ตอนที่ 104 พยศ
ความรู้สึกของหลินจูค่อย ๆ สะสมมากขึ้น
หลินตงเฉิงไม่ได้รับโอกาสให้พูดสวนเลย
“คุณเอาแต่พูดว่านั่นเพื่อประโยชน์ของฉันแต่มันจริงเหรอ? คุณคิดว่าฉันไม่รู้จุดประสงค์ของคุณเหรอ?”
“ตราบใดที่ฉันแต่งงานกับตระกูลฉิน คุณจะได้รับทรัพยากรทางธุรกิจที่คนอื่น ๆ ในตระกูลหลินไม่สามารถหาได้ในเวลานั้นสถานะของคุณก็จะเพิ่มขึ้น เพราะคุณคิดว่าคุณไม่มีอะไรในตระกูลหลินเลย…”
“หุบปาก!”
หลินตงเฉิงตวาดอยู่ที่ปลายสาย
“หลินจูฉันบอกเธอแล้ว เธอต้องแต่งงานในการแต่งงานครั้งนี้และต่อให้ไม่อยากก็ต้องแต่งงาน!”
“เรื่องนี้ไม่ได้ถูกตัดสินโดยเธอหรือฉัน หากเสี่ยวหยุนไม่สามารถบรรลุข้อเดิมพันได้ สิ่งที่เธอพูดจะไม่มีประโยชน์เลย”
“ฉันเชื่อว่าเสี่ยวหยุนทําได้ ดังนั้นอย่าฝันไปเลย!”
“เสี่ยวหยุนจะไม่แต่งงานกับพี่ชายของฉันที่ดูไร้หัวใจและฉันจะไม่แต่งงานกับพี่ชายของเธอที่เป็นแค่ขยะ!”
“เธอ…”
หลินตงเฉิงโกรธมากจนอยากจะด่าหลินจูอีกสองสามคําแต่หลินจูก็วางสายไปแล้ว
ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่หลินจูด้วยความตกใจ
หลังจากที่หลินจูวางสายเธอก็ตระหนักได้ว่าเธอทําอะไรลงไป!
เธอเป็นเด็กดีมาตั้งแต่เด็ก แต่ล่าสุดเธอหนีออกจากบ้านและวางสายโทรศัพท์ใส่พ่อ
ไม่ต้องพูดถึงว่าฉินเสี่ยวหยุนที่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หลินจูเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ
แต่เธอรู้อยู่ในใจว่าบางทีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้อาจเป็นเพราะซูฟ่าน
ซูฟ่านเป็นคนที่ใช้การกระทําเพื่อบอกเธอว่าตราบใดที่เธอพยายามและต่อต้าน มันก็อาจมีเรื่องเซอร์ไพรส์ได้
ดังนั้นซูฟ่านจึงเป็นสิ่งที่ทําให้หลินจูกล้าหาญ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลินจูก็แอบมองไปที่ซูฟ่าน
รูปลักษณ์ของเขาเป็นแบบที่เธอชอบ
ส่วนด้านในก็เช่นกัน
น่าเสียดายที่ซูฟ่านไม่ชอบเธอ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้และเรื่องแย่ ๆ ในครอบครัว หลินจูก็หยิบแก้วไวน์ในมือขึ้นมาดื่มในคราวเดียว!
“ดื่มช้าหน่อย!”
ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่หลินจูอย่างตกใจ
ขณะที่ซูฟ่านกําลังจะพูด โทรศัพท์ของหลินจูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เมื่อหยิบโทรศัพท์ หลินจูก็ดูสับสนเธอไม่เคยเห็นหมายเลขนี้
หลังจากฟังเสียงปลายสายแล้วเธอก็รู้ว่ามันเป็นเสียงที่ทําให้เธอรู้สึกรังเกียจอย่างยิ่ง
“หลินจู…ฉันเสี่ยวหยาง ครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้น…”
“ไสหัวไป! ไอ้คางคกเน่า! ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอกน่าอย่าคิดว่าหลิน การควบคุมของครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน!”
หลังจากพูดจบหลินจูก็กดปุ่มวางสายจากนั้นจึงหยิบแก้วไวน์ของฉินเสี่ยวหยุนไปดื่ม
หลังจากดื่มไวน์ต่างประเทศไปสองแก้ว ใบหน้าของเธอก็แดงแล้ว
ฉินเสี่ยวหยุนตกตะลึงแล้วปรบมือสองสามครั้ง
“ในที่สุดหลินจูของฉันก็แข็งแกร่ง! คราวนี้ไม่มีใครกล้ารังแกเธอแน่”
ฉินเสี่ยวหยุนมีความสุขกับหลินจูจากก้นบึงของหัวใจ
ซูฟ่านรู้ว่าหลินจูเป็นคนแบบไหนมาก่อน
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาบุคลิกของเธอดูเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ก่อนที่หลินจูมาพบซูฟ่านเธอดูเหมือนจะถูกกลั่นแกล้งอยู่เสมอ
แต่ตอนนี้หลินจูเรียนรู้ที่จะปฏิเสธและเรียนรู้ที่จะมีหนามไว้ป้องกันตัวเอง
ซูฟ่านเองก็รู้สึกมีความสุขกับหลินจู
เขารินไวน์ให้ฉินเสี่ยวหยุน
“ในเมื่อพวกเรากําลังมีความสุขกัน เราสองคนมาดื่มฉลองให้กับหลินจูที่ในที่สุดก็เปลี่ยนไปกันเถอะ
เก๊ง..
แก้วไวน์ชนกันส่งเสียงที่คมชัด
หลินจูที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดูไม่ปกติอีกต่อไป
เธอมองไปที่ซูฟ่านและฉินเสี่ยวหยุนอย่างมีนเมา
“โอเค ๆ อย่ามอมพี่ฉันนะ”
“คุณซู ฉันคิดว่าคุณยังชอบพี่สาวเสี่ยวหยุนมากกว่าอีก คุณไม่ชอบฉันเลยเหรอ”
“ไม่งั้นคุณคงไม่ยอมไม่แตะต้องตัวฉันทั้งที่ไม่ว่าจะแตะมากแค่ไหนก็ได้ และฉันก็เกือบจะเป็นหนึ่งเดียวกับพี่สาวเสี่ยวหยุน ฉันทําเธอลําบาก…”
เมื่อหลินจูพูดแบบนี้ ใบหน้าของซูฟ่านและฉินเสี่ยวหยุนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!
ฉินเสี่ยวหยุนยืนขึ้นและปิดปากหลินจู
“เธอดื่มไม่เก่ง พูดเหลวไหลไปมากแล้วและดื่มมากไปแล้ว”
“ไม่เป็นไร ฉันแค่ทําได้ไม่ดีจริง ๆ”
“ไม่ ฉันทําด้วยความสมัครใจ แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเต็มใจ”
ฉินเสี่ยวหยุนดูมุ่งมั่น
ซูฟ่านไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง พนักงานเสิร์ฟก็นําจานมาเสิร์ฟ
ซูฟ่านวางอาหารลงบนจานของฉินเสี่ยวหยุน
“กินกันเถอะ”
ซูฟ่านพูด
ฉินเสี่ยวหยุนมาครั้งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องร้ายแรงกับซูฟ่าน
ส่วนตอนนี้หลินจูเพ้อไปแล้ว
หลินจูนอนบนโซฟาในห้องส่วนตัวหลังจากดื่มเสร็จแล้ว
“ผมสงสัยว่าทําไมฉินเสี่ยวหยางไม่มารบกวนผมหลังจากถูกผมทุบตีครั้งที่แล้ว?”
ในความเป็นจริงซูฟ่านรู้สึกแปลกที่ฉินเสี่ยวหยางไม่ได้มารบกวนเขาตั้งแต่ในวันนั้น
ฉันเดาด้วยว่านี่อาจเป็นเพราะฉินเสี่ยวหยุนที่ช่วยอยู่เบื้องหลัง
เมื่อวานยุ่งเกินไปจนซูฟ่านลืมถามเรื่องนี้
“ผู้ชายคนนั้นถูกคุณทุบตีอย่างหนักและตอนนี้เขายังอยู่ในโรงพยาบาล ผู้ชายคนนั้นอาจจะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอย่างน้อยก็ 20 วัน”
ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเธอพูดถึงฉินเสี่ยวหยางที่น่าสังเวช
เพราะในยี่สิบวันนี้ ฉินเสี่ยวหยุนไม่ได้ไปพบกับพี่ชายของเธอเลย
“แล้วคุณหญิงฉินช่วยผมจัดการเรื่อ
“นี่เป็นความลับส่วนตัว ฉันไม่สะดวกที่จะเปิดเผยแต่หากคุณอยากขอบคุณฉัน ก็ช่วยฉันทําข้อตกลงการเดิมพันให้เสร็จ”
“โอ้ ผมคิดว่าคุณฉินไม่เชื่อในความสามารถของผมใช่ไหม ผมรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งที่คุณฉินจัดการให้ผมแต่ผมสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ด้วยตัวเอง แต่คุณก็ยังช่วยผมงั้นให้ผมช่วยคุณเอง ข้อตกลงการเดิมพันให้ครบ 10,000 ล้านหยวน ดีลเลย”
ซูฟ่านพูดติดตลก
ฉินเสี่ยวหยางวางตะเกียบลง
“ที่ปรึกษาซู อย่าลืม คุณเป็นที่ปรึกษาการลงทุนของบริษัทของฉัน และฉันต้องการมอบหุ้นให้คุณ เมื่อหุ้นมาถึงคุณในอีกไม่กี่วัน ทั้งเกียรติยศและความอับอายของ Pinfeng Investment จะเกี่ยวข้องกับคุณ พูดก็พูดเถอะหากคุณมีหุ้นและไม่ทําอะไรโง่ ๆ มูลค่าของ Pinfeng ก็จะสูงขึ้นและหุ้นของคุณก็จะคุ้มค่า คุณคิดว่าไง?”
“ที่พูดมาผมจําได้จริง ๆ ผมอยากจะถามประธานาฉินว่าเมื่อ Pinfeng มีมูลค่าถึง 10 หมื่นล้านหยวน หุ้นของผมจะเพิ่มขึ้นอีกไหม”
“โอเค อยากได้เท่าไหร่”
ฉินเสี่ยวหยุนถาม
“18%”
จํานวนหุ้นที่ซูฟ่านต้องการนั้นไม่มากเกินไป
ฉินเสี่ยวหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอคิดว่ามันจะมากกว่านั้น!
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น 18% หากคุณสามารถช่วยบริษัทของเราให้มีมูลค่าเพิ่มอีกมากกว่า 2 พันล้าน ฉันจะเพิ่มส่วนแบ่งของคุณเป็น 18% ทันที!”
ฉินเสี่ยวหยุนพูดอย่างจริงใจ
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา หลินจูก็ตื่นขึ้นในช่วงเวลาอาหารมื้อเช้าพอดี
“โอ้ เสี่ยวหยุน ฉันดื่มมากเกินไป ฉันพูดอะไรแปลก ๆ หรือเปล่า…”
“เธอไม่เพียงแต่พูดอะไรแปลก ๆ เธอยังจูบซูฟ่านอย่างแรงด้วย!”
ฉินเสี่ยวหยุนแกล้งหลินจู
“อะไรนะ?!”
ดวงตาของหลินจูเบิกกว้าง
ถ้าเธอทําแบบนั้นจริง ๆ เธอก็รู้สึกว่าเธอทําสําเร็จแล้ว!
“ฉันล้อเล่นนะ มานั่งลงกินข้าวกัน แล้วเราจะคุยเรื่องธุรกิจกัน”
“อือ…”
หลินจูรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เธอนั่งในที่นั่งของเธอแต่กินไม่กี่คําแล้วไม่สามารถกินได้อีก
เธอรู้สึกปวดท้องเพราะการดื่ม
ฉินเสี่ยวหยุนสั่งโจ๊กมาให้หลินจูกินช้า ๆ
“เสี่ยวหยุนพูดมาเลยก็ได้ ฉันจะกินโจ๊กไปด้วย”
หลินจูพูดขณะเปาโจ๊กในชามของเธอ
“งั้นเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง”
ฉินเสี่ยวหยุนคิดอยู่หลายสิบวินาที
“ซูฟ่านกับฉันเพิ่งพูดถึงเรื่องหุ้น อีกไม่กี่วันเธอจะปรากฏตัวเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัท จากนั้นเธอจะต้องเผชิญหน้ากับครอบครัวของฉัน พร้อมไหม?”
