกเจ้าจะโดนลงโทษอย่างไรหากเข้ามาสร้างความวุ่นวายในที่ของผู้อื่น?” เด็กสาวตัวเล็กโบกแขนเสื้อ เหมยลี่และซานเฉวกางรู้สึกเหมือนถูกจัดพลังฉี ไม่สามารถบินหรือใช่ท่าอะไรได้จึงล่วงลงกับพื้น
“เจ้าเป็น….ใคร?” เหมยลี่ถามขณะนอนราบลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
สำหรับ ซานเฉวกาง ทำได้เพียงนอนและจ้องไปทางสาวน้อยด้วยท่าทีที่ตกใจมาก
“ ข้าไปทำอะไรให้เจ้าไปพอใจ! ตอบข้าที!” เหมงลี่ตะโกนอีกครั้งหลังจากไม่ได้รับคำตอบ
อย่างไรก็ตามเด็กหญิงร่างเล็กเธอไม่ได้สนใจ และ เดินลงจากอากาศไปบริเวณต้นไม้ที่มี ร่างที่นอนแน่นิ่งของหยวนอยู่
“เจ้าขยะนั่นมันมัวแต่ดูการต่อสู้ของข้าจนโดนลูกหลง..” เหมงลี่รู้ว่าหยวนเฝ้าดูการต่อสู้อยู่แต่เขาอ่อนแอเดินจึงไม่ได้สนใจ เช่นเดียวกับ ซานเฉวกาง
แต่เมื่อเห็นร่างของเขาเด็กหญิงถึงกับมือสั่น เธอคุกเข่าและใช้ผ้าเช็ดเลือดที่ปากของเขา “โทษที่ทำร้ายเขา… คือประหาร..” เธอลุกขึ้นหันไปมองทั้งสองด้วยสายตาของนักฆ่า
“ดาบแยกสวรรค์!!!” ทันใดนั้นพื้นดินสั้นสะท้าน ท้องฟ้ามืดสลัวเกือบเท่ากลางคืน และดาบที่ทำจากแสงสีทองก็ปรากฏขึ้นในมือของเด็กสาว
“ดาบแยกสวรรค์งั้นหรอ?!!!! เป็นไปไม่ได้ท่านมาทำอะไรที่สวรรค์ชั้นล่างแบบนี้!” ซานเฉวกางจำเทคนิคนั้นได้ ห้วใจเขาเต้นเร็วจนเกือบช็อก
เธอไม่ได้สนใจคำถาม และฟันดาบลง ขณะนั้นเหมือนท้องฟ้ากำลังถูกแยกเป็น 2 ซีก
ตู้ม!!!!! แผ่นดินไหวไปทั้งทวีปทำเอา พวกชำนาญการต่อสู้ทั้งหลายตกใจกันทั่วทุกแห่ง
หยวนค่อยๆลืมตาตื่น เขาตกใจมากเมื่อเห็นแผ่นดินแยกออกจากกันมองไปจนสุดลุกหูลูกตายังไม่สามารถจะมองเห็นจุดจบของรอยแยกนั้นได้
“บ้าไปแล้วเจ้าพวกสองคนนั้นทำให้เกิดรอยแยกนี่หรอ?!!” หลังของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. เขาไม่เคยคิดว่าจะมีใครทำอะไรแบบนี้ได้มาก่อน
ทันใดนั้นหยวนก็สะดุ้ง เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นขณะที่รู้สึกว่าเขากำลังนอนอยู่บนตักนุ่มๆ ของเด็กสาวตัวเล็ก
“เสียวหัว!!!” เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” หยวนรู้สึกโล่งใจที่เห็นเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ
จู่ๆเสียวหัวก็ขยับหัวเขากลับท่าเดิม “นายท่านอย่าขยับมากดีกว่าตอนนี้นายท่านบาดเจ็บอยู่”
“เอ๋?” หยวนตกใจ “เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าไงนะ นี่พวกเราเล่นเกมอะไรกันอยู่เนี่ย?!”
“นี่ไม่ใช่เกมนะเสียวหัวยอมรับพี่หยวนเป็นนายท่านแล้ว” เธอแสดงสร้อยคอที่เต็มไปด้วยเลือดด้วยสีหน้าจริงจัง
“นั่นสร้อยที่เธอให้พี่หนิ โอ้วว นั่นหมายถึงใช้สร้อยนี่อัญเชิญเธอออกมางั้นหรอ………งั้นเธอก็เป็นภูตรับใช้?”
เขาถึงกับหน้าถอดสีสบถออกมา “เสียหัว……นี่เธอ”
“พี่ไม่ยอมรับเสียวหัวงั้นหรอ?” สีหน้าเธอเศร้า “เสียหัวเป็นเด็กไม่ดีงั้นหรอ?”
“ไม่ใช่แบบนั้น… พี่ชอบเธอมาก แต่…การที่ให้เธอมาเป็นภูตคอยรับใช้นั้นมันมากเกินไป เพราะมันจะทำให้เกิดการเข้าใจผิดเอาได้ง่ายๆหน่ะสิ”
“เข้าใจผิดงั้นหรอ แต่เสียวหัวไม่เห็นจะสนใจเลย”
“แต่ฉันสนหน่ะสิ!!” หยวนคิดในหัว
หลังจากหยวนเงียบไปครู่นึง “พี่หยวน”
“ฮะ?” เสียวหัวมองเขาด้วยสีหน้างงงวย
“ตราบใดที่เธอเรียกฉันว่าพี่หยวนปกติ จะได้ไม่มีใครเข้าใจผิด” เขาอธิบายให้เธอฟัง
“ถ้าอย่างนั้น…” ดวงตาเธอเป็นประกาย “พี่หยวนน”
ทันใดนั้นเธอก็พุ่งเขากอดเขาและยิ้มด้วยความดีใจ
<คุณตอบรับภูตรับใช้เสียวหัวเป็นภูตรับใช้ของคุณแล้ว>
ชื่อ : เสียวหัว
อันดับภูตรับใช้ : พระเจ้า
เจ้าของ : หยวน
คัลติเวชั่น : ราชาวิญญาณระดับที่ 3
ร่างกาย : ร่างหมอกสีม่วง
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์>
<อันดับ : พระเจ้า>
<ระดับความเชี่ยวชาญ : 4>
…
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 1 : การใช้เทคนิคสวรรค์ >
<อันดับ : พระเจ้า>
<ระดับความเชี่ยวชาญ : 5>
……
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 2 : ดาบแยกสวรรค์ >
<อันดับ : พระเจ้า>
<ระดับความเชี่ยวชาญ : 4>
……
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 3 : ขอบเขตสวรรค์ >
<อันดับ : พระเจ้า>
<ระดับความเชี่ยวชาญ : 2>
……
<ศิลปะลับแห่งสวรรค์ลำดับที่ 4 : เทคนิคปิดผนึกสวรรค์ >
<อันดับ : พระเจ้า>
<ระดับความเชี่ยวชาญ : 1>
……
<บิน>
<อันดับ : โลก>
……
<สัมผัสดีเลิศ>
<อันดับ : สวรรค์>
……
<ความกระจ่าง ฉี>
<อันดับ : โลก>
……
<หมอกสีม่วง>
<อันดับ : พระเจ้า >
………
<ยินดีด้วย! ผู้เล่นหยวนได้รับภูตรับใช้ระดับพระเจ้าคนแรกของโลก!>
เมื่อประกาศดังขึ้นผู้คนแห่กันตะโกนร้องด้วยความตกใจผู้เล่นหยวนเป็นพวกบีตเตอร์!! (พวกโกง)
เจ้าหยวนมันเป็นสิบแปดมงกุฎเป็นข่าวลือที่ลามไปไกลและไวยังกับไฟป่า
………
