บทที่ 117: ผู้เล่นหมายเลข 55 เขาคือใคร
ในไม่ช้าวู้ดก็อุ่นเครื่องเสร็จ ฉันจะบอกเธอว่าเธอควรทำอย่างไรเมื่อลงสนาม” เขาคว้าวู้ดและชี้ไปที่ฟาเบรกาสที่กำลังวิ่งและส่งบอล “ดูสิ ฝ่ายตรงข้ามหมายเลข 25 เธอเห็นเขาไหม”
วู้ดพยักหน้า “ผมเห็นเขา.”
“เขาเป็นผู้บัญชาการกองกลางของ อาร์เซนอลศูนย์กลางของทีมและเป็นกุญแจสำคัญที่อาร์เซนอลจะสามารถเอาชนะเราในเกมนี้ได้
ชื่อของเขาคือ ฟรานเชส ฟาเบรกาสจดจำชื่อใบหน้าและหมายเลขของเขาไว้ให้ดี จากนั้นเข้าไปประกบเขาตัวต่อตัว
จับตาดูเขาอย่างใกล้ชิดอย่าปล่อยให้เขาได้บอลจากการจ่ายบอลของเพื่อนร่วมทีม อย่าให้เขาได้เล่นบอล เขาเข้าใจไหม”
“ผมเข้าใจแล้ว.”
ทันใดนั้น ความสนใจของถังเอินก็ถูกดึงไปที่ขาของวู้ดเขาขมวดคิ้วและถามว่า “จอร์จสนับแข้งของเธออยู่ที่ไหน”
“ผมไม่ได้ใส่”
“ทำไมไม่ใส่ล่ะ”
“ผมไม่ชอบ ผมเขารู้สึกอึดอัด”
“ทำแบบนี้ไม่ได้ ไปใส่ซะ การสวมสนับแข้งเพื่อปกป้องเธอจากการบาดเจ็บและอันตราย”
“ผมจะไม่เจ็บ”
“อย่ามาพูดไร้สาระใส่มันซะไม่งั้นฉันจะไม่ให้เธอลงเล่น!”ถังเอินกล่าวอย่างเข้มงวด
วู้ดรีบไปใส่มันในทันที เมื่อมองดูเขายัดสนับแข้งเข้าไปในถุงเท้าถังเอินก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ บางทีสิ่งที่เด็กคนนี้พูดอาจเป็นเรื่องจริง… ไม่มีใครในโลกที่สามารถทำร้ายเขาได้ในสนาม
เมื่อมีโอกาสเสียบอล ทีมฟอเรสต์เปลี่ยนตัว จอร์จ วู้ด ซึ่งสวมหมายเลข 55 ถูกนำตัวมาแทนที่หมายเลข 18 เจมส์ โบมอนต์
เบรดี้ได้มองไปที่ทีมฟอเรสที่กำลังเปลี่ยนตัวเขาไม่เข้าใจว่าทำไมทเวนถึงเอาคนนี้เข้ามา
“ใครรู้จักหมายเลข 55 บ้างเขาคือใคร” เขาหันไปมองโค้ชและทีมแพทย์ ทุกคนส่ายหัว
ไม่ใช่แค่โค้ชของอาร์เซนอลเท่านั้นแต่ไม่มีใครในโลกรู้ว่าเขาเป็นใครและเขาเล่นตำแหน่งอะไร?
สไตล์การเล่นของเขาเป็นอย่างไร? ทักษะการเตะของเขาเป็นอย่างไร? จุดแข็งและจุดอ่อนของเขาคืออะไร? อารมณ์ของเขาเป็นอย่างไร? เขาเป็นอัจฉริยะหรือผู้แพ้? เขาเป็นผู้เล่นดาวรุ่งหรือผู้เล่นธรรมดา?
เมื่อเขาลงสนาม จอร์จ วู้ดก็เดินตรงไปหาฟาเบรกาส ผู้เล่นอาร์เซนอล แล้วยืนนิ่งจ้องมองเขา…
ถังเอินกลอกตา และเขาก็ได้ยินเสียงถอนหายใจของเคอร์สเลคข้างหลังเขา
ทุกคนที่อยู่ในพื้นที่เทคนิคของอาร์เซนอลต่างพากันหัวเราะและพวกเขาไม่สามารถอธิบายได้ “เอาล่ะ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเขาคือผู้รับผิดชอบในการป้องกันฟาเบรกัส ฮ่า ฮ่า!”
ในสนาม ฟาเบรกาสมองผู้เล่นที่สูงกว่าและแข็งแกร่งกว่าเขาอย่างแปลกใจ
เขาละสายตาจากวู้ดและจ้องไปที่ผู้จัดการทีมโทนี่ ทเวน
เฮ้ คุณผู้จัดการ นี่เป็นเรื่องตลกหรือไม่?
นอกสนาม แม้แต่แฟนฟอเรสต์ก็ไม่เข้าใจการเปลี่ยนตัวของทเวน
“เฮ้! ใครคือหมายเลข 55 มีใครรู้บ้าง”
“เขาเป็นคนโง่เหรอ? ยืนต่อหน้าคู่ต่อสู้และจ้องมองเขา?” มีคนบ่นเสียงดัง “โทนี่กำลังคิดอะไรอยู่? นำไอ้โง่ตัวใหญ่มาป้องกันหมายเลข 25 ของคู่ต่อสู้?”
ทันทีที่ชายคนนั้นพูดจบจอห์นก็ได้ตะโกนใส่เขา
“หุบปากไปซะ!” จอห์นคำราม
ชายผู้เยาะเย้ยวู้ดตกตะลึงจนไม่สามารถโต้ตอบได้
แต่ยังมีอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆบิ๊ก จอห์ถามกันว่านายรู้จักเขาไหม”
บิลพยักหน้าและตอบว่า “เขาคือจอร์จ วู้ด โทนี่ได้นำเขามาจากข้างถนน”
“เขาเล่นยังไง ตำแหน่งของเขาคืออะไร”
คราวนี้บิลส่ายหัว “ฉันไม่เคยเห็นเขาเล่น แต่โทนี่ ชอบเขามาก”
บิ๊ก จอห์นตะโกนขึ้นด้วยความไม่พอใจของเขาอีกครั้ง
“พวกแกทุกคนหุบปาก!” บิ๊ก จอห์นผลักชายคนนั้นออกไป
“ทำไมล่ะจอห์น” ทุกคนถามพร้อมกัน
“เพราะ… เขาเป็นฮีโร่ของกาวินเขาเป็นผู้เล่นคนโปรดของ กาวินและเป็นผู้เล่นที่มีแนวโน้มมากที่สุด!” เขาตะโกนด้วยความโกรธในขณะที่เขาจ้องมองทุกคน
‘ทุกคนเงียบลงทันที”
บิ๊กจอห์นกระแอมในลำคอ หายใจเข้าลึกๆ ยกมือขึ้น และตั้งท่า “ทุกคนร้องเพลงกับฉันเดี๋ยวนี้! ไม้! ไม้! ไม้ ไม้ ไม้ ไม้! เติบโตเป็นป่า!”
จอห์นปรบมืออย่างแรงและเสียงดัง
คนเหล่านี้ร้องตามจอห์นและบิลเพื่อร้องเพลงเชียร์ที่ดัดแปลงขึ้นเพื่อให้กำลังใจจอร์จ วู้ด
นอกจากผู้เล่นของทั้งสองทีมแล้ว พวกเขามีฝูงชนมากที่สุด เมื่อพวกเขาเริ่มร้องเพลง ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคน
ถังเอินมองย้อนกลับไปที่จอร์จที่กำลังเชียร์ วู้ดด้วยใบหน้าจริงจังและยิ้ม
ทุกคนในพื้นที่เทคนิคของอาร์เซนอลก็สังเกตเห็นการระเบิดอย่างกะทันหันนี้เช่นกัน เบรดี้หัวเราะไม่ออกอีกต่อไป เขาอึ้งเล็กน้อย
เป็นไปได้ไหมว่านี่คือผู้เล่นที่สำคัญ? การมีแฟนๆ มากมายที่คอยสนับสนุนและชื่นชอบเขาถึงกับส่งเสียงเชียร์ให้กับเขา นี่ไม่ใช่วิธีที่คนงี่เง่าได้รับการปฏิบัติ!
หมายเลข 55 คุณเป็นผู้เล่นประเภทไหนกันแน่? คุณเป็นอาวุธลับของโทนี่ ทเวนหรือไม่?
ความสนใจของผู้คนจากทั้งสองทีมในด้านเทคนิคไม่ได้อยู่ในสนาม และเช่นเดียวกันสำหรับผู้เล่นในสนาม เกือบทุกคนหันมามองดูแฟนๆ ของ Forest อย่างแปลกใจ
จอร์จ วู้ดเป็นคนเดียวในสนามที่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ หลังจากได้ยินเสียงร้องของแฟนๆ เขายังคงจ้องมองไปที่ฟาเบรกาส
เพราะทเวนพูดกับเขาว่า “ให้ประกบเขาแบบตัวต่อตัว จับตาดูเขาอย่างใกล้ชิดและอย่าให้เขาได้บอล!
คลิชี่ถูกเปลี่ยนตัวออกและนำแอชลีย์ โคลลงมาแทนเขาจ่ายบอลให้ฟาเบรกาสจากนั้นมุ่งความสนใจไปที่การวิ่งไปข้างหน้า โดยหวังว่าจะจ่ายบอลทะลุกำแพงและรวม 1 ใน 2 กับเพื่อนร่วมทีมของเขา
แต่หลังจากที่เขาวิ่ง เขารู้ว่าลูกฟุตบอลไม่ได้ไปตามที่เขาคาดไว้
ในเวลาเดียวกัน ฟาเบรกาสได้รับบอลจากกลีชี เขาก็ถูกจอร์จ วู้ดกระแทกจากด้านหลัง ดังนั้น เมื่อเขาพยายามรักษาสมดุลของเขา
เขาไม่สามารถส่งบอลไปยังจุดที่เขาต้องการส่งได้ และลูกบอลก็ถูกวู้ดเตะออกนอกสนาม
ฟาเบรกาสบ่นกับผู้ตัดสินว่าการกระทำของวู้ดเป็นความผิด แต่กรรมการเพิกเฉย
เมื่อเห็นว่าวู้ดประสบความสำเร็จในการป้องกันฟาเบรกาสถังเอินและเคอร์สเลคเห็นว่าเขาทำได้ดีเกินคาด หลังจากฝึกมา 10 เดือน
ฟาเบรกาสมีความมั่นใจ แต่จอร์จ วู้ดก็มั่นใจเช่นกัน ฟาเบรกาสไม่มีความวิตกกังวลเรื่องประสิทธิภาพ และจอร์จ วู้ดไม่รู้ความหมายของคำว่า “กลัว”
เพื่อป้องกันไม่ให้วู้ดชนเขาเมื่อเขาได้รับบอล ฟาเบรกาสจึงต้องเดินหน้าเพื่อรับลูกบอล นี่น่าจะสลัดวู้ดออกไปได้?
แต่ไม่เลย!
ฟาเบรกาสหันกลับมาพบว่าลมหายใจของวู๊ดถูกพ่นบนใบหน้าของเขาแล้ว!
ไอ้เวรนี่! เขาไม่ได้ที่จะเลิกไล่ตามอย่างไม่ลดละ!
ฟาเบรกาส ซึ่งพบว่าฟุตบอลอยู่ใต้เท้าของเขาตกอยู่ในอันตราย ได้ปรับร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว หลังของเขาเผชิญหน้ากับวู้ดอีกครั้ง
คู่ต่อสู้ของเขาเงียบ แต่ฟาเบรกาสก็ได้ยินเสียงหายใจจากด้านหลังตลอดเวลา ราวกับว่าเขาไม่สามารถสลัดวู้ดที่ติดอยู่กับเขาออกไปได้
