ตอนที่ 126: ตามหานักเตะที่ชื่ออีสต์วูด
ผ่านไปแล้วในเดือนพฤศจิกายน อย่างไรก็ตามงานของถังเอินยังคงเหมือนเดิม โดยทิ้งการฝึกของทีมไว้ที่เคอร์สเลคและให้คำแนะนำแก่วู้ดเป็นครั้งคราว หลังจบการแข่งขันกับอาร์เซนอล
ทุกคนรู้ดีถึงความน่าประทับใจของจอร์จ วู้ด ดังนั้นโค้ชผู้ฝึกสอนจึงให้วู้ดเข้าร่วมในการฝึกกับเพื่อนร่วมทีม
ถังเอินและเคอร์สเลคต่างเห็นพ้องกันว่าวู้ดเป็นอัจฉริยะด้านการป้องกัน และตราบใดที่เขาฝึกฝนอย่างเหมาะสมและสะสมประสบการณ์มากขึ้นในระหว่างการแข่งขัน อนาคตของเด็กคนนี้ก็จะสดใสอย่างแน่นอน
ในทางกลับกันถังเอินก็มุ่งความสนใจไปที่อนาคตมากขึ้น แม้ว่า เอ็ดเวิร์ดจะไม่ได้กำหนดวันที่แน่นอนสำหรับการกลับมาของเขา
ถังเอินคิดว่ามันน่าจะเป็นช่วงหมดฤดูหนาว ถ้าเป็นแบบนี้คงไม่มีประโยชน์อะไรมาก หากเป็นก่อนหน้านี้ ก็ไม่แน่ใจว่าเอ็ดเวิร์ดจะทำสิ่งที่เขาวางแผนไว้เสร็จหรือไม่
หลังจากที่ถังเอินได้ค้นหาบนเว็บเมื่อวันก่อน ราคาหุ้นของน็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์ยังคงลดลงอย่างต่อเนื่อง และได้ลดลงไปจนถึง 19 เพนนีต่อหน่วยแล้ว
เขารู้ว่าถึงเวลาแล้วที่เอ็ดเวิร์ดจะต้องลงมือ ไม่บางทีเขาอาจจะเคยลงมือทำแล้วก็ได้
“จากนั้นก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องลงมือเช่นกัน”
แมวมองเป็นแผนกที่ขาดไม่ได้ในสโมสรฟุตบอลอาชีพพวกเขาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมฟุตบอลของสถานที่ต่างๆ มีความสัมพันธ์ที่กว้างขวาง มีความรอบรู้ และมีสายตาที่เฉียบแหลม
จำนวนเงินที่ต้องใช้ในการจ้างแมวมองค่อนข้างมาก ค่าใช้จ่ายไม่ได้จำกัดแค่เงินเดือนของพวกเขา
แต่ยังรวมถึงค่าเดินทาง ค่าที่พัก ค่าอุปกรณ์ และแม้แต่ค่าธรรมเนียมที่ต้องจ่ายให้กับครอบครัวผู้เล่นด้วย
นอตติงแฮม ฟอเรสต์ซึ่งตกอยู่ในวิกฤตทางการเงิน เห็นได้ชัดว่าไม่สนค่อยใจแมวมองมากนัก ผลก็คือแมวมองส่วนใหญ่ออกจากทีมไปแล้ว
และตอนนี้เหลือแมวมองเพียงสามคนเท่านั้น ได้แก่ เอียน สตอรีย์-มัวร์ แมวมองฟุตบอลวัย 58 ปี เดฟ จอห์นสตัน วัย 35 ปี และโคลิน ฮัดสัน วัย 43 ปี
สองคนหลังมักจะอยู่ข้างนอก และไม่ใช่คนท้องถิ่นของน็อตติงแฮม พวกเขาจะเขียนจดหมายกลับไปหาสโมสรเป็นระยะๆ
เพื่อแจ้งเกี่ยวกับสถานที่ที่พวกเขาพบผู้เล่นอายุน้อยที่มีความสามารถ รวมทั้งแนบภาพการเล่นของบุคคลนั้นด้วย – หากเงื่อนไขอนุญาต แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบพวกเขาในสนามฝึกซ้อมของทีม
ส่วนมิสเตอร์สตอรีย์-มัวร์เขามักจะปรากฏตัวเห็นในสนามฝึกเป็นครั้งคราว ถังเอินคิดอยู่ครู่หนึ่งนับตั้งแต่เขาเป็นผู้จัดการทีมชุดใหญ่ ถังเอินไม่เคยเห็น สโตรีย์-มัวร์แม้แต่ครั้งเดียว
แม้ว่าจะมีการกล่าวว่าในช่วงเวลานั้นสโตรีย์-มัวร์ได้ปรากฏตัวบนสนามฝึกซ้อมของทีมมาก่อน
ตอนนี้ ถังเอินต้องการความช่วยเหลือจากเขา เขาไม่ต้องการที่จะได้ยินว่าเขาต้องรอที่สนามฝึกเพื่อรอการปรากฏตัวของเขา?
ถังเอินตัดสินใจตามหา วอล์คเกอร์เนื่องจากเขาต้องรู้หมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่บ้านของสโตรีย์-มัวร์
เขาแค่ทำในสิ่งที่เขาคิดไว้ ถังเอินไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจแม้แต่น้อยหากเขาได้พบกับ คอลลีมอร์ในสนามฝึกซ้อมของทีมชุดใหญ่
นั่นเป็นเพราะเขารู้ดีว่าโอกาสที่ คอลลีมอร์จะปรากฏตัวที่สนามฝึกซ้อมนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้
เมื่อ ถังเอินมาถึงสนามฝึกซ้อมของทีมชุดใหญ่ การฝึกของทีมได้สิ้นสุดลงแล้ว ผู้เล่นกำลังอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เขาเห็นวอล์คเกอร์กับชายชราอีกคนยืนอยู่ด้วยกัน อารมณ์ของพวกเขาดูไม่ค่อยจะดีนัก ชายชราหันหลังให้ ถังเอินขณะที่เขาส่ายหัว ขณะที่วอล์คเกอร์ พูดอะไรบางอย่างซ้ำๆ
ถังเอิน เร่งฝีเท้าของเขาและเข้าหาพวกเขา โบกมือให้ วอล์คเกอร์ ซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับเขา วอล์คเกอร์เห็นทเวนและพูดอะไรบางอย่างกับชายชราก่อนจะเดินไปหาทเวน
“โทนี่ คุณมาที่นี่ได้อย่างไร ตั้งแต่คุณไปเป็นผู้จัดการทีมเยาวชน คุณไม่เคยมาที่นี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว”
“ผมมาที่นี่วันนี้เพื่อจะมาถามหมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่บ้านของ สโตรีย์-มัวร์คุณพอจะรู้ไหม” ถังเอินถาม
เมื่อได้ยินชื่อที่ ถังเอินพูดเดสก็ตกตะลึงชั่วครู่ก่อนจะหันกลับมาและหัวเราะ “คุณมาได้ถูกเวลาจริงๆโทนี่” เขาใช้สายตาเพื่อส่งสัญญาณให้ถังเอินมองชายชราที่อยู่ข้างหลังเขา “คุณเห็นเขาไหม”
“เขาคือใคร?” ถังเอินถามด้วยความงุนงง
“เขาคือคนที่คุณกำลังตามหา คุณเอียน สตอรี่-มัวร์ แมวมองอันดับต้น ๆ ของทีม”
“อา? ขอบคุณพระเจ้า!” ถังเอินปรบมือของเขา เป็นเรื่องบังเอิญ! เขาปรากฏตัวต่อหน้า ถังเอินเมื่อ ถังเอินต้องการหาเขา “ขอบคุณนะเดส” เขาตบไหล่วอล์คเกอร์ก่อนจะเดินไปหาชายชราผู้นั้น
“เฮ้ โทนี่ แต่…” ถังเอินดูเหมือนจะไม่ได้ยินวอล์คเกอร์ ขณะที่เขาเดินไป เมื่อมองที่ด้านหลังของเขา วอล์คเกอร์ก็ถอนหายใจ “ลืมมันไปซะ”
สตอรีย์-มัวร์เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกับยื่นมือออกไปและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มันเป็นความตั้งใจที่จะจับมือหรือไม่? สตอรี่-มัวร์ก็ยื่นมือออกไปเช่นกัน
“คุณสตอรี่-มัวร์ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมโทนี่ ทเวนผู้จัดการทีมทีมเยาวชน” ทเวนแนะนำตัวเอง
มัวร์พยักหน้าและพูดช้าๆ “ผมเคยได้ยินชื่อคุณ คุณทเวน”
“คุณมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า” มัวร์ถาม
ถังเอินยิ้ม “คือแบบนี้ผมอยากให้คุณตามหาใครบางคนให้ผมหน่อย”
ก่อนจะพูดจบประโยค มัวร์ก็ส่ายหัวและปฏิเสธคำขอของเขา “ขอโทษจริงๆ คุณทเวนผมได้ตัดสินใจลาออกแล้ว”
“อะไร?” ถังเอินคิดว่าหูของเขากำลังเล่นตลกกับเขา
วอล์คเกอร์เดินขึ้นจากด้านข้างและถอนหายใจ “คุณมัวร์มาหาผมเพื่อคุยเรื่องนี้ ผมอยากจะเกลี้ยกล่อมให้เขาเปลี่ยนใจ แต่ดูจากท่าทางแล้ว ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลย”
“แต่…” ถังเอินมองไปที่สโตรีย์-มัวร์ตั้งแต่หัวจรดเท้าและพูดว่า ร่างกายของคุณยังดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่ดีเยี่ยมและยังสามารถตามหานักเตะเหล่านั้นได้อีกนาน!”
มัวร์ยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณคุณทเวนสำหรับคำชม หากคุณหมายถึงนักเตะเหล่านั้นที่นั่น”
เขาชี้ไปที่กลุ่มผู้เล่นของน็อตติงแฮม ฟอเรสต์ที่เพิ่งออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและกำลังเดินไปลานจอดรถแล้วพูดว่า
“ผมคิดว่าผมวิ่งได้ดีกว่าพวกเขา แต่ส่วนนี้ของผม” เขาชี้ไปที่หัวใจแล้วพูดต่อ “เหนื่อย”
ถังเอินเข้าใจ เป็นอีกคนหนึ่งที่พ่ายแพ้ต่อผลงานอันเลวร้ายต่อเนื่องของน็อตติงแฮม ฟอเรสต์ และอนาคตที่มืดมนของทีม ต้องเผชิญกับชายชราผู้นี้ที่อุทิศเวลา 30 ปีในชีวิตให้กับสโมสร
ถังเอินจะขออะไรอีก? เขาพูดได้ไหมว่า “ไม่ต้องห่วง มิสเตอร์มัวร์ อีกไม่นานผมจะได้เป็นผู้ควบคุมของที่นี่ เมื่อถึงเวลานั้น นอตทิงแฮม ฟอเรสต์จะมีอนาคตที่สดใส”?
เขาทำไม่ได้เพราะแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ไม่สิบางทีอาจกล่าวได้ว่าแม้ว่าเขาจะรู้ชะตากรรมของคนสองสามคนและเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า
แต่เขาก็ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองในอนาคต แม้แต่ชะตากรรมของเขาในวันถัดไป
“ท่านประธานจะเห็นด้วยหรือไม่” ถังเอินไม่ต้องการให้แมวมองผู้มากประสบการณ์จากไปเช่นนี้ เขาต้องการเกลี้ยกล่อมให้ฝ่ายตรงข้ามอยู่ต่อ
มัวร์พยักหน้า “ผมได้ตัดสินใจที่จะลาออกแล้ว”
ไอ้เลวนั่นทำอะไร! คนประเภทนี้คือทรัพย์สินล้ำค่าของสโมสรและควรยึดมั่นไว้อย่างมั่นคง จะปล่อยเขาออกไปง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง? ถังเอินร่ำร้องในใจ หลังจากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองดูมัวร์ ไม่อยากยอมแพ้เช่นนั้น
“คุณมัวร์ แม้ว่าคุณจะตัดสินใจลาออก แต่ขอความกรุณาจากคุณเป็นการส่วนตัวเพื่อตามหาใครสักคนได้ไหม”
มัวร์มองไปที่ถังเอินก่อนจะพูดว่า “ถ้าคุณขอร้องให้ผมตามหาเขาผมก็อยากจะเห็นหน้าเขาเหมือนกัน คนคนนั้นคือใคร”
แปลว่าคุณรับปากผมใช่ไหม? ถังเอินยิ้ม เขาหยิบกระดาษที่มีชื่อของบุคคลที่เขาต้องการพบออกมา และส่งให้สตอรี่-มัวร์
“อีสต์วูด?” มัวร์อ่านชื่อที่เขียนไว้ “มีแค่นี้เหรอนี่คือนามสกุลหรือชื่อ?”
“มันเป็นนามสกุล… อืม ผมจำชื่อเขาไม่ค่อยได้แล้ว” ถังเอินไม่ได้โกหก เขาจำได้แค่นามสกุลสำหรับชื่อของเขาเขาจำไม่ได้จริงๆ
“คุณทเวน มีผู้คนมากกว่า 10,000 คนในอังกฤษที่ใช้นามสกุลอีสต์วูด—ผู้ชาย ผู้หญิง ผู้ใหญ่ เด็ก คนชรา… แม้แต่บ้านเกิดก็ยังถูกเรียกว่าอีสต์วูด” มัวร์ส่ายหัว การค้นหาบุคคลนี้มันยากพอๆกับงมเข็มในมหาสมุทร
ถังเอินเสริมอย่างรวดเร็วว่า “ผมยังมีข้อมูลอื่นๆ เกี่ยวกับเขาผมเชื่อว่ามันจะเป็นประโยชน์กับคุณ คุณมัวร์
เขาเคยเป็นผู้เล่นของทีมเยาวชนของเวสต์แฮม ยูไนเต็ดและน่าจะอยู่ที่นั่นจนถึงฤดูกาลที่แล้ว ผมพยายามค้นหาเขาทางอินเทอร์เน็ตแล้ว แต่ปัจจุบัน ชเวสต์แฮมไม่มีบุคคลนี้ ผมไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน”
ถังเอินรู้จักคนนี้ก่อนที่เขาจะเดินทางข้ามเวลา อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพียงเพราะเหตุบังเอิญ และเขาไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน
เมื่อถังเอินค้นหาวิดีโอฟุตบอลของ แกเร็ธ เบล บน Youtube เขาพบการรวบรวมวิดีโอของผู้เล่นอายุน้อยหลายคนที่มีศักยภาพมากมายที่เรียกว่า ผู้เล่นอายุน้อยที่ดีที่สุดนอกพรีเมียร์ลีก”
บุคคลนี้เป็นหนึ่งในผู้เล่นในวิดีโอ หลังจากนั้น ถังเอินก็ไปหาสถิติของเขาใน เกม Football Manager ปี 2007 โดยเฉพาะ สิ่งที่เขาพบทำให้เขาตกใจและเกินความคาดหมายโดยสิ้นเชิง
เด็กคนนั้นเก่งมาก โดดเด่นมาก และคะแนนสูงสุดสำหรับสถิติในเกมคือ 20!
