ดอกซากศพถูกแขวนอยู่บนต้นไม้ตลอดทั้งคืน ไม่ว่าบัวน้อยจะอ้อนวอนสักเท่าไรก็ไม่สามารถช่วยเขาได้
วันรุ่งขึ้น จวินอู๋เสียไปที่วังจ้าววิญญาณแต่เช้า ครั้งนี้มีเพียงจ้าววิญญาณเท่านั้นที่รอนางอยู่ ส่วนฉินเกอและคนอื่นๆแค่ต้องมาตามลำดับและรับช่วงต่อในเวลาที่กำหนดไว้
หลังจากมีประสบการณ์มาครั้งหนึ่งแล้ว รอบที่สองจึงเป็นไปอย่างราบรื่นมาก
ต่อจากจ้าววิญญาณก็คือฉินเกอ หลังจากนั้นก็เป็นหลงจิ่ว และคนสุดท้ายในรอบที่สองก็คือซือถูเหิง
หลังจากประสบการณ์ที่น่าผิดหวังเมื่อครั้งก่อน หลงจิ่วตั้งใจแน่วแน่ที่จะพยายามอยู่ให้ได้นานกว่าเดิม แต่ผลลัพธ์ก็ไม่แตกต่างกันมากนัก เมื่อเขาไม่สามารถทนได้นานกว่านี้แล้ว เขาก็หันไปมองซือถูเหิงที่เพิ่งเข้ามาในวิหารใต้ดินอย่างช่วยไม่ได้ ดูเหมือนซือถูเหิงจะวางอคติที่มีต่อจวินอู๋เสียลงแล้ว วันนี้เขามาได้ตรงเวลาทำให้หลงจิ่วแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ข้า……ไม่ไหวแล้ว ซือถูเปลี่ยนกันเลยไหม? หลงจิ่วมองซือถูเหิงพร้อมกับฝืนยิ้ม
ซือถูเหิงเดินเข้าไปโดยไม่พูดอะไร และรับช่วงต่อการควบคุมด้ายวิญญาณจากหลงจิ่ว
ทันทีที่หลงจิ่วถอนพลังจิตวิญญาณของเขาออกมา เขาก็ทรุดตัวลงนอนแผ่อยู่บนพื้นอย่างหมดแรง กระบวนการควบคุมพลังนี้ไม่ได้ซับซ้อน แต่การส่งถ่ายพลังจิตวิญญาณอย่างต่อเนื่องทำให้เขาหมดพลัง เมื่อเขาหันหน้าไปมองและเห็นซือถูเหิงที่ปกติจะเฉยเมยไม่แยแสกำลังตั้งสมาธิจดจ่ออย่างเต็มที่ เขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
ซือถู ข้าเข้าใจเจ้าผิดไป ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเต็มใจช่วยยัยหนูนี่ ข้าขอบใจเจ้าแทนนางด้วย หลงจิ่วพยายามลุกขึ้นนั่งแล้วยิ้มกว้าง แต่ซือถูเหิงไม่สนใจคำพูดของหลงจิ่ว เขาแค่ควบคุมด้ายวิญญาณด้วยใบหน้าเฉยเมย หลงจิ่วรู้สึกเขินเล็กน้อย เขาแตะจมูกอย่างเก้อเขิน แล้วลุกขึ้นอย่างเงียบๆ หลังจากยืนอยู่ข้างๆครู่หนึ่งเพื่อดูว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาก็จากไป
หลังจากหลงจิ่วออกไป ใบหน้าเฉยเมยของซือถูเหิงก็ปรากฏรอยยิ้มดูถูกเหยียดหยาม
ช่วยจวินอู๋เสีย? ไร้สาระ เขาจะช่วยทำไม?
สายตาชั่วร้ายของซือถูเหิงจ้องมองไปที่จวินอู๋เสียซึ่งกำลังหลับตานั่งสมาธิ ท่ามกลางความชั่วร้ายที่หมุนวนอยู่ในแววตาของเขา ไม่มีความเร่งด่วนใดๆเหมือนก่อนหน้านี้
ในช่วงสองสามวันนี้ ตอนที่คนอื่นกำลังช่วยจวินอู๋เสียควบคุมพลังที่ปั่นป่วนในร่าง ซือถูเหิงได้ครุ่นคิดอย่างหนัก ด้วยสภาพของจวินอู๋เสียในตอนนี้ การทำลายวิญญาณของนางนั้นไม่ยากเลย แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำโดยตรงตราบใดที่มีการหยุดชะงักอย่างกะทันหัน วิญญาณของจวินอู๋เสียจะได้รับความเสียหายอย่างหนัก แต่……นี่ยังไม่เพียงพอที่จะฆ่านาง
แม้ว่าซือถูเหิงจะดูถูกจวินอู๋เสีย แต่เขาต้องยอมรับว่าในช่วงห้าปีที่ผ่านมา นางพัฒนาไปได้เกินความคาดหมายของเขา แม้ว่านางจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ถ้านางต้องการฆ่าเขา ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
จวินอู๋เสียเป็นหนามที่ซือถูเหิงต้องกำจัด เขาไม่อาจปล่อยคนที่มีพรสวรรค์โดดเด่นซึ่งมีความเกลียดชังอย่างรุนแรงต่ออาณาจักรบนให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้
แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่อยากให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย ถ้าเขาเร่งรีบ มันก็มีแต่จะส่งผลเสียทั้งสองฝ่าย เขาได้เปรียบชัดๆอยู่แล้ว จะทำเรื่องโง่ๆไปทำไม?
หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายวัน ในที่สุดซือถูเหิงก็คิดแผนชั่วขึ้นมาได้ เขาจะไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับนางอย่างกะทันหัน และจะไม่ให้นางค้นพบสิ่งผิดปกติ เขาจะทำให้นางได้ทักทายกับความตายโดยไม่รู้ตัว ขณะเดียวกันก็จะใช้ความตายของนางทำให้สถานการณ์สับสนวุ่นวายมากขึ้น
