ตอนที่ 19 นักรบวิญญาณ
ขณะที่พวกเขากำลังเดินทางไกลออกไปจากนิกายดาบบิน เสียวหัวเริ่มจะคิดกับตัวเองว่า “เพียงเวลาไม่กี่วันพี่หยวนกลายเป็นผู้ฝึกฝนที่ต่อกรกับพวกนักรบวิญญาณได้แม้ว่าจะอยู่ในฐานะวิญญาณฝึกหัดก็ตาม การเติบโตขนาดนี้เป็นเรื่องที่แปลกใหม่ไม่เคยมีใครพูดถึงมาก่อน ราวกับว่าเขาเป็นจักรพรรดิดาบกลับชาติมาเกิด”
“นอกจากการเดินไปรอบๆอย่างไร้จุดหมายหาแกนกลางมอนสเตอร์แล้วยังมีอะไรให้ทำอีกไหม”
“พี่หยวนยังเป็นวิญญาณฝึกหัดระดับ9 อยู่ เขาขะต้องบรรลุวิชชาเสียก่อนถึงจะพัฒนาขึ้นเป็นนักรบวิญญาณได้”
เสียวหัวมองไปที่หยวนแล้วพูดขึ้น “พี่หยวน แล้วพี่อยากจะทำอะไรหล่ะ การแกนกางมอนสเตอร์เพื่อเติมพลังฉีแล้วเต็ม จากนั้นมันจะไม่สามารถเติบฉีได้อีก เว้นแต่พี่จะต้องกลายเป็นนักรบวิญญาณเสียก่อน”
“แล้วนักรบวิญญาณที่ว่านี่ต้องทำอย่างไรบ้างหล่ะ” เขาถามเธอ
“ในการเป็นนักรบวิญญาณนั้นจะต้องบรรลุวิชชาเสียก่อน พี่จะรู้ได้เองเมื่อไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรนักรบวิญญาณ การจะบรรลุหรือไม่นั้นขึ้นกับพรสวรรค์และโชคชะตา”
“เธอหมายถึงอะไร” หยวนสงสัย
“แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะเกิดมาพร้อมความสามารถในการฝึกฝน แต่ศักยภาพของพวกเขาจะถูกลิขิตเอาไว้แต่แรก เช่น พี่หยวนอาจไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรนักรบวิญญาณได้อย่างง่ายได้แต่ถ้าไม่บรรลุวิชชาก็จบเห่ ก็ยังคงอยู่ในสภาพวิญญาณฝึกหัดตลอดไป”
“ที่กล่าวมานั้นแม้ว่ามันจะหาได้ยากแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้น แต่ก็ยังมีสมบัติบางชิ้นที่ถ้าหาพบ ก็สามารถช่วยให้พวกเขาลิขิตชะตาของตัวเองใหม่ได้” แม้เธอจะไม่ได้พูด. แต่จริงๆแล้วเสียวหัวก็มีสมบัติพวกนั้นอยู่ไม่มา หากหยวนพบชะตากรรมที่เลวร้ายนั่น เธอก็จะช่วยเขาให้พ้นจากชะตากรรมนั่นอยู่ดี
หยวนมองไปที่ค่าการฝึกฝนของเขาทันทีที่เสียงหัวพูด
1,519,395/3,840,000
“กินแกนมอนสเตอร์เข้าไปอีกสักสามแกนก็คงเพียงพอ” หยวนคิด
ทันใดนั้นเขาก้รู้สึกตื่นเต้นกับการบรรลุวิชชาที่ว่านั่น เขาจึงโยนแกนมอนสเตอร์เข้าปากรวดเดียว
<เปิดใช้งานกายกลั่นสวรรค์>
<900,500 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ วานรโลหิต>
<895,415 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมาป่าแวมไพร์>
<730,650 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมีโฉด>
3,840,000/3,840,000
<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสำหรับการพัฒนา>
<เนื่องจากประสบการณ์ฉีของคุณเต็มแล้ว คุณจะไม่สามารถรับพลังฉีเพิ่มเติมหด้อีกจนกว่าจะไปถึงดินแดนถัดไป>
การแจ้งเตือนหายไปสองสามวินาที
<การรับรู้เพิ่มเติม ของคุณพัฒนาเป็น การรับรู้ขั้นสูง>
<คุณได้เรียนรู้การเพิ่มความแข็งแกร่ง>
<สถานะทั้งหมด +1,000>
……
<การรับรู้ขั้นสูง>
<ระดับ : มนุษย์>
<รายละเอียดเพิ่มเติม : เพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของระบบประสาทสัมผัสทั้งหมดอย่างถาวะ ไม่ต้องเปิดใช้งาน>
<การเพิ่มความแข็งแกร่ง>
<ระดับ : ไม่ระบุ>
<รายละเอียดเพิ่มเติม : ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งและลิมิตความเหนื่อยล้าอย่างมาก>
เมื่อหยวนเข้าสู่อาณาจักรวิญญาณที่เสียวหัวพูดถึง เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่หลั่งไหลไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าขนาดของร่างกายกำลังเพิ่มขึ้นแม้ว่าจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงภายนอกแต่อย่างใด
“……” เสียวหัวมองหยวนด้วยดวงตาที่เบิกกว้างราวกับไข่ไก่สองฟองบนใบหน้า (0.0)
“พะ…พะ พี่ หย…หยวนน” เธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น แม้ว่าการก้าวข้ามเป็นนักรบวิญญาณนั้นไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอแม้แต่น้อยและอาจจะถูกเธอมองข้ามไปง่ายๆ แต่หยวนกลับพัฒนาเป็นนักรบวิญญาณโดยไม่ต้องบรรลุวิชชาใดๆ แม้ในสวรรค์ชั้นสูงเหตุการณ์นี้ก็ไม่เคยมีปรากฏ
“พี่หยวน!! พี่ทำอะไรลงไปหน่ะ!” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ฉันหรอ? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พอพลังฉีเพียงพอ ฉันก็กลายเป็นนักรบวิญญาณเฉยเลย” หยวนตอบด้วยน้ำเสียงผิดหวัง เขาอย่างจะรู้ว่า บรรลุวิชชานั้นเป็นแบบไหน
“ไม่น่าเชื่อ……” เสียวหัวเอ่ยด้วยความตกใจ ชายผู้นี้ขนาดในนรกยังต้องเรียกเขาว่าอัจฉริยะเลย
ขณะที่เสียวหัวกำลังตะลึงกับความสำเร็จของหยวน เขาก็เปิดค่าสถานะของตนขึ้นมา
ชื่อ : หยวน
คัลติเวชั่น(การฝึกฝน) : นักรบวิญญาณระดับ 1
เลกาซี่(มรดก) : ไม่มี
สายเลือด : ไม่มี
ร่างกาย : กายกลั่นสวรรค์
ความแข็งแกร่งกายภาพ : 3,734
ความแข็งแกร่งจิตใจ : 3,975
พลังวิญญาณ : 4,910
การป้องกันกายภาพ : 3,710
การป้องกันจิตใจ : 4,821
ประสบการณ์ฉี : 3,846,000/38,460,000
“38 ล้าน!! บ้าไปแล้วระดับต่อไปต้องใช้ฉีถึง 38 ล้านเลยหรอ มันจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว” หยวนกำลังเวียนหัวเนื่องจากเลือดสูบฉีดอย่างรุนแรง ตัวเลขนี้ต้องการฝึกฝนเป็นระยะเวลาที่สุดจะยาวนาน
“เอาหล่ะได้! จะกินแกนมอนสเตอร์ที่เหลือให้หมดเลย” หยวนดีงแกนมอนสเตอร์ขึ้นมาโยนเข้าปากพร้อมกัน
อีกเรื่องที่ทำให้เขาต้องตะลึงอีกรอบ
<เนื่องจากคุณดูดซึมแกนมอนสเตอร์ที่ไม่เหมาะสมกับฐานฝึกฝน การดูดซึมลดลง90%>
<88,000 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ วานรโลหิต>
<82,500 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมาป่าแวมไพร์>
<70,500 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมีโฉด>
<85,000 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ หมาป่าแวมไพร์>
<65,000 ฉี ได้รับการดูดซึมจากแกนมอนสเตอร์ พรายผมยาว>
<66,700 ฉี ได้รับการดูดซึม……>
<54,650 ฉี ได้รับการดูดซึม……>
ค่าประสบการณ์ฉี : 4,500,000/38,460,000
“นี่มันบ้าอะไรอีกเนี่ย! ทำไมฉีพวกนี้ถึงน้อยขนาดนี้เนี่ย” คำถามของเขาถูกตอบโดยเสียวหัวในอึดใจต่อมา
“พี่หยวนเป็นนักรบวิญญาณจะต้องใช้แกนกลางของมอนสเตอร์ระดับนักรบวิญญาณ ถ้าต่ำกว่านั้นแทบจะไม่มีผลอะไรเลย”
“ไม่เห็นสมเหตุสมผลเลย”
“การดำรงอยู่ของพี่หยวนก็ไม่สมเหตสมผลเช่นกัน…” เสียวหัวถอนหายใจ
หลังจากเงียบและครุ่นคิดอยู่นาน หยวนก็คิดได้ว่ามันสมเหตสมผลแล้วเพื่อป้องกันไม่ให้พวกระดับสูงใช้ประโยชน์จากผู้อ่อนแอมากเกินไป และบังคับให้ต้องล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งเท่าหรือมากกว่าตนเท่านั้น
“นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะพักผ่อนจากการฝึกฝนเสียหน่อย ชักเริ่มเบื่อการล่าสัตว์ซะแล้วสิ” เขาคิดในใจ
“เสียวหัวพาไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุดหน่อยเราจะได้คุยกันแบบเบาสมองสักหน่อย”
“10 กิโลจากนี่ จะวิ่งไปไหม?”
“เอาสิ!” จากนั้นทั้งสองก็เริ่มวิ่งไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด
…………
