เดิมทีจวินอู๋เหยามีความสัมพันธ์ที่ดีกับดินแดนแห่งวิญญาณ และถึงขนาดเป็นเพื่อนกับต้นวิญญาณด้วย แต่ในตอนที่จวินอู๋เหยาออกจากอาณาจักรบน เขาได้เอาเมล็ดของต้นวิญญาณติดมือมาด้วย และชายชุดคลุมสีเทาที่พวกเฉียวฉู่เจอคนนั้นก็คือวิญญาณจากดินแดนแห่งวิญญาณ แต่มันแแตกต่างกันตรงที่วิญญาณไม่สามารถออกจากโลกวิญญาณได้ วิญญาณของดินแดนแห่งวิญญาณนั้นบริสุทธิ์มาก พวกเขามีความสามารถในการแสดงกายหยาบ และทุกตนยังมีความพิเศษอย่างหนึ่ง นั่นคือดวงตาของพวกเขา!
ไม่ว่าวิญญาณของดินแดนแห่งวิญญาณจะคล้ายกับคนธรรมดาแค่ไหน แต่ดวงตาสีเทาของพวกเขาก็จะเผยให้เห็นว่าพวกเขาเป็นเพียงวิญญาณ
เนื่องจากการสูญเสียเมล็ดของต้นวิญญาณ ดินแดนแห่งวิญญาณจึงตกอยู่ในความโกลาหลวุ่นวาย พวกเขาส่งคนออกค้นหาเมล็ดของต้นวิญญาณอยู่หลายครั้ง และค้นหาไปทั่วทุกที่จนกระทั่งพบร่องรอยของจวินอู๋เหยา แต่จวินอู๋เหยาก็สลัดพวกเขาออกได้ทุกครั้ง ทำให้พวกเขาเอาเมล็ดคืนไม่สำเร็จ ในตอนที่จวินอู๋เหยาถูกจับนั่นเอง คนพวกนี้ก็รับรู้ได้ถึงตำแหน่งที่แน่นอนของเมล็ดต้นวิญญาณ พวกเขาตามรอยมาจนถึงที่นี่ มนต์ลวงตาที่อยู่ด้านนอกอาณาจักรแห่งความมืดไม่สามารถทำให้วิญญาณสับสนได้ พวกเขาจึงระบุตำแหน่งที่แน่นอนได้และอยู่ที่นี่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
”ข้า……ข้าฟังแล้วงงนิดหน่อย……พวกเขาเจอเมล็ดของต้นวิญญาณแล้ว? แล้วทำไมถึงยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ?” เฉียวฉู่รู้สึกเหมือนไอคิวของเขากำลังถูกท้าทายครั้งใหญ่!
เย่เม่ยมองจวินอู๋เสียและหยุดพูด
จวินอู๋เสียจึงตอบว่า “เพราะเมล็ดของต้นวิญญาณอยู่ในร่างข้า”
”……….” พวกเฉียวฉู่เบิกตากว้างและมองไปที่จวินอู๋เสียอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วพวกเขาก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่อยู่หุบเขาเมฆา ตระกูลชิงอวิ๋นถูกทำลาย จวินอู๋เสียได้รับบาดเจ็บสาหัสจากคนของสิบสองวิหาร ตอนนั้น เพื่อที่จะกำจัดคู่ต่อสู้ นางใช้วิธีการอย่างหนึ่งที่ทำให้วิญญาณของตัวเองได้รับความเสียหาย หลังจากนั้น จวินอู๋เหยาก็มาและมอบสิ่งที่ช่วยซ่อมแซมวิญญาณได้ให้แก่นาง……และนั่น……ดูเหมือนว่าจะเป็น……เมล็ด?
เมล็ดสีทอง……
”ตอนที่พวกเราพานางกลับมา คุณหนูได้รับบาดเจ็บสาหัส เมล็ดของต้นวิญญาณในร่างนางจึงทำการซ่อมแซมวิญญาณของนาง พอพลังนั้นถูกกระตุ้นขึ้นมา ก็ทำให้พวกหลงจิ่วสัมผัสถึงตำแหน่งที่แน่นอนของเมล็ดได้ทันทีและเจอที่นี่เข้า หลงจิ่วคือคนที่พวกเจ้าเจอเมื่อกี้” เย่เม่ยถูจมูก ตอนแรกจวินอู๋เสียได้รับบาดเจ็บสาหัส ทั้งร่างกายและวิญญาณของนางได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง เมล็ดต้นวิญญาณจึงซ่อมแซมวิญญาณของนาง พลังของมันบางส่วนได้รั่วไหลออกมาและนำพวกหลงจิ่วมาที่นี่
”แล้ว……เอาเมล็ดออกได้ไหม?” เฉียวฉู่กลืนน้ำลายพร้อมกับมองไปที่จวินอู๋เสีย ในที่สุดเขาก็เข้าใจบทสนทนาเมื่อครู่แล้ว ทำไมหลงจิ่วถึงเป็นห่วงว่านางจะบาดเจ็บหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้มีความกังวลอย่างจริงใจอยู่ในนั้น ชัดเจนแล้วว่าอีกฝ่ายแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของเมล็ดต้นวิญญาณ
”ไม่ได้” จวินอู๋เสียตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ดวงตาของพวกเฉียวฉู่แทบจะถลนออกมานอกเบ้า
”เอาออกไม่ได้? แล้วพวกนั้นรู้รึเปล่า?”
”ไม่รู้” จวินอู๋เสียตอบนิ่งๆ
”……….”
เฉียวฉู่และคนอื่นๆเงียบกริบทันที พวกเขาคิดว่าจวินอู๋เสียตอนนี้เย็นชามาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะยังเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน เห็นอยู่ชัดๆว่าไม่สามารถเอาเมล็ดออกมาได้ แต่นางก็ยังใช้มันหลอกเหล่าวิญญาณที่มาจากดินแดนแห่งวิญญาณพวกนั้น!
ไม่ว่าวิญญาณของดินแดนแห่งวิญญาณจะคล้ายกับคนธรรมดาแค่ไหน แต่ดวงตาสีเทาของพวกเขาก็จะเผยให้เห็นว่าพวกเขาเป็นเพียงวิญญาณ
เนื่องจากการสูญเสียเมล็ดของต้นวิญญาณ ดินแดนแห่งวิญญาณจึงตกอยู่ในความโกลาหลวุ่นวาย พวกเขาส่งคนออกค้นหาเมล็ดของต้นวิญญาณอยู่หลายครั้ง และค้นหาไปทั่วทุกที่จนกระทั่งพบร่องรอยของจวินอู๋เหยา แต่จวินอู๋เหยาก็สลัดพวกเขาออกได้ทุกครั้ง ทำให้พวกเขาเอาเมล็ดคืนไม่สำเร็จ ในตอนที่จวินอู๋เหยาถูกจับนั่นเอง คนพวกนี้ก็รับรู้ได้ถึงตำแหน่งที่แน่นอนของเมล็ดต้นวิญญาณ พวกเขาตามรอยมาจนถึงที่นี่ มนต์ลวงตาที่อยู่ด้านนอกอาณาจักรแห่งความมืดไม่สามารถทำให้วิญญาณสับสนได้ พวกเขาจึงระบุตำแหน่งที่แน่นอนได้และอยู่ที่นี่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
”ข้า……ข้าฟังแล้วงงนิดหน่อย……พวกเขาเจอเมล็ดของต้นวิญญาณแล้ว? แล้วทำไมถึงยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ?” เฉียวฉู่รู้สึกเหมือนไอคิวของเขากำลังถูกท้าทายครั้งใหญ่!
เย่เม่ยมองจวินอู๋เสียและหยุดพูด
จวินอู๋เสียจึงตอบว่า “เพราะเมล็ดของต้นวิญญาณอยู่ในร่างข้า”
”……….” พวกเฉียวฉู่เบิกตากว้างและมองไปที่จวินอู๋เสียอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วพวกเขาก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่อยู่หุบเขาเมฆา ตระกูลชิงอวิ๋นถูกทำลาย จวินอู๋เสียได้รับบาดเจ็บสาหัสจากคนของสิบสองวิหาร ตอนนั้น เพื่อที่จะกำจัดคู่ต่อสู้ นางใช้วิธีการอย่างหนึ่งที่ทำให้วิญญาณของตัวเองได้รับความเสียหาย หลังจากนั้น จวินอู๋เหยาก็มาและมอบสิ่งที่ช่วยซ่อมแซมวิญญาณได้ให้แก่นาง……และนั่น……ดูเหมือนว่าจะเป็น……เมล็ด?
เมล็ดสีทอง……
”ตอนที่พวกเราพานางกลับมา คุณหนูได้รับบาดเจ็บสาหัส เมล็ดของต้นวิญญาณในร่างนางจึงทำการซ่อมแซมวิญญาณของนาง พอพลังนั้นถูกกระตุ้นขึ้นมา ก็ทำให้พวกหลงจิ่วสัมผัสถึงตำแหน่งที่แน่นอนของเมล็ดได้ทันทีและเจอที่นี่เข้า หลงจิ่วคือคนที่พวกเจ้าเจอเมื่อกี้” เย่เม่ยถูจมูก ตอนแรกจวินอู๋เสียได้รับบาดเจ็บสาหัส ทั้งร่างกายและวิญญาณของนางได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง เมล็ดต้นวิญญาณจึงซ่อมแซมวิญญาณของนาง พลังของมันบางส่วนได้รั่วไหลออกมาและนำพวกหลงจิ่วมาที่นี่
”แล้ว……เอาเมล็ดออกได้ไหม?” เฉียวฉู่กลืนน้ำลายพร้อมกับมองไปที่จวินอู๋เสีย ในที่สุดเขาก็เข้าใจบทสนทนาเมื่อครู่แล้ว ทำไมหลงจิ่วถึงเป็นห่วงว่านางจะบาดเจ็บหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้มีความกังวลอย่างจริงใจอยู่ในนั้น ชัดเจนแล้วว่าอีกฝ่ายแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของเมล็ดต้นวิญญาณ
”ไม่ได้” จวินอู๋เสียตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ดวงตาของพวกเฉียวฉู่แทบจะถลนออกมานอกเบ้า
”เอาออกไม่ได้? แล้วพวกนั้นรู้รึเปล่า?”
”ไม่รู้” จวินอู๋เสียตอบนิ่งๆ
”……….”
เฉียวฉู่และคนอื่นๆเงียบกริบทันที พวกเขาคิดว่าจวินอู๋เสียตอนนี้เย็นชามาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะยังเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน เห็นอยู่ชัดๆว่าไม่สามารถเอาเมล็ดออกมาได้ แต่นางก็ยังใช้มันหลอกเหล่าวิญญาณที่มาจากดินแดนแห่งวิญญาณพวกนั้น!
