หลงฉีพยักหน้า สายตากวาดมองไปยังเหล่าผู้เยาว์ที่อยู่รอบๆเฉียวฉู่
ฮัวเหยา, หรงรั่ว, ฟ่านจั๋ว, และเฟยเหยียน เป็นสหายที่เดินเคียงข้างจวินอู๋เสีย ในช่วงห้าปีที่ไม่ได้ข่าวคราวใดๆของจวินอู๋เสียเลยนั้น ผู้เยาว์ 5 คนนี้เอาแต่ตำหนิตัวเองมาตลอด
ถ้าตอนนั้นพวกเขาอยู่ในอาณาจักรกลาง ถ้าพวกเขาไม่ได้กลับไปที่อาณาจักรล่าง พวกเขาจะได้ติดตามจวินอู๋เสียและเผชิญกับอันตรายทั้งหมดด้วยกัน
พวกเขานึกภาพไม่ออกเลยว่าจวินอู๋เสียจะเป็นอย่างไรหลังจากประสบกับการจากไปของจวินอู๋เหยา และนางจะรับการตายของเหรินหวงอย่างไร……
ปีนั้นหลังจากการต่อสู้นองเลือด เฟยเหยียนและฉูหลิงเย่ได้กลับมาพร้อมประมุขวิหารหยกวิญญาณและซูหย่า รวมถึงผู้รอดชีวิตจากวิหารหยกวิญญาณ แต่ขณะเดียวกัน พวกเขาก็ได้รับข่าวร้าย!
เยี่ยนปู้กุยเสียชีวิต……
คนที่เคยช่วยชีวิตพวกเขาจากขุมนรกแห่งความตาย ผู้เป็นทั้งพ่อและอาจารย์ของพวกเขา ได้ตายไปอย่างเงียบๆในหุบเขาที่รกร้างในอาณาจักรกลาง เขายอมแลกชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องผู้หญิงอันเป็นที่รักของเขา
ข่าวนี้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อพวกเขา พวกเขาโกรธแค้นจนบ้าคลั่งอยู่นาน และอยากจะพุ่งไปที่อาณาจักรกลางเพื่อคิดบัญชีเลือด แต่จวินเสี่ยนได้ห้ามพวกเขาไว้
อาจารย์ตาย เพื่อนหายตัวไป ความเจ็บปวดที่พวกเขาได้รับนั้นเกินจะทน น้ำหนักของพวกเขาลดลงในช่วงเวลาสั้นๆแค่หนึ่งเดือนขณะที่หมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนอย่างไม่ลดละ ถ้าทำได้พวกเขาก็เต็มใจจะสละชีวิตของตัวเองเพื่อแลกกับความแข็งแกร่ง เพื่อที่พวกเขาจะได้แก้แค้นให้กับเยี่ยนปู้กุยและพาจวินอู๋เสียกลับมา
ช่วงเวลาห้าปีสำหรับคนอื่นอาจดูยาวนาน แต่ไม่ใช่สำหรับพวกเขาที่ฝึกฝนอย่างหนักทั้งกลางวันและกลางคืน พวกเขามีประสบการณ์มากน้อยแค่ไหน แม้แต่หลงฉีก็ไม่สามารถระบุได้ เขารู้แค่ว่าในช่วงห้าปีมานี้ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในตัวพวกเขา
สำหรับพวกเขา การได้ฝึกฝนในโลกวิญญาณคือสมบัติล้ำค่าที่สุดที่พวกเขาได้รับในชีวิตนี้
บางทีพวกเราอาจจะได้ข่าวของเสี่ยวเสียจากกองทัพราตรีก็ได้ เฉียวฉู่หันไปมองดูเมืองที่ภายนอกดูสงบสุข แต่อีกไม่นานมันจะกลายเป็นทะเลเลือด
ห้าปี……
เด็กสาวตัวเล็กๆคนนั้นไปซ่อนอยู่ที่ไหนและทำไมนางไม่ยอมพบพวกเขา?
แม้ว่าการค้นหาของพวกเขาจะไม่เป็นผลมาตลอด แต่พวกเขาไม่เชื่อว่านางตายแล้วเด็กสาวที่เก่งกาจเช่นนั้นจะตายง่ายๆด้วยน้ำมือของอาณาจักรบนได้อย่างไร? พวกเขาไม่เชื่อ ตีพวกเขาให้ตาย พวกเขาก็ไม่มีวันเชื่อ
ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ตั้งแต่การค้นหาในช่วงแรกไปจนถึงการฝึกฝนในภายหลัง พวกเขาเชื่ออย่างสุดใจว่าจวินอู๋เสียยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาเชื่อว่านางต้องมีเหตุผลของตัวเองที่กลับไปยังอาณาจักรล่างล่าช้า พวกเขาฝึกฝนต่อไปและทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น เพื่อที่วันหนึ่งเมื่อพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง พวกเขาจะสามารถเป็นกำลังอันแข็งแกร่งให้จวินอู๋เสียได้
พวกเขาไม่อยากสูญเสียใครไปอย่างสิ้นหวังเนื่องจากไร้พลังอีกแล้ว!
วางใจเถอะ เจ้ามารน้อยนั่นยังมีชีวิตอยู่แน่นอน คนของกองทัพรุ่ยหลินก็บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าพวกเขาเห็นเย่ฉา? ในเมื่อเย่ฉายังมีชีวิตอยู่ งั้นเสี่ยวเสียก็ยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน! เฟยเหยียนยกมือขึ้นตบบ่าเฉียวฉู่ แม้ว่าเขาจะปลอบเฉียวฉู่ แต่ดูเหมือนเขากำลังปลอบตัวเองอยู่มากกว่า ห้าปีผ่านไปหน้าตาของเฟยเหยียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย ลักษณะที่ดูเหมือนผู้หญิงหายไป ไม่มีใครเข้าใจผิดว่าเขาเป็นผู้หญิงอีกแล้ว
