ในอาณาจักรล่าง ทุกอย่างยังเป็นเช่นเดิม
ฉูหลิงเย่เดินผ่านค่ายทหารและมองดูพวกทหารในลานฝึก ใบหน้าของนางเย็นชาไร้ความรู้สึก เล่ยเฉินยืนอยู่ข้างหลังนางและมองไปที่หญิงแกร่งคนนี้ด้วยสายตาชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง
นับตั้งแต่ฉูหลิงเย่ขึ้นเป็นจักรพรรดินีแห่งแคว้นเหยียนจนกระทั่งรวมอาณาจักรล่างทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียว ไม่มีสิ่งใดที่ผู้คนจะตำหนินางได้สักอย่าง
เนื่องจากอดีตอันน่าเศร้าของฉูหลิงเย่ นางจึงถูกทุกคนในเมืองพันอสูรทอดทิ้ง หลังจากคิดทบทวนแล้ว พวกเขาก็ตระหนักได้ถึงความโง่เขลาและใจแคบของตน เจ้าเมืองของเมืองพันอสูรจึงส่งสงป้าไปพบฉูหลิงเย่อยู่หลายครั้ง เขาแค่อยากขอให้ฉูหลิงเย่กลับไปเมืองพันอสูรอีกครั้งเพื่อที่พ่อลูกจะได้กลับมาเจอกัน
แต่ไม่ว่าสงป้าจะมาสักกี่ครั้ง ฉูหลิงเย่ก็หลบเลี่ยงไม่ยอมเจอหน้าเขาเลยสักครั้ง
ท่านหญิงน้อยแห่งเมืองพันอสูรในอดีตได้ตายไปแล้วในฝันร้ายนั่น ฉูหลิงเย่ที่มีชีวิตอยู่ในโลกทุกวันนี้มีแค่ฐานะเดียวเท่านั้นคือ ภรรยาของจวินอู๋เสีย จักรพรรดินีเหล็กผู้สั่งการอาณาจักรล่างที่ทุกคนเคารพและเกรงกลัว!
ไม่มีใครคิดว่าเด็กสาวขี้อายที่หน้าแดงเวลาเห็นผู้ชายหล่อๆจะโตขึ้นและกลายเป็นจักรพรรดินีเหล็กที่ทุกคนเกรงกลัว นางแข็งแกร่งและเข้มแข็ง หลายปีมานี้ไม่มีใครเคยเห็นน้ำตาของนาง ราวกับว่านางได้ละทิ้งอารมณ์ทางโลกทั้งหมดและใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางข่าวลือของทุกคนอย่างเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว
พรุ่งนี้ให้ทหารทุกคนหยุดพักหนึ่งวัน หลังจากฉูหลิงเย่ตรวจการฝึกของทหารกองนี้เสร็จ ก็อนุญาตให้พวกเขาได้พักผ่อนหนึ่งวัน ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา กองทัพของอาณาจักรล่างที่ผ่านการฝึกโหดมานับไม่ถ้วนได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงและกลายเป็นกองทัพโลหิตเหล็กที่ไร้เทียมทาน วิธีปกครองกองทัพของฉูหลิงเย่นั้นเรียนรู้มาจากวังหลินอ๋อง และนางก็เลียนแบบมาได้อย่างสมบูรณ์ไร้ที่ติ ตอนนี้กองทัพของนางไม่ได้ด้อยไปกว่ากองทัพรุ่ยหลินซึ่งเป็นที่รู้จักในนามกองทัพคลั่งอันดับหนึ่ง
พะย่ะค่ะ เล่ยเฉินตอบรับอย่างเชื่อฟัง
เล่ยเฉินได้เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของฉูหลิงเย่ตั้งแต่เป็นเด็กสาวที่ใกล้จะพังทลายจนกลายเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจมากที่สุดของอาณาจักรล่าง เขารู้ดีว่ามีแค่สามคำที่ค้ำจุนฉูหลิงเย่ให้ยืนหยัดและประสบความสำเร็จทุกอย่างในปัจจุบันนี้ได้ นั่นคือ จวินอู๋เสีย
นางเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง ทั้งหมดก็เพื่อที่จะยืนเคียงข้างจวินอู๋เสียได้ นางสู้ยืนหยัดพยายามมาทั้งหมดก็ด้วยความหวังว่าวันหนึ่งนางจะสามารถปกป้องจวินอู๋เสียจากลมและฝนได้
ฉูหลิงเย่ทิ้งความอ่อนแอทุกอย่างและวางความอ่อนโยนของผู้หญิงลง เพียงเพื่อปกป้องรักษาทุกอย่างที่จวินอู๋เสียมอบให้นาง
แข็งแกร่งขึ้นเพื่อคนเพียงคนเดียว
เมื่อทุกอย่างมาถึงจุดนี้แล้ว ในโลกนี้ไม่มีใครกล้าใช้อดีตของนางมาทำลายชื่อเสียงนางอีกต่อไป พวกที่เยาะเย้ยนางในอดีตได้แต่หุบปากเงียบกับความสำเร็จทั้งหมดของนาง
เมื่อมองไปที่ใบหน้าสง่างามและเย็นชาของนางจากด้านข้าง แววตาชื่นชมอย่างไม่ปิดบังของเล่ยเฉินก็อดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกหลงใหลปะปน หลังจากแคว้นเหยียนหายไป เขาก็อยู่ในกองทัพเนื่องจากติดเป็นนิสัยและคอยช่วยฉูหลิงเย่ในฐานะรองแม่ทัพ เขาเฝ้ามองนาง และไม่รู้ตัวเลยว่าสายตาของเขาถูกผู้หญิงคนนี้ดึงดูดเอาไว้ ภาพร่างที่เย่อหยิ่งเย็นชานั้นประทับลงในส่วนลึกของหัวใจเขาโดยไม่รู้ตัว
แต่…… เขาไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้
เพราะเขารู้ดีว่าในหัวใจของนางมีคนผู้หนึ่งอยู่ คนที่ไม่มีใครสามารถแทนที่ได้ – จวินอู๋เสีย
คนที่เคยทำให้นางหมกมุ่น คนที่ช่วยนางจากความสิ้นหวัง และแต่งงานกับนางในตอนที่นางถูกทุกคนทอดทิ้ง
ไม่มีใครแทนที่ตำแหน่งของจวินอู๋เสียในหัวใจนางได้
ภรรยาอาจารย์! เสียงสดใสดังขึ้นในลานฝึก ร่างเล็กๆที่งดงามกระโดดโลดเต้นเข้ามาอยู่ในสายตาของฉูหลิงเย่และเล่ยเฉิน
