ชิวอวิ๋นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพลังของเขาที่เป็นรองแค่สิบยอดฝีมือในอาณาจักรบนจะถูกเถาวัลย์ที่ดูบอบบางพวกนี้จำกัดไว้จริงๆ แต่ไม่ว่าเขาจะใช้พลังวิญญาณไปมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำลายเถาวัลย์พวกนี้ได้!
เถาวัลย์พวกนี้มันอะไรกัน? ไอ้สัตว์ประหลาดนี่ยึดแน่นยิ่งกว่าโซ่ตรึงวิญญาณซะอีก!
คิดว่ามีคนเป็นหมื่นแล้วข้าจะจัดการเจ้าไม่ได้งั้นหรือ? เสียงเย็นชาของจวินอู๋เสียดังขึ้น เมื่อเสียงนั้นดังเข้าหูของชิวอวิ๋น มันเป็นเหมือนฝันร้ายที่ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว!
เขาเงยหน้าขึ้นมองร่างสีเงินที่ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เขา หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงราวกับจะกระโดดออกจากลำคอของเขาในวินาทีถัดมา
ฆ่าเจ้า มันก็แค่……เรื่องง่ายๆ จวินอู๋เสียเหลือบสายตาขึ้นและเดินเข้าไปหาชิวอวิ๋นอย่างช้าๆ แต่ละก้าวของนาง ไม่ว่านางจะผ่านไปที่ใด คนที่ถูกเถาวัลย์รัดเอาไว้ล้วนส่งเสียงร้องด้วยความสิ้นหวัง เถาวัลย์ที่รัดคนเหล่านั้นดูเหมือนจะกลายเป็นลวดเหล็กแหลมคมที่รัดแน่นขึ้นและตัดคนเหล่านั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที! แม้แต่กระดูกก็ไม่เว้น!
ฉากนองเลือดสังหารโหดข้างหลังจวินอู๋เสีย คนที่ถูกเถาวัลย์รัดเป็นเหมือนดอกไม้สีเลือดที่เบ่งบานอยู่ด้านหลังนาง เลือดอุ่นๆสาดกระเซ็น ผสมกับเนื้อและกระดูกตกลงสู่พื้น ไม่นานกลิ่นคาวเลือดก็โชยคลุ้งไปในอากาศ
การนองเลือดด้านหลังนางทำให้เกิดรอยเลือดตามเส้นทางที่นางเดินผ่าน และกลายเป็นพรมแดงทอดยาวไปตามทุกๆย่างก้าวของนาง สีแดงเลือดนั้นคือสัญลักษณ์ของความตายที่น่ากลัว
อย่าว่าแต่ศิษย์ของเก้าอารามเลย แม้แต่ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองที่ถูกรัดด้วยเถาวัลย์แปลกๆพวกนี้ล้วนตายศพไม่สมบูรณ์ทั้งนั้น และยังไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย ชิวอวิ๋นเบิกตากว้างด้วยความสยดสยอง เขาไม่เคยกลัวเท่านี้มาก่อน เมื่อเขามองเข้าไปในตาของจวินอู๋เสีย มันไม่เหมือนมองไปที่คน แต่เหมือนมองไปที่ปีศาจร้ายซึ่งคลานออกมาจากนรกมากกว่า ไม่ว่าจะผ่านไปที่ใดก็ไม่มีสิ่งใดรอดชีวิต ไม่ว่าจะหญ้าหรือหมูหมากาไก่!
อย่า……อย่าเข้ามา!! เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ชิวอวิ๋นรู้สึกว่าความตายกำลังใกล้เข้ามา เขาไม่สามารถรักษาความสงบบนสีหน้าได้อีกต่อไป เขาส่งเสียงร้องแสบแก้วหู แววตาตื่นตระหนกหวาดกลัว ไม่เหลือความหยิ่งยโสโอหังเหมือนตอนที่ล้อมกองทัพราตรีเมื่อครู่เลย
เสียงกรีดร้องของชิวอวิ๋นดังก้องไปในท้องฟ้าเหนือเมือง ท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดที่ชวนคลื่นไส้ เขามองดูจวินอู๋เสียเดินเข้ามาหาเขาทีละก้าวอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ละก้าวของนางเหมือนกำลังเหยียบลงบนหัวใจเขา ทำให้เขารู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก ในสายตาของชิวอวิ๋น จวินอู๋เสียไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป นางยังไม่ทันได้ลงมือจริงๆเลย แค่ใช้เถาวัลย์บางๆก็ทำให้เมืองนองเลือดได้แล้ว ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหลายพันคนตายอย่างง่ายดาย ความแข็งแกร่งของจวินอู๋เสียเกินกว่าที่ชิวอวิ๋นคาดคิดเอาไว้ อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้สิบยอดฝีมือของอาณาจักรบนมาเอง ก็ไม่สามารถที่จะได้เปรียบได้เลย!
นี่เป็นการสังหารหมู่ฝ่ายเดียวชัดๆ! ต่อให้ตีชิวอวิ๋นให้ตาย เขาไม่มีวันคิดว่ากับดักที่เขาวางไว้ดักกองทัพราตรีจะเป็นการส่งตัวเขาเองไปอยู่ต่อหน้าปีศาจ!
เขาไม่รู้ว่าจวินอู๋เสียคือใคร ทำไมผู้หญิงที่ไม่เคยปรากฏตัวที่อาณาจักรบนมาก่อนถึงมีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ได้!
แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ ต่อหน้าจวินอู๋เสีย เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะหนีด้วยซ้ำ!
