Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 2191 ถ้าเจ้าอยากสู้ ข้าก็จะสู้ด้วย! (5)

“กรร!” เงาสีดำขนาดใหญ่พุ่งออกมายืนอยู่ข้างหน้าท่านแบะแบะ เตรียมที่จะต่อสู้กับพวกผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองตรงหน้า
ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองนับร้อยถูกสัตว์อสูรสองตัวขวางเอาไว้ ไม่สามารถไปต่อได้
ซูจิ่งเหยียนมองดูเหตุการณ์นี้อย่างตกตะลึง แต่ในใจไม่ได้โล่งอกขึ้นเลยแม้แต่น้อย
ถึงจะมีความช่วยเหลือจากสัตว์อสูรพวกนี้ แต่แล้วยังไงล่ะ? นั่นคือผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหนึ่งพันคนนะ!
ซูจิ่งเหยียนมองออกว่าทั้งท่านแบะแบะและกระต่ายโลหิตเป็นสัตว์อสูรระดับผู้พิทักษ์ซึ่งเป็นขั้นสูงสุดของสัตว์อสูรแล้ว แต่ก็ยังห่างชั้นกับพลังวิญญาณสีทองอยู่ดี!
ถ้าพวกมันต้องการขวางเอาไว้ให้ได้จริงๆ พวกมันก็ต้องเอาชีวิตมาเป็นเดิมพัน
“กะอีแค่สัตว์อสูร บังอาจมาขวางทางข้า” ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองคนหนึ่งเย้ยหยัน
ในสายตาของผู้ใช้พลังวิญญาณสีทอง สัตว์อสูรอยู่ในระดับผู้พิทักษ์แล้วยังไง? ก็แค่เศษขยะ จะฆ่าจะแกงยังไงก็ได้!
แต่ท่านแบะแบะและสัตว์อสูรสีดำไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว ถ้าพวกมันถอย ซูหย่าจะตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย จวินอู๋เสียส่งซูหย่าให้พวกมัน พวกมันจะทำให้เจ้านายผิดหวังได้อย่างไร?
จวินอู๋เสียยังสู้ แล้วพวกมันที่เป็นสัตว์อสูรและสัตว์วิญญาณของนางจะถอยได้อย่างไร!
“กรร!” ท่านแบะแบะและสัตว์อสูรสีดำส่งเสียงคำรามไปทางกระต่ายโลหิตที่อยู่ข้างหลัง กระต่ายโลหิตมองเพื่อนมันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะตัดสินใจเด็ดขาดด้วยความยากเย็นอย่างที่สุด และหนีไปแบบไม่คิดชีวิตพร้อมซูหย่าที่อยู่ในอ้อมกอด
ซูหย่าได้รับบาดเจ็บสาหัส อย่าว่าแต่จะต่อต้านศัตรูเลย แค่ศัตรูโจมตีมาทีเดียว นางก็พบจุดจบแล้ว　　“วาง……วางข้าลง……” ซูหย่าที่อยู่ในอ้อมกอดของกระต่ายโลหิตเอ่ยปากพูดอย่างยากลำบาก ขากรรไกรของนางกลับเข้าที่แล้วด้วยฝีมือของจวินอู๋เสีย แม้ว่าการอ้าปากจะทำให้เจ็บปวด แต่มันก็สู้ความกลัวในใจนางไม่ได้
อาจารย์ของนาง ศิษย์ของนาง กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเพื่อช่วยนาง แล้วนางจะหนีไปได้อย่างไร?
กระต่ายโลหิตไม่ส่งเสียงใดๆ เอาแต่วิ่งไปข้างหน้าอย่างสุดชีวิต ศิษย์เก้าอารามที่อยู่ตามทางมองเห็นแต่ร่างสีแดงเพลิงผ่านหน้าพวกเขาไป ทุกคนต่างยืนนิ่งค้างอยู่กับที่
“ไอ้พวกขยะ! ยืนบื้อหาหอกเรอะ! ยังไม่ไปจับตัวไอ้สัตว์ชั้นต่ำกับนังตัวดีนั่นกลับมาให้ข้าอีก!!” ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองคนหนึ่งที่ถูกท่านแบะแบะขวางเอาไว้ด่าทอศิษย์เก้าอารามที่ยืนนิ่งค้างด้วยความโกรธ
แต่เหมือนศิษย์เก้าอารามพวกนั้นไม่ได้ยิน เอาแต่ก้มหน้าเงียบอย่างเดียว
เพราะพวกเขากลัว กลัวจนไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยครูของตนได้เลย พวกเขาอาจจะต่ำช้า ไร้ความสามารถ แต่อย่างน้อย……ก็ให้พวกเขาได้ยึดมั่นในมโนธรรมเสี้ยวสุดท้ายหน่อยเถอะ ในเมื่อไม่ลงมือทำอะไร งั้นก็ไม่ทำอะไรไปจนถึงที่สุดเลยแล้วกัน ไอลีนโนเวล
ศิษย์เก้าอารามยืนนิ่งอยู่กับที่ และถึงขนาดหลีกทางให้อย่างเงียบๆ เปิดทางโล่งไร้อุปสรรคให้กระต่ายโลหิตวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว การกระทำนี้ทำให้ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองโกรธจัด พวกเขาโจมตีใส่ท่านแบะแบะและสัตว์อสูรสีดำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ในชั่วพริบตา บนร่างของท่านแบะแบะมีบาดแผลลึกจนเห็นกระดูกนับไม่ถ้วน เลือดสดๆได้ย้อมขนสีขาวบริสุทธิ์ของมันให้กลายเป็นสีแดงเลือด สัตว์อสูรมาขวางหน้าผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหลายร้อยคนเช่นนี้ก็ไม่ต่างกับรนหาที่ตาย แต่มันก็ไม่ถอย และไม่ยอมถอยแม้แต่ครึ่งก้าว อาศัยขนาดตัวที่ใหญ่โตของตนปิดกั้นเส้นทางเอาไว้จนหมดสิ้น!
สัตว์อสูรสีดำมีบาดแผลตามร่างกายนับไม่ถ้วน เนื่องจากจวินอู๋เสียได้เสริมความแข็งแกร่งให้กับมันมาก่อนแล้ว มันจึงโจมตีผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองที่โจมตีท่านแบะแบะอย่างไม่ลดละ ใช้เขี้ยวที่แหลมคมและกรงเล็บที่เหมือนมีดโกนโจมตีไปเรื่อยๆอย่างสุดความสามารถ
เลือดไหลนองเหมือนสายน้ำ……
เลือดอุ่นๆไหลนองทั่วพื้น เนื่องจากขนาดตัวที่ใหญ่โตของท่านแบะแบะ การโจมตีที่มันได้รับจึงยากที่จะประเมินได้ แม้แต่การยืนตรงก็ยังเป็นเรื่องยาก มันทำได้แค่งอขาหน้าและใช้หางปัดพวกผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองที่พยายามจะผ่านมันไปอย่างต่อเนื่อง