ตอนที่ 163 ศิษย์เฟย
“รับสิ่งนี้ไป เจ้าจะต้องใช้มันเพื่อเข้าไปในนิกายชั้นใน เนื่องจากเจ้ายังเป็นศิษย์ชั้นนอก เจ้ายังสามารถค้นหาที่พักอาศัยของศิษย์หลักเฟยได้ด้วยสิ่งนี้”
ผู้อาวุโสในนิกายยื่นเหรียญให้หยวนหลังจากเขียนบางสิ่งลงในสมุดของเขา
” ขอบคุณมาก”
หยวนรับโทเค็นและหันหลังเดินออกจากห้องโถงภารกิจหลังจากนั้นไม่นาน
หลังจากออกจากห้องโถงภารกิจ หยวนก็เดินตามแผนที่ในโทเค็นไปยังที่อยู่อาศัยของนางฟ้าเฟย
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา หยวนก็มาถึงจุดสิ้นสุดของนิกายชั้นนอก ซึ่งเป็นพรมแดนระหว่างนิกายชั้นนอกและนิกายชั้นใน
“ข้าต้องการเข้าไปในนิกายชั้นในเพื่อทําภารกิจ”
หยวนส่งโทเค็นให้กับผู้อาวุโสของนิกายที่ประจําการอยู่ที่นั่น
“อืม…ให้ข้าดู…”
ผู้อาวุโสของนิกายมองไปที่โทเค็นและพยักหน้า
“ข้าเข้าใจแล้ว…นี่คือใบอนุญาตของเจ้า ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเจ้าจะไม่ทํามันหาย และเจ้าจะได้รับอนุญาตให้อยู่ในนิกายชั้นในเป็นเวลา 4 ชั่วโมงเท่านั้น เมื่อหมดเวลาของเจ้าแล้ว ใบอนุญาตจะทําลายตัวเอง หากเจ้าติดอยู่ในนิกายชั้นในโดยไม่มีใบอนุญาตเจ้าจะถูกลงโทษ ดังนั้นโปรดจําไว้เสมอแน่นอนเจ้าสามารถขยายเวลาได้โดยกลับมาที่นี่อย่างไรก็ตามข้าได้รับอนุญาตให้ขยายเวลาของเจ้าได้หากเจ้ายังทําภารกิจไม่สําเร็จ ”
“ข้าเข้าใจแล้ว” หยวนพยักหน้า
หลังจากเข้ามาในนิกายชั้นใน หยวนยังคงเดินตามทางไปยังบ้านของนางฟ้าเฟย และในฐานะที่เป็นศิษย์ของนิกายชั้นนอกในนิกายชั้นใน หยวนก็ดึงดูดสายตาของศิษย์ชั้นในที่นั่นอย่างเป็นธรรมชาติ
แม้ว่าเขาจะพบศิษย์ชั้นนอกสองสามคนระหว่างทางไปบ้านของนางฟ้าเฟย แต่ก็เหมือนกับศิษย์หนึ่งในพันคนที่นี่เท่านั้นที่เป็นศิษย์ของนิกายชั้นนอก
หลายนาทีต่อมาเขามาถึงพื้นที่ที่ศิษย์หลักอาศัยอยู่
“ไป…อาคาร #7 …”
หยวนเดินไปรอบๆบริเวณที่กว้างขวางและมองไปที่แต่ละอาคาร หลังจากเดินประมาณสิบนาที หยวนก็หยุดเดินเมื่อมีเสียงที่แตกต่างเข้าหูของเขา
“เสียงนี้ มีใครบางคนกําลังเล่นพิณ และนั้นน่าจะเป็นศิษย์เฟย”
หยวนเดินตามเสียงพิณ และมาถึงหน้าอาคารหลังใหญ่นี้ในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
ทันทีที่หยวนก้าวเข้ามาที่ประตู เสียงดนตรีก็หยุดลง และเสียงของผู้คนปรบมือก็ตามมาในทันที
“นั่นเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากพี่สาวเฟย! เป็นเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ข้าได้ยินว่าเจ้าเล่นพิณครั้งสุดท้าย และเจ้าก็พัฒนาขึ้นจนถึงระดับที่ข้าแทบจําเพลงของเจ้าไม่ได้แล้ว!”
“ข้าด้วย! ถ้าข้าไม่ได้ดูเจ้าเล่น ข้าคงคิดว่าเป็นคนอื่น!”
“ขอแสดงความยินดีด้วยพี่สาว! ศิลปะพิณของเจ้าได้พัฒนาไปอีกขั้นแล้ว! ถ้าเป็นแบบนี้อีกไม่นานเจ้าจะสามารถใช้ “เทคนิคพิณ” นั้นได้!
หยวนได้ยินเสียงที่เป็นเอกลักษณ์สองสามเสียงดังมาจากอีกด้านหนึ่งของบ้าน และเป็นเสียงผู้หญิงทั้งหมด
*ก๊อก ก๊อก*
หยวนเคาะประตูไม่กี่อึดใจหลังจากเสียงดนตรีพิณหยุดลง
“วันนี้เรานัดใครบางคนไว้หรือเปล่า ข้าคิดว่าวันนี้ไม่น่าจะมีแขกมาอีกแล้วนะ”
“ข้าไม่คิดว่าจะมีใครมาที่นี่อีก”
“ข้าจะไปดูว่าเป็นใคร…”
ไม่กี่อึดใจต่อมาศิษย์ชั้นในคนสวยคนหนึ่งก็เปิดประตู และปรากฏตัวต่อหน้าหยวน
“ศิษย์ชั้นนอก รู้ไหมว่าเจ้ากําลังเคาะประตูบ้านใครอยู่ เจ้าต้องการอะไร?”
ศิษย์ชั้นในถามหยวนด้วยสีหน้าหงุดหงิด เพราะเธอเห็นหยวนที่รบกวนเวลาของพวกเขากับนางฟ้าเฟย
“ข้ามาที่นี่เพื่อพบศิษย์เฟย” หยวนพูดกับเธอ
“ศิษย์เฟย?”
ศิษย์ชั้นในมองไปที่หยวนด้วยสีหน้าแวววาวบนใบหน้าของเธอราวกับว่าเธอไม่เชื่อ
“เจ้าเป็นแค่ศิษย์ชั้นนอก! เจ้ากล้าพูดกับศิษย์หลักแบบสบายๆแบบนี้ได้ยังไง เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นเพื่อนกับเธอหรืออะไร?!ออกไปจากที่นี่ก่อนที่ข้าจะโมโห!”
หยวนพูดไม่ออกเหตุใดศิษย์ชั้นในจึงกลายเป็นคนก้าวร้าวเช่นนี้กันซะหมด?
“ใจเย็นๆนะน้องสาวเฟิง หญิงสาวไม่ควรพูดจาหยาบคาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าอยู่ในบ้านของผู้อาวุโสเฟย แล้วเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้น?”
ศิษย์ชั้นในอีกคนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา
“ฮึ่ม! โทษศิษย์ชั้นนอกคนนี้ที่ไม่มีความเคารพต่อศิษย์พี่เฟยเลย!”
ศิษย์เฟิงกล่าวขณะชี้ไปที่ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาของหยวน
” หืม?”
ศิษย์ชั้นในคนที่สองมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของหยวนครู่หนึ่งก่อนจะพูด
“เจ้าทําอะไรให้น้องสาวของข้าโกรธมากขนาดนี้?”
“ข้า…ข้าก็ไม่รู้” หยวนยักไหล่ด้วยท่าทางไร้เดียงสา
”เจ้า!”
ศิษย์เฟิงฟูมฟายอีกครั้งทันที
“เจ้ากล้าพูดได้อย่างไรว่าเจ้าไม่รู้! เจ้ากล่าวกับศิษย์พี่เฟยว่า “ศิษย์เฟย” เหมือนกับเจ้าเป็นเพื่อนของเธอ นั่นเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้สําหรับศิษย์ชั้นนอก!”
หยวนมองเธอด้วยดวงตาเบิกกว้าง
“จริงเหรอมีอะไรผิดปกติที่เรียกเพื่อนศิษย์ว่า ศิษย์”?
“เจ้าเห็นสิ่งนี้เป็นเพื่อนเล่นเหรอ ศิษย์พี่หญิงชายคนนี้ไม่รู้สึกตัวเลย!”
ศิษย์ชั้นในอีกคนส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่นบนใบหน้าของเธอ และเธอกล่าวว่า
“เจ้ามาที่นี่เพื่อผู้อาวุโสเฟยใช่ไหม เนื่องจากเจ้าสามารถมาที่นี่ได้ ผู้อาวุโสในนิกายจะต้องทําการอนุมัติแล้ว ทําไมเจ้าต้องไปหาเธอ”
จากนั้นหยวนก็ดึงกระดาษภารกิจ และแสดงให้พวกเขาเห็นว่า
“ข้ามาที่นี่เพื่อสิ่งนี้”
ให้ข้าดูว่า…”
ศิษย์หญิงหยิบกระดาษจากมือของเขามาดูใกล้ๆ
“เจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่ ข้าไม่รู้ว่าผู้อาวุโสเฟยได้สร้างคําขอในห้องโถงภารกิจ และ “หยวน” คนนี้คือใคร?
“เอ่อ…นั่นก็”
ก่อนที่หยวนจะพูดจบประโยคของเขา ก็มีอีกเสียงหนึ่งขัดจังหวะเขา
”เกิดอะไรขึ้นใครอยู่ข้างนอกและมารบกวนการแสดงของข้า”
ไม่กี่อึดใจนางฟ้าเฟยก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา
“สวัสดี…”
หยวนพูดกับเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“เจ้า!”
ดวงตาของเฟยเฟยเบิกกว้างด้วยความตกใจ หลังจากเห็นใบหน้าของหยวน เธอเซถอยหลังจนชนกําแพง
