“ก็จริงที่หยางเหวินป๋อเป็นหนี้แต่เขาก็มีปัญหาดังนั้นคนสวยอย่างเธอก็ควรจะพอเข้าใจได้นะ”
ซูฟ่านกล่าว
ถังเว่ยหน้าแดงเมื่อซูฟ่านชมเธอว่าเป็นคนสวย
เธอเขินจริง ๆ
“ฉัน…ฉันไม่ได้ไม่เข้าใจเขา แต่เขาเป็นผู้ชายที่พูดเรื่องโกหกมามากมายและไม่น่าเชื่อถือเลย ถ้าเขาบอกว่าจะคืนให้ฉันในอนาคตแสดงว่าเงินนั้นไม่สามารถจ่ายได้แน่นอน”
ถังเว่ยพูดระบายออกมา
หยางเหวินป๋อหดตัวลงอย่างอับอายเขาไม่กล้าที่จะหายใจด้วยซ้ำ
แต่ผู้หญิงสามคนนั้นจ้องตรงไปที่ซูฟ่านและหยางเหวินป๋อก็อิจฉาอีกครั้ง
“เขาไม่มีเงินจริง ๆ ถ้าเธอบังคับเขาจนตายแบบนี้เขาจะให้เธอไม่ได้นะ ถ้าเธอต้องการเงินด่วนฉันสามารถจ่ายให้เขาก่อนได้”
ซูฟ่านพูดด้วยรอยยิ้ม
ถังเว่ยกลายเป็นโง่งม ปากของหยางเหวินป๋อกัดฟันอย่างน่าสงสาร ถังเว่นมองไปที่หยางเหวินป๋อราวกับสิ่งเหม็น ๆ ที่ทุกคนปฏิเสธ
วันนี้ซูฟ่านดูใจดีมากที่ช่วยเหลือหยางเหวินป๋อและเขาดูหล่อมากและเขาพูดสุภาพมาก…
นี่มันผิดทั้งหมดจากที่เคยได้ยิน!
“ว่าไง?”
เมื่อเห็นถังเว่ยจ้องมองตัวเองด้วยความงุนงงซูฟ่านก็ถามอีกครั้ง
เงินสองพันคือเงินหลังตู้เย็นสำหรับเขา
หยางเหวินป๋อเคยเล็งมาที่ตัวเขาแต่ครั้งนี้เขาออกมาช่วยนี่ก็เพียงพอที่จะตีหน้าหยางเหวินป๋อแล้ว
และหลังจากนี้ไปหยางเหวินป๋อก็ควรสุภาพกับตัวเองมากขึ้น
เขาไม่อยากมีเพื่อนร่วมห้องที่เกลียดตัวเองทุกวันหรอกนะ
“เฮ้อ หยางเหวินป๋อดีไม่ถึงครึ่งของนายเลย นายชื่อซูฟ่านใช่ไหม?”
ถังเว่ยไม่เคยพบซูฟ่านแต่ได้พบกับเหอต้าและหลี่หนานแต่เพราะซูฟ่านอยู่ห่างไกลจากความประทับใจของเธอมากเกินไป เธอจึงต้องยืนยันว่าเด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์คนนี้คือซูฟ่านใช่ไหม
ซูฟ่านพยักหน้า
“ใช่”
“เป็นนายจริง ๆ ด้วย ฉันคิดว่าคุณเป็นจะเป็นอีกแบบเสียอีก”
ถังเว่ยมองกลับไปที่หยางเหวินป๋อจากนั้นพูดซ้ำสิ่งที่ไม่ดีทั้งหมดที่หยางเหวินป๋อพูดเกี่ยวกับซูฟ่านให้ฟัง
ซูฟ่านเลิกคิ้วขึ้นหลังจากฟัง
วิเศษมากฉันเล่นแคะจมูกใส่ปากทุกวันหรือไม่ก็ไม่ซักถุงเท้าเลยเป็นเวลาหนึ่งเดือนงั้นเหรอ
หยางเหวินป๋อเกลียดเขามากแค่ไหน?
ในเวลานี้หยางเหวินป๋อไม่สามารถรอที่จะหาหลุมบนพื้นได้อีกแล้ว
“หยางเหวินป๋อกับฉันเป็นเพื่อนร่วมห้องที่อยู่ด้วยกันทั้งวัน เราจะจัดการเรื่องระหว่างเราเอง ก่อนอื่นฉันจะให้เงินที่เขาเป็นหนี้เธอ”
หลังพูดจบซูฟ่านก็กำลังจะโอนเงินให้ถังเว่ย
ถังเว่ยก็ตะโกนอีกครั้ง
“ไอ้ของเสีย! นายเทียบกับนิ้วก้อยของซูฟ่านไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
“นายไม่จำเป็นต้องช่วยฉัน!!”
จู่ ๆ หยางเหวินป๋อก็พูดกับซูฟ่านอย่างรุนแรง
ทุกคนมองไปที่หยางเหวินป๋อด้วยความประหลาดใจ
ความภาคภูมิใจในตนเองของหยางเหวินป๋อได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงและเขาไม่ต้องการรับความช่วยเหลือของซูฟ่าน
ถ้าเขารับมันแสดงว่าเขาจะเสียศักดิ์ศรีทั้งหมดจริง ๆ
และตอนนี้แฟนเก่าของเขาก็หลงรักซูฟ่านอย่างเห็นได้ชัด
ในบรรดาเพื่อนที่แฟนเก่าของเขานำมาด้วยหนึ่งในนั้นถูกไล่จีบโดยหยางเหวินป๋อ
ในเวลานี้การไล่ตามจีบยังไม่ประสบความสำเร็จและตอนนี้หญิงสาวคนนั้นก็กำลังจ้องมองซูฟ่านพร้อมใบหน้าแดงก่ำ…
หยางเหวินป๋อไม่สามารถทนต่อการระเบิดครั้งนี้ได้เขาไม่ต้องการให้ซูฟ่านแสดงด้านดีอีก
“หยางเหวินป๋อทำไมนายถึงเป็นคนไร้สาระขนาดนี้ ถ้านายไม่มีความสามารถในการปิดปากเหม็น ๆ ก็เอาเงินมา!”
ถังเว่ยพูดอย่างโกรธเกรี้ยว
หยางเหวินป๋อกัดฟันและหยิบไอแพดออกมาจากใต้หมอน
“ฉันจะขายมัน มันควรจะได้สักสองพันแล้วฉันจะคืนให้เธอ”
“ตกลงขายมันเดี๋ยวนี้และให้ฉันทันทีเมื่อขายออก”
ถังเว่ยพูดอย่างก้าวร้าว
หยางเหวินป๋อก็ตัดสินใจและหลังจากแน่ใจว่าถังเว่ยจะไม่ตีตัวเองอีกต่อไปเขาก็คลานออกจากเตียงอย่างเหนื่อยยาก
“ผู้ชายคนนี้ไม่เข้าใจความใจดีของนายอย่าไปสนใจเขาเลย”
หลังจากพูดแล้วถังเว่ยก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา
“เพื่อนนักเรียนซู ฉันขอข้อมูลติดต่อไว้ได้ไหม”
ถังเว่ยถามด้วยแก้มที่แดงระเรื่อ
เมื่อต้องเผชิญกับท่าทางต่าง ๆ ของถังเว่ย ซูฟ่านก็ไม่ต้องการสนใจเธอเลย
“พี่เว่ยฉันมีหมายเลข QQ ของเขา แต่เขาไม่รับเพื่อนฉัน”
เพื่อนถังเว่ยที่พามาพูดอย่างกะทันหัน
ทุกคนหันหน้าไปมองหญิงสาวผมสั้นแอย่างแปลก ๆ
ซูฟ่านขมวดคิ้ว เขาไม่ได้สังเกตเห็นจนถึงตอนนี้ เมื่อเขามองเธอใกล้ ๆ เธอคนนี้ก็ดูคุ้นเคยจริง ๆ
แต่เขาเห็นเธอที่ไหน? เธอได้ QQ ของเขาจากไหน?
“นายจำไม่ได้เหรอ?”
หยางลีลี่เพื่อนของถังเว่ยถาม
“เอ่อ ฉันรู้สึกคุ้น ๆ แต่…”
วูฟ่านพูดอย่างลำบากใจ
ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าตอนขึ้นรถไฟใต้ดินไปคอนเสิร์ตของชูหยุนซีในวันนั้น หลังจากได้รับทักษะคุ้นเคยก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาขอข้อมูลติดต่อของเขา
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ชัดเจนของซูฟ่าน หยางลี่ลี่ก็ยิ้มอย่างขี้เล่น
“จำได้ใช่ไหม? ฉันรู้ว่านายอาจลืมฉันแต่ทำไมนายไม่รับคำขอเป็นเพื่อนของฉันหน่อยล่ะ ไม่ช่วยรักษาหน้ากันเลยนะ”
หยางลี่ลี่พูดอย่างเสียใจ
ตั้งแต่เห็นซูฟ่านในวันนั้นเธอก็คิดถึงเขา
เนื่องจาก QQ ไม่ได้รับเพื่อนหยางลีลี่จึงตัดใจในเวลานั้น
เมื่อเร็ว ๆ นี้ตราบใดที่เธอยังว่างเธอก็จะขึ้นรถไฟใต้ดินสายที่พบกับซูฟ่านและหวังว่าจะได้พบกันอีก
แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็ไร้ผล
ซูฟ่านเกาหัวของเขา หมายความว่าไงที่ว่าเขายังไม่รับเพื่อน? เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?
แต่ซูฟ่านก็ไม่สามารถพูดได้อย่างชัดเจน
เขาต้องแสร้งทำเป็นประหลาดใจเพื่อเปิด QQ
“โอ้ วันนั้นฉันลืมไปแล้วเพราะยุ่งอยู่…ขอโทษนะตอนนี้ฉันรับแล้ว”
หยางลี่ลี่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ
การแสดงออกของถังเว่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“ทำไมนายเพิ่มแต่หยางลี่ลี่แต่ไม่เพิ่มฉันล่ะ นายคิดว่าฉันน่าเกลียดเหรอ?”
คำพูดของถังเว่ยทำให้ซูฟ่านเหงื่อออกอีกครั้ง
เดิมทีถังเว่ยนำเพื่อนของเธอมาช่วยเธอเพราะทั้งสามคนมีความสัมพันธ์ที่ดี
แต่พอเห็นผู้ชายที่ชอบพวกเธอก็เริ่มแปลก ๆ
นี่คือความสัมพันธ์ที่อ่อนแอจริง ๆ ยังห่างไกลจากมิตรภาพของฉินเสี่ยวหยูและหลินจูมากนัก
เพื่อไว้หน้าถังเว่ย ซูฟ่านจึงเพิ่มเพื่อนเธอ
อย่างไรก็ตาม QQ ของเขาไม่มีประโยชน์มากนักนอกจากการรับการแจ้งเตือนจากมหาลัย
เด็กสาวอีกคนก็มองไปที่ซูฟ่านอย่างกระตือรือร้น แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าเพิ่ม QQ ของเขา
อาจเป็นเพราะเธอไม่สวยเท่าถังเว่ยและหยางลี่ลี่
“ไปก่อนนะ”
หลังจากที่ถังเว่ยเตะหยางเหวินป๋อออกจากประตูเธอก็หันหน้าไปพูดกับซูฟ่านด้วยเสียงที่นุ่มนวล
หลังจากพวกเธอจากไป ซูฟ่านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เนื่องจากเขาได้รับความช่วยเหลือจากระบบเหตุการณ์แบบนี้คงจะมีอีก
อย่างไรก็ตามมีเพียงชูหยุนซีเท่านั้นในสายตาของเขาและเขาไม่สามารถมองคนอื่นได้
เขานั่งที่โต๊ะเรียนอีกครั้งเพราะซูฟ่านมีทักษะไม่มีวันลืม เขาใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงในการจดจำทุกสิ่งที่เขาควรท่องในภาคเรียนนี้
แบบนี้ก็ไม่ต้องทบทวนให้เสียเวลาอีกในอนาคต
ต่อไปเขาควรหาวิธีช่วยในภัยพิบัติของวันพรุ่งนี้ให้ดี
ซูฟ่านหยิบหูฟังออกและเสียบเข้ากับหูของเขา
เขาเริ่มฟังข่าวเฉพาะเกี่ยวกับการพังทลายของสะพานข้ามแม่น้ำในวันพรุ่งนี้
ในตอนท้ายของข่าวยังมีการรวมรายชื่อผู้เสียชีวิตและผู้สูญหายไว้ด้วย
ซูฟ่านจดชื่อพวกเขาทีละคน
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินชื่อ
หยางลี่ลี่!
