พลังจิตวิญญาณที่ดูดซับผ่านวิชาเสริมวิญญาณเป็นพลังงานบริสุทธิ์จากโลกวิญญาณ แต่ตอนนี้พลังที่ไหลเข้าสู่วิญญาณของจวินอู๋เสียถูกนำโดยจ้าววิญญาณ ดูเหมือนว่าพลังจิตวิญญาณพวกนั้นจะชะลอความเร็วและรอให้นางควบคุมพลังด้วยตัวเอง
ในวิหารใต้ดินเงียบสงัด พวกฉินเกอที่ยืนอยู่ข้างๆเฝ้าดูการกระทำของจ้าววิญญาณอย่างตื่นตะลึง
ดวงตาของหลงจิ่วเบิกกว้าง แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ
เขาไม่เคยพบจ้าววิญญาณมาก่อนหน้านี้ จึงไม่รู้ว่าจ้าววิญญาณทรงพลังมากแค่ไหน แต่วิธีการที่จ้าววิญญาณใช้ในวันนี้นั้นยอดเยี่ยมและน่าทึ่งมาก วิธีที่เขาใช้พลังจิตวิญญาณของเขานำทางจวินอู๋เสียนั้นมีข้อจำกัดที่ความแข็งแกร่งของพลังวิญญาณ หลงจิ่วเฝ้ามองมาเกินสองชั่วโมงแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจ้าววิญญาณจะหมดแรงเลย ตอนนี้ความเข้าใจที่เขามีต่อความแข็งแกร่งของจ้าววิญญาณนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก
โอ้โห……พลังของจ้าววิญญาณนี่มันช่าง…… แข็งแกร่งจริงๆ!
หลงจิ่วอดทึ่งไม่ได้
ฉินเกอที่ยืนอยู่ข้างๆเขาลดเสียงลงและพูดว่า เขาเคยเป็นวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนแห่งวิญญาณ ไม่งั้นต้นไม้วิญญาณจะปล่อยให้เขาออกไปคนเดียวอย่างสบายใจได้ยังไง? แม้ว่าโลกวิญญาณจะเทียบกับดินแดนแห่งวิญญาณไม่ได้ แต่เขาก็สร้างมันขึ้นมาด้วยพลังจิตวิญญาณของเขาเอง พลังที่เขามีไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะจินตนาการได้หรอก แต่ดูเหมือนว่าพลังจิตวิญญาณของเขาจะถูกใช้ในการสร้างโลกวิญญาณไปเยอะ พลังของเขาตอนที่ออกจากดินแดนแห่งวิญญาณมากกว่าที่เขามีในตอนนี้อีก
คำพูดของฉินเกอเต็มไปด้วยความชื่นชมที่เขามีต่อจ้าววิญญาณ
วิญญาณทั้งหมดที่กลายร่างมาจากเมล็ดของต้นวิญญาณนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ในหมู่พวกเขา จ้าววิญญาณคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ต้นไม้วิญญาณไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่มันก็มีจิตสำนึกของมันเอง มันห่วงใยรักใคร่เหล่าวิญญาณที่มันสร้างขึ้นราวกับเป็นลูกของตัวเอง ถ้าจ้าววิญญาณไม่แข็งแกร่งพอ ต้นไม้วิญญาณจะอนุญาตให้จ้าววิญญาณออกจากการปกป้องของดินแดนแห่งวิญญาณอย่างสบายใจได้อย่างไร?
หลงจิ่วพยักหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย และไม่กล้าพูดตามสบายอีก
การช่วยจวินอู๋เสียฝึกพลังของจ้าววิญญาณดำเนินไปตลอดทั้งวัน จนกระทั่งวันที่สองเขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบาย พอรู้ว่าตัวเองมีอาการผิดปกติ เขาก็มองไปที่ฉินเกอ และฉินเกอก็รีบเข้ามาแทนที่เขาทันที วิญญาณทั้งสองร่วมมือกันเป็นอย่างดีจนด้ายวิญญาณที่เชื่อมโยงกับจวินอู๋เสียไม่ขาดเลยสักนิด การเปลี่ยนตัวเป็นไปอย่างสมบูรณ์แบบ
แค่ใช้วิธีนี้ไปเรื่อยๆ ครบสิบรอบอาการของนางก็น่าจะคงที่ จ้าววิญญาณดูซีดเซียวเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้รีบจากไป
หลงจิ่วมองไปที่จ้าววิญญาณที่ยืนอยู่ข้างๆเขา สายตาของเขาไม่สามารถหยุดมองร่างผอมสูงของจ้าววิญญาณได้เลย เขากลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
ความแข็งแกร่งของชายคนนี้คือปิดภูเขาซ่อนสายน้ำอย่างแท้จริง
ระยะเวลาของฉินเกอในการช่วยจวินอู๋เสียฝึกพลังน้อยกว่าจ้าววิญญาณหนึ่งหรือสองชั่วโมง แต่ก็ยังถือว่านานพอสมควร หลงจิ่วเข้ามาแทนที่เขาโดยไม่ต้องพูดอะไรกันมาก และกระตือรือร้นที่จะลองว่าตัวเขาจะอดทนได้นานแค่ไหน
น่าเสียดายที่ผ่านไปแค่หนึ่งวันหนึ่งคืน หลงจิ่วก็รู้สึกว่าพลังจิตวิญญาณในร่างของเขาไม่สามารถประคองเอาไว้ได้อีกต่อไป ทำให้เขาต้องเปลี่ยนตัวกับซือถูเหิง แต่เมื่อถึงตาของซือถูเหิง จวินอู๋เสียที่กำลังนั่งสมาธิก็รู้สึกว่าพลังงานที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของนาง จู่ๆก็รุนแรงขึ้น ไม่อ่อนโยนเหมือนครั้งก่อนๆ มันไม่เหมือนผู้ช่วย แต่เหมือนผู้บุกรุกมากกว่า สิ่งเดียวที่นางทำได้คือปรับพลังจิตวิญญาณในร่างอย่างรวดเร็วและพยายามกระจายพลังจิตวิญญาณที่ดุร้ายที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของนางไปยังส่วนอื่นๆของวิญญาณ ทำให้จวินอู๋เสียที่อดทนมาตลอดห้าปีต้องเผชิญกับแรงกดดันมหาศาล
แต่ยังไม่ครบหนึ่งรอบ นางไม่สามารถหยุดได้ ไม่เช่นนั้นทุกอย่างจะสูญเปล่า ตรงกันข้าม มันจะสร้างความเสียหายให้นางมากขึ้นด้วย!
