Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1517

ตอนที่ 1517 ดึงดูดความสนใจ (1)
　　ไม่นานหลังจากที่เหล่าสหายได้มารวมตัวกันพวกเขาก็กลับที่พักของตัวเองเพื่อเตรียมการแก้แค้นต่อไป
　　ขณะที่จวินอู๋เสียกำลังปรึกษาแผนการกับพวกเฉียวฉู่อยู่นั้นในหลายๆที่ทั่วภูเขาฝูเหยาก็เกิดถกเถียงกันอย่างร้อนแรง
　　ในสำนักธาราเมฆชายชราหลังค่อมตัวเล็กนั่งอยู่ที่โต๊ะและกำลังรู้สึกเบื่ออย่างมาก เขาทำตาปรือพลางคลี่หนังสือจากกองหนังสือที่ตั้งอยู่บนโต๊ะของเขา
　　“นายท่าน”ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องหนังสืออย่างเงียบๆ และมองไปที่ชายชราร่างเล็กด้วยความเคารพ
　　ดวงตาของชายชราร่างเล็กยังคงปรืออยู่เขาเงยหน้าขึ้น “มีอะไร?”
　　“เรียนนายท่านคนที่ท่านสั่งให้ตามหา พบแล้วขอรับ” ชายคนนั้นพูด
　　ดวงตาของชายชราเป็นประกายทันที“เจอเจ้าหนูนั่นแล้วหรือ? เขาอยู่ที่ไหน?” นี่เป็นข่าวดีข่าวเดียวที่เขาได้ยินในช่วงหลายวันที่ผ่านมา
　　“ที่สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดขอรับ”ชายคนนั้นตอบ หลังจากวันที่ชายชราร่างเล็กกลับมาที่นี่ เขาก็ยื่นรูปเหมือนมาให้เขาทันที บอกเขาว่าพวกเขาต้องหาผู้เยาว์ในรูปนั้น แต่โชคร้ายที่แม้ว่าพวกเขาจะค้นหาทั่วทั้งภูเขาฝูเหยาตั้งแต่ยอดเขาจนถึงตีนเขาเป็นเวลาครึ่งเดือน พวกเขาก็ยังหาคนที่ชายชราต้องการไม่พบ
　　และในวันนี้เองที่คนที่พวกเขาให้ประจำอยู่ที่สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดจู่ๆก็วิ่งกลับมาบอกเขาว่าพวกเขาเจอคนคนนั้นแล้ว!
　　“สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิด?”ชายชราตัวเล็กงงอย่างเห็นได้ชัด “ทั้งๆที่เก่งเรื่องยามากขนาดนั้น ทำไมเจ้าหนูนั่นถึงไม่ไปแข่งความเชี่ยวชาญยาล่ะ จะไปแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดเพื่อ?”
　　ชายชราตัวเล็กบ่นพึมพำเล็กน้อยแล้วถามว่า “แล้วเขาทำได้แค่ไหนในการแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิด? ตกรอบทันทีเลยรึเปล่า?” ชายชราตัวเล็กพูดประโยคพวกนั้นด้วยสีหน้ารื่นเริง
　　ไม่ใช่เพราะเขามีความแค้นกับเจ้าหนูนั่นหรอกแต่เป็นเพราะเขาได้เห็นความสามารถทางยาของจวินอู๋เสียกับตาตัวเอง เขาจึงรู้ว่าเด็กคนนั้นไม่ได้มาจากเผ่าผู้ใช้กระดูก และไม่ได้มาจากเผ่าพิเศษอย่างแม่มดหมอผีหรือเผ่าไหนๆเลย การแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดเป็นที่ของคนจากเผ่าพิเศษต่างๆ ดังนั้นเจ้าหนูนั่นจะไปทำอะไรได้ดีในที่แบบนั้น?
　　ชายชราตัวเล็กยังคงหัวเราะขณะที่พูดว่า“ข้าคิดว่าเจ้าหนูนั่นดูฉลาดไม่เบาทีเดียว ทำไมจู่ๆถึงทำเรื่องที่ไร้หัวคิดแบบนั้น? ด้วยความรู้ด้านยาที่เขามี ถ้าไปแข่งความเชี่ยวชาญยา เขาอาจจะติดสิบอันดับแรกได้เลย! แต่เขากลับไปแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดซะนี่ เฮ้อ……ตอนถูกเตะตกรอบ เขาต้องร้องไห้จมูกแดงออกมาแน่ๆ”
　　ชายชราตัวเล็กยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆแต่สีหน้าของชายในห้องหนังสือกลับบิดเบี้ยว
　　“นายท่าน……เด็กคนนั้นไม่ได้ตกรอบ”
　　“อ้าว?”ชายชราตัวเล็กเงยหน้าขึ้น “ไม่ตกรอบหรือ? โชคดีขนาดนั้นเลย?”
　　“ไม่เพียงไม่ตกรอบแต่แค่รอบแรกก็สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนจากเก้าอารามและสิบสองวิหารได้เลยขอรับ” ชายคนนั้นกล่าวต่อ
　　“อะไรนะ!?”รอยยิ้มบนใบหน้าของชายชราหายวับไปทันที เขาดีใจที่จวินอู๋เสียเลือกสนามแข่งที่เหมาะกับตัวเองและจะถูกคัดออกจากการแข่งขัน เขาจะได้ไปเก็บเจ้าหนูมาได้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินข่าวเช่นนี้!
　　เจ้าหนูนั่นไม่เพียงจะเข้ารอบได้สำเร็จเท่านั้นแต่เขายังดึงดูดความสนใจจาก
ทั้งเก้าอารามและสิบสองวิหารได้ในทันทีอีกด้วย?!
　　“เกิดอะไรขึ้น!?เจ้าอธิบายมาให้ชัดซิ เก้าอารามไม่ได้เข้าร่วมงานชุมนุมไม่ใช่หรือ? ทำไมพวกเขาถึงให้ความสนใจเด็กนั่นด้วยล่ะ?” ใบหน้าของชายชราไม่เหลือรอยยิ้มอีกต่อไป คิ้วที่ขมวดเล็กน้อยบอกถึงความไม่พอใจของเขา
　　ชายคนนั้นเล่าให้ชายชราตัวเล็กฟังว่าจวินอู๋เสียแสดงเป็นอย่างไรที่สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดในวันแรก
　　“หลังจากคุณชายคนนั้นออกจากสนามแข่งคนจากสิบสองวิหารและเก้าอารามก็ตามเขาออกไปทันที แต่ซูจิ่งเหยียนจากอารามหมาป่าสวรรค์เข้าไปหาเป็นคนแรกและหยุดคุณชายคนนั้นไว้เพื่อถามคำถามกับเขา”