“เสี่ยวโจวโกรธอยู่เสมอเลยนะ!”
เจ้าหน้าที่เจียงพาลูกน้องเข้าไปในร้านบาร์บีคิว
เมื่อเห็นตํารวจกําลังมา คนของโจวฟู่เหิงก็หยุดมือ แต่ไม่มีใครกลัวเจ้าหน้าที่ตํารวจเหล่านี้
โจวฟู่เหิงทําสิ่งชั่วร้ายมากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา และตํารวจก็มักจะทําแค่เดินไปรอบ ๆ ที่เกิดเหตุทุกครั้งที่เขามา
พวกเขาไม่สามารถควบคุมโจวฟู่เหิงได้เลยด้วยซ้ำ
ลูกน้องของเขาหยุดเพียงเพื่อไว้หน้าตํารวจ
ผ่านไปซักพักเดี่ยวหัวหน้าก็จัดการตํารวจแล้วค่อยทุบต่อ!
“โย่! เจ้าหน้าที่เจียงคุณมาที่นี่ทําไม”
“โอ้ มันไม่ถูกต้องสิควรจะเป็นหัวหน้าเจียง! ฉันได้ยินมาแล้วนะ!”
โจวฟู่เหิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นว่าชายผู้มาคือเจ้าหน้าที่เจียง
เขารู้เรื่องการเลื่อนตําแหน่งเจ้าหน้าที่ตํารวจเจียงเป็นรองผู้กํากับ
ในอดีตเขาเคยสร้างปัญหาหลายครั้ง แม้ว่าเจียงตูบาร์บีคิวจะอยู่ภายใต้เขตอํานาจของเจ้าหน้าที่เจียง แต่เจ้าหน้าที่เจียงได้รับการเลื่อนตําแหน่งให้เป็นรองผู้กํากับแล้ว
รองผู้กํากับไม่ควรออกมานําทีมเองใช่ไหม?
“คุณโจวสุภาพเกินไป เรียกผมว่าตํารวจเหลาเจียงหรือเหลาเจียงก็ได้”
“เอาล่ะ เหลาเจียงคุณสามารถพาคนของคุณกลับไปได้แล้ว แล้วฉันจะชวนคุณไปทานอาหารเย็นวันหลัง!”
โจวฟู่เหิงเชิญเจ้าหน้าที่เจียงออกไป เขาเคยจัดการเรื่องลักษณะนี้มาก่อนและตํารวจก็มักจะออกไปหลังจากได้รับรายงานแล้ว
หลังการพูดกันอย่างสุภาพและบอกตํารวจว่าไม่มีการที่เหลือก็แค่เชิญตํารวจกลับไป
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าครั้งนี้จะแตกต่างออกไป
เจ้าหน้าที่เจียงยังคงยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจจะจากไป
“คุณโจว ฉันได้รับโทรศัพท์แจ้งว่าคุณกําลังสร้างปัญหาให้ร้านนี้”
“ขอโทษด้วย เชิญมากับผมเถอะครับ”
หลังจากที่เจ้าหน้าที่เจียงพูดจบโจวฟู่เหิงก็สับสนทันที
“ไปไหน?”
“คุณทําผิดกฎหมาย ตอนนี้คุณต้องไปที่สถานีตํารวจกับผม”
เจ้าหน้าที่เจียงอธิบาย ใบหน้าของโจวฟู่เหิงหน้าเสียทันทีที่เขาพูดแบบนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เจ้าหน้าที่ตํารวจเจียงคนนี้กลัวพ่อของเขาจะตาย ดังนั้นเขาไม่ควรกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา
จู่ ๆ วันนี้นายอยากจะพาตัวฉันไปสถานีตํารวจ?
“เจ้าหน้าที่เจียง คุณทานยาผิดมาหรือเปล่า?”
“อย่าคิดว่าตัวเองเจ๋งนักเมื่อได้เลื่อนตําแหน่ง!”
“ฉันบอกไปแล้ว เมื่อกี้ฉันสุภาพกับนายแล้ว! ตอนนี้ฉันกําลังโกรธและไม่มีเวลาคุยกับนาย ฉันจัดการเองได้!”
ในขณะที่เขาพูด โจวฟู่เหิงก็ผลักอกเจ้าหน้าที่เจียงหลายครั้ง
เขามักจะชินกับการหยิ่งผยองและวันนี้เขาก็กําลังหงุดหงิด เจ้าหน้าที่เจียงก็มาหาเรื่องให้โกรธยิ่งกว่าเดิม!
“อย่าไปสนใจพวกมัน ทุบไปซะ! โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าวันนี้มีปัญหาอะไร ฉันจะจัดการมันเอง!”
โจวฟู่เหิงหยิ่งมากและไม่สนใจเจ้าหน้าที่เจียงเลย
เจ้าหน้าที่เจียงขมวดคิ้ว
“จับให้หมด!”
ด้วยคําสั่งดังกล่าว เจ้าหน้าที่ตํารวจมากกว่าหนึ่งโหลได้เร่งรุดไปข้างหน้าเพื่อปราบโจวฟู่เหิงและลูกน้องของโจวฟู่เหิง
โจวฟู่เหิงปฏิเสธที่จะยอมโดนจับ เขายังคงด่าทอและโจมตีตํารวจ
เจ้าหน้าที่ตํารวจหยิบปืนออกมาและเล็งไปที่โจวฟู่เหิง
เมื่อเห็นปืน โจวฟู่เหิงก็หยุดลง
เขาไม่กล้าต่อสู้อีกต่อไป แต่เขามีคําถามในใจมากมาก
ทั้งเขาและลูกน้องต่างถูกใส่กุญแจมือ
“เจียงเจิ้นฮวา แกกล้าดีจริง ๆ รอให้พ่อฉันมาหาแกเถอะ!”
โจวฟู่เหิงยังคงพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งผยอง
“นําเขากลับไปที่สถานีภายใต้ระบบเฝ้าระวัง”
เจ้าหน้าที่เจียงพิกเฉยต่อโจวฟู่เหิงและนําออกไปโดยไม่หันกลับมามอง
โจวฟู่เหิงถูกนําตัวกลับไปที่สถานีตํารวจในสิบนาทีต่อมา
โจวกั๋วผิงที่กําลังตรวจสอบเอกสารในสํานักงานอย่างระมัดระวัง ก็ถูกรบกวนด้วยเสียงโทรศัพท์
เขาขมวดคิ้วและถอดแว่นอ่านหนังสือออกก่อนรับสาย
“ว่าไง?”
“คุณโจวไม่ดีแล้ว! ผมเพิ่งได้รับข่าวว่านายน้อยโจวถูกจับที่สํานักงานความมั่นคงสาธารณะของเทศบาล!”
“นายบอกว่าฟู่เหิงถูกจับในสํานักงานความมั่นคงสาธารณะเหรอ?”
โจวกั๋วผิงไม่เชื่อหูของเขาเล็กน้อย
อีกฝ่ายรีบอธิบายให้โจวทั่วผิงฟังว่าเกิดอะไรขึ้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
“ฉันรู้แล้ว”
โจวกั๋วผิงยังคงวางสายด้วยเสียงที่มั่นคง
แต่ใจเขาปั่นป่วน
เจียงเจิ้นฮวารองผู้กํากับนําทีมไปจับลูกชายกลับไปที่สถานีตํารวจเป็นการส่วนตัว
โจวกั๋วผิงรู้สึกถึงไฟในหัวใจของเขา
เขาไม่ได้โกรธเจียงเจิ้นฉวาแต่เขาไม่รู้ว่าภัยพิบัติที่โจวฟู่เหิงก่อให้เกิดขึ้นเองคืออะไร
เดิมที่เขาคิดว่าโจวฟู่เหิงต้องการเปลี่ยนนตัวเองแต่เขากลับทําให้ตัวเองมีปัญหาอีก!
หลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาโทรหาหัวหน้าสํานักรักษาความปลอดภัยสาธารณะเมืองเมจิก
“เฮ้ หัวหน้าหยาง ฉันโจวกั๋วผิง นั่นแหละเรื่องฟู่เหิง…”
“ใช่ ตอนนี้เขาอยู่ที่สํานักงานของเรา”
เมื่ออีกฝ่ายได้ยินเสียงของโจวกั๋วผิงเขารู้ทันทีถึงเจตนาของเขา
“โอ้ นั่นสร้างปัญหาให้คุณจริง ๆ! ลูกชายของฉันมีปัญหาตลอดเวลาและเขาทุบทําลายร้านจริง ๆ ฉันจะหักขาสุนัขของเขาเมื่อเขากลับมา!”
“ฉันจะส่งคนไปจ่ายเงินและชดเชยให้ จากนั้นพาโจวฟู่เหิงกลับบ้านเพื่อสอนเขา!”
โทรศัพท์เงียบไปสองสามวินาที
“คุณโจว ไม่ใช่ครั้งนี้”
“อะไรนะ!?”
น้ำเสียงของโจวกั๋วผิงเปลี่ยนไปเขาได้ซื้อตํารวจในเมืองเมจิกไว้แล้ว
ลูกชายของเขาสร้างปัญหายังไงตํารวจก็ไม่ควรสนใจมากนัก ปกติเพียงแคโทรออกไปอีกฝ่ายก็จะปล่อยตัวคนของเขาแล้วแต่ครั้งนี้
“คุณโจว มิตรภาพของเรายังอยู่เช่นเดิม แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําให้คุณอับอาย แต่ลูกชายของคุณมีปัญหา!”
“การประมาณการเบื้องต้นคือการทําลายร้านของลูกชายคุณในวันนี้ ทําให้ร้านสูญเสียเงินไปอย่างน้อยหนึ่งล้านหยวน หากอีกฝ่ายต้องการไล่ตาม ไม่เพียงแต่คุณจะเสียเงิน แต่ลูกชายของคุณจะถูกพิพากษาด้วย…”
อะไร?!
โจวกั๋วผิงสับสนลูกชายของเขาไปยั่วยุอะไรเข้า?
นี้อาจเป็นเรื่องยากแล้ว
หลังจากพูดลาสุภาพไปไม่กี่คํา เขาก็วางสายไป
“เหลาจิน!”
โจวกั๋วผิงตะโกนไปที่ประตูและผู้ช่วยส่วนตัวของเขาเปิดประตูทันทีและปรากฏตัวต่อหน้าเขา
“โจวฟู่เหิง ทําอะไรอยู่เมื่อเร็ว ๆ นี้
“เท่าที่ผมรู้ นายน้อยไปยุ่งกับการเปิดร้านอาหารมาหลายเดือนแล้ว!”
“หยุดเลอะเทอะ! เขาทําอะไร?”
โจวกั๋วผิงเต็มไปด้วยความโกรธ!
เหลาจินก้มศีรษะลง การแสดงออกของเขาเป็นทุกข์
“นี่นายน้อยนึกอยากจะได้เจียงตูบาร์บีคิวแต่อีกฝ่ายไม่ยอมทําข้อตกลงกับนายน้อย ดังนั้นนายน้อยจึงใช้วิธีบางอย่างเพื่อสร้างปัญหาเล็กน้อยเพื่อรบกวนธุรกิจของพวกเขา”
ความโกรธของโจวกั๋วผิงกระทบหัวใจของเขา เขารู้สึกเวียนหัว เขาบีบที่หว่างคิ้วของเขา
ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะป้องกันไม่ให้เจียงตูบาร์บีคิวไม่ให้ทําธุรกิจ
แต่โจวกั๋วผิงยังคงโกรธกับการใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้เพื่อจัดการกับผู้อื่น
ถ้าเขารู้เรื่องแบบนี้ตั้งแต่แรก เขาคงจะสั่งสอนโจวฟู่เหิงไปนานแล้ว!
อย่างไรก็ตามโจวกั๋วผิงยังพบว่ามันแปลกที่เว่ยเจียงตูเจ้าของเจียงตูบาร์บีคิวไม่ใช่คนใหญ่คนโตแล้วเหตุใดจึงทําให้เรื่องต่าง ๆ ใหญ่โตแบบนี้
