ตอนที่ 2242 สู้ให้ถึงที่สุด (9)
บนอากาศ ลั่วชิงเฉิงไล่ล่าจวินอู๋เสียอย่างบ้าคลั่ง นางตั้งใจแน่วแน่ที่จะส่งจวินอู๋เสียไปลงนรกและทำลายใบหน้าที่ทำให้นางโกรธตั้งแต่แรกเห็น
แหวนวิญญาณบินได้เร็วมาก จวินอู๋เสียใช้ความว่องไวของปีกสีเงินพาตัวเองออกห่างจากลั่วชิงเฉิงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่พวกนางก็ใกล้กันเข้ามาเรื่อยๆ
ทันใดนั้น พลังวิญญาณก็ระเบิดออกมาจากลั่วชิงเฉิง จวินอู๋เสียไม่มีเวลาดูว่าลั่วชิงเฉิงทำอะไร นางทำได้เพียงตวัดดาบแสงในมือออกมาตอบโต้ทันทีที่เห็นแสงพุ่งออกมาจากมือของลั่วชิงเฉิง วินาทีต่อมา ความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านออกมาจากหน้าอกของนาง!
ความมืดเข้าครอบคลุมนางพร้อมกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ร่างของนางร่วงลงไปอย่างควบคุมไม่ได้และตกลงบนพื้นดินเปื้อนเลือด
เจ็บ
สิ่งเดียวที่จวินอู๋เสียรู้สึกคือความเจ็บปวดแสนสาหัสจนแทบขาดใจ ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ความมืดตรงหน้าหายไป แต่ความเจ็บปวดยังคงอยู่ ตอนนั้นเองที่จวินอู๋เสียเห็นว่านางร่วงตกลงมาบนพื้นตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ การตกครั้งนี้ทำให้ปีกสีเงินข้างหนึ่งบนชุดเกราะภูติไม้หัก เกราะอกโดนโจมตีจนแตก นางสูญเสียเครื่องป้องกันชั้นสุดท้ายไปแล้ว หน้าอกของนางดูราวกับโดนระเบิด เนื้อหนังเกิดบาดแผลยับเยิน เลือดไหลทะลักออกจากบาดแผลของนางเป็นจำนวนมาก
จวินอู๋เสียอยากจะลุกขึ้น แต่การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งทำให้นางเจ็บปวดราวกับร่างกายจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ
นางไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิ้ว และรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ากระดูกซี่โครงที่หน้าอกหัก อาการบาดเจ็บครั้งนี้ย่ำแย่ยิ่งกว่าตอนที่นางเกิดใหม่ร้อยเท่า
เลือดพุ่งขึ้นมาที่ลำคอ นางไม่สามารถยับยั้งให้เลือดพุ่งออกจากปากได้
จวินอู๋เสียเข้าใจแจ่มแจ้งถึงความแข็งแกร่งของลั่วชิงเฉิงแล้ว แค่โจมตีเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะคร่าชีวิตนางได้ ความกลัวที่เหรินหวงมีต่อลั่วชิงเฉิงไม่ใช่เรื่องบังเอิญไร้เหตุผล
ถ้าไม่ใช่เพราะชุดเกราะภูติไม้รับแรงกระแทกส่วนใหญ่ไว้ จวินอู๋เสียแน่ใจว่านางคงตายไปแล้ว
จวินอู๋เสียไม่สามารถขยับได้กระทั่งนิ้ว นางทำได้เพียงล้มลงบนกองเลือด รู้สึกว่าพลังชีวิตกำลังไหลออกจากร่างไปทีละนิด ไม่มีแม้แต่แรงที่จะหยิบขวดยาช่วยชีวิตออกมา
แต่ในดวงตาของนางไม่มีความกลัวหรือตื่นตระหนกอยู่เลย นางเพียงมองไปที่ท้องฟ้าอย่างสงบ มองไปยังลั่วชิงเฉิงผู้ที่เกือบจะฆ่านาง Aileen-novel
ลั่วชิงเฉิงยืนอยู่บนแหวนวิญญาณ นางยังดูสูงส่งและมีเสน่ห์ในชุดสีม่วง แต่……มือข้างหนึ่งของนางห้อยตกลงข้างลำตัวแบบผิดธรรมชาติ เลือดหยดลงจากปลายนิ้วที่ห้อยอยู่ของนางอย่างต่อเนื่อง……
ดวงตาของลั่วชิงเฉิงเบิกกว้างขณะมองไปที่ดาบแสงซึ่งแทงทะลุแขนของนางอย่างไม่อยากจะเชื่อ แววตาเต็มไปด้วยความตกใจราวกับได้เห็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดในโลก
เป็นไปได้อย่างไร?
เศษสวะเช่นนั้นสามารถทำร้ายนางได้อย่างไร?
ความเจ็บที่แขนยิ่งตอกย้ำความจริงอันน่าเหลือเชื่อให้กับลั่วชิงเฉิงว่า จวินอู๋เสียทำร้ายนางจริงๆ!
ผู้ใช้พลังวิญญาณสีเงินขั้นสูงสุดคนหนึ่งสร้างบาดแผลให้กับผู้ใช้แหวนวิญญาณขั้นสูงสุดได้……ความแตกต่างระหว่างพลังทั้งสองนั้นกว้างมากขนาดที่ว่าถึงแม้ลั่วชิงเฉิงจะปล่อยให้จวินอู๋เสียโจมตีได้ตามใจ จวินอู๋เสียก็ไม่มีวันทำลายการป้องกันของลั่วชิงเฉิงได้ แต่สถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้มากที่สุดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว……
