แต่ในตอนที่เย่เม่ยแตะตัวจวินอู๋เสีย เขาก็สังเกตเห็นว่านางหมดสติไปแล้วและล้มลงอย่างกะทันหัน เย่เม่ยตกใจและรีบรับตัวนางไว้ทันที!
จวินอู๋เสียสลบไปแล้ว เมื่อเย่เม่ยเห็นอาการบาดเจ็บที่หน้าอกของจวินอู๋เสีย หัวใจของเขาก็แทบหยุดเต้น เขาไม่รู้ว่านางได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ เมื่อได้เห็นกับตา เขาก็ตกใจมากจนเหงื่อออกชุ่ม
หน้าอกของจวินอู๋เสียถูกระเบิดเละจนสามารถมองเห็นกระดูกที่หักอยู่ในเนื้อได้! ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตา เย่เม่ยก็คิดไม่ถึงว่าจะมีคนลุกขึ้นยืนได้หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้!
เมื่อมองไปยังเข็มเงินที่จวินอู๋เสียฝังลงไปในจุดฝังเข็ม เข็มเงินส่องประกายแวววาว นางใช้วิธีเสี่ยงชีวิตเช่นนี้เพียงเพื่อโจมตีลั่วชิงเฉิงเป็นครั้งสุดท้าย เย่เม่ยรู้สึกปวดใจ ลำคอของเขาราวกับกลืนหินก้อนใหญ่เข้าไป
เย่เม่ยถอดเสื้อคลุมของเขาออกพันรอบร่างของจวินอู๋เสียอย่างไม่ลังเล และอุ้มนางขึ้นอย่างระมัดระวัง แม้ว่าการกระทำของเขาจะเบาและอ่อนโยนมาก แต่การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งทำให้เลือดไหลออกจากปากนางจำนวนมาก ไม่นานเย่เม่ยก็เปียกชุ่มไปด้วยเลือดของนาง
เย่เม่ยอดทนต่อความรู้สึกไม่สบายใจขณะที่อุ้มนางไปหาเหรินหวง เหรินหวงก้มหน้าลงและได้เห็นว่าจวินอู๋เสียได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด เขายกมือขึ้นเช็ดเลือดออกจากปากของนาง แต่ไม่ว่าจะเช็ดเท่าไร เลือดก็ยังคงไหลออกมา
เหรินหวงตาแดงก่ำ หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เขาก็ยกมือขึ้นเหนือบาดแผลของนาง แสงอันอบอุ่นส่องสว่างขึ้นและหายไปทันที
“ไป!” ใบหน้าของเหรินหวงซีดขาว เขาพูดขึ้นอย่างเย็นชา เย่เม่ยพยักหน้า ประมุขวิหารหยกวิญญาณที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็อุ้มซูหย่าขึ้นแล้ว ซูหย่าถูกดึงออกจากอ้อมกอดของเยี่ยนปู้กุย แววตาของนางสิ้นหวัง ดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปยังร่างที่จมอยู่กลางกองเลือด
ความหวังอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วแท้ๆ แต่……ทำไมสวรรค์จึงทรมานพวกเขาเช่นนี้?
“ไปเร็ว!” เหรินหวงตะโกน
ประมุขวิหารหยกวิญญาณและเย่เม่ยไม่ลังเลชักช้าอีกต่อไป พวกเขาเดาแผนของเหรินหวงได้แล้ว แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น……
ศิษย์วิหารหยกวิญญาณยืนขึ้นและประคองกันและกัน ขณะที่ล่าถอยไปพร้อมกับประมุขและเย่เม่ย
แต่พวกคนชุดดำจากอาณาจักรบนจะปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปง่ายๆได้อย่างไร? คนพวกนั้นไล่ล่าทันที!
“มาอยู่กับข้านี่!” เหรินหวงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เสียงคำรามนั้นราวกับเสียงฟ้าร้อง มันดังมากจนแก้วหูแทบแตก พวกคนชุดดำหยุดทันทีด้วยความตกใจ พวกเขามองร่างที่ยืนอยู่โดดเดี่ยวกลางสายลมซึ่งขวางทางพวกเขาไม่ให้ไล่ตามพวกที่หลบหนีไป
หลังที่โค้งงอของเหรินหวงทำให้เขาดูแก่และอ่อนแอ แต่ตอนนี้กลับทำให้รู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งมาก
“วันนี้จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของข้า เหรินหวง! พวกเจ้าอย่าได้คิดว่าจะมีใครก้าวไปข้างหน้าได้อีกแม้แต่คนเดียว!!” พูดจบ วงกลมขนาดใหญ่ก็ส่องสว่างออกจากร่างของเขา พลังวิญญาณที่เข้มข้นเริ่มแสดงพลังออกมา อากาศเริ่มบิดเบี้ยว ลมเริ่มก่อตัวขึ้นจากเท้าของเขา ในชั่วพริบตา ผมสีขาวของเขาก็กลายเป็นสีดำ หลังที่โค้งงอก็กลับเป็นเหยียดตรง เขากลับไปเป็นชายหนุ่มอีกครั้ง!
จวินอู๋เสียสลบไปแล้ว เมื่อเย่เม่ยเห็นอาการบาดเจ็บที่หน้าอกของจวินอู๋เสีย หัวใจของเขาก็แทบหยุดเต้น เขาไม่รู้ว่านางได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ เมื่อได้เห็นกับตา เขาก็ตกใจมากจนเหงื่อออกชุ่ม
หน้าอกของจวินอู๋เสียถูกระเบิดเละจนสามารถมองเห็นกระดูกที่หักอยู่ในเนื้อได้! ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตา เย่เม่ยก็คิดไม่ถึงว่าจะมีคนลุกขึ้นยืนได้หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้!
เมื่อมองไปยังเข็มเงินที่จวินอู๋เสียฝังลงไปในจุดฝังเข็ม เข็มเงินส่องประกายแวววาว นางใช้วิธีเสี่ยงชีวิตเช่นนี้เพียงเพื่อโจมตีลั่วชิงเฉิงเป็นครั้งสุดท้าย เย่เม่ยรู้สึกปวดใจ ลำคอของเขาราวกับกลืนหินก้อนใหญ่เข้าไป
เย่เม่ยถอดเสื้อคลุมของเขาออกพันรอบร่างของจวินอู๋เสียอย่างไม่ลังเล และอุ้มนางขึ้นอย่างระมัดระวัง แม้ว่าการกระทำของเขาจะเบาและอ่อนโยนมาก แต่การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งทำให้เลือดไหลออกจากปากนางจำนวนมาก ไม่นานเย่เม่ยก็เปียกชุ่มไปด้วยเลือดของนาง
เย่เม่ยอดทนต่อความรู้สึกไม่สบายใจขณะที่อุ้มนางไปหาเหรินหวง เหรินหวงก้มหน้าลงและได้เห็นว่าจวินอู๋เสียได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด เขายกมือขึ้นเช็ดเลือดออกจากปากของนาง แต่ไม่ว่าจะเช็ดเท่าไร เลือดก็ยังคงไหลออกมา
เหรินหวงตาแดงก่ำ หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เขาก็ยกมือขึ้นเหนือบาดแผลของนาง แสงอันอบอุ่นส่องสว่างขึ้นและหายไปทันที
“ไป!” ใบหน้าของเหรินหวงซีดขาว เขาพูดขึ้นอย่างเย็นชา เย่เม่ยพยักหน้า ประมุขวิหารหยกวิญญาณที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็อุ้มซูหย่าขึ้นแล้ว ซูหย่าถูกดึงออกจากอ้อมกอดของเยี่ยนปู้กุย แววตาของนางสิ้นหวัง ดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปยังร่างที่จมอยู่กลางกองเลือด
ความหวังอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วแท้ๆ แต่……ทำไมสวรรค์จึงทรมานพวกเขาเช่นนี้?
“ไปเร็ว!” เหรินหวงตะโกน
ประมุขวิหารหยกวิญญาณและเย่เม่ยไม่ลังเลชักช้าอีกต่อไป พวกเขาเดาแผนของเหรินหวงได้แล้ว แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น……
ศิษย์วิหารหยกวิญญาณยืนขึ้นและประคองกันและกัน ขณะที่ล่าถอยไปพร้อมกับประมุขและเย่เม่ย
แต่พวกคนชุดดำจากอาณาจักรบนจะปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปง่ายๆได้อย่างไร? คนพวกนั้นไล่ล่าทันที!
“มาอยู่กับข้านี่!” เหรินหวงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เสียงคำรามนั้นราวกับเสียงฟ้าร้อง มันดังมากจนแก้วหูแทบแตก พวกคนชุดดำหยุดทันทีด้วยความตกใจ พวกเขามองร่างที่ยืนอยู่โดดเดี่ยวกลางสายลมซึ่งขวางทางพวกเขาไม่ให้ไล่ตามพวกที่หลบหนีไป
หลังที่โค้งงอของเหรินหวงทำให้เขาดูแก่และอ่อนแอ แต่ตอนนี้กลับทำให้รู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งมาก
“วันนี้จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของข้า เหรินหวง! พวกเจ้าอย่าได้คิดว่าจะมีใครก้าวไปข้างหน้าได้อีกแม้แต่คนเดียว!!” พูดจบ วงกลมขนาดใหญ่ก็ส่องสว่างออกจากร่างของเขา พลังวิญญาณที่เข้มข้นเริ่มแสดงพลังออกมา อากาศเริ่มบิดเบี้ยว ลมเริ่มก่อตัวขึ้นจากเท้าของเขา ในชั่วพริบตา ผมสีขาวของเขาก็กลายเป็นสีดำ หลังที่โค้งงอก็กลับเป็นเหยียดตรง เขากลับไปเป็นชายหนุ่มอีกครั้ง!
