บทที่ 105: เซ็นสัญญา
บ่ายวันรุ่งขึ้นถังเอินและเคอร์สเลคได้พบกับชายร่างใหญ่และลูกชายของเขาแกเร็ท เบลที่สนามฝึกเยาวชนของทีม Forest
“ผมนึกว่าคุณจะไม่มา”ถังเอินดีใจที่ได้เห็นคู่พ่อลูก
“ทำไมเราจะไม่มาล่ะ แน่นอนเรามาแล้วผมมั่นใจในความสามารถของลูกชายของผม เขามีพรสวรรค์!” ชายคนนั้นจับมือกับทเวนและเคอร์สเลค
“ใช่ แต่เรายังต้องทดสอบอีกนิดหน่อย” เคอร์สเลคต้องการดำเนินการนี้ในลักษณะที่เป็นทางการ แต่ผู้เป็นพ่อไม่พอใจกับท่าทีที่เยือกเย็นของเคอร์สเลคเล็กน้อย “ทำไม? คุณสงสัยในความสามารถของลูกชายผมเหรอ?”
ถังเอินพยายามทำให้ทุกอย่างราบรื่นในทันที “อ่า โค้ชเคอร์สเลคเป็นคนจริงจังและมีความรับผิดชอบ คุณจะมั่นใจได้มากที่สุดกับการฝึกลูกชายของคุณภายใต้การดูแลของเขา เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
การทดสอบเป็นเรื่องธรรมดามาก เราต้องทำการเคลื่อนไหวทางเทคนิคบางอย่างตามความต้องการของโค้ช จากนั้นจึงเข้ารับการตรวจร่างกาย และถ้าตรวจสอบทุกอย่างผ่านแล้ว สัญญาก็จะลงนามทันที
การทดสอบใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงและถังเอินพยายามทำให้ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์หรือยิ้มจางๆ พูดตามตรง เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเห็นการเล่นของเบล เคอร์สเลคไม่ได้พูดอะไร บางทีเขาอาจจะไม่ได้มีความหวังมากเกินไปที่จะเริ่มต้นด้วยซ้ำ
เบลแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากความประทับใจของถังเอินที่มีต่อเขา
ต่างจากผู้เล่น FM ทั่วไป แม้ว่าเขาจะได้รู้จักกับเด็กคนนี้แล้วก็ตาม แต่เขาก็ได้ค้นหาวิดีโอการแข่งขันของเด็กคนนี้เพื่อสังเกตสไตล์การเล่นของเขาให้มากขึ้น . สิ่งที่ประทับใจถังเอินมากที่สุดคือฟรีคิกเท้าซ้ายที่แม่นยำของเบล
ความสามารถของเขาในการเตะจากมุมที่ยาก การเตะที่ทรงพลังความเร็วและความสามารถในการเตะจากระยะไกล นี่คือลักษณะเด่นของการเตะฟรีคิกของเบล ประตูแรกที่เขายิงคือการเตะฟรีคิก
ในระหว่างการทดสอบถังเอินได้ขอให้เบลเตะฟรีคิก เขาไม่ได้ดูกระตือรือร้นที่จะแสดงทักษะเฉพาะตัวของเขาเลย เมื่อถังเอินเห็นสิ่งนี้เขาคิดว่ามันแปลก
ถังเอินงงงันมากขึ้นหลังจากการทดสอบของเขา แบ็คซ้ายที่เชี่ยวชาญในการเตะฟรีคิกจากที่ดูในวีดีโอของเขาดูราวกับว่าเขาไม่เคยเตะฟรีคิก
ถ้าไม่ใช่เพราะทักษะเท้าซ้ายที่โดดเด่นของเด็กคนนี้ ถังเอินอาจคิดว่าเขาเจอคนผิดแล้ว ในทางกลับกัน การจะหาคนสองคนที่มีชื่อและนามสกุลเหมือนกัน มาจากเมืองเดียวกัน เกิดในวันนั้น และมีใบหน้าเหมือนกัน… เป็นไปไม่ได้
สิบห้านาทีต่อมา รายงานการทดสอบถูกส่งไปยังทเวน ถังเอินขอให้พ่อและลูกชายของเขารออยู่ข้างนอกสักครู่แล้วเดินเข้าไปในสำนักงานพร้อมกับ เคอร์สเลคและแพทย์ประจำทีม เฟลมมิ่ง
“ผลจากการทดสอบ ชายสามคนรวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับผลลัพธ์”
เคอร์สเลคถามทเวนว่า “โทนี่คุณคิดอย่างไร”
ถังเอินส่ายหัว “ผมอยากฟังความคิดเห็นของคุณก่อน”
“ผมคิดว่าเราสามารถเซ็นสัญญากับเด็กคนนี้ได้ แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นได้หรือไม่”
เคอร์สเลคกล่าวถึงความกังวลภายในใจของเขา “ความสามารถของเด็กคนนี้ค่อนข้างธรรมดาในทุกด้าน สมรรถภาพทางกายของเขาก็ไม่ได้แย่เกินไป และเขาสามารถบรรลุความต้องการของผู้เล่นได้”
“ข้างเขา เฟลมมิ่งพยักหน้าเห็นด้วยกับมุมมองของเคอร์สเลค “
“นั่นหมายความว่าการตัดสินใจอยู่กับผม” ถังเอินไปที่ประตูและมองไปที่พ่อลูกคู่นั้นเพื่อสังเกตสถานการณ์ภายนอก
มันคือแกเร็ธ เบลจริงๆแต่เหตุใดสถานการณ์จึงแตกต่างกันมาก อาจเป็นเพราะการมาถึงของเขาทำให้เขาตื่นเต้นและเปลี่ยนทุกสิ่งที่เขาเคยรู้จักจากตำแหน่งเดิมเล็กน้อยหรือไม่?
พ่อของเขาดูเหมือนจะปลอบโยนเบลที่ดูสิ้นหวัง เด็กเป็นคนอ่อนไหว บางทีเขาอาจจะรู้แล้วว่าผลการทดสอบของเขาไม่ดีนัก เพื่อเป็นการขอบใจ
พ่อที่ไร้กังวลของเขาจึงลูบหัวลูกชายอย่างร่าเริงและให้กำลังใจเขาถังเอินไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่เขาสามารถจินตนาการได้ว่ามันคืออะไร ลูกชายของพ่อเป็นผู้เล่นที่มีความสามารถอย่างแน่นอน! เชื่อพ่อ?
ถังเอินหันหลังกลับไปและพูดกับเคอร์สเลคและ เฟลมมิ่งว่า “เรามาเซ็นสัญญากับเขากันผมเชื่อว่าเราจะไม่ผิดหวัง”
เคอร์สเลคพยักหน้า “ตกลง ผมจะไปเอาใบเซ็นสัญญา”
ถังเอินเปิดประตูและชายทั้งสามก็ออกมาจากสำนักงาน ชายร่างใหญ่มองมาที่ทเวน “พอพวกเขามาถึงพ่อลูกคู่นี้ถังเอินได้ถามว่าคุณคุยอะไรกับลูกของคุณ
ผมบอกลูกว่าลูกเป็นนักเตะที่มีพรสวรรค์และมีความสามารถอย่างแน่นอน! ถ้าคุณไม่ต้องการเขา คุณจะเสียใจไม่ช้าก็เร็ว!”
ถูกต้องแล้วเซาแธมป์ตันจะเสียใจในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า…หากพวกเขายังจำได้ว่าทีมเยาวชนของพวกเขาเคยมีเด็กที่พรสวรรค์เช่นนี้
“คุณเบลผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณและลูกชายของคุณเรื่องหนึ่ง คุณอยากจะฟังไหม”
“ผู้เป็นพ่อส่ายหัวไม่เห็นด้วย แต่ลูกชายพยักหน้า”
ถังเอินมองดูพ่อลูกคู่นี้และหัวเราะ ชายคนนั้นจ้องมองมาที่ทเวน คุณหัวเราะอะไรเหรอ มีเรื่องอะไรก็เล่ามา”
“คือแบบนี้ ฌอน ไรท์ ฟิลลิปส์คุณเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนหรือเปล่า”
ทั้งสองพยักหน้า และพ่อของเบลก็พูดว่า “ผู้เล่นของแมนเชสเตอร์ซิตี้”
“ถูกต้อง เขาทำได้ดีที่แมนเชสเตอร์ซิตี้ แต่คุณรู้หรือไม่ว่าเขาได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากทีม Forest ของเรา”
“ทั้งคู่ส่ายหัว”
“ครอบครัวของเขาอยู่ในลอนดอน เขาต้องเดินทางไปมาที่น็อตติงแฮมเพื่อรับการฝึกอบรมทุกสัปดาห์ แต่พอล ฮาร์ท ผู้จัดการทีมเยาวชนได้บอกเขาในวันหนึ่งว่า
เขาได้คำนึงถึงการเดินทางจากลอนดอนเพื่อมาฝึกที่นอตทิงแฮมมันไกลเกินไปดังนั้น เขาหวังว่าฌอน ไรท์-ฟิลลิปส์ควรเปลี่ยนไปเล่นที่สโมสรอื่นคุณรู้ไหมว่ามันหมายความว่าอย่างไร”
พ่อของเบลพยักหน้า “พูดง่ายๆ ก็คือ ฌอน ไรท์-ฟิลลิปส์ถูกกำจัดไปแล้ว”
“ใช่ ผู้จัดการทีมฮาร์ทคิดว่าฌอน ไรท์-ฟิลลิปส์ ร่างกายไม่พร้อมและนั่นทำให้เขาไม่เหมาะกับฟุตบอลอาชีพดังนั้น เขาจึงหาข้อแก้ตัวดังกล่าวเพื่อกำจัดเขา โดยไม่คาดคิด เด็กคนนี้ไปแมนเชสเตอร์ซึ่งอยู่ไกลออกไปจากลอนดอนมากกว่าน็อตติงแฮม จนถึงตอนนี้ เขาเล่นให้แมนเชสเตอร์ ซิตี้ มา 1 ฤดูกาลครึ่งในพรีเมียร์ลีก, ลีกวัน 1 ฤดูกาล และอีก 85 เกม ฮาร์ทเคยพูดกับผมว่า…”
ผมเสียใจมากที่ปล่อยให้ฌอน ไรท์-ฟิลลิปส์ไปมันคือความผิดพลาดของผมเอง
หลังจากที่เขาพูดเสร็จเคอร์สเลคกลับมาพร้อมสัญญา ดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือออกไปและตบไหล่แกเร็ธ เบล “จงทำให้เต็มที่แล้วเธอจะประสบความสำเร็จ
เบลพยักหน้า หลังจากเซ็นสัญญาเสร็จแล้วถังเอินเอื้อมมือออกไปและจับมือกับเบล“ดีมาก เธอเป็นของฉันแล้ว บอกลาพ่อของเธอได้เลย” จากนั้นเขาก็โบกมือให้พ่อของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแบบเด็กๆ ว่า “ลาก่อนพ่อ! ผมจะไม่คิดถึงพ่อ!”
ทุกคนหัวเราะ และเบลซึ่งมีใบหน้าที่ไม่ค่อยยิ้มแย้มแจ่มใสจากความกังวลใจในที่สุดเขาก็ยิ้ม ถังเอินได้หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและถ่ายภาพช่วงเวลานั้น
หลังจากนั้นก็ได้ส่งโทรศัพท์มือถือให้ทุกคนดูภาพถ่าย”คุณคิดอย่างไร?”
เบลไม่ได้พูด พ่อของเขาเข้ามาและดึงมุมปากของเขาลง “มันเบลอและสั่นคลอนเกินไป”
“แต่ก็เห็นเขายิ้มไม่ใช่เหรอ”
“แกเร็ธ เธออยากฟังคำแนะนำจากฉันไหม”
“เบลพยักหน้า”
“ก่อนอื่น ฉันอยากให้เธอเปลี่ยนไปเล่นตำแหน่งแบ็คซ้ายตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ส่วนเหตุผลฉันจะอธิบายให้เธอฟังโดยละเอียดในภายหลัง”
หลังการทดสอบถังเอินพบว่าเบลไม่ได้เล่นเป็นแบ็คซ้าย แต่เป็นมิดฟิลด์ฝั่งซ้าย แต่ในมุมมองของถังเอินการปล่อยให้เด็กเล่นเป็นมิดฟิลด์ฝั่งซ้ายนั้นเทียบเท่ากับการสูญเสียทางเดินด้านซ้ายไปครึ่งหนึ่ง
เขาหวังว่าจะฝึกเบลให้กลายเป็นผู้เล่นอย่างโรแบร์โต้ คาร์ลอส เมื่อถึงจุดสุดยอด ด้านซ้ายทั้งหมดของสนามก็จะเป็นของเขา
“เบลลังเลแต่ยังคงพยักหน้ายอมรับ”
“ประการที่สอง ฉันต้องการให้เธอฝึกเตะฟรีคิก ฉันคิดว่าเธอมีพรสวรรค์ตามธรรมชาติสำหรับสิ่งนั้น”
เคอร์สเลคมองไปเบลเมื่อเด็กคนนี้ทำการทดสอบเตะฟรีคิก แต่เขาไม่เห็นพรสวรรค์นั้นเลยเขาไม่เข้าใจว่าทำไมทเวนถึงอยากให้เบลเตะฟรีคิก
“เบลก็เห็นด้วยเช่นกัน”
“สุดท้าย” ถังเอินใช้มือของเขาทำเป็นรูปส่วนโค้งขึ้นที่ปลายทั้งสองข้าง “ฉันหวังว่าเธอจะทำแบบนี้ได้ จงมั่นใจในตัวเอง”
สำหรับเรื่องนี้ เบลไม่ได้พยักหน้าเห็นด้วยทันที เขามองลงไปที่นิ้วเท้าและกระซิบว่า “พวกเขามักจะหัวเราะเยาะฉันและบอกว่าฉันดูเหมือนลิง…”
