WS บทที่ 107 พ่อมดลีโอ PART 1
การที่จะเข้าร่วมกับดินแดนมนต์ดําอย่างเป็นทางการนั้น เหล่านักเวทย์จะต้องมีพลังอยู่ในระดับหนึ่งหากทําไม่ได้ภายใน 3ปี นักเวทย์เหล่าก็จะถูกริบแหวนและถูกขับไล่จากดินแดนมนต์ไป
แม้แต่เลอแรนก้าเองก็กําลังเผชิญกับปัญหานี้เช่น ตัวเธอที่อยู่ที่นี่เกือบจะครบ 3ปี หากเธอไม่สามารถเลื่อนระดับได้ เธอจะถูกขับไล่ออกจากที่นี้ไปเช่นกัน
“พลังจิตของคุณ มันน่าจะสูงพอที่จะสร้างคาถาระดับแรกไม่ใช่เหรอ ทําไมคุณถึงสร้างมันไม่ได้ล่ะ”
เมอร์ลินถามอย่างสงสัย จากที่เขาสังเกตตัวเธอ เขาพบว่าเธอมีพลังจิตที่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ แม้มันจะดูอ่อนแอกว่าของเขาแต่มันก็เพียงพอในการสร้างคาถาระดับหนึ่งได้
เลอแรนก้าได้หันมามองเลมอร์ลินอย่างประหลาดใจ เธอได้พูดอย่างแผ่วเบาว่า
“แน่นอนว่า พลังจิตของฉันเพียงพอที่จะสร้างคาถาได้อย่างที่คุณว่าแต่คุณรู้มั้ย ส่วนยากที่สุดมันก็คือการสร้างโครงสร้างเวทมนต์ยังไงล่ะ”
การสร้างโครงสร้างเวทมนต์ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากนะ ที่นี่เป็นถึงองค์กรเวทมนต์ มันต้องมีองค์ความรู้มากมายและพวกคาถาที่เสถียรมากมายดังนั้นมันน่าจะหาง่ายไม่ใช่เหรอ” เมอร์ลินครู่ มคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาว่า
“ไม่ใช่ว่าการอยู่ที่นี่ตํารามากมาย มันจะทําให้เราสร้างโครงสร้างเวทมนต์ได้ง่าย ๆ หรอกหรือ”
เลอแรนก้ามองเมอร์ลินด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งที่เมอร์ลินคิด เธอได้ง่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ดูเหมือนสิ่งที่คุณคิดมันจะไม่ตรงกับความเป็นจริงสักเท่าไหร่ แม้ ว่าพวกเราจะมีโครงสร้างเวทมนต์มากมายแต่ด้วยพวกนักเวทย์แต่ละคนมีพลังจิตที่แตกต่างกันดัง นั้นพวกเราจําเป็นต้องสร้างโครงสร้างเวทมนต์ที่เหมาะสมกับตัวเองหากโครงสร้างเวทมนต์พวกนั้นไม่เข้ากับตัวของนักเวทย์ มันจะส่งผลให้โครงสร้างพังทลายและแตกสลายในที่สุด”
เลอแรนก้าชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเมอร์ลินและพูดว่า “อย่าบอกจะว่าคุณไม่เคยสร้างโครงสร้างเวทมนต์ขึ้นมาใหม่เลยและจําลองพวกมันทันทีที่ได้รับพวกมันมา”
เรื่องนี้ทําให้เมอร์ลินตกใจเล็กน้อย เรื่องพวกนี้มันไม่มีในตําราของชายชราอีธาน เขา จําลองพวกมันลงในจิตใต้สํานึกได้คํานึงแค่ความเสถียรเท่านั้น
เมอร์ลินที่ศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อมดจากชายชราอีธาน ทําให้เขาไม่รู้ถึงวิธี การของพ่อมดคนอื่น ๆ เลย
เมื่อได้รู้เช่นนี้เขาจึงพูดกับเดอะเมทริกซ์ทันที
“เดอะเมทริกซ์ ตรวจสอบสถานะของโครงสร้างเวทมนต์ในร่างกายของฉันหน่อยว่ามันทํางานอย่างปกติมั้ย”
ปั้บ เริ่มต้นการตรวจสอบ การตรวจสอบเสร็จสิ้น รูปแบบคาถาในร่างกายของคุณสามารถทํางานได้อย่างปกติ
“แล้วโครงสร้างเวทมนต์อันที่เหลือล่ะ”
กําลังตรวจสอบข้อมูล
หลังจากที่มีข้อมูลจํานวนมากปรากฏขึ้นมาในหัวของเมอร์ลิน พวกมันเป็นข้อมูลจากการสร้างคาถาลูกไฟ, แช่แข็งและโล่ปฐพี
เขารีบตรวจสอบข้อมูลพวกนั้นทันที ในไม่ช้าเขาก็ได้พบข้อมูลบางอย่างที่อยู่ท่ามกลางข้อมูล มากมาย เขาได้พบว่าโครงสร้างเวทมนต์ที่เขาได้ใช้อยู่ตอนนี้ มันได้มีความคล้ายคลึงกับที่นักเวทย์ขั้นสูงใช้อยู่ด้วย
เมอร์ลินถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้เขาจะไม่อยู่ว่าข้อมูลพวกนี้เข้าไปอยู่ในเดอะเมทริกซ์ตอนไหนแต่นี่มันแสดงให้เห็นว่าการมีเครื่องคิดเลขสุดอัจฉริยะมันสุดยอดมากเพียงใด
เมื่อเขารู้ว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับโครงสร้างเวทมนต์ทั้งสาม เขาก็รู้สึกโล่งใจ
เลอแรนก้าที่มองดูสีหน้าของเมอร์ลินที่อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาทําให้เธอคิดว่าเมอร์ลินไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องโครงสร้างเวทมนต์ เธอได้ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลมากจนเกินไป ถึงเธอจะสร้างโครงสร้างเวทมนต์ทั้งสามไปแล้วและอาจทําให้มีความเสี่ยงที่ร้ายแรงตามมาแต่ยังไงก็ตามมันก็มีทางแก้ด้วยการใช้น้ํายา”
“น้ํายาเหรอ?”
หัวใจของเมอร์ลินได้เต้นรัว เขานึกถึงพ่อมดฮิลล์ที่ทุกข์ทรมานกับโครงสร้างที่ไม่เส ถียรและต้องการยาเป็นอย่างมาก
แต่อย่างไรก็ตามเลอแรนก้าไม่พูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับน้ํายาที่ว่า เธอกล่าวต่อไปว่า
“นี่คือความรู้ทั่วไปที่คุณสามารถค้นหาได้ในดินแดนมนต์ดํา คุณต้องค่อย ๆ เรียนรู้มันไป คุณอาจจะเจอมันเข้าสักวัน เอาล่ะเรารีบไปหาพ่อมดลีโอกันเถอะ”
เมอร์ลินพยักหน้าอย่างเข้าใจ ตัวเขายังมีเวลาอีก 3ปี ดังนั้นเขาไม่จําเป็นต้องรีบร้อนใด ๆ เขาก้าวเดินไปข้างหน้าและตามเลอแรนก้าไป
ในระหว่างทางเขาได้พบกับหอคอยต่าง ๆ มากมาย บางแห่งก็สูงจนไม่เห็นยอด บางแห่งก็เตี้ยมาก
“พวกหอคอยเหล่านี้มันมีวงแหวนเวทย์ด้วยใช่มั้ย?”
เมอร์ลินสังเกตเป็นตัวอักษรรูปที่สลักอยู่บนหอคอย
เลอแรนก้าได้ชายตามองเมอร์ลินอย่างแปลก ๆ อยู่แวบหนึ่ง จากนั้นเธอได้พยักหน้า และพูดว่า
“คุณนี่ช่างสังเกตดีจริง ๆ เทียบกับตอนที่ฉันมาครั้งแรกฉันยังไม่รู้เรื่องนี้เลย ใช่ คุณพูดถูกบนหอคอยพวกนี้มีวงแหวนเวทย์สลักอยู่ หากไม่มีมันหอคอยพวกนี้ไม่มีทางสูงได้ขนาดนี้หรอก
โดยตัวของวงแหวนเวทย์จะมีหน้าที่ช่วยป้องกันและไม่ทําให้หอคอยถล่มลงมาและยังสามารถเพิ่มความสูงของมันได้อีกด้วย นอกจากนี้ในเขตของดินแดนมนต์ดําจะมีหอคอยของพวกนักเวทย์ระดับกลาง พวกเขาจะได้รับการอนุญาตให้สร้างหอคอยของตัวเองได้ ยิ่งพลังของนักเวทย์แข็งแกร่งมากเพียงตัวหอคอยก็จะสูงสูงมากเท่านั้น”
เมอร์ลินกวาดสายตามองไปรอบ เขามองเป็นหอคอยที่สูงเสียดฟ้าอยู่ราว ๆ 50แห่ง นั่นหมายความว่ามีนักเวทย์ที่อยู่ในขั้นกลางอยู่ราว ๆ 50คน
ด้วยจํานวนนักเวทย์ขั้นกลางที่มากขนาดนี้ทําให้เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าขุมพลังของดินแดนมนต์ดํานั้นมากเพียงใด
สําหรับเขาที่เป็นพ่อมดพเนจร พวกนักเวทย์ระดับหนึ่งนั้นหายากมากแล้ว พวกนักเวทย์ระดับสี่หรือสูงกว่าก็ยิ่งหายากไม่แพ้กัน
ในระหว่างที่เมอร์ลินกําลังจมอยู่ในห้วงความคิด ทันใดนั้นเลอแรนก้าก็หยุดเดินและหันมาหาเมอร์ลินด้วยรอยยิ้มและพูดว่า
“เรามาถึงแล้ว นี่คือหอคอยของพ่อมดลีโอ ที่นี่จะเป็นที่พักของคุณในอีก 3ปี ข้างหน้า”
เมอร์ลินเงยหน้ามองขึ้นไป เขามองเห็นหอคอยสีขาวอมเทาที่อยู่เบื้องหน้าเขา
