ตอนที่ 2241 สู้ให้ถึงที่สุด (8)
พลังของแหวนวิญญาณนั้นดูได้จากจำนวนอักขระที่ควบแน่น เหรินหวงอวดว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสิบยอดฝีมือของอาณาจักรบน แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า……พลังของลั่วชิงเฉิงจะสูงถึงขั้นนี้แล้ว!
สามารถใช้แหวนวิญญาณบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้……นี่มันเหลือเชื่อมาก!
ลั่วชิงเฉิงบินขึ้นไปด้วยแหวนวิญญาณ และเผชิญหน้ากับจวินอู๋เสียกลางอากาศ ชุดสีม่วงเข้มของนางปลิวไสวไปตามสายลม ดวงอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้า สีม่วงที่ฉาบด้วยแสงอาทิตย์ตอนนี้ให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาดและน่ากลัว
ตอนแรกข้าก็ไม่อยากเสียเวลากับคนไร้ค่าอย่างเจ้า แต่ในเมื่อเจ้าอยากรนหาที่ตาย ข้าก็จะสนองให้ เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะให้ศพเจ้าอยู่ครบสมบูรณ์ ถ้าจะเกลียดก็อย่ามาเกลียดข้า ไปเกลียดคนที่อยากให้ข้าจับเจ้ากลับไปนั่นเถอะ เขาไม่สนว่าเจ้าจะเป็นศพกลับไปรึเปล่า เพราะฉะนั้น……ฆ่าเจ้าซะ แล้วค่อยพาเจ้าไป แค่นี้ก็หมดปัญหา น้ำเสียงของลั่วชิงเฉิงแฝงความชั่วร้าย รอยยิ้มร้ายเหมือนเห็นเหยื่อของนางทำให้ใบหน้าที่งดงามของนางดูน่ากลัว
จวินอู๋เสียหรี่ตา ใครกันที่อยากจับนาง?
นางไม่เคยพบลั่วชิงเฉิงมาก่อน แต่ดูเหมือนลั่วชิงเฉิงจะรู้จักนางอยู่แล้ว นั่นทำให้นางคิดว่าต้องมีคนบอกลั่วชิงเฉิง คนๆนั้น……เป็นใครกัน?
ร่างหนึ่งแวบเข้ามาในความคิดนาง แต่สถานการณ์ตรงหน้าไม่ให้นางได้มีเวลาคิดมากนัก ลั่วชิงเฉิงพุ่งเข้ามาหานางแล้ว!
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า การจะใช้แหวนวิญญาณแบกน้ำหนักคนบินขึ้นไปนั้น จะต้องใช้พลังมากมายขนาดไหน
ความเร็วในการบินของแหวนวิญญาณใต้เท้าลั่วชิงเฉิงไม่ด้อยไปกว่าปีกเงินของหน้ากากภูติไม้เลย พริบตาเดียวลั่วชิงเฉิงก็พุ่งไปถึงจุดเดิมที่จวินอู๋เสียอยู่แล้ว แต่จวินอู๋เสียก็ได้เปลี่ยนทิศทางโดยพยายามเว้นระยะห่างจากลั่วชิงเฉิงให้ได้มากที่สุด
ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ นางจะไม่รับการโจมตีจากลั่วชิงเฉิงเด็ดขาด!
เมื่อเห็นว่าจวินอู๋เสียหลบเลี่ยงการต่อสู้ ลั่วชิงเฉิงก็ยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม
ข้าอยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะหนีได้เร็วแค่ไหน
ไม่ว่าจะเป็นการทำตามสัญญากับคนๆนั้นหรือเป็นเพราะหน้ากากภูติไม้ จวินอู๋เสียก็ต้องตาย!
ในส่วนลึกของหัวใจลั่วชิงเฉิง ตั้งแต่ตอนที่นางเห็นหน้ากากภูติไม้ปรากฏอยู่ในมือของจวินอู๋เสีย นางก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าจะฆ่าจวินอู๋เสีย นางทนไม่ได้ที่จะให้ผู้หญิงที่จวินอู๋เหยาปฏิบัติด้วยเป็นพิเศษมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ราวกับว่าการมีอยู่ของจวินอู๋เสียคือการเย้ยหยันนาง
เย้ยหยันว่านางไร้ความสามารถ
เย้ยหยันว่าจวินอู๋เหยาดูถูกนาง! ไอลีนโนเวล
คุณหนู! เย่เม่ยมองสองร่างที่อยู่กลางอากาศอย่างกระวนกระวายใจ ตอนนี้เขาไม่สนอะไรแล้ว เขาใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดสลัดคู่ต่อสู้และพุ่งเข้าไปยังวงล้อมที่ล้อมจวินอู๋เหยาอยู่!
เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว คนเดียวที่ช่วยจวินอู๋เสียได้ก็คือนายท่านเจว๋!
ท่ามกลางผู้คนนับพัน แต่ละครั้งที่จวินอู๋เหยายกมือขึ้นก็ได้คร่าไปหลายชีวิตอย่างง่ายดาย ศพนับไม่ถ้วนรายล้อมรอบตัวเขา กองรวมกันจนเป็นเนินเล็กๆ เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วและซึมลงไปในพื้นดิน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ปริมาณเลือดที่ไหลลงพื้นดินคงต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะชำระให้สะอาดได้
ดวงตาของจวินอู๋เหยาทอประกายเย็นเยียบ การสังหารหมู่ที่ไม่รู้จบได้ปลุกความกระหายเลือดที่สงบนิ่งมานานขึ้นมาอีกครั้ง เลือดสดๆไหลนอง ทุกตารางนิ้วของพื้นที่รอบตัวเขาเต็มไปด้วยเลือด กลิ่นเลือดกระตุ้นประสาทสัมผัสของเขา ราวกับพยายามยั่วสัตว์ร้ายที่ควบคุมไม่ได้ในส่วนลึกของหัวใจเขา
